147
Mehdi Hüseynin anadan olmasının yüz illiyi münasibəti ilə
imzaladığı mübarək fərman Mehdi Hüseynin çox da uzaq olmayan
keçmişdən qayıtmasına zəmin, təkan həm də ərmağan oldu.
Sən demə “Mixaylo” şeir yazırmış
“Həsən Seydbəylinin bədii nəsri” mövzusunda tədqiqat əsəri
üzərində işləyərkən “Kommunist” qəzetinin 1957-ci il 12 aprel
tarixli nömrəsində əfsanəvi qəhrəman Mehdi Hüseynzadəyə Sovet
İttifaqı Qəhrəman adı verilməsi haqqında SSRİ Ali Soveti Rəyasət
Heyətinin sədri K.Voroşilovun imzaladığı Fərmanla yanaşı,
Mehdinin bacısı, tibb elmləri namizədə Bikə Əlizadənin və tələbə
dostları M.Sənaninin, M.Nəcəfovun, K.Kazımzadənin və başqa-
larının xatirələrinə rast gəldim. Məqsədim “Uzaq sahillərdə”
qəhrəmanı haqqında dürüst məlumatlar toplamaq idi.
Bütün xatirələrdə bir nüans vurğulanırdi ki, Mehdi gənclik
illərində rəssamlıq məktəbində oxuyarkən şeirlər də yazırmış.
Bikə Əlizadə qardaşı haqqında xatirələrində yazır:
-
Qəm yeməyin, mən sizin başınızı aşağı etməyəcəm. Biz
hökmən qalib gələcəyik!
Biz 1941-ci ilin isti bir avqust günündə qardaşım Mehdi
Hüseynzadənin Bakı vağzalından cəbhəyə yola salarkən bu onun
son sözü oldu.
Həmişə olduğu kimi Vətən müharibəsi cəbhələrində də Mehdi
özünü xalqımızın qəhrəman bir oğlu kimi göstərdi. O, azğın alman
faşitləri ilə vuruşa-vuruşa Volqa sahillərindən Adriatik dənizi
sahillərinə qədər şərəfli və mübariz bir yol keçdi.
Qardaşım Mehdinin mehriban xasiyyəti, iti qartal baxışları elə
bil indi də gözümün qarşısındadır. Mehdi sənəti və ədəbiyyatı çox
sevirdi. O, çəkdiyi rəsm əsərləri üzrərində həmişə böyük həvəslə
işləyirdi. Hərdən bir şeir də yazırdı.
Mehdini dəfn edərkən yoldaşları onun cibindən çıxan bir şeiri
və gümüş üzüyünü mənə göndərmişdilər. Mən şeiri oxuyan kimi
Mehdinin xəttini o saat tanıdım, gözlərim yaşardı. Mehdinin
Azərbaycan haqqında yazdığı şeir belə başlayırdı:
148
“Nə ola bir sarı yarpaq olaydım
Ey xəzən yelləri, alaydın məni,
Uca dağlar aşıb, dərələr keçib,
Vətən torpağına salaydın məni”
Partiya və hökümətimiz Mehdinin böyük Vətən müharibəsi
illərində göstərdiyi qəhrəmanlıqları yüksək qiymətləndirərək, ona
Sovet İttifaqı Qəhrəmanı kimi şərəfli bir ad vermişdir. Ona verilən
bu yüksək ad Mehdinin qohumlarını və Mehdini tanıyanları ürəkdən
sevindirir. Biz doğma partiyamıza və hökümətimizə ürəkdən
təşəkkür edirik.
Bikə Əlizadə, tibb elmləri namizədi
Mehdinin şeirlərinin nə vaxt çap olunacağını gözləyirdim.
2009-cu il 9 may qələbə günün 64 illiyi münasibətilə Azərbaycan
mətbuatında, televiziya kanallarının da qəhrəman haqqında yeni,
sensasiya doğuran məlumatlar verildi. Mehdi Hüseynzadənin bacısı
oğlu, bəstəkar Aqşin Əlizadənin də televiziyadakı çıxışı çox maraqlı
oldu və yeni yaranacaq əsərlər üçün tədqiqatçılara material verdi.
Tarix elmləri namizədi Məmməd Cəfərlinin “Mehdi Hüseynzadə
haqqında açılmayan səhifələr” məqaləsi (Dirçəliş – XXI əsr, Bakı,
2009, səh., 387-396) bütün tərəfləri ilə qaranlıq səhifələrə işıq saldı.
Çox dəyərli olan bu məqalədə maraqlı xəbərlərlə yanaşı Mehdinin
1943- və 1944-cü illərdə yazdığı 5 şeiri də verilmişdir.
Azərbaycan prezidenti İlham Əliyevin “1941-1945-ci illər
müharibəsində Qələbənin 65 illiyinə hazırlıq və yubileyin qeyd
edilməsi üzrə Milli Proqram”ın təsdiq edilməsi haqqında sərən-
camından irəli gələn vəzifələrin həyat keçirilməsi ilə əlaqədar
respublikada xeyli iş görülmüşdür. “Respublika Gəncləri” qəzeti
olaraq Siz də hökümətin və dövlətin ideoloji xəttini daim təbliğ
edir, işıqlandırır və xalqı maarifləndirməklə ən yeni məlumat-
larısəhifələrimizdə dərc edirsiniz.
Sovet İttifaqı Qəhrəmanı Mehdi Hüseynzadənin həmin şeirlə-
rini Sizə təqdim etməyi özümüzə borc bildik.
149
Yar gəlir dedim
(Aşıqvarı)
Əsincə sabahın sərin yelləri,
Baxıb uzaqlara yar gəlir, dedim!...
Töküb gərdəninə qara telləri,
Bəlkə bir məqsədi var gəlir, dedim!...
Nə edim, aldanıb oldum naşı mən,
Fərhad tək qopardım hər bir daşı mən
Nə olar görəydim qara daşı mən,
Mənə mehman olub, yar gəlir, dedim!...
Neylərdim nəşəni o nazlı yarsız,
Sevginiz olarsa bunu duyarsız,
Baxıb qəhqəhəmə söyləmə arsız!
Bəlkə uzaqlardan yar gəlir, dedim!...
(Almaniya, 1943-cü il)
Mənim
(Aşıqvari bir təcnis)
Xəbər alma bu dərdimi özümdən,
Qəmli yaşlar ayrılmayır gözümdən,
Nə fikrim var aydın olur sözümdən,
Aşıqvarı öz sazımı çalıram.
Tərlan könlüm uçub qonub budağa,
Dolğun gözlə göz gəzdirir bu dağa,
Qərib yerdə tab etmirəm bu dağa,
Düşər xəyalıma o diyar mənim.
O həsrətdən ömrüm indi yaradır,
Yardan xəbər alsam, məni yarıdır,
Çünki hər qız bir oğlanın yarıdır.
Oxlamış qəlbimi nazlı yar mənim.
150
Gülə aşiq bülbül rəngi sarıdır,
Onun məhəbbəti gülə sarıdır,
Hər görüşdə yaraların sarıdır,
Olubdur sirdaşım ahu zar mənim.
O vəfalı yarım Qarabağlıdır,
Onun yeri çiçəklidir-bağlıdır,
Ömrü boyu sevgisinə bağlıdır,
Vəfasına çox ümüdüm var mənim.
Yardan ayrı qalsam ömrüm qaralar,
Küskün xəyalımı dağ tək qar alar,
Baxtımın səhifəsin fələk qaralar,
Çürüdər ömrümü intizar mənim.
(Almaniya, yanvar, 1944-cü il)
Görən olsaydı
Qərib bir ölkədə təkcə qalanda,
Baxıb üfüqlərə ilham alanda,
Acıqlanma mənə yada salanda
Vətəndə qoyduğum nazlı dilbəri!...
Bir ördək yerişli, bir incə belli,
Tumarlar başını, sabahın yeli,
Hərdən ağ sinəyə düşəndə teli,
Bir görən olsaydı nazlı dilbəri!...
Hərdən gözlər gəl...gəl deyərkən,
Yar coşub özündən dilin yiyərkən,
Bir gedib, bir baxıb gülümsəyərkən,
Bir görən olsaydı nazlı dilbəri!...
Onunla olsaydım, olmazdım xəstə,
Dili badam içi, dodağı püstə,
Dostları ilə paylaş: |