26
ancaq kütlənin ruhuna uyğun hərəkət etməli, onun mənafeyi
gözlənilmək şərti ilə hərəkat idarə olunmalıdır. Hər hansı bir
mənafeyə zidd hərəkət xalqın qəzəbini yenidən coşdura bilər.
Belə bir məqamda kütlənin nəbzini tuta bilən, onun iradəsini
ifadə edən “ liderlər” meydana çıxır. Nəyisə yaradacaqlarına,
xalqın rifahı naminə hər şeyi edəcəklərinə kütlənin uzun
illərdən bəri itirdiyi ümid və inamını yenidən yaranmasına
zəmin yaradır. Bu zaman məhz lider əsas aparıcı xəttə çevrilir.
“Kütlə-lider” və “xalq- rəhbər” münasibətləri arasında kəskin
ziddiyyətlər yaranır, ictimai münasibətlər arasındakı tarazlıq
pozulur. İctimai münasibətlərin pozulması istər-istəməz
cəmiyyətdə anarxiyanın başlanmasına zəmin yaradır. Onun
dərinləşməsinin qarşısını almaq, xalqın mənafeyinə ciddi xələl
gətirməmək üçün, onun iqtisadi böhran girdabına enməməsi
naminə xalqın milli mənafeyini hər şeydən üstün tutan, bütün
şəxsi ambisiyalardan imtina etməyə qadir olan, etnik
xüsusiyyətlərə dərindən bələd olan “rəhbər- şəxsiyyət”
meydana çıxır və xalq hərəkatının kortəbii mərhələsi sona çatır.
Bundan sonra yeni yaradılacaq dövləti qoruyub saxlamaq üçün
ciddi qanuni-nəzarət sistemi tətbiq olunmalıdır. Bu,
demokratiyanın boğulması, insan hüquqlarının tapdanması
deyil, əksinə, yeni yaradılacaq demokaratik dövlətin təməlinin
möhkəm olmasına zəmin yaradır. Əks təqdirdə, bizim 5 illik
hədsiz əziyyətlərimiz səmərəsiz olar, arzuladığımız yeni, ali
cəmiyyət istəyimiz puça çıxar və biz sadəcə olaraq əvvəlki
mövcud quruluşun formasını dəyişmiş olarıq.
Biz bu gün hər şeyi udan, hər şeyi məhdudlaşdıran, bütün
vətəndaşlıq təşəbbüslərini mədh edən bir dövlət qurmaq
fikrində olmalıyıq.
Yeni dövlətçilik baxımından biz öz milli qanunlarımızı
yaratmalı və bu qanunlar xalqın xarakterindən süzülməli,
millətin taleyini müəyyən etməyə qabil olmalıdır. Biz öz
Konstitusiyamıza uyğun özümüzün idarəetmə sistemimizi
yaratmalıyıq. Məhşur psixoloq Qustav Lebon “Xalqların və
27
kütlələrin psixologiyası” əsərində çox haqlı olaraq yazırdı ki,
“ hər bir xalq özünə layiq olan idarəetmə formasını əldə
edir. Onun başqa idarə üsuluna nail olması mümkün deyil.
Bizim bu çətin müharibə şəraitində dövlətimizdən onu tələb
etməyə haqqımız olardı ki, idarə etdiyi xalqının hiss və
ideyalarının ifadəçisi və müdafiəçisi olsun. Xalqımızın daxili
imkanları həddindən artıqdır. Lakin böyük milli təbəddülat
üçün müəyyən vaxt gərəkdir. Çünkigələcəyimiz yetkin
təfəkkürdən asılıdır.
Hazırki dövrdə xalqı taleyini zahiri hadisələrdə axtarmaq çox
yersiz görünərdi, çünki taleyimiz yalnız və yalnız özümüzdən
asılıdır.
“Müxalifət” qəzeti, 18 iyun 1993-cü il.
28
İrad tutmazdan əvvəl...
Filosofların fikrincə, azadlıq zərurətin dərk edilməsidir. O, ilk
növbədə mənəvi varlığın əsaslandığı qanunlara aiddir ki,
müəyyən bir məsələ haqqında onun əsasında azad mühakimə
yürüdülür. Azadlıq tarixi inkişafın zəruri məhsuludur.
Bu gün biz nə qədər ki, ictimai qüvvələri lazımınca dərk
etmirik və bunlarla hesablaşmaq istəmirik, onlar da təbiət
qüvvələri kimi kor-koranə fəaliyyət göstərəcək ki, onun da acı
nəticələrini gec-tez hiss edəcəyik.
Rus yazıçısı M.M. Prişvin öz gündəliyində qeyd edirdi: “Təbi-
ət haqqında yalnız o zaman danışmaq olar ki, özünü nə isə
naməlum bir şey kimi tapasan, kəşf edəsən və anlayasan”.
Əgər insan özünü tapmamışsa, özünü dərk etməmişsə, onun
cəmiyyətdə baş verən prosesləri dərindən anlamasına inanmaq
çətindir.
Fransız yazıçısı A. De Sent-Ekzüperi haqlı olaraq yazmışdı:
“İnsan olmaq, birinci növbədə başqa insanlar qarşısında
məsuliyyət hiss etməkdir”.
İnsanın azadlığı ilə onun amalı arasında sıx əlaqə mövcuddur.
Bəzən isə azadlığı necə istəyirsənsə, elə də hərəkət etmək
“imkanı” kimi başa düşürük. Onun bu cür başa düşülməsi,
əlbəttə ki, özbaşınalığa, anarxiyaya geniş meydan açılması
deməkdir. İnsanın arzu və istəklərinə əməl olunması azadlığın
mühüm əlaməti olsa da, bu arzu və istəklər məsuliyyətlə idarə
edilməsə, əks nəticələr verə bilər.
Bu gün biz yenə də nəyinsə bizə hazır şəkildə veriləcəyini
gözləyirik. Məsuliyyət hissini duymaq istəmirik. Başa
düşməliyik ki, məsuliyyətin duyulması və təşəkkül tapmasında
həmişə iki amilin qarşılıqlı təsiri həlledici rol oynayır: Bir
tərəfdən, tələbat vasitəsi ilə şəxsiyyətə obyektiv təsir göstərən
və onu müəyyən fəaliyyətə sövq edən amillərin təsiri; Digər
29
tərəfdən isə şüurlu surətdə dərketmə əsasında şəxsiyyətə
daxildən impuls verən subyektiv amillərin təsiri. Əxlaqi
məsuliyyət ilk növbədə yüksək əxlaqi şüuru nəzərdə tutur. İndi
bizim hər birimiz özümüzün cəmiyyət qarşısında borcumuzu,
əxlaqi vəzifələrimizi dərindən dərk etməliyik. Çünki məqsədlər
aydın olduqca mübarizənin yolu və vasitələri də aydınlaşır.
Öz iç dünyamıza tam sahib olmadığımıza, hələ köhnə
stereotiplərdən xilas ola bilmədiyimizə görə nə kamil
şəxsiyyətlərimizi görə bilirik, nə də onları lazımınca
qiymətləndirə bilirik. Çünki qabağa çıxanlarımıza da rişxəndlə
yanaşırıq, onların rəftar və davranışlarında həmişə mənfi
xüsusiyyətlər axtarmağa çalışır, nəyin bahasına olursa-olsun
onlarda çatışmazlıqlar görmək istəyirik. Bu bizdə olan
“qüsuraxtarma psixologiyası” ilə əlaqədardır. Eyni zamanda,
özünüdərketmə aşağı səviyyədə olduğu üçün azadlığımızı kütlə
ancaq həbsxanadan qaçan adamın azadlığı kimi başa düşür.
Bugünkü siyasi vəziyyətdə də biz özümüzə tam əmin
olmadığımızdan öz “ mən”imizdən uzaq düşməyə məcbur
oluruq. Bunun nəticəsində də mənəvi böhran girdabında
çabalamağa başlayırıq. Biz hökmən idarəetmə məktəbini
keçməli və bunu öz şəraitimizə adaptasiya etməliyik. Bunun
üçün köhnə sosioloji institutlara qayıtmamalı, ailə və ictimai
məsələlərə yeni milli psixoloji aspektdən yanaşmalı və onun
düzgün istiqamətləndirilməsinə nail olmalıyıq.
Məhşur filosof Sokrat göstərirdi ki, “öz zəif cəhətlərinə bələd
olmayan insan, özünə də bələd deyildir”. Bu cəhətdən istər-
istəməz bizdə mənəvi təbəqələşmə gedir; Ə.Tusi “Əxlaqi
möhtəşəm” əsərində yazırdı: “Əgər sən hansı təbəqədən
olduğunu bilmək istəyirsənsə, onda xalqla yaxından ünsiyyət
saxla. Hansı təbəqə nümayəndələrini səbəbsiz, illətsiz çox
istəsən, onda bil ki, həmin təbəqənin nümayəndəsisən”.
Həmişə nəyəsə irad tutmazdan əvvəl, kimisə tənqid etməzdən
əvvəl öz-özümüzə qapılmalı, öz içimizə çəkilməli və dərindən
düşünməyi bacarmalıyıq. Bunun üçün isə hər kəs öz-özünün
Xristofor Kolumbu olmalıdır
“Müxalifət” qəzeti, 13 aprel 1993-cü il.
Dostları ilə paylaş: |