191
arıqlamışdı ki, onu indi kim görsəydi, heç kəs
tanımazdı. Nihad o qədər stresdə və depres-
siyada idi ki, qapının döyüldüyünü dəqiqləş-
dirə bilmədi və qapıya tərəf addımladı. Qa-
pını açanda işçi geyimində bir cavan oğlan
qarşısında idi.
-Salam. Nizami küçəsi 13, bina 6, ev 32?
-Salam. Bəli.
-Nihad Əhmədov sizsiniz?
-Mənəm necə ki?
-Bura imza atın sizə bir poçt var. Deməli
Dəniz Həsənovadan.
Nihad imzaladı, poçtu alıb evə keçdi.
Tələsik poçtu açdı və bir disk gördü. Başqa
heç nə yox idi. Tez musiqi mərkəzini televi-
zora quraşdırdı və diski taxdı. Disk fırlandığı
qısa müddətdə Nihad elə əsdi ki, əlindəki
pult yerə düşdü. Disk açılanda və səslənəndə
isə Nihad gözlərinə inana bilmədi. Çünki,
Dəniz özünü videolentə almış və danışırdı:
-Salam. Necəsən? Sən bunu eşidəndə
mən səndən çox uzaqlarda olacam.
Nihad pultda pause düyməciyini sıxıb
192
geriyə fırlatdı və diski təzədən oynatdı ki, bu
yuxu deyil və Dəniz danışır.
-Salam. Necəsən? Sən bunu eşidəndə
mən səndən çox uzaqlarda olacam. Bilirəm
bax, indicə diski təzədən başlatdın. Hə, bu
mənəm. Dəniz. Sənin dünyalar qədər sevdi-
yin və bunu bəri başdan bilən Dəniz. Mən də
səni sevirəm. Gəl hər şeyi başdan danışım.
İnanıram ki, mənə, Nazilə anaya və Rəşada
haqq verəcəksən. Bizi bağışla.
-Sən, yəni Xəzər Həsənov 1987-ci il 20
mart Bakıda Həsənovlar ailəsində anadan ol-
musan. Dörd ailə üzvün olub və indi tək sağ
qalanı sənsən. Atan hansı ki, sonradan mə-
lum olur ki, o sənin öz atan deyil, Kamil
Həsənov 1960-ci ildə Bakıda varlı və ziyalı bir
ailədə doğulub. Anan Nərminə Hüseynova
1963-ci ildə Naxçıvanda anadan olub. Atanla
ananın ataları yaxın dost olublar və bu dost-
luğu qohumluğa çevirmək məqsədi ilə
1981-ci ildə Kamili və Nərminəni evləndi-
rirlər. Deməli dörd ildən sonra yəni dəqiq
desək 1985-ci il sentyabrın 1-də evin ilk qız
193
uşağı dünyaya gəlir. Adını Dəniz qoyurlar.
Ailə heç vaxt xoşbəxt olmur. Əslində bütün
gününü işlə əlaqədar evdən ayrı keçirən ata
Kamil qısa fasilələrlə evə gəlmir. İki il sonra
evin ikinci oğlan uşağı Xəzər dünyaya gəlir.
Sonradan Kamil ata bir gün evə işdən tez qa-
yıdır və evdə Nərminəni başqa kişi ilə tutur.
Hər ikisini öldürür, amma, öldürməmişdən
əvvəl Nərminə deyir ki, Xəzər sənin oğlun
deyil, bu yatdığım kişinin oğludu. Ananın bir
yerdə olduğu kişi haqqında çox şey bilmirik.
Adı Sərxan olub və son zamankı axtarışla-
rıma görə ata və anası boşanıb. Bacısı və qar-
daşı olub-olmamasını bilmirəm. Ata Kamil
səni də öldürmək istəyib, amma, evdəki
səs-küydən qonşular gəlib və səni xilas edib-
lər. Arxalarınca bibimin gəlməsi və səni gö-
türüb vağzala aparması səni qorumaq üçün
olub. Atam o qədər əsəbi imiş ki, tutulsa da
səni çöldəki adamları tərəfindən öldürəcək-
miş. Bibim isə səni qorumaq üçün Bakı-İrə-
van qatarına qoyub və qayıdıb. Səni çox ax-
tarsamda Bakıda olanda tapdım. Nazilə ana-
194
nı əvvəlcədən tanımış, sən haqda çox danış-
mışıq. Rəşad da məni Nazilə ananın yanında
görmüşdü, amma, ailən haqqında danışdıq-
larım və sənin məyus olmaman üçün sənə
heç nə demədik. Nazilə ana və Rəşad sənin
haqqında bilməli olacağım hər şeyi mənə
danışıblar. Səni uşaqlığını çox yaxşı bilirəm
qaqaş. Qaqaş səni çox istiyirəm. Bağışla ki
belə oldu. Sənə heç nə deməməyimin və
özümü lal və kar tanıtmağımında geçərli sə-
bəbi var. Bu çox çətin oldu. Bəlkə də danış-
saydım və sənə heç nə deməsəydim məni
bacın kimi tanıyardın və heç sevmənə lüzum
qalmazdı. İndi daha pis oldu bilirəm, amma,
nə etməli. Atama söz vermişdim. Atam ölən-
də mənim 21 yaşım vardı. Və bu vaxtadək
səni tapmayacağıma ona söz vermişdim. Sağ
olduğunu bilirdi və sənə nifrət edirdi. Bir
fahişənin uşağıyıq, amma, fərq vardı bilirsən.
Atam can üstə idi, məni yanına çağırdı və elə
bir şey istədi ki, onu etməyəcəyimi bilirdi.
Amma, yenə də istədi. Ölüm ayağında olan
birinə söz verdim ki, heç vax səninlə danış-
195
mayacam. Heç vaxt səninlə danışmadım da.
Səsimi buna görə gizlətmişəm. Səni tapma-
yacaqdım, amma, səni Naxçıvandakı tanışla-
rın elə tanıtdı ki, qardaşımı tanımamaq əlim-
də deyildi. Həm də uşaqlıq vaxtından dedi-
yin“Mən
həyata gecikmişəm” məni çox narahat
etmişdi və təsir etmişdi. Ünvanını aldım və
səni Bakıda tapdım. Bir gün səhər qapına
qutu qoyub, qapını döyüb qaçdım. Və idarə-
yə saat göndərməyim, evinə gizlincə girib
şəkillərə baxmağım. Birinci göndərdiyim saat
ölən yəni öz atanın saatıdı. İkinci isə antik
divar saatlarıydı. O isə anadan bizə qalan tək
əşyalar idi. İstəmirdim keçmişini öyrənəsən,
amma, sən bunu o qədər istəyirdin ki. Səni
bu keçmiş məyus etdi artıq, indi çox pissən.
Bu qədər ölümlər. Hamısı sənə o qədər təsir
edib ki. Birdə qaqaş sənin üstündən tapılan
açar ananın günlüyünün açarıdı. Bibimdədi
günlük. Nə vaxt istəsən get al və oxu. Heç kəs
oxumuyub, çünki, elə bir dəftərdə yazılıb ki,
onu zorla açmağa çalışsan içinə maye tökülür
və həriflər bir-birinə qarışır. Bu da sənə qis-
Dostları ilə paylaş: |