ideoloqu Qazan xanın vəziri Fəzlullah Rəşid-əd-din olmuşdu. O, rəiyyətə
(kəndlilərə) və ümumiyyətlə, xərac ödəyən bütün kənd və şəhər əhalisinə qarşı
ə
dalətli siyasət yeritmək prinsipindən çıxış edirdi. Onun fikrincə, dövlətin rifahı,
firəvanlığı rəiyyətin çalışqanlığından və əməyindən, əkinçilik və ticarət
işlərindən asılıdır. Buna görə də o, hər hansı bir cəmiyyətin yaşayıb irəli getməsi
üçün başlıca dayaq olan 3 sosial təbəqənin (rəiyyətin, sənətkarların və tacirlərin),
kənd və şəhərlər əhalisinin əməyinə qayğı ilə yanaşmağı tələb edirdi.
Din islahatı. Xalq kütlələri ilə yaxınlaşmaq üçün Qazan xanın başlıca
islahatlarından biri dövlətin islam dininə münasibətinin dəyişməsi idi. Qazan
xan müsəlman ruhaniləri və yerli feodallarla yaxınlaşmaq üçün ilk növbədə
islam dinini qəbul etdi və din islahatı keçirdi. Qazan xanın əyanları və ordusu da
islamı qəbul etdi. O, özünün türk adına müsəlman adı əlavə edərək Qazan
Mahmud adını qəbul etdi. slam 5-ci ulusun dövlət dininə çevrildi. Qazan xanın
göstərişi ilə bütpərəst məbədlər dağıdıldı, yerinə məscidlər tikilirdi. 1297-ci ildə
Qazan xan Şirvana, Bakıya gəldi. Bu gəliş onun Şirvan dövləti ərazisində
tanınmış müsəlman ocaqlarından biri olan Bibi - Heybət türbəsinin ziyarəti ilə
bağlı idi.
Qazan xanın Rəşid-əd-dinlə birlikdə keçirdiyi başlıca islahatlardan biri
torpaq islahatı idi. 1303-cü ildə hərbi iqta torpaqları haqda qanun verildi. lk
elxanların dövründə iqta başlıca olaraq yüksək rütbəli qoşun başçılarına verilsə
də yeni qanuna görə, artıq bütün monqol döyüşçülərinə irsi iqta verilirdi. Torpaq
almaqla kiçik feodallara çevrilən döyüşçülər kütləsinə 1303-cü il qanunu ilə
böyük üstünlük və imtiyazlar verilirdi. Əkin yeri, suvarma qurğuları və s. ilə
birlikdə həmin torpaqla bağlı olub, onu əkib becərən rəiyyətlər də torpaq
sahibinin ixtiyarına keçirdi. Qanuna görə monqol döyüşçülərinə paylanılan iqta
torpaqlarının keçmiş rəiyyətləri başqa torpaqlara qaçıb dağılmışsa və bu
qaçqınlıqdan 30 ildən çox vaxt keçməyibsə, indi yeni sahiblərinə qaytarılmalı
idi. Lakin dövlətin verdiyi iqta torpağını satmaq, bağışlamaq qadağan olunurdu.
Vergi islahatı. Vergilər müəyyən olunmuş bir vaxtda yığıla bilərdi, natura
ilə, pul və biyarla ödəniləcək mükəlləfiyyətlərin müddəti dəqiq göstərilirdi.
Müqatiə sistemi (vergi yığımının icarəyə verilməsi) ləğv edilirdi. Vergilərin
qədəri və ödəniş vaxtı dəqiq bildirilirdi. Taxıl vergisi əkinçilərdən yalnız ildə iki
dəfə:-21 mart-11 aprel və 22 sentyabr-12 oktyabr arasında və ya ildə bir dəfə (20
gün içərisində) yığıla bilərdi. Göstərilən zaman xaricində və ya artıq vergi tələb
etmək ağır cəzalarla qadağan edilmişdi.
Yam və poçt mükəlləfiyyətləri kəndlinin üzərindən götürüldü. Vahid rabitə
sistemi yaradıldı. Başlıca yollarda üç fərsəxdən (21 km) bir yam (rabitə
dayanacaqları) açıldı. Yam əmirlərinin ixtiyarına istənilən sayda qulluqçu və
atlar verildi. Ezam olunan dövlət elçiləri yol xərcini rəiyyətdən deyil, divandan
almalı, karvansaralarda gecələməli, lazımi məntəqəyə getmək üçün yalnız yam
xidmətindən istifadə etməli idilər.
Pul islahatı.Elxanilər ilk zamanlar 3,072 qramlıq gümüş dirhəm tətbiq
edirdilər.Alış-veriş, bazar hesabları dirhəmlə gedirdi. Kəsilən pulların mədən
tərkibi qarışıq olduğundan çətinliklər yaranırdı. Qazan xanın məsləhətı ilə
dirhəmin gümüş dəyəri kiçildildi. Bir dirhəm 2,304 qram saf gümüşə bərabər
tutuldu.
Dövlətin bütün bölgələri, əyalət və qəzaları daxil olmaqla ərazi və
mülklərin yerini, ölçüsünü, sərhədlərini qeydə alan kadastr cədvəlləri (dəfatiri-
qanun) tutulurdu. Xüsusi katiblər bütün mülk, xasse əmlakı və xeyrət vəqflərini
kadastr dəftərlərinə qeyd edirdilər. Əmlak sənədinin tərtibi üçün yarım dinardan
artıq rüsum alana ölüm cəzası qoyulmuşdu.
Qazan xanın varisi Məhəmməd Xudabəndə (Ölcaytu) xanın hakimiyyəti
illərində (1304-1316) islahatlar davam etdirilirdi və yerli feodalların, o
cümlədən, Şirvanşah hakimiyyətinin hüquqlarının tədricən bərpa edilməkdə idi.
Hətta baş vəzir Rəşid-əd-din Şirvanşah Keykavus ilə qohumluq münasibəti
qurmuşdu.
24. Monqol ə sarə ti dövründə Azə rbaycanda mülkiyyə t formaları,
vergi və tə sə rrüfat hə yatı
Hülakü dövlətində yuxarı silkin nümayəndələri dörd qrupa bölünürdü: Elxanlar
və sülalə üzvləri; 2) Türk-monqol mənşəli hərbi-köçəri varlılar; 3) Ali rütbəli müsəlman
təbəqəsi; 4) Yerli feodallar.
Son 600 ildə Yaxın və Orta Şərq üçün ənənəvi torpaq qurumlarının adları demək
olar ki dəyişməmişdi. Monqollar torpaq sahibkarlığında elə bir dəyişiklik
etməmişdilər.Hülakilər dövründə də hökmdar torpaqları divan torpaqları adlanırdı. Belə
torpaqlar ilk 60-70 il ərzində xeyli artsa da 90-cı illətrdə divan torpaqları monqolların
soyurqal adlandırdığı bəxşiş kimi paylanmaqda idi.Monqolların dövründə mülk, divan,
vəqf torpaqlarını ələ keçirməsi nəticəsində meydana gələn incu adlı irsi sülalə torpaqları
geniş yayılmışdı. ncu sahibi bu torpaqların vergi toplamaq hüququnu başqa birinə
bağışlaya bilərdi.Birbaşa elxana məxsus torpaqlar isə ncuyi-xas adlanırdı. Başqa cür:
incu təkcə Elxana yox, eyni zamanda onun ailə üzvlərinə də aid olurdu. Xas incu isə
yalnız Elxanlara (hökmdarlara) məxsus idi. Vəqf torpaqları Hülakü dövlətində bütpərəst
ilk Elxanilər dövründə zəbt olunmaqda idi. Lakin Elxan Qazan xan islamı qəbul
etdikdən sonra bu torpaqların yenidən vəqflərə verilməsi başlandı. Bundan başqa elat
torpaqları (örüşlər), icma torpaqları və s. var idi.
Vergilər. Azərbaycan Monqol Xaqanlığının tərkibinə qatıldıqdan sonra
Monqolların xeyrinə alınan əsas vergi - torpaq vergisi - xərac məhsulun 60-70 %-ni
təşkil edirdi. Bundan başqa çoxlu məhsul və pul yığımları movcud idi. Xüsusilə Hülaki
dövlətinin yaranması ilə vergilərin sayı 40-a çatmışdı. Hələ 1254-cü ildə monqollar 10-
60 yaş arası bütün kişiləri vergi siyahısına salmışdılar. Monqollarda ərazi və əmlakdan
alınan vergi kalan adlanırdı. Monqolların tətbiq etdiyi ağır vergilərdən biri qopçur
(adambaşına alınan vergi) adlanırdı. Bu vergini əvvəllər maldarlar ödəyirdi. Köçəri
maldarlar hər 100 qoyundan birini kopçur kimi verərdi. Tədricən qopçur can vergisinə
çevrilərək oturaq əhaliyə də aid edildi. Yerli əhalidən adambaşına 7 dinar alınırdı.
Ödəməyənin özü, ailəsi qul kimi satılrdı. Tacirlərdən və bazara gətirilən mallardan
rüsum-tamğ a alınırdı. Bac isə tacir və sənətkarkarın ödədiyi gömrük haqqı idi. Bundan
başqa nal vergisi, sabun pulu, köç pulu, tabkur və s. vergilər var idi. Monqol ordusunu
Dostları ilə paylaş: |