117
Rəsul Rza nəinki sərt poeziyası ilə hətta, özü də qeyrətli bir
vətəndaş kimi Vətənin ağır günlərində ön cəbhədə olmuş, əsl
vətənpərvərlik nümayiş etdirmişdir. “Vəfa” dramında məhəbbət
xətti aparıcı olsa da müharibə illərində yazılan bu əsər bir çox
poetik duyum, özünəməxsusluqları ilə seçilir. 1941-1945-ci illərdə
Rəsul Rza poeziyası mündəricə etibarilə yeni motivlər, təzə-tər
mövzularla zənginləşdiyi kimi bədii forma, sənətkarlıq cəhətdən də
xeyli təkmilləşmişdir. Bu illər həyat lövhələrini, mübarizə ruhunu
və əzmini lirik, epik və dramatik formalarda əks etdirməyə uğurla
nail olmuş, poetik təhkiyəsini mövzunun ruhuna uyğun olaraq
psixoloji-mənəvi, sosial-fəlsəfi mündəricələrə köklənməyi, həm də
ideyaya uğurlu istiqamətləndirməyə müvəffəq olmuşdur. Müharibə
dövründə söz düşmüşkən bir nüansı vurğulamaq yerinə düşərdi ki,
istedadlı şair odlu-alovlu illərdən sonra iri həcmli, istedadla
yazılmış “Lenin” poemasının ədəbi ictimaiyyətə təqdim etdi. Uzun
illər bu əsərin üzərində işləyən Rəsul Rza o illərin poeziyasında bir
titrəyiş yaratdı. Çünki məğrur şair “Lenin” poeması ilə sübut etdi ki,
o sərbəst şeiri tamamilə fəth edib, sanki alpinistlər kimi ən uca
zirvəyə məhz özünün- Rəsul Rzanın şeirinin bayrağını sancdı. Ola
bilsin ki, Lenin bu gün heç kimdir. Hər nə olur olsun, o dövrün
sosializm adlanan bir ictimai-siyasi formasiyanın yaradıcısı, banisi
idi. Təkcə SSRİ-də yox, bütün dünyada ki sosializmi ilk dəfə Lenin
qurdu, Lenin yaratdı. “Lenin” poeması tarixi bir əsər olmaqla
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin səhifələrindən həmişə yaşaya-
caqdır. Bu poema Rəsul Rzanın epik istedadını üzə çıxmaqla şeir
dilimizin bəzi açılmamış qatlarındakı böyük imkanlardan xəbər
verdi. Bu xəbər vermədə şairin yaxın gələcəkdə poeziya axta-
rışlarında yeni tapıntıların olacağı gözlənilirdi. AMEA-nın müxbir
üzvi Teymur Kərimli yazır: “Rəsul Rza xronoloji baxımdan
müasirlərimiz olsa da, genəl şəkildə klassikdir, gələcəyin şairidir. O,
Şərq poeziyasının örnəklərinə söykənməklə, orijinal yolla gedir”.
(“Ədəbiyyat” qəzeti. 7 may, 2010)
Hər yüzillik onilliklərdən ibarətdir. Bu onilliklər qırılmaz tellər
bir-birinə bağlıdır. Bunların birinin həlqəsini zəncirdən qopartsan
əlaqə kəsilər, xaos yaranar. Bax, Lenin XX əsrin, onun onil-
liklərinin elə qurucusudur ki, o illəri tarixdən silmək olmaz.
118
Yaranan ədəbiyyatlarsa həmin dövrün məhsuludur. Tarix inkişafda
olub, ədəbiyyatı, incəsənəti, mədəniyyəti də yaradıb. Nəticə olaraq
“Lenin” poemasına ağız büzməyə lüzum yoxdur. Poema sənət-
karlıqla, istedadla, çox nəhəng erudisiyaya malik, fenomen şair
tərəfindən ciddi yaradıcılıq axtarışlarından sonra ərsəyə gəlib.
“Lenin” poeması gələcək yüzilliklərdə daha qiymətli olacaqdır. Bu
poemada Rəsul Rzanın məharəti akademik Məhəmməd Cəfər
demişkən “... sərbəst şeirin məhz Azərbaycana məxsus milli
formasını axtarıb tapa bilməsi” olmuşdur. Şeirdə yeni formalar
yaradan şair (təkcə “Lenin” poemasında yox-B.B) ümumən, inqilabi
məzmunlu, siyasi poeziyanın daha ritmik, ahəngdar, bədii formalar
axtarır və bu yolda müasirlərin hamısından daha çox uğur qazanırdı,
- desək səhv etmiş olmarıq. Şeirdə yeni formaları (novatorluq)
şairin təkcə poetik parçalarının xarici formasından deyil, həm də
fəsahətin komponentlərindən – təşbeh, təkrir, istiarə, yeni sözlər,
yeni tərkiblər, orjinal qafiyələr, təzə təsvir və ifadə vasitələrində
işlədirdi. Sözlərin çaları, sinonimliyi ilə yanaşı o, arxaizmlərdən də
bəhrələnirdi. Yəni əvvələr dilimizdə işlənən bəzi sözlərin başqa
formalarını yeni tərzdə işlətməyə müvəffəq olubdu.
Rəsul Rzanın seçilmiş əsərlərinin ikinci cildində “Damğa”
sərlövhəsi altında satirik şeirləri nəşr edilmişdir. “Çeşid-çeşid
insanlar” şeiri ilə başlanan satira nümunələri “Doğrunun acısı” ilə
qutarır. Bu başlıq altında olan poetik nümunələrin hamısına satirik
ruh hakimdir; yaltaqlıq, şöhrətpərəslik, ikiüzlülük və s. kimi mənfi
kefiyyətlər tənqid edilir. Nizami dahiyanə müdrikliklə tənqid etdisə,
qəzəlin peyğənbəri Füzuli eşq atəşində yanan qəlbilə “şikayətləndi”.
Vaqif gözəllik və həyat sevgisilə “mən cahan mülkündə mütləq
doğru halət görmədim” – deyə gileyləndi. Sabir təpədən dırnağa
qədər sancmalı, təsirli gülüşü ilə Tanrı verəndən nəyi varsa –
ürəyindən keçənləri deyib millətinin halına için-için ağladı, ürəyi,
ciyəri yara bağladı. Fəqət bu dahi söz sərkərdələrinin heç birinə
yaşadıqları dövrdə əsl bəxtəvərlik nəsib olmamışdır. Görəsən,
“Doğrunun acısı” deyən Rəsul Rza xoşbəxt oldumu? Bütün həyatı
təqib-təsirlərlə keçən şair sosrealizm xidmət etdisə də gülə-gülə
yazarkən, qəlbində için-için ağladı.
Rəsul Rza poeziyasının gücü – yeni fikir, ayıq duyumu,
119
düşüncəsi ilə müasirlərini heyrətə gətirdi. Orijinal şeirlərinin
parlaqlığı, müdrikliyi, bir də sərtliyi gənclik illərindən şölə saçmağa
başladı. İllər bir-birini qova-qova XXI əsrin birinci onilliyinin
sonuna gəlib çıxıb və Rəsul Rzanın bu gün nə az, nə çox, yüz yaşı
tamam olur. Amma onun şeirlərinin hərarəti, şöləsi sönmək bilmir,
əksinə yeni bir qüvvə ilə bərq vurur. Bu da təbii sayılmalıdır. İllər,
on illiklər keçdikcə baş verən hadisələr uzaqlaşır, yaddaşlar
korşalaşdıqca xatirələr tədricən, yavaş-yavaş sönür, kimliyindən
asılı olmayaraq insan tarixi, ədəbi, hətta şəxsi həyatına aid olan
faktlardan uzaqlaşır. İstəsə də o illəri yada sala bilmir. Nə yaxşı ki,
xeyirxaqların səyi və təşəbbüsü ilə böyük şairin əsərləri zaman-
zaman toplanıb nəşr olunaraq gələcək nəsillərə ötürülmüşdür. Xalq
yazıçısı, ədəbiyyatımızın qeyrət, namus mücəssəməsi sayılan Ana-
rın tərtib etdiyi Rəsul Rzanın seçilmiş əsərlərinin beş cildliyi də bu
mənada dəyərli bir addım kimi qiymətləndirilməlidir. Yüz yaşlı
ağsaqqal Rəsul Rzaya bu beşcildliklər böyük ərmağandır. Lakin
qəribəsi də budur ki, illər ötdükcə biz Rəsul Rzadan ayrılsaq da, ona
daha da yaxınlaşırıq. Şairin poetik dünyasının yeni çalarlarını
zaman bir daha açıb bizə göstərir. Düşünməməyə, təsirlənməməyə
bilmirsən. Onun şeirlərinin fikir tutumunu yenidən dərk edir,
incəliklər ortaya çıxır və bütövlükdə bu yeni çalarla dolu incələ-
mələr, hiss, duyğu, fikirlər bizi ona, onu bizə daha da yaxın-
laşdıraraq doğmalaşdırır. Rəsul Rza XX əsrdə yeni bir ədəbi mək-
təbin bünövrəsini qoydu. Şair Vaqif Bəhmənli “... O, bənzərsiz şairi
idi. Onun yeni ədəbi məktəbin yarada bilməsinin kökü ürəklə ağlı
birləşdirmək gücündən gəlir” - fikrində doğru qənaətdədir. “Nə
qərinələrin boranlı və çovğunlu hadisələri, nə də ki, illərin və
əsərlərin soyuqluğu bu hərarəti azalda bilmir. İllər bir-birini təqib
edib keçir, tarix hökmünü, sular yatağını, torpaq simasını dəyişirsə
də sənətin hökmü gücündə, sözün qərarı qüvvəsində, şeirin mənası
geridə qalır”.
Rəsul Rza ən kiçik şeirində də daha böyük, mürəkkəb bir yolla
gedərək əsl poeziyaya, özü də düşündürücü, fikir poeziyasına xas
konkret bir süjet, yaxud bitkin məzmun vasitəsilə poetik parçada
müraciət etdiyi ideyaya, məsələn, rəngə, istehza daha çox münasib
olan əsas məna çalarını əks etdirir. Ədəbiyyatşünas Vaqif Yusifli
Dostları ilə paylaş: |