Filologiya
məsələləri, № 7, 2017
333
“Başqa bir dastan da vardır ki, onda Abdullah Əndəlusi adlı bir şeyx
təqribən Şeyx Sənan dastanına eyni olan sərgüzəştə mübtəla olur. Bu
Abdullah Əndəlusinin də, həmin hekayətə əsasən, Şeyx Sənan kimi çoxlu
müridləri olmuşdur, Cüneyd kimilər onun müridləri və şagirdləri sırasında
vardır. Cüneydin şeyxləri arasında Abdullah Əndəlusi adlı bir kəs olma-
dığına görə tədqiqatçıların bəzisi Şeyx Sənan dastanının onunla əlaqəsini
qəbul etməmişlər və İmam Qəzzaliyə aid olan “Töhfətül-müluk” adlı bir
kitabda olan hekayəyə əsasən Şeyx Sənanı Əbdürrəzaq Sənani bilmişlər”. (1,
214)Əbdürrəzaqın adı Xacə Abdullah Ənsarinin “Təbəqatüs-sufiyyə”,
Hücverinin “Kəşfül-məhcub” əsərlərində yazılsa da, onun həyat hekayəsinin
Şeyx Sənan dastanına oxşamadığı məlum olmuşdur. Bizim fikrimizcə, əgər
Fəridəddin Əttar “Məntiqüt-teyr” əsərinin əsas süjet xəttini İmam Qəzzalinin
“Risaltüt-teyr” əsərindən, Şeyx Sənan dastanını onun “Töhfətül-müluk” əsərin-
dən götürmüşdürsə, Şeyx Sənanın da Əbdürrəzaq Sənani qəbul etməyimiz daha
düzgün olar. Şeyx Sənan dastanının təhlilinə keçməzdən qabaq onun “Məntiqüt-
teyr” əsərinin hansı hissəsində verilməsinə diqqət yetirməliyik. Bu dastan
quşların şanapipikdən yolun necəliyini soruşmasından sonra gəlir. Şanapipik
onlara belə deyir: “Quşlar şanapipiyin dilindən o sirləri eşidəndə və simurğa
bağlılıqlarını biləndə hərarətlə işə başladılar və birləşdilər. Onlar şanapipi-
kdən sülukun şərtini soruşdular. Şanapipik cavab verdi ki, aşiqliyin əlaməti
cism və candan keçməkdir. Eşq yolunda nə maddi işlərə bağlanmaq, nə də
mənəvi işlərə vurulmaq lazımdır. Candan keçməyin özü mətluba çatmaq
deməkdir. Aşiq əmrə tabedir ki, məşuq nə buyurur? Eşq varlığın əsasıdır,
axırı da dərddir. Dərddən məqsəd kamal tələbi və kamilləşmək yolunda
çalışmaqdır. Şeyxin fikrincə Adəmin mələklərdən və müqəddəslərdən
üstünlüyü bundadır ki, adəmin dərdlə birgə eşqi vardır, müqəddəslərin eşqi
olsa da, dərdi yoxdur. Yolun çətinliklərindən qorxmaq lazım deyil, çünki
mətlub böyükdür”.
“Şeyx Sənan” dastanı verildikdən sonra isə quşlar püşk atmaqla
şanapipiyi özlərinə bələdçi – pir seçirlər.
Əsərin qısaca süjet xətti belədir:
Şeyx Sənanın oxucuya tanıtdırılması, Şeyx Sənanın gördüyü qəribə
yuxu, Şeyx Sənan və müridlərinin Rum ölkəsinə yollanması, Məsihi qızının
gözəlliyinin vəsfi, Şeyx Sənanın Məsihi qızına vurulması, Gecənin təsviri,
Müridlərin şeyx Sənana öyüd-nəsihət verməsi, Şeyx Sənan yarının yaşadığı
küçəyə yollanması, Şeyx Sənanın qıza öz eşqini bəyan etməsi, Məsihi
qızının Şeyx Sənanı dinsizliyə dəvət etməsi, Şeyx Sənan deyri-muğanda,
Şeyx Sənan kafirlik yolunda, Məsihi qızın Şeyx Sənana donuz otartdırması,
Şeyx Sənan müridlərinə qayıtmağı məsləhət bilməsi, Şeyxin Kəbədəki
müridinin hadisədən xəbərdar olması, Müridin dostluq haqqında dedikləri,
Müridlərin yenidən Ruma yollanması, Müridin Mustafanı (s) yuxuda
Filologiya məsələləri, № 7, 2017
334
görməsi, Şeyx Sənanın tövbvə etməsi, Məsihi qızının yuxu görməsi, Məsihi
qızın Şeyx Sənanın ardınca yollanması, Şeyx Sənana qızın halının ilham
olunması, Məsihi qızının Şeyx Sənanın əli ilə islamı qəbul etməsi, Məsihi
qızın islamı qəbul etdikdən sonra canını tapşırması, Eşq yolunun
vəsfi.Fəridəddin Əttarın “Məntiqüt-teyr” əsərini əvvəldən axıra kimi ilahi
eşqin vəsfinə həsr olunduğunu desək, yanılmarıq. Çünki onun digər əsərləri
ilə müqayisədə demək olar ki, bütün hekayələr ilahi eşq haqqında
yazılmışdır. “Şeyx Sənan” dastanı da ilahi eşq haqqında olan hekayələrdən
biridir. İlk baxışdan bu hekayənin şeyx Sənanın məsihi qızına olan eşqinin
təsvirini görürük. Amma bütün dastanı oxuduqdan sonra gəldiyimiz qənaət
belədir ki, bütün məsnəvidə olduğu kimi bu dastanda da Əttar ilahi eşqdən
bəhs açır. Əsərin məzmununda verilən bir hissədə bizim gözümüz önündə
məsihi qızına olan eşq deyil, Allaha olan eşqi nəzərdə tutsaq, görərik ki, şair
necə də poetik bir tərzdə bunu qələmə almışdır. Burada Əttar nəzmə çəkdiyi
cümlələrdə əslində qızın eşqini yox, Allahın eşqini tərənnüm etmək istəmişdir.
Həmin hissə Müridlərin Şeyx Sənana nəsihət verməsi hissəsində çox gözəl
verilmişdir. Dastanın qəhrəmanları Şeyx Sənan, məsihi qızı, onun dörd yüz
müridi, Kəbədə olan mürid, Mustafa (s)-dır. Birinci hissədə Şeyx Sənan
haqqında məlumat verilsə də, dastan Şeyx Sənanın bir neçə dəfə ardıcıl qəribə
bir yuxu görməsi ilə başlayır. Belə ki, dörd yüz müridi olan bir şeyx yuxuda
görür ki, Rum ölkəsində bir bütə sitayiş edir. Əsəri oxuduqca görürük ki,
Əttarın büt adlandırdığı qəhrəman məsihi qızıdır. Əsərdə əsas məqsəd eşqin
insanlara olan təsirini göstərməkdir. Təsadüfi deyil ki, Əttarın müəyyən
etdiyi yeddi vadiyə “Həft vadiye eşq” (“Yeddi eşq vadisi”) deyirlər. Bu
dastanda Əttarın eşqə verdiyi təriflər aşağıdakılardan ibarətdir.
1. Eşqdə möminlik və kafirlik yoxdur.
ﺎﮐ ﮫﭼ نﺎﻤﯾا ﺎﺑ و ﺮﻔﮐ ﺎﺑ ار ﻖﺸﻋ
ر
رﺎﮐ ﮫﭼ نﺎﺟ ﺎﺑ ﮫﻈﺤﻟ ار نﺎﻘﺷﺎﻋ
Eşqin küfr və imanla nə işi var?
Aşiqlərin bir an canla nə işi var? (5, s. 66)
2. Eşqdə cavan və qoca yoxdur.
دﺮﻣ ﺮﯿﭘ ﮫﭼ ناﻮﺟ ﮫﭼ ار ﯽﻘﺷﺎﻋ
دﺮﮐ ﺮﯿﺛﺎﺗ دز ﮫﮐ لد ﺮھ ﺮﺑ ﻖﺸﻋ
Aşiqliyin nə cavanı, nə qocası
Hansı
ürəyə eşq vurdusa, təsir etdi. (5, s. 75)
3.
Eşq mömini kafir, kafiri dindar edə bilər.
هاﻮﺨﻣ ناﺮﯿﺣ ﻦﻣ زا ﺮﻔﮐ ﺰﺟ ﺖﻔﮔ
هاﻮﺨﻣ نﺎﻤﯾا وزا ﺪﺷ ﺮﻓﺎﮐ کﺮھ
Mən heyrandan
küfrdən başqa bir şey istəmə
Kim ki,
kafir oldu, ondan iman istəmə. (5, s. 73)
راﺮﻗ ﯽﺑ نﺎﻤﯾا قوذ زا ﺶﻟد ﺪﺷ