114
Ancaq Gülxanımın
qaragöz kiçik qızı...
Beşcə qulac bez aldılar bazardan .
Quyruğunu qoyub belinə
qaçır, tullanır
Sarı dana indi,
Ancaq, soruşan yoxdur,
yaşıl otlar içindəki
o balaca qəbir kimindir!
Fikir şairi, ideologiyalar üsyanıyla Sovet demokratiyasının iç
üzünü göstərməklə isbat edirdi ki, sosializmdə demokratiya ancaq
sözlərdir. Bu şerində şair vətəndaşlarını ürəkdən sevdiyini daha
yüksək sənətkarlıqla, həm də cəsarətlə ifadə etməyə nail olmuşdur.
Rəsul Rzanın istər bu, istərsə də digər süjetli poeziya
nümunələri V.Mayakovskinin, N.Hikmətin epik-lirik əsərlərini
xatırladır. Belə poetik parçalarla yığcam süjet xətti ilə yanaşı böyük
şairin hiss və həyəcanını bildirən misralar da çoxdur. Rəsul Rzanın
şeirləri məzmunca daha dolğun, həm də yuxarıdakı parçadan
göründüyü kimi mübariz ruhludur.
O, ədəbi fəaliyyətinin bütün dövrlərində çətinliklər üzərində
qələbənin ağır, məşəqqətli, qurbanlar hesabına başa gələcəyini yaxşı
bilirdi. Fəqət təzyiqlərə, hədə-qorxulara, yasaqlara baxmayaraq
yüksək sənət əsərlərinə xas olan bir sənətkarlıq həvəsi, ehtirası ilə
bir-birinin ardınca gözəl bədii nümunələr yaradırdı. O, döyüşkən
ruhlu, nikbin bir şair idi. Ən çətin məqamlarda, əzab-əziyyət çəkdiyi
vaxtlarda bədbinləşməmişdi. Poeziya axtarışlarındakı bu kimi
spesifik xüsusiyyətlər apardığı inadlı, haqlı mübarizənin tezliklə
qələbə çalacağına yüksək inam bəsləməsi kimi başa düşülməlidir.
Rəsul Rza heca vəznində də şeir yazırdı. Əgər lirikanın mövzu
dairəsini genişləndirmək, ictimai silqətini, müasirlik duyğusunu
gücləndirmək, sərbəst vəzndə yazdığı şeirlərini inkişaf etdirmək
“Çinar” (1938) kitabındakı poeziya nümunələrinin səciyyəvi
əlamətlərindən idisə, heca vəznində yazılmış “Bakı” şeirində rəvan,
dinamik, sədəf kimi düzülmüş, axıcı, xalq şeirinin, əlbəttə epik
qüvvətini görmək olar. Xalq yazıçısı, mütəfəkkir şair oğlu Anar
115
Rəsul Rzanın seçilmiş əsərlərinin (beş cilldə) I cildinə “Çinar ömrü”
sərlövhəli ön sözdə yazır: “Rəsul Rza adı gələndə ilk öncə sərbəst
vəzn anlayışı yada düşür. Şair özü də xatırlayıdı ki, gənclik illərində
cavan şair və yazıçılarımız bir-birinə müxtəlif ayamalar verəndə,
onun özünün ayaması “Sərbəst” imiş. Bununla belə Rəsul Rza irsinə
nəzər salanda aydın olur ki, onun hecayla yazdığı şeirlər təqribən
elə sərbəst vəznlə yazdıqları qədərdir.”
1933-1934-cü illərdə kimlər üçünsə dünyanın əmin-əmanlıq
dövrü idi. Məhz həmin illərin epik şeiri üçün səciyyəvi cəhətin bədii
inikasını Rəsul Rzanın “Almaniya” (1933-1934) poemasında görü-
rük. Doğrudur, bu poemadan əvvəl şair “Çapey” (1932) , “Cəl-
ladları durdur” (1932) poemalarını yazmışdır. Sərhədlərdə kənarda
baş verənlərə Rəsul Rza kimi gənc bir istedad biganə qala bilməzdi.
Onun öz dünyası və dünyaya yalnız məxsusi Rəsul Rza baxışı
vardır. Tərəfini saxladığı, döyüşkən poeziyası ilə müdafiə etdiyi
bəşəri prinsipləri həyata keçirmək, haqq səsi ilə dünyaya car etmək
üçün poetik imkanları birləşdirir, içində olduğu hadisələri ciddi
izləyir, sərf-nəzər edib öyrənir, sonda qələmə alaraq poetik-
ləşdirirdi.
1930-cu illərin axırlarında beynəlxalq mövzuda yazdığı şeirlər
sənətkarlıq baxımından yüksələn xətt ilə əvvəlki illərdəki
yaradıcılığında özünəməxsusluqları ilə fərqliydi. Yəni sosializm
ideologiyasını “təsdiq edən bu lirika yalnız şairin özü haqqında
təhkiyəsi ilə kifayətlənə bilməzdi, o həm də zaman haqqında,
şəxsiyyətin təşəkkülünü şərtləndirən mühit və tarix haqqında
təhkiyə olmalı idi ”. Çağırış ruhlu, həyəcanla yazılmış bu əsərlər
“Həbəşistan” (1936), “Qüvvət nəğməsi” (1937), “Madrid” (1937),
“İnqalesyo” (1938) şairin siyasi lirikasında qırmızı bir xətt kimi
keçir. Akademik Məmməd Cəfər sözü gedən şeirlər haqqında doğru
qənaətdə idi ki, “Bunlar (“Həbəşistan”, “Madrid” və “İnqalesyo”)
süjetli sərbəst şeirlərdir. Bundan artıq şair natiqlik etmiş, təsvir edir,
söhbət edir, müəyyən təsirli bir hadisəni həyəcanla nəql edir. Başqa
sözlərlə bunlarda şairanə emosionallıq, hiss, həyəcan, nifrət və
qəzəb hücümçu sözlərlə, münaqişə və mübahisələrlə deyil, təsvir,
hekayə yolu ilə ifadə edilirdi”. Rəsul Rza zəhmətkeş və məhsuldar
bir yaradıcı bir şəxsiyyət olmuşdur. Onun poeziyası üçün məkan,
116
zaman məfhumu yox idi. Azərbaycanın beynəlxalq səviyyədə ədəbi
əlaqələrinin genişlənməsində də səy göstərmişdir. Sabirdən də
yazıb, Lenindən də. “Xalq şairi” adlı kiçik poemasında (M.Ə.Sabirə
ithaf edilib) “gərgin dramatik səhnələri, dərin psixoloji sarsıntıların
təsviri vasitəsilə fikirlərini oxuyucuya inamla çatdıra bilmişdir.”
“Almaniya” poemasında isə poeziyamızda faşizmin qeyri-
əxlaqı, humanizm çərçivəsinə sığmayan mahiyyətini qəzəblə,
sərbəst şeirin sərt bir dili ilə ifadə edirdi. Elə bil şair nəyisə, nəsə bu
Almaniyadan gözləyirdi. Bu gözləmələr çox çəkmədi. Avropaya od-
alov saçan, az qala dünyanın altı üstünə çevrilən İkinci Dünya
müharibəsinin məhz başlanmasına da Almaniya səbəb oldu və bu
od-alov saçan 1941-1945-ci illərdə mütəfəkkir şair “Bəxtiyar”,
“And”, “Dörd yüz on altı”, “Pilot qardaş”, “İntiqam”, “Şam”,
“Krım” və başqa qiymətli poeziya incilərini yaratdı. Bu şeirlərdə və
sonrakı illər yazacağı poetik nümunələrdən klassik və xalq şeiri
şəkillərində qələmə aldığı mözularda onun ənənəvi poeziya şəkil-
lərindən məxsusi yaradıcılıqla istifadə etdiyini “Bəxtiyar” (1942)
şeirində duymaq çətin deyil:
Külək qarı səpələr, Bəxtiyar
Ağ geyinmiş təpələr, Bəxtiyar.
Gecə qara, yol uzaq, qardaşım
Göylər bulud, çöl, düz ağ, qardaşım!
Kaman çalan kimidi o, Bəxtiyar?
Küləkdi, ya simdir o, Bəxtiyar?
Sən qorudun Vətəni, Bəxtiyar.
Vətən unutmaz səni, Bəxtiyar,
Bundan sonra fəxr ilə analar,
Körpələrə ad qoyar: Bəxtiyar!
Bu parçada Rəsul Rzanın “Klassik və xalq şeiri” şəkillərindən
istifadəsi və ya müəyyən dərəcədə ona təsiri duyulur. Fikir
bitginliyi, axıcılıq, hadisənin sanki ssenari əsasında düzülüşü,
sözlərin çeşidi və çaları, ahəng qanununun gözlənilməsi mətnin
məzmununa bir gözəllik, oxunaqlıq gətirmişdir. İkinci Dünya mü-
haribəsi illərinin ilk və mübariz şeirini yaradan sənətkarlardan olan
Dostları ilə paylaş: |