297
Bankının yardımından istifadə edən digərləri bu qəbildəndir.
Yapon banklarının xarici əməliyyatlarının böyük hissəsi şəhər
banklarının payına düşür («Benk of Tokio» (Bank of Tokyo)
liderlik edir). Bu bank son illər ərzində öz beynəlxalq filiallar
şə
bəkəsini intensiv şəkildə genişləndirir.
Regional banklar prefektur miqyasında fəaliyyət göstərirlər.
Şə
hər bankları ilə müqayisədə, onların kapitallarının həcmi və
ə
məliyyatlarının miqyası çox azdır, lakin filialların geniş
şə
bəkəsinə malikdirlər. 64 regional bankın ən irisi «Benk of
Yokohama» (Bank of Yokohama) təqribən 28 milyard dollarlıq
aktivlərə malikdir. Regional bankların əsas fəaliyyət növü xırda və
orta müəssisələrin kreditləşdirilməsidir. Onlardan bəziləri
ə
manətləri qəbul edir. Bundan başqa, regional banklar yerli
özünüidarə orqanlarının maliyyələşdirilməsində mühüm rol
oynayırlar.
Bunlar
struktur
etibarilə
kredit
banklardır.
Müharibədən sonrakı dövrdə regional bankların inhisarçı
banklardan asılılığı nəzərəçarpacaq dərəcədə artmışdır.
Trast-banklar ilkin olaraq əmlakın idarə edilməsi məqsədilə
yaradılırdı. ndi onlar ehtiyat qismində təcili əmanətlərə və
istiqrazlara, aktivlərdə isə müəssisələrə və şəxsi adamlara verilən
kreditlərə malikdirlər. Lakin bankların ixtisası əvvəlki kimi trast
ə
məliyyatlarının həyata keçirilməsidir. Ölkədə belə bankların sayı
yeddidir. Onlardan beşi dünyanın əlli iri bankları sırasına daxildir.
Son dövrlərdə trast bankların və digər kommersiya banklarının
qarşılıqlı nüfuz etmə tendensiyası güclənmişdir. Trast-banklarda
bank şöbələri, kommersiya banklarında isə etibarlı əməliyyat
ş
öbələri fəaliyyət göstərir.
Yaponiyada xarici banklar dünyanın 88 dövlətini təsil
edirlər. Bu mənada ABŞ və Böyük Britaniya bankları hakim
mövqe tutur, Almaniya və Fransa bankları da əhəmiyyətli çəkiyə
malikdirlər. Xarici banklar tərəfindən rəqabət 1960-cı ildə
başlamışdır. Həmin dövrə qədər onların fəaliyyəti iki istiqamətlə
məhdudlaşırdı: xarici valyutada olan borcların təqdim edilməsi və
«Sarakin»
(Sarakin)
istehlak
krediti
müəssisələrinin
298
kreditləşdirilməsi. Xarici bankların ənənəvi funksiyası xarici
valyuta ilə ticarətdir. Onların sayəsində Yaponiyada xarici
ticarətdəki rikləri sığortalayan yeni maliyyə alətləri yaranmışdır.
Xarici banklar faiz bazarında da öz tətbiqini tapmışdır. Hal-hazırda
Yaponiya iri beynəlxalq svop bazarlarından biridir.
2000-ci ilin sentyabrında üç aparıcı bank («Indastrial Benk
of Cepen», «Daiiti-Kanqe» və «Fudzi», yəni iki şəhər bankı və bir
uzunmüddətli kreditləşmə bankı) «Midzuho» (Midzuho) holdinq
qrupunda birləşməklə bağlı planlarını reallaşdırmağa başladılar.
Bu, aktivlərinin ölçüsünə görə dünyanın iri maliyyə qruplarından
biri olaraq. 2001-ci ildə «Tokay» (Tokai), «Asahi» (Asahi) və
«Sanva» (Sanva) banklarının holinqdə birləşməsi, həmçinin
«Sumitomo» (Sumitomo) və «Sakura» (Sakura) banklarının vahid
«Sumitomo Misui» (Sumitomo Mizui) bankında birləşmə prosesi
başlandı. Bu proses bank işindəki qlobal rəqabətin nəticəsi və
yapon iqtisadiyyatı üçün qeyd şərtsiz üstünlük idi.
299
FƏ
S L IX.
TÜRK YƏ
N N PUL S STEM
Türkiyənin pul sisteminin tarixi inkişafı. Osmanlı
dövründə ilk pul 1329-cu ildən Orxan Qazi tərəfindən gümüş
mədənində çıxarılan Osmanlı axçasıdır. 6 karat ağırlığında və 90%
ə
yarlı idi. Ağ pul mənasını verən axça, Fateh Sultan Mehmed
dövründə 5 karata, II Bəyazidin dövründə 4 karata, əyarı 85%-ə
düşmüşdür. II Mahmudun dövründə 90 əyarlı gümüşdən axça
kəsilməsinə 1822-ji ilə qədər davam etdirilmişdir. Çox kiçilən və
sayılması çətinləşən axçanın kəsilməsinə həmin ildə son
qoyulmuşdur. Osmanlı dövlətində ilk qızıl pul olan sikkə, Fatih
Sultan Mehmedin dövründə 1479-ju ildə kəsilmişdir. Ağırlığı
17,25 karat olan bu qızıl lirənin əyarı isə 993 olub, qalınlığı 20
millimetrdir. Son osmanlı qızılını, 1918-ji ildə Sultan Vahidəddin
çıxartmışdır. Bu qızılların 100 quruşluğu 7,217 qram ağırlığında
və 22,5 millimetr qalınlığındadır. Osmanlı imperiyasında 458 illik
bir müddətdə 30 padşah adına qızıl sikkə kəsilmişdir.
lk lirə 1844-cü ildə dövriyyə buraxılmışdır. Lirə kuruşu
ə
vəz etsə də, kuruş tədavüldən çıxarılmadı və alt-vahidi oldu (1
lirə = 100 kuruş). Həmçinin para da istifadə olunurdu (1 kuruş =
40 para) bərabər idi. 1930-cü ilə qədər Türk sikkələrin və
ə
skinasların üzərindəki yazılar ərəb əlifbasında yazılmışdı. 1844-
1881-ci illərdə lirə qızıl və gümüş standartlarına əsaslanırdı. 1881-
1914-cü illərdə lirə yalnız qızıl standarta əsaslanırdı. Məzənnəsi
bir müddət Britaniya funtu və Fransa frankı əsasında müəyyən
olunan türk lirəsi, 1946-cı ildə lirənin məzənnəsi ABŞ dolları
ə
sasında müəyyən olunurdu. 1960-cı ildə devalvasiya olunan lirə
1970-ci ildən başlayaraq xroniki inflasiyanın təsiri altında kəskin
şə
kildə dəyərdən düşdü. Sonrakı bir neçə il ərzində lirənin
məzənnəsi ABŞ dollarına və avroya qarşı sabitləşmişdir.
Türk lirəsi 1995-1996 və 1999-2004-cü illərdə ən az dəyəri
olan pul vahidi kimi Qinnesin Rekordlar kitabına salınmışdır.
1 yanvar 2005-ci il – 31 dekabr 2008-ci il keçid dövrü hesab
edilir və bu dövrdə baş verən denominasiya nəticəsində türk