Dədə Qorqud ● 2014/I I 88
dikdən sonra Şıx Məhəmməd də həmin armud ağacından yıxılır, dişləri
tökülür. Bunun müqabilində “Qanlımdı-qanlım” qoşması yaranır:
Cox istərəm böyürtkənin xatirin,
Gedin yığın, bayda-bayda gətirin.
Turş almanı aralıqdan götürün,
Atamı yandırıb, qanlımdı-qanlım.
Meyvələrdə nəyi gördük, savaşdıq,
Nə müddətdi həsrət idik, qovuşduq.
Zoğalnan dostluq edib barışdıq,
Onun da kal vaxtı qanlımdı-qanlım.
Ətlərdə tamahım çox düşür buda,
Bu şərtlə: doğranıb, bişirilə suda.
Necə deyim, durun gedək armuda,
Yarımı öldürüb, qanlımdı-qanlım.
Əl çəkməyə meylim yoxdur soğandan,
Aşbazı məclisdə qurtarar qandan,
Bir sadiq nemətdi, bəy ilə xandan,
Onun da çiy vaxtı, qanlımdı-qanlım.
Çoxdur məhəbbətim o peyvas tuta,
Hər kəs ki, qurutsa, edəcək xəta,
Yaş ərik yükünü gətirsəm buta,
Dənəsin sındırma, qanlımdı-qanlım.
Danış çaydan, kələçoşdan, bozbaşdan,
Iki üzü quru, bir üzü yaşdan,
Turp ilə kələmi sat, eylə başdan,
Məni utandırıb, qanlımdı-qanlım.
Deyin ölsün Məhəmmədin anası,
Qəmi-hicran çürüdübdü sinəsin.
Hər kəs qoysa qovurqanın binasın
Çıxarın bu kənddən, qanlımdı-qanlım.
Gözüm, getmə inişilki çərəzə,
Qayıdıb tamahla baxma mevizə,
Meylim yoxdur, fındıq ilə cevizə,
Dişlərim qırıb, qanlımdı-qanlım (2, 72-73).
Dədə Qorqud ● 2014/I I 89
C.Tağıyev “Yaddaşlardan yığılan” kitabında “Aran” şerinin necə
yaranmasını təfərrüatı ilə qeyd edib. Deyinlərə görə, Bağban çox kasıb
olduğundan adət üzrə kənd camaatı yayda yaylağa (dağa) köçəndə onun
yük ulağı olmadığından aranda qalır. Aranın istisindən, xüsusən ditdi-
lisindən, yəni ağcaqanad sancmasından təngə gəlmiş Bağban yaylaqdan
arana iş üçün gəlib-gedənlərə öz halını belə bildirir:
Gedin girləyin keçini,
Gündə yeyin bir qıçını,
Buğdanın qızğın biçini
İt qalmasın aran, səndə.
Ditdi ayağın sallayır,
Yanıma adam yollayır,
Gecə yorğanı tullayır,
Muğam deyir Kərəm səndə.
Əyən olmaz ləngərini,
Kəllər də görüb sərini,
Tuşlamısan neştərini
Deşməyə var zaman səndə.
Düyün-düyün olub bədən,
Döz deyir hər gəlib gedən.
Mənim kimi kimsənədən
Dünya, varmı qalan səndə?
Lənətə gəlsin ditdini,
Bizə çəkdirir bu günü,
Ovçu qızı Bəyim kimi,
Azdır dərdə yanan səndə.” (2, 82-83)
Ümumiyyətlə, o dövrün çətinliklərindən əzab çəkən Şıx Məhəm-
mədin topladığımız bir parça qoşması bu şəkildədir:
Huş gedib, ağrıyır başım.
Leysanə dönüb göz yaşım.
At göndər gəlsin qardaşım.
Halı-pərişan ağlasın.
Dədə Qorqud ● 2014/I I 90
Və əslində son illər bizdə belə bir qənaət yaranır ki, Zəngilanın iş-
ğalından və bu qədər zaman məsafəsi ötdükdən sonra Bağban yaradıcılığı
dəryada qərq olmuş gəmi timsallıdır. Çünki yurdumuzun yetirməsi olan
el şairinin şeirlərlərini qismən də olsa, yaddaşında saxlayan sonuncu nə-
nə-babalarımız da haqq dünyaya köç məqamındadır, olub-keçənlərı tam
xatırlamaq iqtidarında deyillər.
İşin elmi nəticəsi. Zəngilanın el şairi Şıx Məhəmməd Bağbanın
itib-batmaqda olan şeirlərinin və onun variantlarının mümkün qədər aş-
kara çıxarılmasına çalışılmışdır.
İşin elmi yeniliyi XIX əsrə yaşamış şairimiz Şıx Məhəmməd Bağ-
banın söylədiklərinin bir hissəsinin yeni nəslə çatdırılması və elmi döv-
riyyəyə gətirilməsindən ibarətdir.
Tətbiqi və nəzəri əhəmiyyəti. Bu məqalə gələcəkdə bu mövzuda
yazılacaq elmi işlərə istiqamət verəcəkdir.
ƏDƏBİYYAT
1. Kərimova L. Aşıq sənəti Səməd Vurğun poeziyasının milli koloriti
kimi. Aşıq sənətinin tarixi inkişaf yolları və Aşıq Şəmşir mərhələsi mövzusunda
Beynəlxalq Elmi Konfransın materialları. Bakı şəhəri, 5 dekabr 2013, Bakı,
Nurlan, 2013.
2. Tağıyev C. Yaddaşlardan yığılan kitab. Bakı, Şur, 2009, 100 s.
Çapa tövsiyə edən: Fil.ü.e.d., prof. Paşa Əfəndiyev
Dədə Qorqud ● 2014/I I 91
Yaşar KARAYUNUSOĞLU
Beynəlxalq Türkmən-Türk Universitetinin müəllimi
Türk xalqları ədəbiyyatı doktorantura tələbəsi
e-mail: yashar_karayunusoglu@mail.ru
QURBANNAZAR ƏZİZOVUN ŞEİRLƏRİNDƏ FOLKLOR
ÜNSÜRLƏRİ
Xülasə
Qurbannəzər Əzizovun əsərlərində xalq mədəniyyətinin zəngin ünsürlərini gör-
mək mümkündür. Şairin ön plana çıxan folklor materialının təməlində Türkmən mədə-
niyyəti və adət-ənənəsi durur. Türkmənistanın əhəmiyyətli bir hissəsini təşkil edən çöl,
şübhəsiz, türkmən həyatında və mədəniyyətində xüsusi bir yer tutur. Əzizov bundan da
uzaq qalmamış, türkmən həyatında xüsusi yeri olan çöl mövzusuna şeirlərində əhəmiy-
yətli ölçüdə yer vermişdir.
Əzizovun şeirlərində Türkmənistanın təbiəti, xalq deyimləri, atalar sözləri, mə-
səlləri, hətta yaşayış tərzi, adət-ənənələr haqqında məlumat öz əksini tapmışdır.
Ənənə ilə modernliyi birləşdirən ədib həm folklor ünsürlərini, həm də bütün bə-
şəriyyəti maraqlandıran mövzuları ustalıqla qələmə alaraq əsərinə bəşəri mahiyyət qa-
zandırmışdır.
Açar sözlər: Qurbannəzər Əzizov, xalq ədəbiyyatı, çöl, at, atalar sözləri, məsəl,
yanıltmac
THE ELEMENTS OF FOLK CULTURE IN THE WORKS
OF GURBANNAZAR AZIZOV
Summary
The rich element of folk culture can be seen in the works of Gurbannazar Azi-
zov. Prominent basis of folkloric materials of the poet is the Turkmen culture and tradi-
tion. The desert, that forms the great part of Turkmenistan, of course, occupies a special
place in the life and culture of the Turkmen. Azizov has not stayed too far away from
the topic of desert that has a special place in the life of the Turkmen and the desert has a
significant place in his poetry.
It is possible to learn about the nature of Turkmenistan, public statements,
proverbs that have a wide range of the wealth of expression, parables and even the phra-
seology of the old master of the literature for the one who reads the poems of Azizov.
We can acquire the information about lifestyle and traditions from his works.
Azizov managed to combine the elements of both folk tradition and modernity,
as well as gained a natural character to his works by depicting the issues concerning all
mankind.
Key words: Gurbannazar Azizov, folk literature, desert, horses, proverbs, parab-
les, tongue twisters
ФОЛЬКЛОРНЫЕ ЭЛЕМЕНТЫ В СТИХОТВОРЕНИЯХ
ГУРБАННАЗАР АЗИЗОВА
Резюме
Богатый элемент народной культуры можно увидеть в работах Гурбанназар
Азизов. Известный основой фольклорных материалов поэта является культура и
Dostları ilə paylaş: |