Anar – 75
53
“Mən indi bilirdim ki, səadət var və insan onun uğrunda döyüş-
məlidir. Bilirdim ki, əgər səadət üfüqə bənzəyirsə, bu bənzəyiş
ça
tılmazlıqda deyil, bu bənzəyiş ondadır ki, üfüq təki səadətə tə-
r
əf gedəndə də biz yeni-yeni aləmlər tapır, təzə-təzə həqiqətlər,
doğrular kəşf edirik. Səadət uğrunda, doğru uğrunda çarpışdıqca
biz vaxta qalib gəlirik”(5,57).
Həyatının müdrik çağında da o, aşiq olmuşdur. Yenə də qəlbi
in
tizar içindədir, yenə də tərəddüd edir, sevgisini etiraf edə bil-
mi
r. Lakin bu səfər real səbəblərdən. Çünki artıq sinli bir kişidir,
am
ma dostunun gənc qızı Nərgizə aşiq olmuşdur. O, gəncliyində
itir
diyi qadını Nərgizdə tapmaq, bununla gənclik məhəbbətini
qay
tarmaq istəyir. “Mən demək istəyirdim ki, mən vaxta qalib
gəlmişəm, bu yağışlı axşam, çox-çox illər bundan qabaq isti
gündüz ça
ğı itirdiyimi tapmışam və tapdığımdan elə muğayat
ola
cağam ki, bir də itirməyim, ömür gecəsinin sonuna kimi itir-
məyim”(5,64).
Bu dəfə isə ona mənəvi saflığı, əxlaqi təmizliyi mane olur.
Çün
ki Nərgiz onun dostunun qızıdır və Asəf adlı bir gənclə ni-
şanlıdır. O, bir zamanlar əldən buraxdığı şansını, sevgisini, səa-
dətini yenidən əldə etməyi nə qədər ehtirasla, nə qədər böyük
həsrətlə əldə etmək istəsə də, yüksək mənəviyyat sahibi olduğu
üçün vəziyyətdən faydalanmaq, əvəz çıxmaq istəmir. Nərgizi
sev
sə də, onun gələcək xoşbəxtliyi naminə yenidən səadətini
itir
məli olur. Və elə bu itki ilə də sanki özü-özünü anlayır, səa-
dətini tapır: “Birdən mən başa düşdüm ki, artıq mənə heç bir şey
la
zım deyil. Artıq nə istəsəm bayağılıq olardı. Bu obraz, bu ni-
ga
ran duyğulardan başqa mənə heç nə lazım deyildi. Bu təsəv-
vür, bu xəyal yaddaşımın, xatirələrimin əbədi, vəfalı, həmdəmi
ola
caqdı. Ayrı mənə heç nə, heç kim lazım deyildi”(5,67).
Göründüyü kimi, “Taksi və vaxt” hekayəsinin qəhrəmanı ori-
ji
nal, bənzərsiz, zəngin bir mənəviyyat sahibidir. Biz onunla
bağlı hər bir hadisədə bunun şahidi oluruq. Vaxt məfhumunu və
tak
sini də hekayənin simvolik qəhrəmanları kimi götürmək olar.
Çün
ki qəhrəman səadətini tapmaq, sevgisinə qovuşmaq, xoşbəxt
Aytən Quliyeva
54
ol
maq üçün sanki əsər boyu ona qarşı olan qüvvələr—vaxt və
tak
si ilə passiv mübarizə aparır. “Taksi burada bir simvoldur—
qəhrəmanın qarşısına çıxan şansların, təsadüflərin simvoludur,
bu təsadüflər və şanslar hər zaman insanın qarşısına çıxa bilər,
la
kin zamanı, vaxtı heç cürə qaytarmaq olmaz, ona heç bir ma-
şınla, taksi ilə çata bilməzsən. Burada vaxt anlayışı səadət insan
xoşbəxtliyi, uğuru ilə bağlanır”(32,15).
Qəhrəman gənclik çağlarında yaşının, həyat təcrübəsinin azlı-
ğı ucbatından Vaxtın insan həyatında oynadığı rolu anlaya bil-
mir
. “Vaxt hər şeyə məlhəmdir” deyiminin əsl mahiyyətini başa
düşmür və taksinin simvollaşdırdığı—həyatının anlamını, sevgi-
sini itirir.
Ömrünün yetkin çağlarında isə real əxlaq qanunları, saf mə-
nəviyyatı, ictimai fikir onun son təsəlli olaraq gördüyü Nərgizi
on
dan ayırır. İlk məhəbbətini vaxtsız gəldiyi üçün itirmişdisə,
ikin
ci məhəbbətini də gecikdiyi üçün itirir. Bununla belə həyat-
dan ümidlərini qırmır. İtirdiklərinin qarşılığı olaraq xəyallarını,
xa
tirələrini vəfalı həmdəmi sayaraq səadətə can atır.
Oxucuya lazım olan da məhz bu tipli yaradıcılıq nümunələri-
dir. Həqiqətən bu günümüzdə belə əsərlərə tələbat var. Bu cür
he
kayələr həm insanların ruhunu oxşayır, həm də onlara sözün
əsl mənasında müsbət tərbiyəvi təsir göstərir. Oxucu zövqünün
for
malaşmasında da bu hekayələrin rolu böyükdür.
Hekayə yazıldığı dövrdə təbii ki, ədəbi tənqid tərəfindən bə-
yənildiyi kimi, iradlarla da qarşılaşırdı. Ümumən Anar yaradıcı-
lığını bəyəndiyini söyləyən görkəmli yazıçımız Mehdi Hüseyn
“Tak
si və vaxt” hekayəsi haqqında yazır: “Ən yeni ədəbi nəsli-
mi
zin nümayəndəsi Anar öz hekayələrini sadə, ifadəli bir dildə,
yığcam və mənalı yazmağa çalışır. O, şübhəsiz ki, istedadlı bir
gəncdir...
Bütün bu məziyyətlərlə yanaşı, adlarını çəkdiyim gənc müəl-
lif
lərin hamısı üçün səciyyəvi bir qüsuru mütləq deməliyəm: on-
la
rın əsərlərində həyat müşahidəsinin zəifliyi və ədəbi əsərlərin
təsirindən doğan bir kitabçılıq meyli nəzərə çarpır. Məsələn,
Anar – 75
55
Ana
rın “Asılqanda işləyən qadının söhbəti” nə qədər inandırıcı
və təbiidirsə, “Taksi və vaxt” hekayəsi bir o qədər mühakimədən
gəlir. Mənə belə gəlir ki, gənc yaşlarında məhəbbəti layiqincə
qiy
mətləndirməmiş, qocalığında isə bunun peşmanlığını çəkmiş
adam
lardan yazmaq, Anar kimi hələ püxtələşməmiş bir gənc
üçün çox tezdir”(44,23).
1967-
ci ildə qələmə alınan “Gürcü familiyası” problematikası
ba
xımından “Taksi və vaxt” hekayəsinə çox yaxındır. “Anar hər
şeyi zaman müstəvisində, vaxt bölgüsünün mizanı ilə təsnif edir.
Za
man ona etiraf, həqiqət və müdriklik sınağı, ən qənirsiz mün-
sif, Femidanın sinonimi kimi lazım olur. Sevincin ağırlığı, güna-
hın həcm, tövbənin çəki, yaddaşın həssalıq ölçüsü—hamısı vaxt-
dır. Söhbət məhəbbətdən və məhəbbət xatirələrindən gedir, fəqət
sərlövhədə ayrı şey oxuyuruq: “Vaxt və taksi”. Vaxt yalnız sər-
löv
hədə yox, təsvirlərdə, bədii təhlilin süjetində də əsas ünsür-
dür... Müəllifin zamanı da taksi kimi saxlamaq, anı qaytarmaq,
sax
lamaq arzusu və bunun qeyri-mümkünlüyü hekayəyə sonra-
lar Anarın bütün yaradıcılığı boyu davam edəcək bir kədər işığı
aşılayır...
“Gürcü familiyası”nda isə yenə də vaxtın arxasınca qaçan
qəhrəman bu dəfə onu taksi ilə yox..., təyyarə ilə qovur... Lakin
ar
xada qalan, itən vaxta nə taksi, nə də təyyarə ilə çatmaq müm-
kün olur... Özü də vaxt obrazına və konsepsiyasına işarə bu ikin-
ci hekayədə də yenə lap sərlövhədən başlayır. Şərti Gürcü fami-
liy
ası—Kamikadze—məhz zamansızlığa məhkumluq deməkdir:
zaman kimi Kamikadze
nin də qolunda və taleyində saat yalnız
bir istiqamətdə işləyir və geriyə axa bilmir”(57,151).
Bu mülahizə hekayələrin qayəsini əsasən düzgün ifadə etsə
də, buradakı “bir kədər işığı aşılayır” fikrilə razılaşmaq olmur.
Hər iki hekayədə qəhrəmanlar vaxtı dəyərləndirə bilməyib sev-
gi
lərinə cismən qovuşa bilməsələr də, mənən əsl sevginin ma-
hiy
yətini anlayıb daha xoşbəxt olur, bir anlamda istəklərini real-
laşdırırlar.
“Gürcü fam
iliyası” hekayəsinin qəhrəmanlarından biri—Oq-
Dostları ilə paylaş: |