“Özel Hukuk” Uluslararası Sempozyum
391
ilə həyata keçirilir. Đnzibati orqan təxsis aktını
ləğv edərək ictimai əmlakı özəl əmlaka çevirə
bilər. Beləliklə ictimai əmlakı mühafizə məq-
sədi güdən özgəninkiləşdirmə qadağası təsirsiz
vəziyyətə salınır və inzibati orqan artıq özəl
əmlak statusunda olan ictimai əmlak haqqında
sərəncam verə biləcək. Bu səbəbdən bu prinsi-
pin nisbi xarakter daşıdığı, təxsislə məhdud
qüvvəyə sahib olduğu qeyd e dilmişdir
[27]
. Bu
prinsipin effektivliyi, təxsisi ləğv etmə səlahiy-
yətinə sahib olan orqan ilə təxsis ləğv edildik-
dən sonra əmlak barəsində sərəncam verən
orqanların fərqli olduğu təqdirdə mümkün ola
bilər. T əxsis ləğv edildikdən sonra inzibati
orqanların ictimai əmlak barədə sərəncam verə
bilməsi, ictimai əmlakda ictimai hüquqi şəxs-
lərin mülkiyyətə əsaslanan səlahiyyətlərinin
olduğunu irəli sürən nəzəriyyənin də iddialarını
təsdiqləyir. Çünki, inzibati orqan ictimai əmlak
barəsində istifadə və bəhrələnmə səlahiyyətləri
ilə yanaşı “təxsisi” ləğv etmək surətiylə sərən-
cam vermə səlahiyyətinə də sahibdir.
Đctimai əmlak rejiminin belə bir zəif nöqtəsini
nəzərə alan qanunverici, bəzi əmlaklar baxı-
mından xüsusi mühafizə sistemi qəbul etmiş-
dir. Bu sistemdə birbaşa Konstitusiyada tən-
zimlənən bəzi əmlakın yalnız dövlət tərəfindən
istifadə edilə biləcəyi və özgəninkiləşdirilə bil-
məyəcəyi göstərilir. Konstitusiyada bu şəkildə
tənzimlənən ictimai əmlaka verilə bilən ən
əhəmiyyətli və aktual misal meşələrdir (169-cu
m.). Bundan başqa da bəzi qanunlarda ictimai
əmlakın özgəninkiləşdirilməsini qadağan edən
müddəalar vardır. Məsələn 3998 saylı Məzar-
lıqların Qorunması Haqqında Qanun (1-ci m.)
bələdiyyə ya da kəndlərin mülkiyyətində olan
ümumi məzarlıqların satılmasını və qazandırıcı
zaman sahibliyinə əsasən əldə edilməsini qada-
ğan etmişdir. 2402 saylı Kadastr Qanununun
ictimai əmlakı tənzimləyən 16-cı maddəsinin
(b) bəndində otlaq, yaylaq, qışlaq, xırman və
bazar kimi hamının istifadəsinə verilmiş əmla-
kın xüsusi qanunlarında yazılan müddəalar xa-
ricində özəl mülkiyyətə predmet olmayacağını
tənzimləmişdir.
T ürk məhkəmə orqanları da verdikləri qərar-
larda bu prinsipin mühtəvası və əhatə dairəsi
haqqında dəqiqləşdirmələr aparmışlar. Belə ki,
Konstitusiya Məhkəməsi, Đctimai Đstehsal Mü-
əssisələrinin istifadə etdikləri təbii sərvət və
ehtiyatların satış və ya emal hüququnun müd-
dətsiz olaraq verilməsini 168-ci maddəyə zid-
diyyət təşkil etdiyi nəticəsinə gəlmişdir
[28]
. Bu
qərardan hərəkətlə Konstitusiya Məhkəməsinin
özəlləşdirilmə yoluyla özgəninkiləşdirilən təbii
idarenin kamu malı üzerinde tasarruf edebil-
mesi, kamu mallarında kamu tüzelkişilerinin
mülkiyetten kaynaklı yetkileri olduğunu öne
süren görüşün de bir dayanak noktasını teşkil
etmektedir. Zira, idare kamu malları üzerinde
kullanma ve yararlanma yetkilerinin yanı sıra
"tahsisi" kaldırmak suretiyle tasarruf etme yet-
kisine de sahiptir.
Kamu malları rejiminin söz konusu zayıf nok-
tasını göz önünde bulunduran T ürk yasako-
yucu, bazı kamu malları için özel bir koruma
rejimi öngörmüştür. Buna göre doğrudan
Anayasa'da düzenlenen bazı malların sadece
Devlet eliyle işletileceği ve mülkiyetinin devr-
edilemeyeceği öngörülmüştür. Anayasa'da bu
şekilde düzenlenen kamu mallarına verilecek
en önemli ve güncel örnek ormanlardır (AY
mad. 169). Yine bazı kanunlarda kamu malları-
nın devrini yasaklayan hükümler vardır. Örne-
ğin 3998 Sayılı Mezarlıkların Korunması Hak-
kında Kanunun (madde 1) mülkiyeti, belediye
ya da köylere ait olan umumi mezarlıkların
satılamayacağı ve kazandırıcı zamanaşımı zil-
yetliği yoluyla iktisap edilemeyeceği düzen-
lenmiştir. Yine 3402 Sayılı Kadastro Kanunun
kamu mallarını düzenleyen 16. maddesinin b
bendinde mera, yaylak, otlak, kışlak, harman
ve panayır gibi kamunun yararlanmasına tahsis
edilen malların özel kanunlarında yazılı
hükümler saklı kalmak kaydıyla özel mülkiyete
konu teşkil etmeyeceği düzenlenmiştir.
T ürk yargı organları da vermiş oldukları bazı
kararlarla bu ilkenin kapsam ve içeriği konu-
sunda katkıda bulunmuşlardır. Nitekim Anaya-
sa Mahkemesi, Kamu Đktisadi T eşebbüslerinin
yararlandıkları doğal zenginlik ve kaynakların
satış veya işletme hakkının süresiz devri şek-
linde özelleştirilmesinin Anayasanın 168. mad-
desine aykırılık teşkil ettiği sonucuna varmış-
tır
[28]
. Bu karardan yola çıkarak Anayasa Mah-
kemesinin özelleştirme yoluyla devredilecek
doğal zenginlik ve kaynakları da tıpkı ormanlar
gibi özel koruma kapsamında ele aldığı
söylenebilir. T ürkiye'de son yıllarda "orman"
konusu gündemdedir. Anayasadaki koruyucu
hükmü aşmak için hükümet tarafından hazır-
lanan, Cumhurbaşkanınca geri gönderilen yasa
tasarısı 5.11.2003 tarihinde (4999 sayılı yasa)
kabul edilmiştir. Yasa ile "kızılağaçlıklar ve
aşılı kestaneliklerin" Orman Kanunundaki or-
man tanımı dışına çıkarılması böylece bu alan-
lar üzerinde tasarruf edilebilmesi amaçlanmış-