6
Caminin Səmərqənddəki müvəffəqiyyəti heç də
Heratdakından az olmur. O, Səmərqənddən Herata qayıtdıqda,
öz tələbkarlığı və çətin imtahan götürməsi ilə şöhrət tapmış,
«Baharistan»da adı çəkilən mövlana Əli Quşçiyə həndəsə və
cəbrdən imtahan verir. Əli Quşçi sualı axıra çatdırmamış Cami
onun nə demək istədiyini başa düşür və dərhal cavab verir,
özünün Səmərqəndə səfərinin hədər getmədiyini sübut edir.
Cami sufi təriqətlərindən nəqşbəndiliyi seçmiş və öz mür-
şüdü olaraq şeyx Sədəddin Kaşqarinin ardınca getmişdir.
Nəqşbənd zülmə dözməyi, günahları bağışlamağı təbliğ
edir, musiqi, rəssamlıq və başqa incəsənət növləri ilə məşğul
olmağa mane olmurdu.
Bahəddin Nəqşbəndinin dediklərinə ciddi riayət etməyi
tələb edən şeyx Sədəddin Kaşqari Caminin tərbiyəsinə böyük
fikir verir və onun nəqşbəndi təriqətinin mürşüdü olmasına çox
çalışırdı. Cami də öz növbəsində Sədəddin Kaşqarinin məslə-
hətlərinə əməl edir, onun göstərişlərindən kənara çıxmırdı. Biz,
Cami əsərlərində nəqşbəndi ideyalarının çox açıq və aydın
inikasının şahidi oluruq.
Caminin nə vaxtdan şairliyə başladığı hələ dürüst təyin
edilməmişdir. Lakin onun hələ lap cavan vaxtlarından şerə bö-
yük həvəs göstərdiyini yazırlar. Onun elmə məlum olan ən
qədim əsəri 856 (1452)-cı ildə Əbdülqasim Baburə ithaf etdiyi
«Müəmma haqqında risalə»dir.
Cami olduqca çox yazmışdır. Yuxarıda adı çəkilmiş kitab
onun ilk əsəri kimi nəzərə alınarsa, təxmini hesablamaya görə,
Cami ömrünün sonuna qədər qələmi yerə qoymadan, ildə azı
bir-iki əsər yazmışdır. Caminin əsərlərinin miqdarı haqqında
müxtəlif fikirlər vardır. Caminin əsərlərinin sayını onun müridi
və ən yaxın dostu, böyük özbək şairi Əlişir Nəvai–35, Şah
|İsmayılın oğlu Sam-mirzə – 45, Caminin tərcümeyi-halını
yazan Əbdülqafur Lari–47, Şirxan Ludi 1690–91-ci ildə yazdığı
«Miratül xəyal» («Xəyal güzgüsü») adlı təzkirəsində isə 99
göstərir. Y.E.Bertelsin fikrinə görə, 45–47 rəqəmləri həqiqətə
7
daha yaxındır
1
.
Caminin ən məşhur əsərləri üç drvan, «Həft-övrəng», sufi
şeyxlərin həyat və tərcümeyi-halına həsr edilmiş «Nəfəhatül-
üns» və «Baharistan»dır
2
.
Cami Əlişir Nəvainin məsləhəti ilə birinci divanı «Fətn-
hətəş-şəbab» – 1479-cu il, yəni «Gəncliyin başlanğıcı», ikinci
divanı «Vəsitətül-İqd» – 1489-cu il, yəni «Həmayılın ortası»,
uçuncü divanı «Xatimətül-həyat» – 1491-ci il, yəni «Həyatın
sonu» adlandırmışdır. Cami divanlarını Nəvainin təklifinə görə
belə adlandırdığını müqəddimədə özü qeyd edir.
Caminin «Nəfəhatül – üns» və «Həzəratül-Qüds», yəni
«Müqəddəs yerlərdən əsən dostluq nəsimi» əsəri özündən əvvəl
yaşamış sufilərin, həməsri olan sufi şair və alimlərin həyatına
həsr edilmişdir. Maraqlı burasıdır ki, 600-dən artıq şair, alim,
şeyx və başqalarının tərcümeyi-halı izah edilən bu əsərdə
iyirmidən çox qadının adı çəkilir ki, bunlar da öz əsrlərinin
görkəmli sufilərindən hesab edilmişlər.
Cami əsərlərini dövrünün məşhur hökmdarlarına ithaf
etməkdən boyun qaçırmamış və ya qaçıra bilməmişdir. Son
dərəcə qürurlu, böyüklərə baş əyməyən Caminin əsərlərini
müxtəlif hökmdarlara həsr etməsinin əsas səbəbini
camişünaslar çox haqlı olaraq, onun maddi gəlir axtarmasında
deyil, məhz əsərlərinin məzmununda əllərində külli miqdarda
ixtiyar olan hökumət başçılarına təsir göstərməkdə, onları
ədalətə, mərhəmətə sövq etməkdə görürlər. Doğrudan da,
Caminin bütün əsərlərində, fəlsəfi-ictimai istiqamətindən asılı
olmayaraq, insanpərvərlik, ədalət və səxavətin tərənnüm
edildiyini görürük. Cami nəqşbəndi təriqətinin mürşüdü və
1
Й. Е. Б е р т е лс. Ъами, «Дюврц, щяйаты вя
йарадыъылыьы». 1949, сящ.
107, (рус
дилиндя).
2
«Бащаристан» - Ъаминин нясрля йазылмыш вя
щекайяляри ичярисиня шерляр ялавя едилмиш бядии
ясяринин адыдыр. «Эцлцстан»а нязиря йазылдыьындан,
«Бащаристан» ады гойулмуш вя щяр фяслиня «рювзя»,
йяни «баь» ады верилмишдир.
8
şeyxi mövqeyinə yüksəldikdə də heç vaxt təəssübkeş-fanatik,
dindar olmamış, ədaləti, mərhəməti, düzlüyü möminlikdən
üstün tutmuşdur. Başqa əsərlərində olduğü kimi, «Baharis-
tan»da da həmin fikrin bədii ifadəsinə tez-tez təsadüf edirik. Bu
nöqteyi-nəzərdən, yəni humanizm və ədaləti tərənnüm etmək,
fanatizmə qarşı çıxmaq nöqteyi-nəzərindən Cami öz dövrünün
fəlsəfi-ictimai görüşlərindən yüksəkdə durur. Müasir nəsil üçün
Cami bu cəhətdən daha maraqlı, əsərlərinin öyrənilib tədqiq
edilməsi isə daha diqqətəlayiqdir, çünki Firdovsi, Nizami, Sədi
və başqa Şərq klassikləri kimi, Cami də bu halda öz sinfinin
mənafeyindən yüksəyə qalxmış və xalq ideyalarını bədii
formada təcəssüm etdirməyi bacarmışdır.
Cami çoxlu səfər etmiş və bu səfərlər zamanı müxtəlif
sufi şeyxləri, alim, şair, incəsənət ustaları, dövlət xadimləriilə,
şah, sultan, xaqan və müxtəlif silkə xas olan adamlarla
görüşmüşdur.
Cami 1472-ci ilin payızında Məkkəyə ziyarətə getmək
qərarına gəlir. O, bu səfərində Nişabur, Səbzəvar, Bəstam,
Damqan, Qəzvin, Həmədan, Kərbəla, Məkkə, Mədinə,
Dəməşq, Hələb və Təbriz kimi şəhərləri gəzir və onların
bəzilərində aylarla qalıb oradakı alimlərlə görüşür, bəzən isə
ciddi mübahisə etməli olur.
1492-ci il noyabr ayının əvvəllərində Cami özünü pis hiss
etməyə başlayır, xəstəliyi get-gedə şiddətlənir, nəhayət,
məhərrəmin 17-də, yəni noyabrın 8-də səhər vəfat edir.
Bəzilərinin fikrincə, Cami noyabrın 9-da ölmüşdür. Sovet
ədəbiyyatında hər iki tarixi göstərənlər var. Dəfn mərasimi
Nəvainin yaxından iştirakı ilə təşkil edilir.
Caminin ölümünə Nəvai tarixi maddə yazmış, onu
məşhur Hüseyn Vaiz oxumuşdur. İki beytdən ibarət olan bu
şerdə əbcəd hesabı ilə Caminin 894 hicri, yəni 1492-ci ildə
vəfat etdiyi bildirilir.
Cami özündən sonra böyük bir miras qoyub getmişdir.
M.A.Salyenin dediyinə görə, alimlər Caminin əsərlərinin sayını
9
50 qəbul edirlər ki, bunlardan da 34-ü nəsr, 16-sı şerlə
yazılmışdır. Nəsr əsərləri içərisində bədii əhəmiyyəti olan yal-
nız «Baharistan»dır. «Baharistan» XIII əsrin məşhur didaktik
şairi Sədi Şirazinin «Gülüstan»ına nəzirə olaraq 1487-ci ildə
yazılmışdır. Bu zaman Caminin 73 yaşı var idi. Caminin əsər-
ləri içərisində «Baharistan» xüsusi yer tutur. Cami əvvəlcə
«Baharistan» tipli bir əsər yazmaq fikrində olmamış, yalnız
Sədinin «Gülüstan» kitabını oğluna oxuyaraq, «birdən» bu fikrə
düşmüşdür. O, «Baharistan»ın müqəddiməsində yazır:
«...İndiki ürəkaçan bir vaxtda, ürəyimin parçası oğlum
Ziyaəddin Yusif ərəb dilini yenicə öyrənməyə, ədəb elmini
təzəcə dərk etməyə başladığı bir çağda onu xatırlamaq
istəyirəm ki, yeniyetmələr və zəhmətə alışmamış uşaqlar
ürəklərinə yatmayan, ağıllarına çatmayan sözlər eşitdikdə
qəlblərinə bir dəhşət, beyinlərinə bir vəhşət çökür.
Onun başını qarışdırmaq, tədrisə alışdırmaq üçün mən,
bəzən məşhur şeyx, böyük ustad Müsləhəddin Sədi Şirazinin ən
qiymətli təbərrüklərindən – «Gülüstan»dan bir neçə sətirI
oxuyardım...
Bu zaman birdən fikrimə gəldi ki... mən də bu səpkidə bir
neçə sətir, bu üslubda bir neçə varaq yazım ki, hazırlar üçün bir
dastan, qaiblər üçün bir ərməğan olsun» (Baharistan, səh. 2).
Cami fikirləşdiyi kimi də edir. Lakin nədənsə bu əsəri
dörd oğlundan təkcə salamat qalmış on yaşlı Ziyaəddin Yusifə
deyil, dövrünün hökmdarı Sultan Hüseynə ithaf edir. Halbuki
müqəddimədən «Baharistan»ın məhz oğlu üçün yazıldığı açıq-
aydın görünür.
«Baharistan» da «Gülüstan» kimi səkkiz fəslə ayrılır və
onun hər fəslinə «rövzə», yəni «bağ» adı verilir. «Baharis-
tan»nın birinci fəsli məşhur sufi şeyxlərinin kəlamlarına, ikinci
fəsli alim, filosof, hikmət sahibləri və dünya görmüş adamların
rəvayət və hekayətlərinə, üçüncü fəsli şahlar və hökmdarlar
haqqındakı rəvayət və hekayələrə, dördüncü fəsli əliaçıqlıq və
səxavətə, beşinci fəsli məhəbbət və sevgiyə, altıncı fəsli lətifə