21
Ümummilli Lideri ölkənin islamla münasibətini düzgün və sağlam müstəvidə həll
etməyə girişdi. Bununla bağlı bir neçə məqamı ümumiləşdirmək olar:
1. İslam Azərbaycan xalqının dini etiqadı olmaqla milli mədəniyyətinin
tərkib hissəsidir.
2. Din cəmiyyətin milli, əxlaqi və mənəvi bütövlüyünün önəmli amili kimi
çıxış edir.
3. Müasir dövrdə dövlət-din münasibətlərinin düzgün tənzimlənməsinə
ehtiyac duyulur.
4. Dinlər və xalqlar arasında anlaşma və dialoq yeni beynəlxalq şəraitin
əsas tələblərindən biridir.
Ümumiyyətlə, islam Azərbaycan xalqının çox önəmli və zəngin milli-mənəvi atributu sayılırdı və
bu ölkənin beynəlxalq aləmdə gerçək siyasi, iqtisadi müstəqilliyini qoruması, öz milli simasını və
varlığını saxlaması üçün həmin zəngin xəzinəyə müraciət etməsi lazım gəlirdi. Heydər Əliyev bütün
işlərdə olduğu kimi, burada da, həm məsələnin nəzəri cəhətlərini bilən, onu düzgün həyati məcraya
istiqamətləndirən rəhbər, həm də onun icra mexanizmini tənzimləyən praktik bir dövlət xadimi kimi
fəaliyyət göstərdi. Prezident dəfələrlə din xadimləri və ruhanilərlə göruşdü, məscid və ziyarətgahlara
baş çəkdi, bütün dini mərasim və bayramlarda xalqa müraciət etdi, bir sıra mərasimlərdə özü iştirak
etməklə camaatla və möminlərlə ünsiyyətə girdi. O, dini məsələlərə özünəxas bir maraqla, həssaslıqla
yanaşırdı, hadisələrin seyirçisi yox, fəal iştirakçısı olaraq onun əsas istiqamətlərini müəyyənləşdirirdi.
O, dinin, daha
doğrusu, İslamın müasir Azərbaycan cəmiyyətində tutduğu yeri açıb 22 göstərmək, məqsəd
və məramını lüzumsuz yad ideoloji cərəyanların, qeyri-ənənəvi dini firqələrin və missioner
22
təşkilatların pozucu fəaliyyəti və təxribatlarının qarşısını almaq üçün ölkədə dini işləri
tənzimləmək, dövlət-din, müasirlik-din münasibətlərini sağlam bir müstəvidə qurmaq üçün
müdrik addımlar atdı. İslam mənəvi cəhətdən sağlam insanların və sağlam cəmiyyətin
qaynağıdır. Sağlam cəmiyyət isə güclü və sarsılmaz dövlətçiliyin əsas sütunudur. Sağlam
cəmiyyəti və güclü dövləti olan xalq bütün problemləri həll etməyə, öz işıqlı gələcəyini
qurmağa, müasir dünyanın inkişaf və tərəqqi karvanına qoşulmağa qadirdir.
23
I BÖLÜM
SSRİ-NİN SÜQUTU,
ATEİZMİN İFLASI VƏ YENİDƏN İSLAMA QAYIDIŞ
Dinimizin yasaq edildiyi sovet dönəmində hər bir etiqadlı azərbaycanlı
onu öz qəlbində gizlincə yaşatmışdır.
İndi isə müstəqil Azərbaycan Respublikası,
İslama etiqad edən azərbaycanlılar müsəlman aləminin və
ümmətinin tərkib hissəsidir.
HEYDƏR ƏLİYEV
24
25
Sovet İttifaqı dağılan kimi bu nəhəng kommunist imperiyasının ideoloji dayaqları, o
cümlədən ateizm təbliğatı dərhal iflasa uğradı və onun sərt buxovlarından azad olan
müsəlman respublikalarında yeni əlamətdar dövr-xalqların öz kökünə, eləcə də, öz dininə
qayıdış dövrü, dalğası başlandı. Uzun illər idi ki, bu ölkələrdə müsəlman xalqları doğma
dinindən uzaq salınmış, onlara zorla allahsızlıq, inamsızlıq təlqin edilir, insanlar yad
mənəvi dəyərlər ruhunda tərbiyə edilirdilər. Lakin bütün bunlar xalqların dinə bağlılığını
tam halda sarsıda, aradan qaldıra bilmirdi. Hədsiz təzyiqlərə sinə gərənlər dini hisslərini
ürəklərində yaşadır, dini mərasimləri gizli icra edirdilər. Siyasi-ideoloji iqlimin kəskin
yeniləşməsi, müstəqillik əldə edilməsi iqtisadiyyatdan tutmuş mənəviyyatacan bütün
sahələrdə əsaslı dəyişikliklər doğurdu, tarixi yaddaşına, dini-əxlaqi dəyərlərinə qayıdış
xalqların özlərini yenidən tanımasına və dərk etməsinə, bununla bağlı şəkildə həyatlarını
ruhlarına uyğun təməl üzərində qurmasına imkan yaratdı. Lakin bütün bu yenidənqurma
prosesi geniş, vüsətli olduğu qədər də çətin, mürəkkəb idi. Odur ki, həmin meyilləri düzgün
anlamaq və istiqamətləndirmək zəruri idi.
Bunları ağılla tənzimləməyin nə qədər vacib olduğunu Azərbaycanın timsalında
xüsusilə yəqin etmək mümkündür. Azərbaycan müstəqilliyə qovuşmuşdu, burada, bayaq
dediyimiz, ictimai-ideoloji dəyişikliklər özünü göstərmiş, yeni sosial-mənəvi əlamətlər
formalaşmışdı. Lakin həmin proseslər əvvəllər burada daha ağır, daha çətin getmişdir.
Respublikanın idarə olunmasında açıq-aşkar siyasi iradə və səriştəlilik çatışmır, nəticədə,
ölkə sürətlə qarışıqlığa, xaosa doğru
26
sürüklənirdi. 90-cı illərin əvvəlində Azərbaycan dərin sosial-iqtisadi və mənəvi böhran
içində idi. Bu ağır vəziyyətin yaranmasına əlavə amillər də ciddi təsir göstərmişdi. Başı
bəlalar çəkmiş ölkə qonşuları tərəfindən yenə də (neçənçi dəfə!) ərazi iddiaları ilə üzləşmiş,
müharibəyə cəlb olunmuş və torpaqlarının 20 faizini itirmişdi. Bir milyon azərbaycanlı öz
doğma yurd-yuvasından didərgin düşmüş, ümüdsizlik, hərc-mərclik cəmiyyəti caş-baş
qoymuşdu.
Real vəziyyət belə acınacaqlı idi. Azərbaycanı bu bəlalardan, bu böhrandan çıxartmaq,
özünə inam hissini, sabaha ümidini xalqa qaytarmaq lazım idi. Qarşıda duran, həlli vacib
olan başlıca vəzifə bundan ibarət idi. Əks halda, xalq bir daha bu qədər həsrətlə gözlədiyi
və sevinclə qarşıladığı müstəqilliyini itirə, bu dəfə ölkə tamamilə parcalana və dağıdıla
bilərdi.
Belə dözülməz şəraitdə hakimiyyətə Heydər Əliyev yenidən qayıtdı. Azərbaycanda bu
qayıdışı cox düzgün səciyyələndirdilər: O, xalqın istəyi və tələbi ilə hakimiyyətə qayıtdı!
Bu isə o demək idi ki, Azərbaycanın bu fenomenal şəxsiyyətə kəskin ehtiyaçı var idi,
zaman özü onu intixab etmişdi.
Heydər Əliyev sovet dövrünün ən təcrübəli, nüfuzlu dövlət xadimlərindən idi və Sovet
hakimiyyət iyerarxiyasında zəngin təcrübə toplamışdı. O, kommunist-ateist ideologiyasının
mahiyyət və məramını dərindən bilir, uzun illər Azərbaycana rəhbərlik etmiş və öz ölkəsini
də, xalqını da yaxından tanıyırdı. Heydər Əliyev xeyli müddət SSRİ kimi nəhəng ölkənin
başçılarından olmuşdu. Odur ki, Müstəqil Dövlətlər Birliyi məkanında da onun böyük
hörməti və nüfuzu var idi. XX əsrdə Azərbaycan xalqının yetişdirdiyi bu nadir siyasi
xadimi bütün dünya tanıyırdı, böyük siyasətçilər və ölkə başçıları ilə onun tanışlığı və şəxsi
əlaqələri var idi. Respublikanı dünyanın yeniləşən geosiyasi mənzərəsinə cıxartmaq və
tanıtmaq üçün bu amil də mühüm əhəmiyyət kəsb edirdi. Nəhayət, bir cəhəti də nəzərə
almaq lazımdır ki, Heydər Əliyev, yalnız keçmişdəki böyük xidmətləri, əvvəlki siyasi
təcrübəsi ilə seçilən dövlət xadimi deyildi, onda həm də yenilik hissi, müasirlik duyğusu
çox qüvvətli idi. O, həmişə bu keyfiyyəti ilə də tanınmışdı. Elə onda da zamanın sürətlə
dəyişilən ritmini həssaslıqla duydu, nəbzini vaxtında tutdu və qətiyyətli, müdrik addımlar
atdı. 1990-cı il yanvarın 20-də Sovet qoşunları Bakıya hücum çəkib əliyalın, günahsız
insanları kütləvi şəkildə qətlə yetirəndə çəkinmədən Sovet dövlətini və Kommunist
Partiyasını kəskin şəkildə ittiham etməsi bütün dünyada əks-səda doğurdu. Onda Heydər
Əliyevin Dövlət Təhlükəsizlik Orqanları tərəfindən nəzarətdə saxlandığını da yada salsaq,
bu addımın onun üçün nə qədər təhlükəli olduğunu təsəvvür etmək olar. Lakin artıq heç bir
təhdid-qorxu bu cəsarətli rəhbərin xalqının ağır vəziyyətində onunla bir səngərə girmək
qərarının qarşısını ala bilməzdi. Bundan sonra Heydər Əliyev vətəni Naxçıvana gəlir,
blokada
Dostları ilə paylaş: |