Rzayeva Xalidə İsrafil qızı
172
qəbul olunur. Lakin obyektiv reallığı heç də həmişə materiya adlandırmaq olmaz.
Amma materiyanı obyektiv reallıq adlandırmaq olar. Reallıq anlayışı isə obyektiv
reallıq anlayışına nisbətən daha geniş anlayışdır. Çünki o özündə obyektiv və
subyektiv reallığı əks etdirir.
Buradan görünür ki, V.İ.Leninin səhvi materiya və obyektiv reallıq anlayışlarını
eyniləşdirməsindədir.
«Energetizm» cərəyanının nümayəndələri isə materiya və hərəkəti eyniləşdirir-
dilər. Bir çoxlarının materiya ilə onun atributlarının, xassə və münasibətlərinin
eyniləşdirməsi materiya və hərəkəti eyniləşdirən «energetizm» cərəyanının əmələ
gəlməsinə səbəb olmuşdu. «Energetizmin» nümayəndələrinin materiya və hərəkəti
eyniləşdirməsi enerji və materiyanın eyni olması, materiyanın hərəkətə (enerjiyə)
çevrilməsi qənaətinə gəlməsinə səbəb olmuşdur. Buradan da enerjinin saxlanması və
çevrilməsi qanunu pozulur ki, bu da «energetizmin» nümayəndələrinin düzgün
olmayan bir mövqeyə gəldiyini bir daha sübuta yetirir.
Yuxarıda biz bir çox alimlərin materiya haqqında olan bəzi yanlış fikirlərini
nəzərdən keçirdik. Onların arasında S.T.Melyuxinin mövqeyi daha münasibdir. Onun
fikrincə materiyanın xassə və münasibətləri, atributları (hərəkət, məkan və zaman)
materiyadan ayrılmaz olmasa da, heç də materiya ilə eyni deyil.
Kvant fizikasının (Maks Plank) yaranması da materiya haqqında təsəvvürlərin
dəyişməsinə təsir etdi. Bu nəzəriyyəyə görə şüalanma prosesində enerji ixtiyari
miqdarda və arasıkəsilmədən deyil, bölünməz porsiyalarla – kvantlarla şüalanır.
Plankın hipotezini işıq hadisələrinə tətbiq edən Eynşteyn belə bir qənaətə gəlmişdir
ki, işığın korpuskulyar strukturunu qəbul etmək lazımdır. «Ümumi nəzəriyyəyə görə
Eynşteyn işığın sürətinə artıq daimi deyil, məkan koordinatlarının funksiyası kimi
baxırdı» (6, 33). Əlavə etmək lazımdır ki, məkan-zaman haqqında Nyuton-Eynşteyn
modeli də mövcuddur. Belə ki, «çoxölçülü» məkanlar haqqında nəzəriyyə məkan-
zamanın Nyuton-Eynşteyn modelinin sintezi yolu ilə gedir (6, 21). Məkan və
zamanın dialektik vəhdəti materiyanı əks etdirir. «Bir ölçülü materiya birölçülü
məkan və bir ölçülü zamanla, ikiölçülü materiya ikiölçülü məkan və ikiölçülü
zamanla və s. əks olunur» (6, 18). Nyuton-Eynşteynin məkan-zaman modeli sonralar
çoxölçülü məkanlar haqqında nəzəriyyə ilə əvəz olunmuşdu.
Zamanın çoxölçülülüyü materiyanın saxlanması qanunundan yaranır və materi-
yanın keyfiyyəti istənilən məkan-zaman çevrilmələrində heç bir dəyişikliyə uğramır.
«Materiya elə bir fiziki yüksəklikdir ki, o özündə yarı məkanın saxlanması və
zamanın saxlanması keyfiyyətini əks etdirir (M
n
=S
n
. T
n
=const)» (6, 18).
Fəlsəfədə materiya haqqında təsəvvürlərin təkamülü
173
Plankın kvant nəzəriyyəsindən və Eynşteynin foton nəzəriyyəsindən sonra N.Bor
tərəfindən Atomun Bor nəzəriyyəsi yarandı ki, bu nəzəriyyə Rezenfordun planetar
atom modelinin yaratdığı ziddiyyətləri aradan qaldırdı. Atomun kvant nəzəriyyəsi isə
N.Bor tərəfindən irəli sürüldü.
Elementar hissəciklər sahəsindəki tədqiqatlar bir çox hissəciklərin (neytronlar,
protonlar, mezonlar, kvarklar və leptonlar) xassələrinin və qarşılıqlı təsirlərinin
meydana çıxmasına səbəb olmuşdur. Elementar hissəciklərin öyrənilməsində və
molekul və atomların quruluş xüsusiyyətlərinin tədqiqində sistemli-struktur yanaşma
mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Müasir elm tərəfindən materiyanın izahı onun mürəkkəb sistemli təşkil və
quruluş xüsusiyyətlərinə əsaslanır. Maddi dünyanın istənilən obyekti sistem şəklində
öyrənilə bilər ki, hansı ki, sistemin elementləri və onlar arasındakı qarşılıqlı əlaqəyə
söykənir. İstənilən molekul da sistem hesab oluna bilər ki, hansı ki atomlardan təşkil
olunub. Atomların nüvələri aralarındakı elektrostatik itələmə gücünə tabe olaraq,
qarşılıqlı əlaqə və təsir nəticəsində molekulun bütövlüyünü təmin edirlər.
Atomun nüvəsi də öz növbəsində daxili struktura malikdir. Ən sadə atomların
nüvələri bir hissəcikdən – protonlardan təşkil olunub. Lakin daha mürəkkəb olan
atomların nüvələri isə neytron və protonlardan təşkil olunublar, hansı ki, daima bir-
birlərinə çevrilirlər. Bu qarşılıqlı çevrilmələr nuklonları yaradır ki, onlar da öz
növbəsində müəyyən bir vaxtda gah proton vəziyyətində, gah da neytron
vəziyyətində olurlar. Neytronlardan və protonlardan da kiçik hissəciklər olan-
kvarkları ayırmaq olar. Qarşılıqlı əlaqədə olan kvarklar isə glüonlara (latın dilində
gluten - yapışqan) çevrilirlər ki, sanki bir-birinə yapışmış kvarkları xatırladır.
Protonları, neytronları və digər hissəcikləri fizika adronlar qrupuna aid edir ki, onlar
da kvark-qlüonların qarşılıqlı təsirinin sayəsində mövcuddurlar.
Eynilə sistemli-struktur yanaşmanı canlı aləmə tətbiq etsək görərik ki, sistem-
struktur yanaşma burada da hökm sürür. «Məsələ burasındadır ki, maddi dünyada və
onun ayrıca yerlərində, harada ki, materiyanın özünü təşkilinin aktiv prosesi gedir.
Orada ayrıca ieraxik sistem hökm sürür. Hansı ki, hər bir mürəkkəb sistem özünün
təşkil olunduğu sistemlərə əsaslanır, amma yeni bir tərkib yaradır, hansı ki, onun
tərkibində olan sistemlərdə yoxdur» (10, 26).
Materiyanın həmişə sistem formasında təzahür etməsi bizə məlum olduğundan
biz sistemliliyin materiyanın atributiv xassəsi olduğunu qeyd edə bilərik. Lakin tam
anlayışı daha geniş bir anlayış olub sistem anlayışını ehtiva edir. “Bu halda sistemə
tamın siniflərindən biri kimi baxmaq olardı.”(3, 72)