Microsoft Word asiq ?L?SG?R. doc

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

218

Söyün bԥy bɟlԥ dɟyԥndԥ, AúÕq Ԥlԥsgԥrin öz baxtÕndan küsdüyü yadÕna düúdü. Ata-

anasÕnÕn öyüd-nԥsihԥtlԥri, yalvarÕúlarÕ gԥldi durdu gözünün qaba÷Õnda. Bircԥ bunu dɟdi: 

– Söyün bԥy, AnaxanÕmÕ qÕnama. 

Bu söhbԥtdԥn sonra AnaxanÕm AúÕq Ԥlԥsgԥrin gözündԥ ucaldÕ, daha da gözԥllԥúdi... 

DastanÕn sonrasÕnÕ ɟúitmԥk üçün camaat axúam olma÷Õ gözlԥdi. ȿlԥ ki, úԥr qarÕúdÕ, 

camaat mal-hɟyvanÕnÕ rahat ɟlԥdi, yɟnԥ toy ɟvinԥ toplaúdÕlar. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr gördü ki, AnaxanÕm yɟnԥ dünԥnki yɟrindԥ ԥylԥúib, Ay kimi iúÕq salÕr. AúÕq 

Ԥlԥsgԥr dastandan qabaq bir-iki qatar oxudu, sonra gözucu AnaxanÕma bir dԥ baxdÕ, aldÕ, 

görԥk nԥ dɟdi, camaat nԥ ɟúitdi: 

 

Bir sözüm var sana pünhan dɟmԥli, 

Qail olsan, dɟyim, gül, sana qurban! 

Nԥ müddԥtdi hԥsrԥtini çԥkirԥm, 

Söylԥyin, dԥrdimi bil, sana qurban! 

 

Cünun oldu÷unu hԥr mahal bildi, 

Dԥrd mԥni söylԥtdi, düúmanlar güldü. 

Bivԥfa qÕzlardan ԥlim üzüldü, 

ȿylԥrԥm canÕmÕ, dul, sana qurban! 

 

Bu bԥndi dɟyԥndԥ Söyün bԥy dԥ, XÕrda xanÕm da baúa düúdülԥr ki, AúÕq Ԥlԥsgԥr bu sözü 

AnaxanÕma dɟyir. AnaxanÕm özü dԥ bir úɟy hiss ɟlԥyԥn kimi oldu. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr aldÕ sözün tapúÕrmasÕnÕ: 

 

Ԥlԥsgԥri gözdԥn qoyma ira÷a. 

Konul tab gԥtirmԥz dԥrdi-fԥra÷a. 

Lɟyli kimi vԥdԥ vɟrsԥn bula÷a, 

Mԥcnun tԥk gözlԥrԥm il, sana qurban! 

 

AnaxanÕm yԥqin ɟlԥdi ki, AúÕq sözü buna dɟyir, hԥm dԥ vԥfalÕ olaca÷ÕnÕ bildirir. 

Harda danÕúdÕsa, Ԥlԥsgԥr dastanÕ ordan baúladÕ danÕúma÷a. Camaat bir dԥ gördü ki, yɟnԥ 

na÷ÕlÕn úirin yɟrindԥ xoruz banladÕ. AúÕq Ԥlԥsgԥr söhbԥti dayandÕrdÕ, sabah gɟcԥ na÷ÕlÕ 

qurtaraca÷Õna söz vɟrdi. 

---

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

219

Mԥclis da÷ÕldÕ, hԥrԥ öz ɟvinԥ gɟtdi. 

AúÕq Ԥlԥsgԥrlԥ Söyün bԥy ɟvԥ gԥlԥndԥ Söyün bԥy mԥsԥlԥni açdÕ: 

– AúÕq Ԥlԥsgԥr, sԥn o sözü AnaxanÕma dɟdin. O özü dԥ bunu baúa düúdü. Sԥn 

nԥ vaxta kimi subay qalacaqsan?! Fikrindԥn kɟçirsԥ, AnaxanÕm sana “yox” dɟmԥz. 

QardaúlarÕ da canla-baúla bu qohumlu÷a razÕ olarlar. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr dɟdi: 

– Görԥk. 

AúÕq Ԥlԥsgԥrlԥ Söyün bԥyin bu gɟcԥki söhbԥti bu “görԥk”lԥ qurtardÕ. 

Bɟlԥ xԥbԥr tɟz yayÕlan olur. XÕrda xanÕm bu mԥsԥlԥni AnaxanÕma çatdÕrdÕ. O, 

nԥ “hԥ”, nԥ “yox” bir söz dɟmԥdi. Bircԥ onu dɟdi ki, qardaúlarÕm bilԥr. Bu söz ɟlԥ 

onun “hԥ” dɟmԥyi idi. 

Axúam camaat yɟnԥ toy ɟvinԥ yÕ÷ÕúdÕ. AúÕq Ԥlԥsgԥr dastanÕ sԥhԥrԥ qԥdԥr 

söylԥyib qurtardÕ, camaat çox razÕ qaldÕ. 

Sabah hamÕnÕzÕn üzünԥ xɟyirliklԥ açÕlsÕn! Sabah tɟzdԥn Söyün bԥy AúÕq 

Ԥlԥsgԥri çox hörmԥtlԥ yola saldÕ; camaat nԥ qԥdԥr dövran pulu yÕ÷mÕúdÕsa, onu 

bilmirԥm, Söyün bԥyin nökԥrinin qaba÷Õna bɟú ɟrkԥk qatdÕ ki, bunu Göyçԥyԥ – 

AúÕq Ԥlԥsgԥrgilԥ apar. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr Söyün bԥyԥ ԥl vɟrib xudafislԥúԥndԥ Söyün bԥy dɟdi: 

– AúÕq Ԥlԥsgԥr, AnaxanÕm kimi adam tapmaq çԥtindi. Yolunu gözlԥyԥcԥm. 

AúÕq Ԥlԥsgԥr Yanúaqdan úad-xürrԥm Göyçԥyԥ qayÕtdÕ. Yɟnԥ qohum-qardaú 

axúam onun baúÕna toplaúdÕ. Yɟdilԥr, içdilԥr... 

AúÕq Ԥlԥsgԥr hԥmiúԥ sԥfԥrdԥn gԥlԥndԥ soruúurdular ki, tԥzԥ söz dɟyibsԥnmi? 

Ԥgԥr dɟmiú olsaydÕ, hԥmin sözlԥri onlara oxuyardÕ. Bu dԥfԥ baúÕna toplaúanlara 

piúiyin ԥhvalatÕnÕ danÕúdÕ, onun tԥrifini oxudu, xɟyli gülüúdülԥr. Sonra qardaúÕ 

Mԥúԥdi Salah soruúdu: 

– Ay qa÷a, ayrÕ söz dɟmiyibsԥn? 

AúÕq Ԥlԥsgԥr bir az duruxdu, dilini sürüyԥ-sürüyԥ “yox” dɟdi. Baúa düúdülԥr ki, 

ayrÕ söz dԥ dɟyibdi. Ԥl çԥkmԥdilԥr. AnaxanÕma dɟdiyi sözü dԥ dɟdirtdilԥr. 

Almԥmmԥd gördü ki, iúlԥr düzԥlib. Axúam qonu-qonúu öz ɟvinԥ gɟdԥndԥn 

sonra Almԥmmԥd dɟdi: 

– O÷ul, Allaha úükür, görürԥm ki, tԥrif dɟdiyin qÕzÕ bԥyԥnibsԥn. 

Günü sabahdan bu iúin dalÕna düúmԥk lazÕmdÕ. 

Pԥrizad da ԥrinin sözünԥ qüvvԥt vɟrdi. AúÕq Ԥlԥsgԥr daha dillԥnib bir söz 

dɟmԥdi. ȿvin külfԥtinin hamÕsÕ úad oldu. 

---

_________________AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________ 

220

Bir müddԥt kɟçԥndԥn sonra Almԥmmԥd bir nɟçԥ adamla Yanúa÷a gɟtdi. Söyün 

bԥyi dԥ götürdü, özünü AnaxanÕmÕn atasÕ Nԥbi kiúinin qapÕsÕna yɟtirdi. 

QonaqlarÕ çox yaxúÕ qarúÕladÕlar, AnaxanÕmÕn “hԥ”sini vɟrdilԥr. 

Almԥmmԥd kiúi hazÕrlÕq gördü, toy çaldÕrmasa da, “pɟy÷ԥmbԥri” qaydada yaxúÕ 

toy ɟlԥdi, AnaxanÕmÕ AúÕq Ԥlԥsgԥrԥ gԥtirdi. Allah hamÕnÕ öz arzusuna yɟtirsin! 

Mԥnim ԥzizlԥrim, dɟyԥrlԥr ki, gԥlinin günü qayÕnata ɟvindԥ nԥ qԥdԥr xoú kɟçsԥ 

dԥ, yɟnԥ gözü bir müddԥt atasÕ ɟvindԥ olar. Bir dԥ dɟyirlԥr ki, “do÷ma yurd úirin 

olar”. AnaxanÕm Yanúa÷Õ, qohum-qardaúÕnÕ, bir yɟrdԥ gün kɟçirdiyi qÕz-gԥlinlԥri 

bir gün dԥ yadÕndan çÕxara bilmirdi. 

AnaxanÕm Ԥlԥsgԥrԥ gԥldiyi iki il yarÕm, üç il olardÕ. Bɟlԥ bir az müddԥtdԥ 

AnaxanÕmÕn qohum-qonúu ilԥ, bir yɟrdԥ gün kɟçirdiyi qÕzgԥlinlԥrԥ görüúmԥk 

arzusunu bilԥn AúÕq Ԥlԥsgԥr onu bir nɟçԥ dԥfԥ atasÕ ɟvinԥ aparmÕúdÕ, hԥftԥlԥrlԥ 

orada qalmÕúdÕlar. 

AnaxanÕmÕn YanúaqdakÕ qohumlarÕ, qardaúlarÕ – Rüstԥm, Aslan, KalvayÕ 

Zɟynal onun xԥtrini çox istԥyirdilԥr. Onlar da tɟz-tɟz Göyçԥyԥ gԥlib, bacÕlarÕna baú 

çԥkirdilԥr. 

A÷kilsԥ ilԥ Yanúa÷Õn arasÕ bir günlük piyada yoludu. Hԥr saatlÕ÷Õna gɟdib-

gԥlmԥk dԥ olmurdu. QÕúda qar yollarÕ ba÷layanda da÷lardan aúmaq hԥr o÷ulun iúi 

dɟyildi... 

AnaxanÕm Yanúa÷Õ yaddan çÕxartmadÕ÷Õ kimi, onun qardaúlarÕ da AnaxanÕmÕ 

yaddan çÕxarda bilmirdilԥr. 

Bir gün AnaxanÕmÕn qardaúlarÕnÕn fikrinԥ gԥldi ki, AúÕq Ԥlԥsgԥr qÕú aylarÕnÕn 

çoxunu aranda aúÕqlÕqda kɟçirir. Bizim dԥ Göyçԥyԥ gɟdibgԥlmԥyimiz çԥtinԥ düúür, 

bacÕmÕz darÕxÕr. YaxúÕsÕ budur ki, Ԥlԥsgԥrlԥ AnaxanÕmÕ köçürüb Yanúa÷a gԥtirԥk. 

Almԥmmԥd kiúinin ɟvi Ԥlԥsgԥrsiz dԥ dolanar. 

QardaúlarÕ fikirlԥrini AnaxanÕma bildirdilԥr, AnaxanÕm da AúÕq Ԥlԥsgԥrԥ dɟdi. 

Ԥlԥsgԥr razÕlaúmaq istԥmԥdi. Amma AnaxanÕm ona tɟz-tɟz a÷Õz açÕrdÕ, dilԥ tuturdu, 

razÕ salma÷a çalÕúÕrdÕ. Bir gün bɟlԥ, bɟú gün bɟlԥ, axÕrda Ԥlԥsgԥr razÕlaúmalÕ oldu. 

AnaxanÕmÕn Niyar adlÕ bir qÕzÕ da var idi. Bir gün KalvayÕ Zɟynal A÷kilsԥyԥ 

gԥlԥndԥ, Ԥlԥsgԥrin razÕlÕ÷ÕnÕ bildi. Onlara kömԥk ɟlԥdi, köçürdüb Yanúa÷a apardÕ. 

KalvayÕ Zɟynal ɟvlԥrinin bir gözünü AúÕq Ԥlԥsgԥrgilԥ vɟrdi. BuranÕ sԥliqԥ-

sahmana salÕb, yaúama÷a baúladÕlar. 

---