Anar – 75
77
ANARIN
HEKAYƏLƏRİNDƏ İNSAN VƏ
CƏMİYYƏT PROBLEMİNİN BƏDİİ ƏKSİ
Tarixən olduğu kimi, müasir dövrümüzdə də fərdlə cəmiyyə-
tin əlaqəsi bədii ədəbiyyatın mühüm mövzusuna çevrilmişdir.
Hər bir insan üzvü olduğu cəmiyyətə möhkəm tellərlə bağlıdır.
Cəmiyyət isə daim inkişaf və tərəqqi edir. İnsanın mənəvi-əxlaqi
si
masının yetkinləşməsi ilə cəmiyyətin inkişaf prosesi arasında
har
moniya həmişə eyni ölçüdə ola bilməz. Bu balans bir çox
hallarda pozulur
və təbii ki, bu hal şəxsiyyətin məişətinə, mənə-
viyya
tına, əxlaqına təsirsiz ötüşmür.
Cəmiyyətin inkişafında hər bir yeni dövr özünün ictimai-siya-
si, mənəvi-əxlaqi mənzərəsini yaradır. Bu mənada 90-cı illər XX
əsr tariximizdə önəmli yer tutur. Nəsrimizdə müstəqillik dövrü-
nün qəhrəman tipini əks etdirmək üçün maraqlı cəhdləri görür,
bu qəhrəmanların timsalında müasir dövrümüzün müxtəlif dü-
şüncə tərzləri ilə qarşılaşırıq. Keçid dövrünün bütün məhrumiy-
yətlərinin həmin qəhrəmanların həyatından keçməsinin şahidi
oluruq.
Yazıçılar öz dövrlərinə uyğun çağdaş qəhrəmanlar yara-
dırlar.
Müsahibələrinin birində Anar ədəbiyyatdakı çağdaşlıq haq-
qında deyir: “Fikirimcə, ədəbiyyatda çağdaşlıq çox geniş bir
məfhumdur, yəni bir cümlə ilə, bir abzas ilə demək çətindir...
Ça
ğdaşlığın bir cəhəti budur ki, doğrudan da çağın, yəni zama-
nın tələblərinə cavab verəsən, zamanın problemləri ilə yaşaya-
san, zamanın ortaya çıxardığı çətin məsələlərə yazıçı kimi cavab
ve
rəsən, bilinsin ki, sən bu əsrin, bu onilliyin yazarısan, bu döv-
rün və ümumiyyətlə, həyatın sorularına biganə qalmırsan”(17).
90-
cı illərin əvvəllərində Anarın ədəbi yaradıcılığı artıq müd-
Aytən Quliyeva
78
rik bir sənətkarın yaradıcılığıdır. Bu dövrdə bəzi ədəbiyyatşü-
naslar
onun yaradıcılığında ekzistensializm cərəyanının təzahür-
lərinin ön plana çıxdığını söyləyir.
“Ekzistensializm (lat.exsistentia-
varlıq)—irrasionalist, sub-
yektiv ideali
st fəlsəfi cərəyanlardan biridir... Birinci dünya mü-
ha
ribəsidən sonra Almaniyada, ikinci dünya müharibəsindən
sonra Fransada meydana g
əlib”(16,585). Ekzistensializm əsas
qəhrəman kimi emosional coşqunluqdan əzilən, ehtiraslardan
parçalanan dün
yanın şəxsiyyətini irəli çəkir.
Ekzi
stensialistlər üçün insan cəmiyyəti və insanların həyatı
başdan-başa anlaşılmazlıq və absolyut absurddan ibarətdir. İn-
san
lar arasında sevgi, bağlılıq yoxdur, bütün insani münasibətlər
qırılıb. Dünya ədəbiyyatında bu cərəyanın nümayəndələri azlıq
təşkil edir.
“
Keçən əsrin 50-ci illərinin sonu, 60-cı illərdən Azərbaycan
ədəbiyyatında da ekzistensializm ədəbi—estetik cərəyanı əksini
ta
pır...
Azərbaycan ədəbiyyatında ekzistensializm (o cümlədən, su-
fizm və zen-buddizm) ədəbi-estetik cərəyan kimi bütövlükdə
Ana
rın yaradıcılığında öz ifadəsini tapır... Azərbaycan ədəbiyya-
tında isə bu axının ilk və ən böyük nümayəndəsi Anar-
dır”(18,374).
“Qırmızı limuzin”, “Vahimə” hekayələrində sənətkar öz ek-
zis
tensialist görüşlərini ortaya qoyur. Yazıçının bu cərəyana
mey
linin yaranmasını son dövrlərdə dünyanın insana biganəliyi,
cəmiyyətdə insanlar arasında xaosun güclənməsi kimi səbəblər-
də axtarmaq olar.
Son dövrlərdə cəmiyyətdə baş verən təcridolunma, təkləşmə,
in
sanlardan uzaqlaşma problemi və bununla da mənəvi dəyərlə-
rin iflası, şəxsiyyətin acınacaqlı aqibətinin yaxınlaşması Anarı
bir vətəndaş, yazıçı olaraq narahat etməyə bilməzdi. N. Cəfərov
ya
zır: “Son illərdə Anarın ekzistensializmə kifayət qədər cəsa-
rətlə gəlişi, bir tərəfdən günümüzün insanının—şübhəsiz birinci
növ
bədə Azərbaycan insanının öz taleyi ilə getdikcə daha çox
Anar – 75
79
təkbətək qalması, digər tərəfdən yazıçının, əgər belə demək
müm
künsə, yaradıcılıq təkamülü, mövcud ictimai-mənəvi hadi-
sələrə reaksiyası, əhval-ruhiyyəsi ilə bağlıdır”(21,27).
90-
cı illərdə cəmiyyətimizdə baş verən mürəkkəb ictimai-si-
ya
si, mənəvi-əxlaqi dəyişikliklər yazıçının yaradıcılığına da bö-
yü
k təsir göstərmişdir. O, “Qırmızı limuzin”, “Vahimə”, “Mu-
hak
kak görüşürüz” hekayələrində müstəqillik dövrü ərəfəsini və
bu mərhələnin başlanğıc illərinin mürəkkəbliyinin özünəməxsus
niga
rançılığını bədii cəhətdən əsaslandırmışdır.
Bu hekayələrdə son illərdə cəmiyyətdə insan qarşısına çıxan
mü
rəkkəb ictima-siyasi, mənəvi-əxlaqi problemlərin insan təfək-
kü
rünə, məişətinə, yaşam şəklinə təsiri ön plana çəkilir. İnsan
və cəmiyyət probleminə Anar yaradıcılığında verilən önəmi N.
Cəfərov belə qiymətləndirir: “Azərbaycan insanını Azərbaycan
cəmiyyətinin (ümumən cəmiyyətin!) total ictimai-siyasi psixo-
zun
dan xilas etmək yazıçının son dövrdə çapdan çıxmış “Otel
ota
ğı” kitabı kimi, 60-cı illərdən (yaradıcılığa başlayandan) bəri
yaz
dığı, demək olar ki, bütün əsərlərinin əsas ideyasını təşkil
edir”(21,13).
90-
cı illərdə xalqımızın başına gətirilən müsibətlər, çağdaş
in
sanın daxili sarsıntıları, qarmaqarışıq hadisələr məngənəsində
çal
xalanan dünya qarşısında tənhalığı, cəmiyyətə yadlaşması,
mənəvi-əxlaqi dəyərlərinin sarsılması, bunun nəticəsində şəxsiy-
yətin öncə mənən, daha sonra isə cismən məhvi kimi önəmli
amil
lər Anarın “Qırmızı limuzin” və “Vahimə” hekayələrinin
əsasını təşkil edir. “Anarın 90-cı illər yaradıcılığı 90-cı illərin
ov
qatını əslən əks etdirir. Doğrudur, burada on illiyin geniş epik
plan
da inikası yoxdur. Ancaq epizodlarda, xatirə-düşüncə simp-
tom
ları ilə, zaman məkan dəyişmələri ilə, sözarası məqamlarda,
lətifə obrazlarında, irili-xırdalı lövhələr şəklində, parça-parça,
qəlpə-qəlpə həyat qələmə alınır, ancaq hər bir şey həqiqətdir, hər
qəlpə bir bütövün xislətini canlandırır. Bu qəlpələr seriya hadi-
sələr kimi bir-birinə calanıb, zamanın hadisələr silsiləsini can-
lan
dırır, həyatın bütün ziddiyyətləri haqqında təsəvvür yaradır.
Dostları ilə paylaş: |