Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 33 quyruqlanmağa başlayardı, quzuçu tutulardı, Rövşənin də canı quzu otarmaqdan qurtarardı. Çöl işləri Rövşən üçün bəzən maraqlı gəlir, bəzən də bezdirir, həvəsdən salırdı. Xüsusən də hər yay bu kəndə istirahətə gələn şəhərli əylisliləri görəndə mütləq şəhərə gedəcəyi qənaətinə gəlirdi. Şəhərli qızlar daha çox incəlik nümayiş etdirirdi. Danışıqları da bir qədər fərqliydi, əzilib-büzülüb danışırdılar. Çeşmə başına gələn şəhərli qızlar saatlarla orada vaxt keçirər, kənd oğlanlarının kənardan onları izləmələrindən zövq alardılar. Oğlanlar da şəhərli qızları gözaltı edər, öz sevgilərini çatdırmağa fürsət axtarardılar. Amma Rövşənin gözünün ovu Qurd Ağamirin nəvəsi Selcan idi. Selcan Əylisdə tərifi dillərdə əzbər olan tək gözəldi. Bu qara gözlü, qara qaşlı, qara saçlı, uzun hörüklü qız Rövşənin qəlbini çalmışdı. Hətta şəhərli qızların özləri də Selcana həsədlə baxar, hər zaman onunla birlikdə olmağa çalışardılar. Qatarın əyləcinin şaqqıltı ilə səs çıxarıb dayan- ması Rövşəni silkələyib yuxudan oyatdı. Pəncərədən boylanıb ətrafı nəzərdən keçirdi, yarımqaranlıqda bir şey seçə bilməyib yenidən yerinə uzandı. Yenidən anası Güllübəyimi gördü yuxusunda. Novruz kişi hələ də pilləkəndə oturmuşdu. Gül- lübəyim bir əlində ləyən, bir əlində də su vedrəsi ərinə yaxınlaşdı, ləyəni onun qarşısında yerə qoyub içinə su tökdü, çevrilib ocaqda pırtapırt qaynayan Nizami Muradoğlu 34 çaydanı götürdü, ləyəndəki soyuq suyun üzərinə bir qədər isti su əlavə edib ilıq hala gətirdi. Çaydanı yenidən ocağın üstünə qoyub üzünü Novruza tutub dedi: -Kişi, ayaqlarını bəri uzat görüm. Novruz əvvəlcə sağ ayağını, sonra da sol ayağını qaldırıb ləyənin içinə qoydu. Güllübəyim çömbətmə oturub ərinin ayaqlarını yumağa başladı. Güllübəyimin nazik barmaqları, ipək əlləri Novruzun ayaqlarını sığalladıqca kişinin canına bir istilik, rahatlıq gəlirdi. O anda Novruz kişi dünyanın ən xoşbəxt kişisiydi. Novruz Güllübəyimi çox istəyirdi, heç vaxt onu incidəcək bir hərəkət etməmişdi. Hərdən hirslənib özündən çıxması da iş tərsinə düşəndə olurdu. Yəni bu halı da özündən asılı deyildi, təbii ki, insan yaşlaşdıqca gücü-qüvvəsi də zəifləyir, hərdən əsəblərini də cilovlamaqda çətinlik çəkir. Bütün cəmiyyətdə, təbiətdə gedən bu proseslərin oxşarlıq nöqtələri mövcuddur. Novruz kişi də fərd olaraq cəmiyyətin içərisində idi, həyat təlqinləri ilə barışaraq yaşamaqdaydı. Kənd yerində iş sübh tezdən başlayar, qaranlıq düşüb göz gözü görməyənə qədər davam edərdi. Kəndli təsərrüfatının ağırlığı adamları nə qədər sıxırdısa, tab gətirə bilənlərdə bir mətinlik, əzmkarlıq da yaradırdı. Çoxları da kəndli əməyinin ağırlığına dözə bilməyib dədə-baba peşəsini dəyişir, daha çox qazanc verən digər sahələr ilə məşğul olur, bəziləri Baba ocağı 35 də şəhərə neft iyinə axışırdı. Əylisdən də son zamanlar şəhərə gedənlərin sayı artmışdı. Qatar silkələndi, əvvəlcə geri dartındı, sonra ya- vaş-yavaş sürətini artıraraq irəliyə doğru hərəkətə başladı. Rövşən qatarın dayanmasını hiss etməmişdi. Yenidən hərəkətə başlarkən gözlərini bir anlığa açdı, amma hansı dayanacaq olduğunu araşdıra bilmədi. Heç ona ehtiyac da duymurdu. Son iyirmi ildə ilk dəfəydi ki, belə rahat yatırdı. İlk dəfəydi ki, qəlbi ülvü duyğularla dolurdu, rəhmətlik anasını, atasını xatırlayırdı. İlk dəfəydi ki, içinə dolan bir işığın şəfəqləri altında öz doğma yurduna, baba ocağına gedirdi. Bütün pisliklər arxada qalmışdı, hər şeyi yenidən başlamaq, yeni bir həyata qədəm qoymağın zərurətini bütün varlığı ilə hiss edirdi. Köhnə əməllərinə son qoymaq, tövbə etmək, düz olan nə varsa ona doğru getmək haqqında qəti qərar qəbul etmişdi. Rövşəni bu yoldan daha kimsə saxlaya bilməzdi. İyirmi ildə Əylisin havası, suyu üçün burnunun ucu göynəmişdi, amma dişini dişinə sıxıb dözmüşdü. Artıq Arakeldən də qorxmağa dəyməzdi. Rövşən iyirmi il bundan öncəki Rövşən deyildi, lazım gələrsə Arakelin qarşısında dimdik dayanıb ona öz yerini göstərəcəkdi. Nakam sevgisinin yaralarını sarımaq mümkün olmasa da, bu, onun taleyiydi, dözüb yaşamalıydı. Min illərin sirrini, sorağını dərin qatlarında gizləyib saxlayan Əylis onun da sirdaşı olacaq, dərdinin həmdərdinə Nizami Muradoğlu 36 çevriləcəkdi. Bu minvalla iki gün yol getdi. Arada qatar Tiflisdə dayananda vaxtı çox idi, ona görə Tiflis vağzalında düşüb qəlyanaltılardan birində sup-xarço yedi, gürcü çaxırı içdi, sonra da bir şaşlık sifariş verdi. Şaşlık daha çox xoşuna gəldi. Tiflisdə özünü Bakıdakı kimi hiss etdi, çünki hara baxırdı Azər- baycan türklərinə rast gəlirdi. Bu şəhərin əhalisinin demək olar ki, yarısı türklərdi. İki gün qatarda yol getməyin də ayrı ləzzəti vardı. Tiflisdə bir neçə türk də qatara mindi, bəzisi İrəvana, bəzisi də Naxçıvana gedirdi. Axşam düşənə qədər deyib gülüb zarafatlaşdılar. Bir nehrəmli də vardı, çoxdandı Tiflisdə yaşayırdı, Tiflis həyatından ağız dolusu danışırdı. Şeytanbazarın yanında mənzili varmış, Mirzə Cəlili də tanıyırdı. Mirzə Cəlilin personajlarının əksəriyyətinin öz kəndlərində oxşarı olduğunu deyir, onları öz ləhcələrində təqlid edir, qulaq asanları güldürürdü, çox baməzə adamdı. Qatar Cümrüdə dayananda gün yerindən xeyli qalxmışdı. Qatardan enən sərnişinlər bağlamalarını sürüyüb bir tərəfə qoyur, dərindən nəfəs alıb sanki yolun yorğunluğunu bir an içərisində canlarından çıxarmağa çalışırdılar. Rövşən nehrəmli ilə bir fayton kiralayıb Naxçıvana yola düşdü. Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|