139
3. Kahin və keşiş mənbəsi (P): Kahin və keşişlərin (Priests) öh-
dəliklərinə aid hissələr işarə.
4. Təsniyə və yaxud İkinci qanun bölümü mənbəsi (D): Bütün
“İkinci qanun” (Deuteronomy) bölümünə şamil edilən məxsusi mən-
bəyə işarə.
Bu bölümlərin hər birisinin özünəməxsus üslubu vardır və onları
müqayisə edərkən tam şəkildə anlamaq olar ki, hal-hazırda mövcud
olan beş bölüm qədim zamanlarda (təxminən 2500 il bundan öncə)
dörd müxtəlif mənəyə istiandən bir yerə toplanılmışdır.
Tövratın və digər müqəddəs kitabların ən qədimi və tanınmış
tənqidi Hollandiyalı filosof Spinoza tərəfindən (1632-1677) “İlahiy-
yat və siyasət barəsində traktat” kitabında qeyd olunmuşdur.
Spinoza öz kitabında müxtəlif dəlillərdən istifadə etməklə isbat
edir ki, müqəddəs kitabın mötəbərliyini araşdırmaqdan ötrü onun ta-
rixi və tənqidi aspektlərinə diqqət yetirmək lazımdır. Təəssüflə bildir-
mək lazımdır ki, bizdən öncə bu işlə məşğul olanlar bu məsələləri kə-
nara qoymuşlar və yaxud nəsə qələmə almışlarsa da bizə qədər gəlib
çatmamışdır. O əlavə edir ki, hal-hazırki dövürdə təəssübkeşliklər din
adı ilə tanınır və insanar öz etiqadlarında ağıl məfhumundan istifadə
etmirlər. Elə bu səbəbdən də, mən nisbi psimistliklə bu sahəyə daxil
oluram və ilk addım olaraq müqəddəs kitabların (ilk öncə Tövratın
beş bölümünün müəllifini) müəlliflərini araşdırmağa başlayıram:
“ Demək olar ki kitab əhlinin hamısı Tövratın Musa tərəfindən
yazılmasına inanırlar, belə ki Yəhudilərin Ferisilər firqəsi bu əqidəyə
təkid olaraq qeyd olunmuş düşəncəyə müxalifət etməyi kafirlik kimi
qəbul edirlər. Elə bu səbəbdən də, daha azad düşüncəyə malik olan
alim İbn Əzra bu barədə fikir söyləməyə cürət etmədi və yalnız biz
neçə qaranlıq işarələrlə bu düşüncənin səhv və yalnış olmasını bil-
dirdi. Amma mən heç bir qorxu hissi keçirmədən İbn Əzranın qaran-
lıq düşüncələri üzərindəki pərdəni götürəcəyəm və həqiqəti hamının
diqqətinə çatdıracağam.”
1
1
Spinoza, Bendict de, A Theologico-Political Treatise, ch VIII.
140
Sonra Spinoza Tövratın beş bölümünün elmi araşdırmasına baş-
layır və bu kitabın müəllifinin Həzrət Musa (ə) olmadığını və O Həz-
rətdən əsrlər sonra yaşamış bir şəxsin olduğunu sübut edir. Məsələn
Yaranış 14:14-də “Dan” adlı yeri adı qeyd olunur, amma Yuşə Kita-
bında 19:47-də Həzrət Musanın (ə) zamanında həmən yerin adının
“Leşem” olması göstərilir və O Həzrətdən əsrlər sonra həmən yer
“Dan” adlandırılır. Onda əgər Tövrat doğurdan da Həzrət Musanın
(ə) yazısıdırsa onda nəyə görə bu məkan Leşem yox Dan olaraq qeyd
olunmuşdur? Qeyd etmək lazımdır ki, yəhudi və xristyan alimləri bu
sualı özünəməxsus tərzdə cavablandırmışlar.
Spinoza hal-hazırkı Tövratın bəzi bölümlərində istifadə olunan
fikirlərə istinadən (Xuruc 17:14 və Ədədlər 21:14) yazır ki, Həzrət
Musanın (ə) başqa yazıları da mövcud olub, amma hal-hazırda möv-
cud olan Tövrat onun qələmə aldığı kitab ola bilməz.
7-6. Əhdi-Ətiqin Epokrifaları
İndi də Əhdi-Ətiqin epokrifaları ilə tanışlıq məqsədilə həmin ki-
tabların adlarını qeyd edəcəyik. Bunu da qeyd etməyi özümüzə borc
bilirik ki, epokrifaları olan müqəddəs kitabların nüsxələri istər epok-
rifa kitabların sayı, istərsə də tərtibatı baxımından fərqlənirlər. Epok-
rifanın fars dilinə tərcüməsi (on qədimi və mötəbər nüsxəyə əsasən)
aşağıdakı on kitabdır:
Tubiyyət, Yəhudiyyət, Ester (Yunanca) Süleyman peyğəmbərin
hikmətləri, Yəşu ibn Siraxın hikmətləri, Baruk, Ermiya, Danial pey-
ğəmbər (Yunaca), Mekabilərin birinci kitabı və Mekabilərin ikinci
kitabı.
8. Təlmud
Təlmud sözü İbrani dilindəki “Ləmədə” (yəni öyrətmək) feli kö-
kündən əmələ gələrək təhsil və təlim mənasını kəsb edir və Ərəb
dilindəki “Tilmiz” (yəni şagird) sözü ilə eyni kökə qayıdır. Təlmud
141
içərisində Yəhudi hədisləri və əhkamları olan böyük kitabdır. Daha
dəqiq desək Tövratın təfsiri və açıqlamasıdır və onu “Şifahi Tövrat”
adlandırırlar.
Yəhudilər Babilistana köçürüləndə onların arasında “Suferim”
(katiblər və yazarlar) adlı bir dəstə meydana çıxdı. Katiblər Tövratı
və digər dini mətləbləri kağız üzərinə köçürən insanlar idilər. Ən bö-
yük Sufer Ezra (Üzeyr) idi və o eradan əvvəl beşinci əsrdə yaşamış-
dır. Ezra Musanın (ə) şəriətini daha da genişləndirmək qərarına gəldi
və Əhdi-Ətiqin köməkliyi ilə Yəhudi cəmiyyətinin ehtiyaclarını ödə-
mək istədi. Onun bu addımı ilə Yəhudilərin şifahi adətləri meydana
çıxdı.
Ezradan sonra dini mətnlərdə təfsir və açıqlama metodu mey-
dana çıxdı və ixtiraçısı Ezra olan bu metod “Midraş” adlandırıldı.
Midraş sözünün mənası “axtarış”-dır, çünki alimlər midraşın kömək-
liyi ilə Tövratın gizli mənalarını axtarırdılar və bütün gündəlik məsə-
lələrinin mənasını öz səmavi kitablarından çıxarmağa çalışırdılar.
Dinin məsələlərin həlli sahəsində Baş Məclisin (Senehdrin) təsis
olunmasından sonra Həzrət Musadan (ə) sonra Tövratın təfsirinin
nəsildən nəsilə keçərək Baş Məclis üzvlərinə çatması fikiri formalaş-
dırıldı. Bu məsələlər Ferisilər tərəfindən həyata keçirilirdi və Səduqi-
lər bununla müxalif olduqlarını bildirərək yalnız Tövratın zahiri mə-
nası ilə kifayətlənirdilər.
Bir çox alimlərin nəzərincə Yəhuda Hənnasi şifahi dini məlu-
matları yazaraq sonralar Təlmud adlanacaq kitab formasına salan
şəxsdir. O, 135-ci ildə dünyaya göz açmışdır və əlli ildən çox Nasi,
yəni Yəhudi qövmünün dini rəhbəri olmuşdur.
Yəhuda Hənnasi bu şifahi ənənəni Mişna adlandırdı və bu da
tərcümədə Tövratın təkrarı və mənası deməkdir. Miqra isə Tövratın
mətni və oxunuşu mənasını kəsb edir.
Mişnanın şərhi “Qemara” adlanır və tərcümədə təfsir mənasını
verir. Qemaranın yazıçıları bu kitabda istifadə olunan mətləblərin
qədim zamanlarda yaşamış alimlərin sözləri olduğunu bildirirdilər.
Qemara Mişna kitabını təkmilləşdirmişdir.
Dostları ilə paylaş: |