Dədə Qorqud ● 2014/I I 104
di, valideynin düşmanı da övladıdı, dosdu da övladıdı. Çünki övlad onu
ruhlandıra da bilər, həmi də düşman kimi sındıra da bilər. Dedi, bəs səən
nəfsin iti dööl. İnsanı da hər şəə vadar eliyən nəfsidi. Nəfs iti olanda
yalan da danışırsan, fikrini dəəşirsən, məjburiyət qarşısında hər şey
eliyirsən. Dedi, bəs üçüncü? Dedi, azad elədin. Axirətdə sən azad olas-
san. O quşun azatdığı səən axirət azatdığındı. Bəs dördüncü? Dedi, Allah
öz sevgisini səən qəlbində okqədər yaşadajağ, ilahi okqədər səən qəl-
bindədi kin, sən həmməşə o Allah sevgisinnənsən, hammı səni sevəjəh.
Heş gəsin qəlbinə dəymiyəssən. Bööyün yolun saxlıyassan, kiçiyi bağış-
dıyassan. Bə beşincisi? Dedi, beşincisi odu ku, nəkqədər istədim ki, dağa
yaxınnaşam, o dərənin divinə baxam ki, burdan gələn nə iydi? Eliyə bil-
mədim, güjüm çatmadı. Dedi, getsən, heşnə görmüyəjiydin. Ona görə ki,
heş nə yoxuydu. O gələcəkdə bizim əməllərimizin iysidi. Hası ki indiki
devirdi. Hamı hamıya xəyanət eliyir, hamı hamıya paxıllığ eliyir, hamı
hamıya qatildi. Nələr yoxdu – nəvə babıya əl qaldırır, oğul atıya əl qaldı-
rır. Ana evlatdarı bir-birinnən seçir – varrı evladı, kasıv evladı. Dedi,
əməllərimizin iysidi, iylənəsi heş nə yoxdu. İndi Allah tala qorxduğu-
muzdan qorusun. Allah helə günnərdən saxlasın.
Bayatılar
Qarabağda bağ olmaz
Qara salxım ağ olmaz.
Ürəyində Qarabağ dağı olanın
Gözdərində yağ olmaz.
Ağaşda gilə-gilə
Yığaram gilə-gilə.
Neynim, fələh qoymadı
Məəm də üzüm gülə.
Aşıx el amanatı,
Şana tel amanatı.
Mən, bala, ölürəm,
O bajın amanatı.
Əzizim, bekar məni
Sanma sən, bekar məni.
Öldürəjəh, ay qardaş,
Sən vuran yara məni.
Dədə Qorqud ● 2014/I I 105
Əzizim, Qarabağda
Batıfdı qara bağda.
Mən çəhdiyim həsrəti,
Çəkən yox Qarabağda.
Əzizim, harda qaldı,
İzdərim qarda qldı.
İtgin tüşən evlatdar
Bilmirih harda qaldı?
Əzizinəm, qurumaz
Dağıntı çox, qurum az.
Vətənnən didərginin
Göz yaşdarı qurumaz.
Əzizim, dura millət,
Tüşməni qıra millət.
Sahifsiz dağda-daşda
Batıfdı qara millət.
Əzizim əldən gedir,
Şəhitdər eldən gedir.
Anaların yaşdarı
Sifətdən dən-dən gedir.
Əzizim məni ağlar,
Qoydu erməni ağlar.
Əsir tüşən evladı
Dağların çəni ağlar.
Oda saldım, özümü,
Kor eylədim gözümü.
Qəribin dərdi çoxdu,
Kimə desin sözünü?
Kəhlih gəzir, koldadı,
Çayın suyu qoldadı.
Ümüdüm üzməmişəm,
Hələ gözüm yoldadı.
Aşıq, aranı dağlar
Peykan aranı dağlar.
Dədə Qorqud ● 2014/I I 106
Könlüm isdər, əl çatmaz,
Kəsifdi aranı dağlar.
Suda balıx yan gedir,
Aşma yaram, qan gedir.
Son sözüm deyim sənə:
Əcəl gəlif, can gedir.
Eləmi fağır-fağır
Üsdümə dərt-qəm yağır.
Dedim, ay qardaş, əvvəl çağırmadın
O can üsdə məni çağır.
Mən aşiqəm, yanarsız
Nə heyvasız, nə narsız.
Ahım dağlara tüşdü,
Qaçın, ellər, yanarsız.
Yazı yaza bilmirəm
Yazıf poza bilmirəm.
Vətən orda, mən burda
Ayrı dözə bilmirəm.
Getmə, getmə, gəlirəm.
Sən gedirsən, mən qalıram.
Qardaş, sənin dərdinnən
Can üsdəyəm, ölürəm.
Qərənfil dəsdəsiyəm
Yığılmış dəsdəsiyəm.
Bir qardaşın, bir ananın
Neyniyim, xəsdəsiyəm.
Qərənfiləm, qamxaram
Açılmağa qorxaram.
Heşgəsi demirəm, ama bilsəm ki, qardaşım gəlir, vallah
Xəsdə olsam, qalxaram.
Yetim yetərgin olar,
Bitər, bitərgin olar.
Yetimin yetimliyin üzünə demiyin, üzünə çəhmiyin, onda yaman
Gözdən didərgin olar.
Dədə Qorqud ● 2014/I I 107
Yetim oturanda yeri dar eliyir, duranda kölgə salır. Yetim qəmli ba-
xışınnan, nəmli gözünnən tanınır.
Yetimin yekə dərdi,
Yühlənif yükə dərdi.
Fil gərəh, dəvə gərəh
Yetimin çəkə dərdi.
Yerişin naza bənzər,
Boyun şahbaza bənzər.
Eşitsəm, sən gəlirsən, ay qardaş,
Qışım da yaza bənzər.
Yetimlər yas saxlıyır,
Boynun pükür, ağlıyır.
Bir baxın yetimlərə
Yaman ürəh dağlıyır.
Məni bir quş apardı,
Dərtdərə tuş apardı.
Qardaş, qardaş deməhdən
Gözümü yaş apardı.
Eləmi, Kürdən gələr
Arazdan, Kürdən gələr.
Xəbər verin elimə
Hamısı birdən gələr.
Eləmi, yağ əridi
Piltədə yağ əridi.
Dərdimi dağa dedim,
Ahımnan dağ əridi.
Xəncər üstdə qaş gəlir
Qoşun başabaş gəlir.
Qoşuna qurvan olum,
İçində qardaş gəlir.
Mən bilmirdim bu dili,
Quşdar oxur bu dili.
Dədə Qorqud ● 2014/I I 108
Gəlin anam ölənnən, Xojalı dağılannan, üş balalarım ayağı küldə,
gözü yolda qalannan, yaxam yetim əlli olannan, bir qardaş gözü sığıyıf,
çənə çəkənnən, bir gəlin yola salannan, bir yaralı şəkilə can verən atam
ölənnən örgəmmişəm bu dili.
Söylədi: İskəndərova Səidə Əli qızı, 1957-ci il təvəllüdlü. Təhsilsiz
Dəryada gəmim azıf,
Gözdərimə qan sızıf.
Gəl incimə Tanrıdan
Ömrümə qara yazıf.
Qarabağın yolları,
Qan tutufdu yolları.
Yağı ova çıxıfdı, ana,
Bağlanıfdı qollarım.
Mən aşiq, qazan ağlar,
Od ağlar, qazan ağlar
Cavan ölən şəhidin
Qəvrini qazan ağlar.
Çəkilə bax, çəkilə,
Çəkil yerə tökülə.
Qiyamat o gün qopar, anamın paltarrarı
Düyünçəyə çəkilə.
Gəncənin gəmisinə,
Şeh tüşüf zəmisinə.
Heş gəsin balası
Qalmasın əmisinə.
Mən aşiqəm, baxdı kəm
Talehi kəm, baxdı kəm.
Mən fələyə neylədim,
Fələh mənə baxdı kəm.
Gül əhdim mən divara
Bülbül onu suvara.
Qışı mənnən qışdadın,
Yazı qoydun avara.
Dostları ilə paylaş: |