Mən həyata geciKMİŞƏM…
Yüklə 0,99 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 822, 853, 874 və 884-cü
180 tikir” Budur polis şöbəsi. Nihad sürücüyə yaşıl iyirmiliyi verdi, taksidən enib şöbəyə keçdi. Elə qapıda Rüfət durmuşdu. Salam- laşdı və dedi ki, rəis beş dəqiqə olar çıxdı. Qəza olub ora tələsdi. Gəl mənimlə avto- mobilini götür. Nihad açarları aldı, Rüfətə hər şeyə görə dərin təşəkkürlərini bildirib evə yollandı. Lift yenə işləmirdi. Nihad ərinə-ərinə pilləkənləri qalxdı qapını açdı və evə keçdi. Təzə ayaqqabılarını çıxarıb içəri keçmişdi ki, qapı döyüldü. Üzbəüz mənzildə yaşayan qonşu idi: -Salam, qonşu. Necəsən? -Salam, sağolun qonşu. Buyurun, eşi- dirəm. Dünən bir cavan oğlan gəldi. Bizim qapını döydü və bir məktub verdi ki, bunu sənə çatdıraq. Evdə yoxuydun. Dedim adını denə, dedi məktubda yazmışam. Dostuyam. Al oğul bu məktubu. -Sağ ol qonşu, sağ ol. 181 -Dəyməz, nə elədim ki, ay bala? Nihad qapını örtdü və yenə tərəddüd içində otağa keçdi. Bu nə oyundu axı, bir qadın, bir kişi, saatlar, qutu, məktub? Bütün beyni qarışmışdı. Məktubu açdı: -Sən keçmişdə səbəb olduqlarına görə öləcəksən. Nihad quruyub qalmışdı, axı bu nə deməkdi. Axı o heç keçmişi haqda nə bilir ki, nə edib ki, belə bir yazı ona ismarıc olu- nub? Komputerdə yazılmış bu yazıda bir imza, bir ad belə yoxdu. Görəsən bu dəfəki necə bir oyun olacaq? Xeyirlisi deyib divana uzandı. Saatın yeddi olmasına beş dəqiqə qalırdı. Əgər bir tərslik olmasa iki saata ki- mi, Orxan sağ-salamat ailəsi ilə Bakıda ola- caqdı. İşləri də neçə vaxtdır axsadan Nihad müdirinə olan hörməti o qədər artmışdı ki. Axı onun bu cür anlayışlı olması, Nihada bu qədər möhlət verməsi və başa düşənliyi hər bir müdirin edəcəyi bir şey deyildi. Nihad saat yeddi xəbərlərini qaçırmamaq üçün televizoru işə saldı. Uzun zamandır ölkədə 182 heç olub bitəndən xəbəri yoxdu. Televizoru açan kimi: BMT Təhlükəsizlik Şurasının Dağlıq Qarabağdan Ermənistan silahlı qüvvələri- nin çıxarılması haqqında verdiyi 822, 853, 874 və 884-cü qətnamələri hələ də yerinə yetirilmərib. Dünya birliyi hələ də bu əda- lətsizliyə dözür. Nihad hər dəfə buna qulaq asmaqdan həzz alırdı. Axı dəfələrlə təkrara baxma- yaraq küçədə bir nəfər belə bu rəqəmləri bilmirdi. Axı kimin marağındadı BMT, ATƏT, NATO? Hər kəs özü haqda düşünür. Nihadın diqqətini bütün kanallarda yayım- lanan verilişlərin kəsilməsinə səbəb olan bir xəbər dağıtdı: -Elə indi aldığımız məlumata görə, bu gün Bakı saatı ilə 13: 00-da Bakıya gəlmək üçün Almanyanın Frankfurt şəhərindən ay- rılan təyyarə Ukraynanın Donetsk şəhərin- də ağır qəzaya uğrayıb. Aldığımız məlu- mata görə artıq bir neçə dəqiqə olar ki, kömək dəstələri ilkin müdaxilələr edib, 183 ölənlərin sayını və kimliyini dəqiqləşdir- mək üçün əlavə dəstək alınıb. Hadisənin əsas səbəbi araşdırılır. İlkin səbəb olaraq hava şəraitinin pis olması göstərilir. Baş vermiş bu hadisəyə görə həlak olmuş Azər- baycan vətəndaşlarının yaxınlarına və qo- humlarına baş sağlığı və səbir verir, ölən- lərə isə Allahdan rəhmət diləyirik. Tezliklə, yenidən bu məsələyə qayıdacaq, hal şa- hidlərini və hadisəni təfərrüatı ilə yayımla- yıb, dəqiq məlumatlar çatdıracağıq. Diq- qətinizə görə sağ olun. Nihad artıq nə etsin, nə desin? Axı bu qədərdə olmaz. Axı bu nə deməkdi? Bu nə- yə işarədi? Orxanın gəldiyi təyyarə məhz qəzaya uğramalımıydı? Niyə axı? Bəs indi o neyləsin? O qədər ağlayıb ki, daha gözündə yaş qalmıyıb. Başladı gülməyə. Gic-gic gü- lürdü. Həmişə ağlamaq heç nəyi geri qay- tarmır, bəlkə elə gülmək keçmişi geri qay- tara. Saatı iki-üç saat arxaya çəkə. Zamanı dəyişə. Ya Orxan bu gün yox, sabah gələ. Görəsən Orxanın günahı nə idi? Mənimlə 184 dost olmağımı? Ailəsi, balaca İnci, axı bu nə dərəcədə ədalətli idi? İlahi, sən hara baxır- san? Bu artıq sınaq deyil, bu artıq bu dün- yada cəhənnəmi yaşamaqdı. Özü ilə gətir- diyi Əzrayıl artıq işini lazımınca yerinə ye- tirmişdi. Artıq Nihad bunu çox asanlıqla qəbul edirdi. Ölüm o qədər adiləşmişdi ki, həyat, yaşamaq ona qeyri-adi gəlirdi. Ölü- mün qoxusunu hiss edirdi. İndi sıra Də- nizdə idi. Heç olmasa Dənizin ölümünün qarşısını alardı. Axı necə? Heç harda oldu- ğunu belə bilmirdi. İndi Orxanın ata və anası necə əzab çəkir onun gözləri önünə gəlirdi. Anasızlıq belə ağırdısa, dostunu itirmək belə ağırdısa, gör övladını itirmək necə çətindi. Heç nə demədən əlləri ilə yas- tığı qucaqlayıb divana dayandı. Nə edə bi- lərdi? Heç nə. Tək işi, gözləmək idi. Orxanla keçirdiyi anlar köhnə bir filmdən kadr kimi gözünün önündən keçirdi. Çox narahat idi, heç iki gündü ki, ağzına bir tikə yemək, bir yudum su, gözünə doğru-dürüst yuxu get- mirdi. Bu bir həftənin içində elə arıqlamışdı Yüklə 0,99 Mb. Dostları ilə paylaş:
|