56
qızın yanınca çıxdı. Bir az dolaşmağa razı
saldı qızı. Qız həqiqətən çox gözəl idi. Hər
gözəldə bir eyib olar deyirlər. Nihadsa bu
qızda eyib tapmırdı. Onun eşidə bilməməsi,
danışa bilməməsi heç də eyib deyil. Eyib an-
caq xarakterdə olur. Nihad dəniz kənarı par-
ka getməyi təklif etdi. Qız razılıq verdi. Bur-
dan o qədər də uzaq deyildi. Gəzə-gəzə 6-7
dəqiqəlik yoldu. Aha, bu da dəniz kənarı
park. Bu son zamanlarda elə gözəlləşmişdi
ki. Sanki, hansısa çirkin qızı plastik əməliy-
yatla mələyə çevirmisən. Uçuşan quşlar, Xə-
zər və yeni gözü oxşayan səki daşları insanın
könlünü açırdı. Nihad pop-korn satana ya-
xınlaşıb iki paket aldı və qızın yanına qayıtdı.
Birdən Nihad asta səslə deyindi:
-Mən həqiqətən gicəm. Hələ heç qızın
adını soruşmamışam. İndi bunu necə soruş-
sun? Telefonu çıxardı yazmağa başladı: Mə-
nim adım Nihaddır. Sənin adın nədir?
-Qız baxıb gülümsündü və əli ilə dənizi
göstərdi.
-Dəniz. Vau. Süper çox qəşəng adınız
57
var. Ən sevdiyim addı. Gözləriniz də dənizin
mavisidi-ardınca telefonda yazmağa başladı.
“
Gözlərinin rəngini dənizdən pay almısan.
Bilirsənmi, dənizi göylərdən ayırmısan? ”
-Dənizsə başı ilə təşəkkürlərini bildirdi.
İzah etdi ki, elə buna görə adımı Dəniz qo-
yublar.
Bir az gəzdikdən sonra Nihad işə yuba-
nacaqını görüb, izah elədi ki, işləyir və get-
məlidi. Amma, davamlı olaraq onunla görüş-
mək istədiyini də bildirdi. Həmişəki vaxtda
və yerdə, bu günkü kimi. Dəniz də başıyla
razılıq verdi və yanaqları közərdi. Nihad işə
qayıtdı və heç cür yadından çıxara bilmirdi o
anları. Hələ gəzdikləri yerdə bir dilənçinin
onlara yaxınlaşıb xoşbəxt olun deməsi və pul
istəməsi. Əslində bu dilənçilər hamıya elə
deyirdilər. Qızla oğlan görən kimi təsir edici
dualar edib, elə and verirdilər ki, 20qəpik
verməmək içdən olmur. Nihad böyük iş
adamları kimi kresloya söykənib ayaqlarını
masaya qoyub xəyala dalmışdı. Birdən qapı
döyüldü. İçəri bir cavan oğlan keçdi və ar-
58
dınca:
-Mən rəhmətə gedən Kazım dayının
yerinə işləyəcəm. Müdir dedi ki, otaqları gəz
və hamını tanı, adını yaz.
-Hə, lap əcəb elədin. Adım Nihaddı.
Kompyuter otağında işləyirəm göründüyü
kimi.
-Yaxşı sağol.
-Bir dəqiqə ayaq saxla, sənin bir adın
yoxdu?
-Şey, bağışla e, tələsdim və unutdum.
Adım Talehdir.
-Kimin Talehi?
-Başa düşmədim.
-Heç-heç, mənə fikir vermə, işində ol.
Kefi yerində idi Nihadın. Ağlı daima o
qızda idi. Sabah bir gül alacaq və onunla
yenə görüşəcəkdi. Nihad həyatında ilk dəfə
idi ki, qızla görüşə gedəcəkdi və ilk dəfə idi
ki, bir qızdan xoşlanırdı. İş vaxtı qurtarmışdı
artıq. Nihad və Orxan yolda idilər.
-Nihad sənin yenə nəsə hoqqaların var?
-Yox Orxan nə olacaq axı?
59
-Var-var. Yenə olsun, Ə mənə de da, nə
olar ki. Həmişə nə isə olur, sonra bilirəm nə
olur.
-Sən avtomobili yavaş sürməsən, o
dünyada deyərəm nə olub. Hara tələsirsən
ki? Qumral bacıya tələsirsən- gülərək.
-Hə, belə əcəb eliyirəm. Səndə evlən,
səndə tələs.
-Ə, bığı burma kişisən, mən də elə
bildim, sən arvaddan qorxan kişi deyilsən. Ta
demədim ki, arvadı görəndə tük salırsan.
-Lənət olsun, ha deyirəm səninlə müba-
hisəyə girməyəcəm. Bax təzyiqim qalxdı.
Qoy bu tükandan bir limon alım.
-Düş al, yəqin arvad limon tapşırıb.
-Nihad!!!!!!!!!!!! Bilirsən, sənin nəyinə ən
çox heyranam? Bu söhbətin ki, səmtini də-
yişirsən e, bax ona. Gör hardan hara gəldin?
-Hara gələcəm, idarədən evə.
-Ə, düş aşağı tələsik yoxsa gəlib səni.
-Anamı söymə, ölünü söyməzlər.
-Bəlkə ölmüyüb.
-Onda söy. Məni atıb gedib, hardadı heç
60
gəlib tapmır.
Nihadla Orxan xeyli zarafatlaşdıqdan
sonra Nihad evə tərəf yola düşdü. Böyük hə-
vəslə sabahın gəlməsini gözləyirdi. Dənizlə
görüşü vardı axı. Evə çatdı, paltarlarını çıxa-
rıb vanna otağına keçdi. Cox keçmədi ki, duş
qəbul etdi, üzünü təmizlədi və divana uzan-
dı. Qolundakı saat nəzərindən qaçmırdı. Ma-
sanın üstündə şeirlər kitabını gördü böyük
həvəslə onu əlinə alıb mündəricata keçdi. Ni-
had əsasən şeir kitablarını mündəricatdan
xoşuna gələn adlarla oxuyardı. Gözünə bir
ad sataşdı:
“
Bəlkə nə vaxtsa, amma, bu gün yox”.
Belə maraqlı bir adı olan şeirin məzmunu
bilmək üçün Nihad tələsik 2-ci səhifəni açdı:
Bəlkə nə vaxtsa, amma,
bu gün yox...
Bizi özümüzə tanış eyləyən,
Bahardan dörd fəsil ötüb irəli.
Səni gözləməklə mən səhv eylədim,
Bircə sən gəlmədin, bahar da gəldi.
Dostları ilə paylaş: |