Mərkəzi Amerika ölkələrinin ABŞ-dan, MDB ölkələrinin Rusiyadan faktik asılılığı bu ölkələrin
suveren dövlət olmasına xələl gətirmir.
3. Dövlətəbənzər qurumlar. Dövlətəbənzər qurumlar müəyyən həcmdə beynəlxalq-hüquqi
subyektliyə malik olur. Onların öz ərazisi, vətəndaşlığı, hakimiyyət orqanlarə olur və bir sıra
beynəlxalq müqavilələrdə iştirak edirlər.
Bu qurumlara azad şəhərləri və Vatikanı misal göstərmək olar.
XIX-XX əsrlərdə Krakov, Dansiq və Triyest kimi azad şəhərlər olmuşdur.
Azad şəhərlərin beynəlxalq-hüquqi subyektliyi beynəlxalq müqavilələr və bu şəhərlərin
konstitusiyaları ilə müəyyən olunurdu. Onlar tam özünüidarəyə malik deyildi. Azad şəhərlərin
sakinləri üçün xüsusi vətəndaşlıq tətbiq olunurdu. Onlardan bəziləri beynəlxalq müqavilələr
bağlamaq və beynəlxalq təşkilatlara daxil olmaq hüququna malik idi. Azad şəhərlərin ən
mühüm xüsusiyyətlərindən biri onların hərbsizləşdirilməsi və neytrallaşdırılmasıdır.
Vatikanın
beynəlxalq – hüquqi statusu 1929-cu ildə papa nümayəndəsi ilə taliya hökuməti
arasında bağlanmış və 1984-cü ildə yenidən baxılmış Lateran müqaviləsi ilə müəyyən
olunmuşdur. Zahirən o, dövlətin, demək olar ki, bütün atributlarına – kiçik əraziyə, hakimiyyət
orqanlarına və s. malikdir. Lakin Roma şəhərində yerləşən Vatikanın əhalisi haqqında şərti
dnışmaq olar: burada yalnız katoliq kilsəsinin işləri ilə məşğul olan vəzifəli şəxsləri yaşayır.
Vatikana sosial mənada dövlət kimi baxmaq olmaz; o, əslində katoliq kilsəsinin inzibati
mərkəzidir. Bununla belə, Vatikan bir çox dövlətlərlə rəsmi əlaqələr saxlayır, bu ölkələrdə öz
daimi nümayəndəliklərini təsis edir. Vatikanın nümayəndə heyəti beynəlxalq təşkilatların və
konfransların işində iştirak edir. O, bir sıra beynəlxalq təşkilatların (MAQATE, Beynəlxalq
elektron rabitəsi ittifaqı, Ümumdünya poçt ittifaqı və s.) üzvüdür, BMT, YUNESKO, FAO və
digər təşkilatlar yanında daimi müşahidəçiləri vardır.
4. Beynəlxalq təkilatlar. Beynəlxlq təşkilalarən əlamətləri, təşkili və fəaliyyətinin hüquqi
əsasları haqqında qabaqda ətraflı bəhs ediləcəkdir. Aşağıda isə beynəlxalq təşkilatların
beynəlxalq-hüquqi subyektliyinin izahı ilə kifayətlənəciyik.
Öz nizamnamə məqsəd və vəzifələrini yerinə yetirmək üçün beynəlxalq təşkilatlar bu və ya
digər dərəcədə beynəlxalq-hüquqi subyektliyə malik olmalıdır. Lakin beynəlxalq təşkilatların
beynəlxalq-hüquqi subyektliyi müəyyən xüsysiyyətlərə malikdir. Belə ki:
a)
onlar beynəlxalq-hüquqi subyektliyi törəmə xarakteri daşıyır
(beynəlxalq təşkilatlar dövlətlər tərəfindən yaradılır);
b)
bu subyektlik spesifik xarakter daşıyır (beynəlxalq təşkilatların
subyektliyi onun məqsəd və vəzifələri ilə şərtlənir):
c) beynəlxalq təşkilatların və onların vəzifəli şəxslərinin (baş katib və müavinlərindən
başqa) imtiyaz və immunitetləri diplomatik deyil, funksional xarakter daşıyır;
ç) beynəlxalq təşkilatlar BMT Beynəlxalq Məhkəməsində iş üzrə tərif ol bilməzlər;
d) beynəlxalq təşkilatda nümayəndəlik birtərəfli xarakter daşıyır.
Təşkilatın məqsədlərindən və fəaliyyət istiqamətlərindən, onun təsis aktının
(“konstitusiya”sının) şərtlərindən asılı olaraq, beynəlxalq-hüquqi subyektli-yin dərəcəsi
müxtəlif ola bilər. Bu mənada Birləşmiş Millətlər Təkilatının beynəlxalq hüquqi subyektliyinin
həcmi digər təşkilatlarda, məsələn, Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatında olduğundan xeyli
genişdir.
Beynəlxalq təşkilatlar dövlətlərə və başqa beynəlxalq təşkilatlarla müqavilələr bağlaya bilər,
zərərin ödənilməsi barədə iddialar qaldıra bilər, milli yurisdiksiyalardan immunitetlərə
malikdir.
Zərərin ödənilməsi haqqında işdə
BMT-nin Beynəlxalq Məhkəməsi qeyd etmişdi ki, öz
funksiyalarını səmərəli həyata keçirmək üçün BMT-yə beynəlxalq-hüquqi subyektlik zəruridir.
Bu ideya Beynəlxalq Məhkəmə tərəfindən digər işdə - Birləşmiş Millətlər imtiyaz
vəimmunitetləri haqqında Konvensiyanın 6-cı maddəsinin tətbiq olunması haqqında
məsləhət
xarakterli rəydə bir daha bəyan edilmişdi. Bu işdə BMT-nin işçisinin ona qarşı hətta öz
hökuməti tərəfindən görülən tədbirlə bağlı immuniteti təsdiq olunmuşdur.
5. Fərdlərin beynəlxalq-hüquqi subyektliyi. Fərdin beynəlxalq-hüquqi subyektliyi haqqında
məsələ beynəlxalq hüquq elmində birmənalı həll olunmayan məsələlərdən biridir. Lakin əksər
alimlərin mövqeyinə və müasir beynəlxalq təcrübəyə istinad edərək fərdin məhdud beynəlxalq-
hüquqi subyektliyə malik olması barədə nəticə çıxarmaq olar. Məhdud beynəlxalq hüquqi
subyeklik o deməkdir ki,
- fərd beynəlxalq hüquq normalarının yaradılmasında iştirak etmir;
- fərdin beynəlxalq-hüquqi subyektliyi bütünlüklə dövlətlərin razılığından asılıdır;
- birbaşa beynəlxalq hüquqdan irəli gələn müəyyən vəzifələr daşıyır;
- əsas etibarilə, insan hüquq və azadlıqlarının pozulması ilə bağlı müəyyən beynəlxalq
sazişlərdə nəzərdə tutulmuş qaydada və həcmdə beynəlxalq instansiyalar qarşısında bu
pozuntunu törətmiş dövlətə qarşı iddia qaldıra bilər.
Fərdin beynəlxalq hüququn subyekti kimi çıxış etməsinə başlıca dəlillərdən biri ondan
ibarətdir ki, müəyyən beynəlxalq cinayətlərin törədilməsinə görə (təcavüz, genosid, müharibə
cinayətləri, insanlıq əleyhinə cinayətlər və s.) fiziki şəxslər birbaşa beynəlxalq hüquq normaları
əsasında, dövlətdaxili hüququn bu əməli kriminallaşdırmaması faktından asılı olmayaraq,
məsuilyyətə cəlb oluna bilər. Fərdin birbaşa beynəlxalq hüquqdan irəli gələn vəzifələr daşıması
prinsipi bir sıra beynəlxalq sənədlərdə, o cümlədən Nürnberq, Tokio, Yuqoslaviya və Ruanda
beynəlxalq tribunalların Nizamnamə və hökümlərində, Beynəlxalq cinayət məhkəməsinin
Nizamnaməsində, BMT Təhlükəsizlik Şurasının 674 saylı qətnaməsində (burada raq
liderlərinin Küveytin işğalı zamanı törətdikləri müharibə cinayətləri və insanlıq əleyhinə
cinayətlərə görə şəxsi məsuliyyət daşıdığı bəyan olmuşdu) və b.təsbit olmuşdur. Yuxarıda
göstərilmiş bu prinsip beynəlxalq adət norması kimi tanınmışdır və öz mənbəyini hələ klassik
beynəlxalq hüquqda dəniz quldurlarının hostis humani generis (bütün bəşəriyyətin düşməni)
kimi nəzərdən keçirilməsindən götürür.
Yuxarıda biz qeyd etmişdik ki, yalnız dövlətlər beynəlxalq məhkəmələr qarşısında prosesual
hüquq qabiliyyətinə malikdir. Lakin bəzi, xüsusi müəyyən olunmuş hallarda bu hüquqlar
fərdlərə də verilir. Bu o deməkdir ki, belə halda fərdin öz adından beynəlxalq məhkəmə orqanı
qarşısında dayanmaq və hətta məhkəmə icraatını başlamaq hüququ olur. Məsələn, Avropa nsan
hüquqları Konvensiyası (34-cü maddədə) və Avropa kdisadi Birliyi haqqında müqavilə (173-
cü maddə) ilə, müvafiq olaraq, Avropa insan hüquqları məhkəməsi qarşısında və Avropa
Məhkəməsi qarşısında şəxsin bilavəsitə prosesi başlamaq və prosesdə müstəqil tərəf (iddiaçı)
kimi iştirak etmək hüququ təsbit edilmişdir.
Dostları ilə paylaş: |