“Özel Hukuk” Uluslararası Sempozyum
21
görə, məntiqi və məcburi olaraq müxtəlif prob-
lemlərin yaranması labüddür və bu problemlər
mülki prosessual hüququn mövzusu hesab edi-
lir. Meydana gəlmə ehtimalı olan problemlər
ümumi mahiyyətli baxışla üç dənə göstərilə
bilər; kim hakimdir, ixtilafa hansı hakim baxa-
caq, hakim qərarını necə qəbul e dir və bu qə-
rar necə icra edilir.
Birinci problem: Kim hakimdir? Şühhəsiz ki,
hər şeydən əvvəl, dövlət hakimiyyəti tərəfindən
ədaləti təmin etmək, iddialara baxmaq və bun-
ları qəti hökm mahiyyətindəki qərarlarla həll
etmək vəzifəsinin kimə verildiyinin müəyyən-
ləşdrilməsi vacibdir. Bu problemi ədliyyə təş-
kilatlanmasına dair qanunlar həll edir. Ədliyyə
təşkilatlanması qaydaları müxtəlif məhkəmələ-
rin mövcudiyyətini və strukturunu tənzimləyir;
bu məhkəmələrdə hakimlərin təyin və yüksəl-
mə şərtlərini, müstəqillik və bitərəflik təminat-
ları ilə peşə intizamı rejimini müəyyənləşdirir;
nəhayət, vəkillər, ədliyyə qulluqç uları kimi
ədalət xidmətinin yaxşı həyata keçrilməsi üçün
əhəmiyyətli olan şəxslərin statusunu müəyyən
edir.
Đkinci problem: Ədaləti təmin etmək üçün
ədliyyə təşkilatlanması qanunlarıyla qurulmuş
olan müxtəlif məhkəmələrin mühakimə səla-
hiyyətlərinin nə olduğunu, bunların hansı növ
iddialara baxacaqlarını müəyyənləşdirmək la-
zımdır. Bu problemi tənzimləyən qaydalar yer
və iddia növü baxımından səlahiyyət qaydaları
və ya Mülki Prosessual Qanundakı ifadə ilə
vəzifə və səlahiyyət qaydaları adlanır. Vəzifə
və səlahiyyət qaydalarının iki məqsədi var;
mühakimə səlahiyyətinə dair hər suala iki cə-
hətdən cavab verilməlidir. Birincisi, ixtilafın
növünə və əhəmiyyətinə görə iddianın hansı
məhkəmədə qaldırılacağı, yəni əsliyyə hüquq
məhkəməsində, sülh hüquq məhkəməsində,
əsliyyə ticarət məhkəməsində, ailə məhkəmə-
sində, əmək məhkəməsində, əqli və sənaye hü-
quqları məhkəməsində və ya başqa bir məh-
kəmədə qaldırılacağı məsələsidir. Bu mövzunu
tənzimləyən qaydalar vəzifə qaydaları adlanır
(competence ratione materiae). Ancaq iddiaya
baxan məhkəmənin növünün müəyyənləşdiril-
məsi kifayət deyil, çünki, məsələn T ürkiyədə
hər rayonda bir sülh hüquq və əsliyyə hüquq
məhkəməsi vardır. Elə isə iddiaya hansı yer-
dəki məhkəmənin baxacağı sualı meydana çı-
xır. Bu suala səlahiyyət qaydaları cavab verir
(ratione personae).
Üçüncü problem: Vəzifəli və səlahiyyətli
məhkəmə müəyyənləşdirildikdən sonra, iddia-
kal ettirme mecburiyetini yüklemek söz konusu
olduğuna göre, mantıken ve zorunlu olarak çe-
şitli problemlerin ortaya çıkması kaçınılmazdır
ve bu problemler medeni usul hukukunun ko-
nusunu teşkil eder. Ortaya çıkabilecek olan
problemler genel bir yaklaşımla üç tanedir:
kim yargıçtır; uyuşmazlığa hangi yargıç baka-
caktır; yargıç kararını nasıl verir ve bu karar
nasıl icra edilir.
Birinci problem: Kim yargıçtır? Hiç kuşku-
suz, her şeyden önce, kamu gücü tarafından
adaleti dağıtmak, davalara bakmak ve bunları
kesin hüküm teşkil eden kararlarla çözümle-
mek görevinin hangi otoriteye verildiğini belir-
lemek lazımdır. Bu problemi adli organizas-
yona ilişkin kanunlar çözümler. Adli organi-
zasyon kuralları çeşitli mahkemelerin mevcu-
diyetini ve yapılanmasını düzenler; bu mahke-
melerde görev yapan hakimlerin tayin ve terfi
şartlarını, bağımsızlık ve tarafsızlık teminatları
ile mesleki disiplin rejimini belirler; nihayet,
avukatlar, adliye memurları gibi katkıları ada-
let hizmetinin iyi işlemesi için gerekli olan ki-
şilerin statüsünü ortaya koyar.
Đkinci problem: Adaleti tevzi etmek için adli
organizasyon kanunlarıyla kurulmuş olan çe-
şitli mahkemelerin yargı yetkilerinin ne oldu-
ğunu, bunların hangi tür davalara bakabilecek-
lerini belirlemek lazımdır. Bu ikinci problemi
düzenleyen kurallar görev ve yetki kuralları ya
da Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun
ifadesiyle vazife ve selahiyet kuralları olarak
adlandırılır. Görev ve yetki kurallarının iki
amacı vardır; yargı yetkisine ilişkin her soru bu
iki açıdan cevaplandırılmalıdır. Birincisi, uyuş-
mazlığın türüne ve önemine göre davanın açı-
lacağı mahkemenin hangisi olduğudur: asliye
hukuk mahkemesi mi, sulh hukuk mahkemesi
mi, asliye ticaret mahkemesi mi, aile mahke-
mesi mi, iş mahkemesi mi, fikri ve sınai haklar
mahkemesi mi, vs. Bu konuyu düzenleyen ku-
rallar görev (vazife) kuralları olarak adlandırı-
lır (competence ratione materiae). Fakat dava-
ya bakacak mahkemenin türünün belirlenmesi
yeterli değildir, çünkü örneğin T ürkiye’de her
ilçede bir sulh hukuk ve asliye hukuk mahke-
mesi vardır. O zaman, ortaya, somut olayda,
hangi yerdeki görevli mahkemenin davayı gö-
rebileceği sorusu çıkar. Bu soruyu da yetki
(selahiyet) kuralları cevaplandırır (ratione
personae).
Üçüncü problem: Görevli ve yetkili mahkeme
belirlendikten sonra, davanın bu mahkeme