Aytən Quliyeva
62
mi tək bircə detalla—tranzistorla, oradan gələn təyyarə uğultu-
suyla da bi
zə aydınlaşır. Qarmaqarışıq qammalarda qəribə, psi-
xoloji bir assosia
siya var və bunu hər kəs öz fərdi dünyasının
diq
təsi ilə başa düşür. Mədinədəki bu doğmalıq, bu istilik, bu
bir
gəlik obrazın şəffaflığıdır. Seymurun onunla telefon söhbətin-
də “telefon dəstəyindən bənövşə ətri duymasından şübhə etmi-
rik” (64,62).
Təsadüf onların səslərini telefonda qovuşdurduğu kimi, hə-
yat
da da yollarını birləşdirir. Seymur artıq Mədinənin kim oldu-
ğunu, harada yaşadığını bilir. Mədinənin isə onunla telefonda
da
nışan Rüstəmin Seymur olduğundan xəbəri yoxdur. Seymur
sev
gisinə qovuşduğu anda sanki bu münasibətin mübhəmliyi
onun
çün itir. Bu isə onda qeyri-adi bir nisgil oyadır. “Səni gör-
məyə də bilərdim, amma məsafədən belə duyurdum. Sahil kənd-
lərinin sakinləri dənizi görməyəndə belə onu duyduqları kimi.
İndi isə dəniz qeyb oldu. Yoxa çıxdı”(7,107).
“Bu mənada “Mən, sən, o və telefon” hekayəsinin kolliziyası
ma
raqlıdır. Hekayə yazıçının romantik idealı haqqında təsəvvü-
rü
müzü dərinləşdirməyə imkan verir. Müəllif əsərin daxili zid-
diy
yətini gerçəklik və arzu üzərində qurmuşdur. Seymur tanıdığı
və eyni zamanda naməlum qadınla telefonda danışarkən özünün
icad etdiyi, bir növ, romantik hadisənin iştirakçısı olur. Bu isə
onun arzu
sunu müəyyən dərəcədə reallaşdırır. Lakin sanki arzu-
su
na çatdığı gün gəldikdə o, birdən kədərlənir, ona elə gəlir ki,
“dəniz qəfildən yox olmuşdur” çünki arzunun
özü sönmüş-
dür”(59,45).
Əsərdə qoyulan əsas mənəvi-əxlaqi problemlərdən biri insan-
la
rın mənəvi cəhətdən təkləşməsindədir. Qəhrəmanlar dərdlərini,
qəlblərinin gizli sirlərini bölüşə biləcəkləri bir insan axtarırlar.
Bu axtarış onları birləşdirir. Mədinəni real həyatda tapması ilə
Sey
mur qəlbinin sirlərini açdığı mübhəm dostunu itirir. O, həmi-
şə sevinc və həyacanla zəng vurduğu nömrənin artıq əlçatmaz
ol
duğunu anlayır. Bundan xəbərsiz olan Mədinə isə Seymurla
bir
likdə olduğu vaxtda belə Rüstəmin telefon zəngini gözləyir.
Anar – 75
63
Məhəbbətdən yazmaq məhəbbət vasitəsilə dünyanı anlamaq-
dır. Anarın məhəbbət motivli hekayələri məhdud çərçivədə yal-
nız qadın və kişi münasibətlərini əhatə etmir. Bu məhəbbət daha
bəşəri xarakterdədir. Onun “İki dəniz” adlı hekayəsində iki dəni-
zin timsalında orijinal bənzətmə ilə Azadlığa məhəbbət ifadə
olunu
r. Həm də bu azadlıq məhəbbətini Anar ölkəmizin müstə-
qillik il
lərində yox, Sovet imperiyasının əsarətində olduğumuz
il
lərdə qələmə alıb.
Anarın “Bayram həsrətində”, “Hekayə”, “Könlümüzün gecə-
si”, “Sabah biz ayıq olacağıq”, “Yağış kəsdi” hekayələrində
müx
təlif tipli sevgi, məhəbbət hislərinin insan mənəviyyatına tə-
si
ri, onu daxilən saflaşdıran bir qüvvə olaraq əhəmiyyəti önəmli
yer tutur.
“Oxucular Anar
ı, əsasən, mənəvi problemlərə toxunan, insan
psixologiy
asının dərinliklərinə enməyə çalışan, lirik səciyyəli
heka
yə və povestlərin müəllifi kimi tanıyırlar... Anar öz lirik
nəsrində yalnız yaxşı duyduğu, hiss elədiyi, oxucu ilə təbii bir
əlaqə yaratdığı başlıca mövzusuna—sadə insanların mənəvi
aləminin, onların qarşılıqlı münasibətlərinin öyrənilməsi mövzu-
suna sadiqdir” (10,3).
Sənətkar məhəbbət motivli hekayələrində sanki bir səyyah
ki
mi insan qəlbinin, psixologiyasının ən gizli hissələrini dolaşır.
O
xucuya qəlbinin dərinliklərində baş qaldıran duyğuların ma-
hiy
yətini anlamaqda yardım edir.
Aytən Quliyeva
64
ANARIN HEKAYƏLƏRİNDƏ
TƏNQİD HƏDƏFLƏRİ
Cəmiyyətimizdə olan naqisliklərə, çatışmazlıqlara qarşı etiraz
Anar yaradıcılığının önəmli hissəsini təşkil edir. Sələfləri kimi
Anar da dövrünün eybəcərliklərini göstərmək üçün satiraya, yu-
mora müra
ciət edir. Və bu hekayələr vasitəsilə biz onu çox gözəl
və maraqlı yumoristik, satirik hekayələr ustası kimi tanıyırıq.
Onun bu qəbildən olan hekayələri bayağı şit sözlərdən, zara-
fat
lardan çox uzaqdır. Yazıçı bu hekayələrində nəyin bahasına
olursa-
olsun oxucunu güldürməyi qarşısına məqsəd qoymamış-
dır. Bu hekayələri oxuyan oxucu öncə düşünür. Burada hadisələ-
rin özü yox, onların daşıdıqları məna, mahiyyət oxucuda gülüş
do
ğurur.
Anarın “Molla Nəsrəddin-66” satirik hekayələr silsiləsi öz
prob
lematikası, orijinal dəst-xətti ilə ədəbi ictimaiyyətin marağı-
na səbəb olmuşdur. Mirzə Cəlil sənəti ilə doğmalıq, əqidə və ruh
bir
liyi, kəskin sarkazm və incə yumorun yüksək bədii ifadəsi bu
əsəri səciyyələndirən əsas keyfiyyətlərdəndir.
Bu
haqda görkəmli ədəbiyyatşünas İsa Həbibbəyli “Ədəbiy-
ya
tımızda Anar zirvəsi” məqaləsində qeyd edir ki, “Fikrimizcə,
Anar sənət aləmində “Ağ liman” povesti ilə özünü təsdiq etmiş,
“Mol
la Nəsrəddin-66” ilə ədəbi mühitdə zəfər çalmışdır...
“Molla Nəsrəddin-66” klassik satira ənənəsi ilə çağdaş ciddi
ədəbiyyatın vəhdətindən yoğrulmuş yeni tipli satiradır, ədəbiy-
yat nəzəriyyəsi dili ilə desək, sarkazm, qroteskdir. Bu, böyük us-
tad Mirzə Cəlil sənət ənənələrinin, yaxud “Molla Nəsrəddin”
jur
nalının yenidən dircəlməsi və ya çoxillik fasilədən sonra ol-
du
ğu kimi bərpası deyildi. Bu, möhkəm təməl və mövcud ənənə