Həbsxanada Stalinlə başbaşa
“Mətbəx”in yeni “müsafir”lərindən Ģəhərdə olub-bitənlər haqqında məlumat
alırdıq. Bunlar Ģəhərdə “Padvalyon” adında gizli bir cəmiyyətin kəĢf edildiyindən
bəhs edirdilər. “Padval” rusca bir sözdür, zirzəmi deməkdir. Qızıl Ordu tərəfindən
yeni iĢğal olunan Bakıda, burada qalan türkiyəli əski mühacir zabitlərindən bir
qismi ilə limanda olan matroslar arasında guya ki bir anlaĢma olmuĢ, bunlar
yerlilərdən bir qismi ilə sözləĢərək, hökumətə qarĢı qiyam hazırlayırmıĢlar.
“TəĢkilat” üzvlərinin görüĢ yeri Ģəhərin əski Nikolay, sonra Parlament, indi
də Kommunist küçəsi deyilən böyük küçəsində zirzəmidə yerləĢən bir dükan imiĢ.
Bu münasibətlə onlara zirzəmiçilər mənasına gələn “padvalyon” deyirmiĢlər.
“Padvalyonçuların” nə üçün həbs edildikləri haqqındakı yarı ciddi, yarı zarafat
hekayələrini böyük əlaqə ilə dinləyirdik ki, qapı açıldı. Gözətçi içəri girdi. Mənə
xitab edərək, yoldaĢ Rəsulzadə (məhbuslara da yoldaĢ deyə xitab olunurdu),
arxamca gəlin, dedi.
Saat 17 idi, axĢamın bu gec saatlarında kameradan bu Ģəkildə götürülənlər,
adətən gedər, bir daha dönməzdilər. Bu, “xərclənməyə” götürülən bir saatdır.
Baxdım dostlarıma bir hüzn gəldi. Hələ arkadaĢ Abbasqulunun rəngi qaçdı,
məlul və məhzun gözlərilə mənə baxdı. Zorla zəbt olunan bir həyəcanla
qucaqlaĢdıq. Ondan uzun və nəticəsi məchul bir səfərə çıxırmıĢ kimi ayrıldım. O,
titrək bir səslə xeyir-dua verir, mən də ona əhəmiyyət vermə, qorxma deyə təsəlli
verirdim.
Mən öndə, gözətçi də arxada gedirik. Qaranlıq koridorlardan keçdik (neft
mərkəzi olan Bakıda neft qıtlığı üzündən qənaət olsun deyə adətən gecələr lampa
yandırılmaz). Bu yolun çox da yabançısı deyildim. Bir dəfə yenə bu koridorla
Pankratovun hüzuruna aparılmıĢdım. Burada bir heyət məni istintaq etmiĢdi. Hiss
etdim ki, yenə Pankratovun yanına aparılıram.
Gəldik. Elə buradır. Ġki həftə əvvəl istintaq edildiyim otaq. Gözətçi qapını
açdı. Girdim. Masanın arxasında ayaq üstə duran Pankratovun yanında uca boylu
Qızıl Ordu uniformasında birisi mənə diqqətlə baxır.
Zabit məni qarĢılamaq məqsədilə iki addım irəli gəldi, əlini uzadaraq:
-
YoldaĢ Rəsulzadə, tanıdınızmı (bir az pauza ilə), Stalin, - dedi.
-
Bəli, tanıdım (bir az dayandıqdan sonra), Koba, - dedim.
Dayanmağımda bir məna var idi, mən rus sovet komissarı “Stalin” deyilən
zatı tanımırdım. Mənim tanıdığım Qafqaz ixtilalçısı bir “Koba” vardı. Stalin həmən
Pankratova müraciətlə, bizi buraxın, dedi.
Pankratov çıxdıqdan sonra mənə:
-
Çətin günlərdə bərabər çalıĢdıq, indi isə toqquĢduq, - dedi.
-
Dünya belədir, hər Ģey ola bilər, - dedim.
-
Dosyenizi gördüm, vəziyyətiniz də çox pisdir, - dedi.
Mən bir ləhzə gözünün içinə baxdım.
- “Müsavat” partiyasına mənsub olmaq töhmətilə iĢçilərin qruplar halında
güllələndiyi bir yerdə bu firqənin lideri qalaraq vəziyyətinin yaxĢı olacağını
düĢünəcək qədər sadə deyiləm. Fəqət bu pisliyin dosyedən çıxdığına inanmıram,
çünki vəziyyətimin pisliyini isbat edəcək bir dosyedən xəbərim yoxdur.
Stalin mövzunu əlüstü dəyiĢdirdi.
- Mən bunun üçün gəlmədim, - dedi. - Buraya gəlincə məhbus olduğunuzu
öyrəndim. Sizinlə görüĢəcəyimi yalnız dr. Nərimana söylədim, - dedikdən sonra
sözünə davam etdi. - Buradakılar (yerli kommunistləri nəzərdə tutaraq) Sizdən
qorxurlar, bir qismi “Müsavat” rəisi öldürülməlidir deyir, bir qismi də yox, ömrü
olduqca həbsdə qalsın, təklifi edir. Fəqət mən bu iki ehtimalın heç birini Sizə rəva
görmürəm. Siz əski mübarizə yoldaĢısınız. Ziyarətimin yeganə səbəbi də budur.
Çar istibdadına qarĢı mücadilələrinizi, sizin inqilabi hərəkatdakı rolunuzu və
əhəmiyyətinizi bilirəm. Bu inqilab üçün gərəkli bir Ģəxsiyyət olduğunuzu təqdir
edirəm. Siz nə öldürüləcək, nə də ömrü boyu həbsxanalarda çürüdüləcək bir
insansınız. Məncə, Sizə azadlıq verilməlidir: istəsəniz burada qalın, istəsəniz
mənimlə bərabər Moskvaya gedək - ki bunu mən Sizə Ģəxsən tövsiyə edirəm, çünki
buradakılar Sizi rahat buraxmayacaqlar və zühur edəcək hər hansı bir hadisəni
bəhanə edərək, Sizi məsuliyyətə çəkəcəklər - istəsəniz dünyanın seçdiyiniz hər
hansı bir tərəfinə gedin, bir sözlə, azadsınız. DüĢünün, daĢının, bəlkə də bizimlə
əməkdaĢlıq yaratdınız!..
Stalinin “Rusiya”dan bəhs açan rəsmi “müqəddimə”dən əski “mücadilə
dostluğundan” bəhs edən səmimi bir söhbət ədasına çevrilən bu ifadəsinə eyni
Ģəkildə cavab vermək lazım idi.
-
Bu qədər hadisə olub-bitdikdən sonra “əməkdaĢlıq” müzakirə mövzusu
ola bilməz, yoldaĢ Koba, - dedim.
-
Bəli, haqlısınız, biz 1918-ci ildə buraya ġaumyanı göndərməyəcəkdik, -
dedi.
Bu cümlə ilə nəyə iĢarə edildiyi izah edilməzsə, ən yaxın Azərbaycan
tarixinin təfərrüatına vaqif olmayan oxucular məsələni yaxĢı anlamazlar. Bunun
üçün bir az təfsilat verim:
ġaumyan Sovet hökuməti tərəfindən inqilabın ta əvvəlində Qafqaz
fövqəladə komissarlığına təyin olunmuĢ kommunist bir erməni idi. Hələ
bolĢeviklərin əlində olmayan Qafqaza fövqəladə komissar təyin olunan bu adama
eyni zamanda ġərqi Anadoluda hənuz rus orduları iĢğalı altında olan vilayətlərdə
Böyük Ermənistan təĢəkkülü məqsədilə bir referendum təĢkil etmək vəzifəsi də bir
dekretlə bu ġaumyanın öhdəsinə buraxılmıĢdı. 1905-ci ildən bəri tanıdığım
ġaumyan 1918-ci ilin baĢlarında Bakıda mənimlə görüĢərək öz missiyasından bəhs
etmiĢ və “Müsavat” firqəsinə əməkdaĢlıq təklifində bulunmuĢdu. Bizdən hüsni-
qəbul görməyən ġaumyan sonra Tiflisə getmiĢ, orada gürcü menĢeviklərinin
Ģiddətli bir müxalifətilə qarĢılaĢaraq təkrar Bakıya qayıtmıĢ və burada eyni ilin 31