Rzayeva Xalidə İsrafil qızı
174
Təbiətşünaslıq materiyanın strukturunun dərin
tədqiqinə ancaq XX əsrdə
müraciət etmişdi ki, bunu XX əsrin atomistikası adlandırılan elementar hissəciklər
fizikasının sərhədləri daxilində həyata keçirmişdi. Bir çox elementar hissəciklərin
kəşfi onların tədqiqində müəyyən bir qanunauyğunluğun tətbiqini tələb edirdi. Bu
sahədə əsas rolu saxlanma qanunları və simmetriya ideyası oynayırdı. Simmetriya
prinsipinin tətbiqi fizikada antihissəciyin yaranmasına gətirib çıxartdı. P.A.Dirak
elektronun antipodunun olması qənaətinə gəlmiş və o pozitron adlandırılmışdır.
Sonrakı eksperimentlərdə isə onun mövcudluğu qeydə alınmışdır.
Sonralar mezonların (X.Yukava və b.) nuklonların, adronların, barionların,
hiperonların, rezonasların və s. kimi elementar hissəciklərin kəşfi və onların müx-
təlifliyi göstərdi ki, dünyanın ilkin bünövrəsini qurmaqdan söhbət gedə bilməz.
Lakin Vaynberq-Qluşou-Salam nəzəriyyəsinin yaranması isə təcrübə gedişatında
bazonların mövcudluğunun sübuta yetirilməsinə gətirib çıxarmışdır. Deyilənləri
ümumiləşdirsək onu qeyd edə biləri ki, elementar hissəciklər fizikasının yüksək
inkişafı nəticəsində dünyanın ilkin əsasında nəyin durduğunun müəyyənləşdirilməsi,
məhz bizə materiya haqqında müasir və elmi, təsəvvürlərin ən son yekunu kimi
qiymətləndirilə bilər. «Onu da qeyd etmək lazımdır ki, fiziklər «materiyanın
bünövrəsində duran ilkin hissəciklərin sayını ixtisar edərək onları bir neçə hissəciyə
müncər etməyə, bütün maddi olanların, o cümlədən «elementar» hissəciklərin
əsasında duran və onları əmələ gətirən «ilk» materiyanı – pramateriyanı» tapmağa
çalışırlar» (2,64). Elementar hissəciklərin sayını ixtisar etməklə vahid materiya
nəzəriyyəsinin yaradılması «prametriyanın» tapılması sahəsində böyük, uğurlu bir
addım hesab oluna bilər.
Elmdəki son nailiyyətləri izləsək «qaranlıq materiya» anlayışının son zamanlar
daha çox səslənməsinin şahidi olarıq.
Materiyanın səviyyələrini 2 hissəyə bölmək olar. Hissəciklər və ondan aşağı olan
səviyyə maddələrə aiddir, amma «Fiziki vakuum» və ondan yüksək olan səviyyə
kvant sahəsinə aiddir» (9, 7). Kainadda materiyanın faiz göstəricisinə gəldikdə isə
«maddi əşyalar 4%, «Qaranlıq materiya», bütün materiyanın 23%-i, özündə əks
etdirir. «Fiziki vakuumun» və daha yüksək səviyyələrin payına gəldikdə isə onlar
kainatda materiyanın 73%-i təşkil edirlər» (9, 8).
Materiya anlayışına dialektik – materialist baxışlar, müasir fizikadakı bir çox
kəşflər materiyanın sistemli-struktur təşkilini əsaslandıran sinergetik baxışlarla əvəz
olundu. Özünütəşkil haqqında nəzəriyyə olan sinergetika Y.Haken tərəfindən elmə
daxil edilmişdir.
Fəlsəfədə materiya haqqında təsəvvürlərin təkamülü
175
Materiyanın sinergetik özünütəşkil prosesini nəzərdən keçirsək görərik ki,
materiya ierarxik struktura malikdir. «Özünütəşkil makro sistemləri tələb edir, hansı
ki, çoxlu bir-birindən uzaq sistemlərin qarşılıqlı əlaqəsindən ibarətdir» (11, 1)). Bu
ierarxiyanın hər bir elementi arasında qarşılıqlı asılılıq var. Hər bir yüksək səviyyə
özündən əvvəlkilərin cəhətlərini bu və ya digər dərəcədə birləşdirir.
“Özünütəşkiletmə anlayışı ilə müxtəlif tipli sistemlərdə baş verən özünüstruk-
turlaşdırma, özününütənzimləmə, özünühasiletmə prosesləri başa düşülür.”(3,180)
Özünütəşkiletmə materiyanın ən ümumi, universal xassələrindən biridir ki, bu xassə
özünü hər yerdə göstərir. Materiyanın sinergetik səviyyələri sadədən mürəkkəbə
doğru gedən prosesin ayrı-ayrı mərhələləridir. Materiyanın mikro və makro
səviyyələrinə nəzər salsaq görərik ki, mikro səviyyədə təzahür edən proseslər makro
səviyyədə də özünü göstərir. Sinergetikanın əsl mahiyyətinə nüfuz edərək, belə bir
nəticəni çıxartmaq olar ki, sinergetika əslində elə mikro səviyyədə gedən proseslərin
makro səviyyədə tğəzahür formalarını haqqında nəzəriyyədir. Mikro və makro
səviyyələrdən başqa canlı və cansız təbiəti də sinergetik yanaşma tənzimə
əsaslanaraq şərh etmək mümkündür. Canlı və cansız təbiətin sinergetik baxımdan
şərhi onu göstərir ki, onların hər iki vahid qanunauyğunluğa tabedir və bu
qanunauyğunluq materiyanın təbii-elmi vəhdətini bir daha sübut edir. «Sinergetika
ilə özünütəşkilin arasındakı əlaqəyə əsasən desək yaxşı olar ki, onların müraciət
etdiyi və qaldırdıqları mövzu bir-bir ilə əlaqədardır. Onların həmçinin fərqləri də
var» (12,7).
Mikro və makro səviyyələrdə gedən prosesləri öyrənərkən, biz xaosdan nizamlı-
lığa və əksinə olan keçidləri nəzərdən keçirməliyik. Mikro səviyyədəki prosesləri
makro səviyyədəki proseslərə tətbiq edərək, biz nizamlı və mürəkkəb strukturları
yaradan şərtləri öyrənirik ki, bu da metodoloji cəhətdən yüksək qiymətləndirilə bilər.
Materiyanın sinergetik özünütəşkili prosesi son zamanlar materiyanın tədqiqi
sahəsində daha çox müraciət olunan bir məsələdir. “Özünütəşkiletmənin mexanizmi
haqqında yuxarıda söylədiklərimiz göstərir ki, bu proses “materiya təşkilinin
bünövrəsində” yerləşir və müəyyən şəraitdə (sistem açıq, qeyri-xətti olduqda, onun
elementləri özünü kooperativ surətdə apardıqda) o, hətta sadə fiziki və kimyəvi
sistemlərdə də başlana bilər.”(3,189) Belə ki, təbii sistemlərin özünütəşkili prosesi
zamanı müəyyən bir qanunauyğunluq mövcuddur. Bu Y.Hakenin yaratdığı tabeçilik
prinsipidir. Sadədən mürəkkəbə doğru gedən özünütəşkil prosesi zamanı sistemin
çoxlu sayda elementləri bu prosesdə iştirak edirlər ki, bu da bu prosesi dərk etməyə
imkan vermir. Tabeçilik prinsipi isə bu problemi aradan qaldırmağa imkan verir.
Sistemin aparıcı elementlərini müəyyən etməklə biz sistemin əsas və az sayda olan