İslamda müasirləşmə düşüncəsinin tarixi aspekti və Fəzlur Rəhman
41
dövlət ənənəsini bilən, dövrün əhəmiyyətli alim və dövlət xadimlərindən olan İbn
Müqəffanın mərkəzi hüquq sistemini yaratma təklifi
kimi qəbul edilən məşhur
Risalətus-səhabə adlı əsəri xüsusi əhəmiyyətə sahib olmuşdur. Müəlif bu əsərində
siyasi, hüquqi, idari, hərbi və iqtisadi məsələlərlə bağlı mərkəzi siyasət sisteminə sahib
olan Sasani dövlət ənənəsini Abbasi dövlət xadimlərinə tanıtmış və Abbasilər
dövlətinin sahib olduğu problemləri və həll yollarını izah etmişdir. Xarici aləmə qapalı
olan Əməvi xilafətinin əksinə yeniliyə açıq olan Abbasi dövləti bu təklifləri müsbət
qarşılamışdır. Burada diqqət edilməsi lazım olan nöqtə İbn Müqəffanın bu
düşüncələrini ənənəvi dini mənbələrə deyil, ağıl, məntiq və çox sayda əsər tərcümə
etdiyi yunan, hind və sasani təcrübələri ilə əsaslandırmasıdır. İbn Müqəffanın bu təklifi
həyata keçməsə də qanunlaşdırma düşüncəsinin tarixi keçmişindən xəbər verir
10
.
İslam dünyası XIX əsrdə güclü qərb mədəniyyəti ilə qarşılaşdığı zaman bu
qarşılaşmanın öhdəsindən gələ bilmək üçün bəzi istisnaları olmaqla birlikdə praktik
olaraq fəaliyyəti dondurulan ictihad mexanizmi yenidən işləməyə başladı. Çünki
təqlid dövründə məzhəb imamlarının ictihadı nəticəsində təşəkkül edən fiqhi hökmlər
İslamın dəyişməz hökmləri arasına daxil edilmişdi. Halbuki ictihad müctəhidin
subyektiv cəhdi ilə ortaya çıxan və həmişə dəyişməsi mümkün olan hökmlərdir. Qərb
mədəniyyətinin İslam dünyasına daxil olması ilə birlikdə qərbli hüquq sistemlərinin
şəriətin yerini tutmasının qarşısını almaq və get-gedə daralmağa başlayan dini
sahənin genişləndirilməsi üçün XIX əsrin mücəddid alimləri ictihadi fiqh külliyatını
yeni ictihada açmağa çalışdılar
11
.
Müasirləşmənin İslam dünyasına gəlməsi isə Osmanlı imperiyasının zəifləməsi
və bununla birlikdə qərbin elmi, texnoloji və xüsusilə hərbi sahədə güclənməsi ilə
bağlıdır. Bunun nəticəsində qərbin İslam dünyası ilə yaxın təması ikinci tərəfin
məğlubiyyəti ilə nəticələndi. Bu məğlubiyyət başlanğıcda aşkar hiss olunmasa da,
vaxt keçdikcə qərbin İslam dünyasını hərtərəfli hegemonyasına alması ilə özünü
göstərdi. Bu isə İslam dünyasının özünə etimadını azaltdı. Müasirləşmənin İslam
dünyasına gəlməsi daha ilk andan etibarən bir çoxları tərəfindən problem olaraq
görülsə də, bunun fərqində olmayanların əksəriyyəti təşkil etməsi məsələni daha
qarışıq hala gətirdi
12
.
10
Kılıç M. İslam Hukukunda Kanunlaştırma Olgusu: i.f.d. dis. Ankara, 2008, s. 131-132.
11
Karaman H. Fıkıhta Gelenek ve Yenileşme // İslam Gelenek ve Yenileşme Sempozyumu.
İstanbul: 1996, s. 37-38.
12
Aydın M.S. Fazlur Rahman ve İslam ile çağdaşlaşmak / İslam ve Modernizm: Fazlur
Rahman tecrübesi. İstanbul, 1997, s.11.
Mübariz Məhəmmədəli oğlu Camalov
42
Bu dövrün təyinedici məfhumlarından biri təcdiddir. Təcdid Əbu Davudun
“Sünən”ində yer verdiyi məşhur təcdid hədisinə əsalanan və adını buradan alan bir
məfhumdur. Hədisin mətni belədir: “Allah hər yüz ilin başında bu ümmətə dinini
yeniləyəcək (ددجي - yucəddidu) insanlar göndərəcək”
13
. Hədisin kutubi-sittədə yer
almasına baxmayaraq sənədi və mətni haqqında çoxsaylı ixtilaflar olsa da, İslam
dünyasında yenilənmə anlayışı və buna bağlı olaraq ciddi bir literaturun təşəkkül
etdiyi bir həqiqətdir. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, təcdid, yenilənmə, müasirləşmə,
islamlaşma, islahat, reform və daha bir çox terminin həm tək başına mənasının, həm
də hər birinin digərləri ilə qarşılaşdırılmasında ortaya çıxan mənzərəsinin bulanıqlığı
hələ davam edir. Burada mövzudan kənara çıxmamaq üçün XIX əsri təcdid əsri kimi
qəbul edirik.
XIX əsrin yenilikçiləri deyildiyi zaman ilk ağla gələn Cəmaləddin Əfqanidir.
Çox geniş yelpazədə islahat düşüncələrinə sahib olan Əfqaninin ən mühüm
düşüncələrindən biri ictihad və təqlid barəsində vurğularıdır. Onun görüşünə görə
böyük müctəhidlər öz dövrlərinin şəraitinə uyğun olaraq ictihad etmişlər. Ancaq bu
ictihadlar dinin əsas mənbələrindən çıxarıla biləcək hökmlərin çox az bir qismini
təşkil edir. Buna görə də ictihad şərtlərini daşıyan alimlər yeni dövrə uyğun ictihad
etməlidir. Cəmaləddin Əfqaninin görüşləri demək olar ki, bütün İslam dünyasına
təsir etmişdir. Bununla birlikdə onun ən parlaq davamçılarından birincisi Məhəmməd
Əbduhdur. Əbduhun diqqət çəkdiyi məsələlərdin biri təqliddir. Əfqani kimi o da
Quran və Sünnənin ehkamın əsas mənbələri olduğunu xatırladaraq, mücrəhidlərin
əsərlərinin deyil, bu mənbələrin müraciət qaynağı olduğuna nəzəri cəlb etmişdir.
Əbduha görə müsəlmanların geri qalmasının əsas səbəbi məhz bundadır. Bundan
çıxış yolu isə layiqlilərin ictihad etməsi və insanların köklü bir təlimdən keçməsidir.
Sələfi islahat olaraq adlandırılan bu yolun növbəti davamçısı Rəşid Rzadır. Rəşid
Rza Abduhun təlim islahatlarını daima canlı tutaraq həyatı boyunca buna çox
əhəmiyyət vermişdir. Bu məqsədlə məktəblər açmaq üçün bir cəmiyyət qurma cəhdi
ilə yanaşı, orta və ali təhsil verən bir məktəb açmağa da nail olmuşdur
14
.
XX əsrə gəldikdə yenilikçi deyə adlandıra biləcəyimiz çox sayda İslam
mütəfəkkirinin olduğunu görürük. Bunlardan diqqəti ən çox cəlb edəni sistemli
düşüncələri və yaratdığı təsirin gücü baxımından Fəzlur Rəhmandır. O, Allah, vəhy,
Qur`an, peyğəmbərlik, insan, əsas islam elmləri, İslam dünyasının problemləri və
13
Əbu Davud, Məlahim, 1.
14
Geniş məlumat üçün bax: Karaman H. Gerçek İslam`da Birlik. İstanbul: Nesil yayınları.