Anar – 75
65
zəminində ədəbiyyatda yeni dövrün mollanəsrəddinçiliyinin ya-
ra
dılması demək idi. O vaxt cəmi otuz yaşında olan Anar parlaq
is
tedadın məhsulu olan bu satirik hekayələr silsiləsinə görə
Azərbaycan ədəbiyyatı yeni dövrünün Molla Nəsrəddini olmaq
səlahiyyətini qazana bilmişdir” (42).
Bu hekayələr silsiləsini oxuduqca hiss edirsən ki, Anar milli
və ictimai problemləri qüdrətli yazıçı Cəlil Məmmədquluzadəyə
is
tinad edərək, ondan öyrənərək, orijinallıqla, onu təkrar etmə-
dən yalnız özünəməxsus bir şəkildə ifadə edərək öz məharətini
sü
but edir. “Molla Nəsrəddin-66” əsəri XX əsrin son illərinin
Mol
la Nəsrəddinidir. Anar elə Molla Nəsrəddinin layiqli xələfi-
dir.
Təbiətindəki incə yumor hissləri qələmində də var. O da öz
döv
rünün Molla Nəsrəddini kimi oxucularına “bir para ciddi
söz” demək istəyir, bir para mətləblərdən agah etmək istəyir
oxucusunu
. Elə ilk cümlələrindən gülüş doğurur onun demək is-
tədiyi sözlər” (67,171).
Silsilənin sadəcə adında deyil, ruhunda, məğzində əsl vətən-
daş yanğısından, təbii millət sevgisindən yoğrulmuş mollanəs-
rəddinçilik ab-havası duyulmaqdadır. “Müəllif bu uyğunluğu,
bənzərliyi gizlətməyə çalışmır, əksinə, hətta “...Zarafatsız əziz
oxu
cum, sənə bir parça ciddi söz demək istəyirəm və bir para
mətləblərdən agah eləmək istəyirəm səni—deyə müəlliminin
çox sevdiyi və işlətdiyi müxtəlif duzlu-məzəli, mənalı-kəsərli
fel
yetonlarının ibarə və tərkiblərindən yeri gəldikcə, “birdən,
məsələn, tutalım”, “o vədə sən istəyəcəksən ki”, “əgər ki”, “aya”
və s. kimi xarakterik söz və birləşmələrdən, təkrirlərdən istifadə
edərək, məqsədli effektə nail olur, ciddiliyin önündə dayanmış
“za
rafatlarına” başlayır” (60,50).
“Molla Nəsrəddin-66” silsiləsinə daxil olan kiçik hekayələr
həm də bir növ lətifəyə oxşayır. Bu da Anar yaradıcılığının şifa-
hi
xalq ədəbiyyatından, folklor nümunələrindən qaynaqlandığını
gös
tərir. Bu hekayələri oxunaqlı edən cəhətlərdən biri də məhz
bu
dur. Çünki bu hekayələrdə xalq üçün yad olan heç nə yoxdur.
İstər sadəliyi, istərsə də, hadisələrin reallığı baxımından bu he-
Aytən Quliyeva
66
ka
yələr hər bir oxucunun qəlbinə yol tapıb, ruhunu oxşayır.
Silsilənin müqəddiməsi bir növ Mirzə Cəlilə nəzirə üslubun-
da yazılmışdır. Burada məşhur mollanəsrəddinçilər ruhu, Mirzə
Cəlil dəst-xətti aydın hiss edilir. “Bu baxımdan, iyirmi iki il ön-
cə yazılmış “Molla Nəsrəddin-66” Anar qələminin böyük im-
kan
larını göstərirdi, ədəbiyyatımızın qiymətli ənənələrinə yük-
sək məhəbbətlə bağlılıq nümunəsi idi. Və bu duzlu, satirik no-
vel
lalarda Cəlil Məmmədquluzadə ədəbi məktəbinin uğurlu da-
va
mı ilə yanaşı, Anarın özünəməxsus üslub xüsusiyyətləri də
görünür” (68).
Cəmiyyətin inkişafına mane olan bəzi insanların tərbiyə olun-
ma
sı, əxlaqi keyfiyyətlərin yayılması prosesində meydana çıxan
mənfiliyin müxtəlif təzahürlərinə qarşı mübarizə aparmaq, həqi-
qəti, gözəlliyi və mənəvi-əxlaqi təmizliyi yaymaq bu hekayələr
sil
siləsinin mərkəzində dayanır. Sənətkar “Molla Nəsrədin-66”
ilə kəsərli silah olan gülüşdən, cəmiyyətimizin sağlam inkişafı
üçün əngəl yaradan hadisə və insanlara münasibət bildirməyin
mü
hüm bir vasitəsi kimi bacarıqla istifadə etmişdir.
Sənətkar məşhur “Danabaş kəndi”ndən “müxbir xəbərçi Xə-
di
cənin məlumatı” ilə ciddi zarafatına başlayır. Sərxoşluq, içki
alu
dəçiliyi kimi mənfi halları kəskin tənqid atəşinə tutur. Lül
Qəmbərov, Soobrazim Natroixov, Şaltay Baltayev, Aldıyatdı
Bat
dıqaldıyev, Hayıl Mayılov kimi mənəvi-əxlaqi cəhətdən na-
qis insanların həbs cəzasına məhkum olmaqdan, satirik jurnal-
lar
da ifşa olunmaqdan, töhmət almaqdan belə xəcalət çəkməyə-
rək zərərli əməllər törətməkdə davam etdikləri göstərilir. Belə
ad
ları yazıçı obrazlara təsadüfi verməmişdir. Bu adlar obrazların
mənəviyyatından xəbər verir, xarakterini açır. Onlar təkcə özlə-
ri
nə yox, ətraflarında olan insanlara da fiziki və mənəvi ziyan
vu
rur, pis vərdişlərə aludə edirlər. Hekayənin qayəsini cəmiyyət-
dəki bu tip insanları ifşa etmək, onlara gülməklə mənfi halların
in
san mənəviyyatına, tərbiyəsinə vurduğu ziyanı azaltmaq, zə-
rərli yoldan yayındırmaq istəyi təşkil edir.
“Gülməşəkər kəndinin sabahı” oçerkinin müəllifi şərti olaraq
Anar – 75
67
Boşboğazovdur. Burada elə Boşboğazovun dili ilə onun kimi qə-
ləm əhli tənqid edilir. O, vəzifə şərəfini kolxoz sədrinin “kabab,
qu
tab, şərab” məclisinə sataraq Dedi Qoduyevin “bura dağ yeri-
dir, burda pambıq bitməz” kimi haqlı iradının üstündən öz boş-
bo
ğazlığı ilə elə keçir ki, əsas məsələ unudulur. “–Haqlı tənqid-
dən incimək lazım deyil,—dedim. Tənqidin xeyri var. Tənqid
gələcək inkişafımızın rəhnidir. Xeyirxahlıqla edilən tənqidə qu-
laq asmaq, səmərəli nəticələr çıxarmaq lazımdır” (10,18) kimi
şablon sözlərlə özünü haqlı çıxarır.
Bütün bu hadisələr oxucuda Boşboğazovun simasında xalqın
mənafeyini düşünməyən çürük mənəviyyatlı, qabiliyyətsiz, əqi-
dəsiz, məslək sahiblərinə qarşı dərin nifrət oyadır.
Silsiləyə daxil olan “Zəncir” hekayəsi isə özündə cəmiyyəti-
miz
dəki bir necə mənəvi-əxlaqi problemi birləşdirir. Saatın neçə
olduğunu öyrənmək istəyən Əvəz Əvəzovla başlayan hadisə get-
dik
cə mürəkkəbləşərək, əsər çap etdirməyə, maşın və ev almağa,
te
lefon çəkdirməyə, instituta qanunsuz yollarla tələbə qəbul et-
dir
məyə çalışan müxtəlif tipli insanların əlaqəli, bir-biri ilə bağlı
zəncirvari münasibət sisteminə çevrilir.
Yazıçı cəmiyyətdə insani münasibətlərin zəiflədiyini, adam-
la
rın hər addımbaşı bir-birindən nəsə umduqlarını, təmiz, səmi-
mi-
qəlbdən dostluq, yoldaşlıq etmədiklərini, bununla da insanı
in
san edən mənəvi-əxlaqi dəyərlərin itdiyini göstərir. Sadəcə
saa
tı öyrənmək istədiyi üçün Əvəz Əvəzov bir çox insanın istə-
yini ye
rinə yetirməli, müxtəlif şəxslərə ağız açmalı olur. Və biz
onun hər müraciət etdiyi idarədə müxtəlif qanun pozuntuları, öz-
ba
şınalıq, özündənrazı, lakin heç bir qabiliyyəti olmayan idarə
başçıları, hər insanda isə mənəviyyatsızlıqla qarşılaşırıq.
Hek
ayədə insanlar arasında olan alver psixologiyasının, hətta
ailə, sevgi məsələlərində də rol oynaması ifşa edilir. Rəhimə Rə-
hi
movanın qaynı Bəhram Bəhramovla evlənməsi üçün Əvəz
Əvəzov onun bir çox şərtini yerinə yetirməli olur. “Rəhiləni
bağçaya düzəltmək üçün üç yaponski tranzistor, iki cüt çex
ayaq
qabısı, bir dəst Rumıniya mebeli boyun oldu. Mədinəni mu-
Dostları ilə paylaş: |