71
Orta əsr Avropasında islahat və dirçəltmə hərəkatının güclü
müqavimətlə qarşılaşmasına baxmayaraq, XVI əsrdən etibarən
avropalılar sənayeləşdirmə və elmi kəşflərdə böyük nailiyyətlər əldə
etdilər. Bu da öz növbəsində Avropanı hərəkətedici gücə çevirdi.
Tezliklə bu gücdən Qədim Dünyanın – Asiya və Avropanın böyük
hissəsinin müstəmləkəyə çevrilməsi və Yeni Dünyanın – Amerikanın
kəşfi və işğal edilməsi üçün istifadə edildi. Avropa tarixi Qərb
düşüncəsində metodoloji təkamülün bir necə pilləsinin şahidinə çevrildi.
Biz burada yalnız Frensis Bekon və Rene Dekartın bu sahədəki fəaliyyəti
ilə tanış olmaq istəyirik.
Frensis Bekon və “Yeni Orqanon”: F. Bekon (1561‐1626) ingilis
filosofu olub yunan fəlsəfəsinin abstrakt təfəkkür və mübahisələrdə
hakim mövqe tutduğu bir dövrdə yaşamışdır. Həmçinin, onun yaşadığı
dövr üçün bir sıra elmi kəşflər və ixtiralar xarakterikdir. Məsələn,
Vilyam Harvey qan dövranını kəşf etmiş, Boell hava nasosunu sınaqdan
keçirmiş, Gilbert maqnetizmə dair təcrübələri ilə məşhurlaşmış, kitab
çapı, kompas və barıt kəşf edilmişdi. Elmi və texniki vasitələrin istifadə
edildiyi, təbiətə dair müxtəlif növ tədqiqatların vüsət kəsb etdiyi belə bir
abı‐hava Bekonu metafizikadan uzaqlaşdıran amillərdən sayılmalıdır.
Bekon metafizikadan uzaqlaşaraq elmi biliyə yönəldi. Bu növ bilik
praktik empirizmə və problemlərin həllinə əsaslanan elmi metodologiya
sayəsində təbiəti idarə edib onu ram etmək imkanı verdi. Bekon
Aristotelin “Orqanon – rasional təfəkkür vasitəsi” kitabının adından
istifadə etməklə özünün “Yeni Orqanon – təbiətin izahına dair həqiqi
təlimatlar” kitabını yazdı. O, xüsusi olaraq vurğulayırdı ki, Aristotel
məntiqinin işə yaramadığı bir dövrdə elmin inkişaf etdirilməsi olduqca
zəruridir. Bunun üçün “Yeni Orqanon” Aristoteli kölgədə qoyacaq yeni
təfəkkür sistemi formasını təklif edir; bu sistem elmlərin tərəqqisi
əsrində biliyin inkişafı üçün münasibdir. Aristotelin dəlilgətirmə metodu
analogiyaya əsaslanıb başlıca müqəddimələrlə (“orta aksiomları”)
məntiqi baxımdan uzlaşan nəticələr əldə etdiyi halda, Bekonun məntiqi
başlıca müqəddimələrin özlərinin tədqiqini zəruri edirdi. Əgər Aristotel
məntiqi heç bir müzakirəyə açıq olmayıb səhihliyi barədə sualların tələb
olunmadığı fərziyyələrə əsaslanaraq şübhədən xali biliyə ‐ həqiqətə
çatacağını iddia edirdisə, Bekon problemə fərqli yanaşdı: o, fiziki
aləmdəki başlıca dəlillər haqda düşünməyə əsaslanan induktiv təsbit
metodunu irəli sürdü. Bu metoda görə, elmləri araşdıran şəxs “Yeni
72
Orqanon” vasitəsi ilə mütəmadi zəhmət sayəsində əldə etdiyi əsas
məlumatlardan tədricən yüksək ehtimallara can atmalıdır
1
.
Bekon düşüncədə ətalətə səbəb olan, elmi intibahın qarşını kəsən,
tədqiqetmə və yaradıcılıqda alimlərin müstəqilliyini əllərindən alan
Aristotel analogiyası metodunu kəskin şəkildə tənqid etmişdir. Bekona
görə, həqiqətləri aşkara çıxaran induktiv‐empirik metod məntiq
fəaliyyətinin başlanğıcı olmalıdır. Sonra bu həqiqətlər Aristotel
analogiyası vasitəsi ilə ümumi prinsiplər şəklinə salınmalı, daha sonra
isə yazıya köçürülməli və başqalarına ritorik yollarla, metodlarla
ötürülməlidir. Yeni Bekon məntiqi iki hissədən ibarətdir: birinci hissə
neqativ məntiq adlanır və insanın həqiqətə çatmasını əngəlləyən
illüziyaları təhlil edir. Belə illüziyaların sayı dörddür və insan onlara
hədsiz bağlı olduğundan onların təsirinə məruz qalır. Məhz bu səbəbdən
Bekon onları “bütlər” adlandırır. Onlara daxildir: nəsil bütləri, mağara
bütləri, bazar bütləri və teatr bütləri
2
.
İkinci hissə isə pozitiv məntiq adlanır. Bu, həqiqətlərin
aşkarlanmasına qadir yeni metodologiyanı ifadə edir. Bu metodologiya
induktiv və empirik metodları, onların istilik, hərəkət, işıq, qoxu, qüvvət
və s. kimi tədqiqat obyektlərinə tətbiq edilməsini özündə birləşdirir.
Rene Dekart və metodologiya haqqındakı mülahizələri: R.
Dekart (1596‐1650) fransız filosofu olub Avropanın bir çox ölkəsində
olmuş və təhsil almışdır. Onun zamanında Aristotel analogiyası metodu
Avropanın dini təsisatında “meydan sulayır” və Kilsə bu metoda
əsaslanan nəzəriyyələrə, o cümlədən də sırf elmi nəzəriyyələrə skeptik
münasibət bəsləməyə belə cəsarət edən alimləri təqib edirdi. Aristotel
üslublu təhsil Dekartı qane etmədi və o, hiss etdi ki, əldə etdiyi biliklər
harmoniya və yəqinlikdən xalidir. Filosof gördü ki, elmlər arasında
yalnız riyaziyyat daha çox yəqinliyi, dəqiqliyi və faydalı olması ilə
seçilir. Bu səbəbdən o, riyaziyyatda olduğu kimi, harmoniya, vəhdət və
yəqinliklə xarakterizə edilən digər elmləri öyrənmək haqda düşünməyə
başladı. Ancaq Dekart hiss edirdi ki, o, bütün elmlərin sabit əsası olacaq
yeni təfəkkür layihəsini reallaşdırmağa qadir deyil. Sistemli baxışa sahib
olmasına və həvəslə çalışmasına rəğmən, Dekart görüşlərini həyata
keçirməkdən ümidini kəsdi. Ancaq bir neçə il keçdikdən sonra o, qərara
aldı ki, bütün işləri qırağa qoyub xəyalındakı arzunu reallaşdırsın. Xeyli
1
Jardine, Lisa, from the Editor’s Introduction to: Bacon, Francis. The New Organon, Cambridge, UK:
Cambridge
University Press, 2000, p. xii.
2
Bacon, Francis. The New Organon, Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2000, p. 40.