Əsədulla Qurbanov
302
İndi Konstitutsiyamızın 18 – ci maddəsinin III bəndində qanunla
təsbit olunmuş
müddəada ehtiva olunmuş fikrə münasibətimizi bildirmək istərdik. Bununla əlaqədar
olaraq açıq etiraf etmək istərdik ki, həmin müddəanın üçüncü bəndinin tələblərinə
əməldə demək olar ki, tam əməl olunmur. Bunu konkret faktla da isbat etmək olar.
Belə ki, Bakı Dövlət Universitetinin nəzdində İlahiyyat fakultəsi fəaliyyət göstərir.
Bu fakultə Azərbaycanda Xalq Cəbhəsinin dövründə açılmış, indi də fəaliyyətini
davam etdirir. Halbuki, mövcud qanunçuluğa rəğmən Qafqaz Müsəlmanları
İdarəsinin nəzdində Bakı İslam Universiteti rəsmi fəaliyyət göstərdiyi halda
paralelçiliyə ehtiyac yoxdur. Özü də xüsusilə ölkəmizdəki
indiki maliyyə - iqtisadi
böhran zamanı.
İndi isə, yeri gəlmişkən, konstitutsiyamızın “vicdan azadlığı haqqında” 48 – ci
maddəsinda qanunla təsbit olunan fikirlərə münasibətimizi bildirmək istərdik. Həmin
maddədə deyilir.
I. Hər kəsin vicdan azadlığı vardır.
II. Hər kəsin dinə münasibətini müstəqil müəyyənləşdirmək, hər hansı dinə
təkbaşına və ya başqaları ilə birlikdə etiqad etmək, yaxud heç bir dinə etiqad etməmək,
dinə münasibəti ilə bağlı əqidəsini ifadə etmək və yaymaq hüququ vardır.
III. Dini mərasimlərin yerinə yetirilməsi, ictimai qaydanı pozmursa və ya ictimai
əxlaqa zidd deyildirsə sərbəstdir.
IV. Dini etiqad və əqidə hüquq pozuntusuna bərait qazandırmır.
. . . Müstəqil ölkəmizdə demokratik prinsiplərin bərabər olduğu,
indiki şəraitdə
həmin 48 – ci maddəni yeni redaksiyada yazılması tələb olunur. Məsələn 48 – ci
maddəninin mətnini aşağıdakı kimi yazamaq.
Maddə 48. “Vicdan azadlığı”
“I. Hər bir Azərbaycan vətəndaşının vicdan azadlığı vardır.
II. Hər bir Azərbaycan vətəndaşının ölkədə rəsmi fəaliyyət göstərən dinlərə:
islama, xristianlığa və iudaizmə münasibətini müstəqil müəyyənləşdirmək, qeyd
olunan dinlərə tək başına və ya başqaları ilə birlikdə etiqad etmək, yaxud onların heç
birinə etiqad etməmək, həmin dinlərə münasibətilə bağlı əqidəsini ifadə etmək, başqa
sözlə, ateizm təbliğatı aparmaq hüququ vardır.
III. Dini mərasimlərin yerinı yetirilməsi, ateizm təbliğatı aparmaq ictimai
qaydanı pozmursa, azərbaycançılıq ideologiyasına və ya ictimai əxlaqa zidd deyilsə
sərbəstdir.
IV. Dini etiqad və əqidə hüquq pozuntusuna bərait qazandırmır.”
Haşiyə 1. Qeyd etmək istərdik ki, 48 – ci maddənin 2 –
ci bəndindəki mətndə
“ateizm” sözü heç bir Azərbaycan vətəndaşında şübhə yarada bilməz. Hər şeydən
əvvəl, “atezim” anlayışının həqiqi anlayışına ölkəmizdə kommunist rejimi dövründə
birtərəfli mənada yanaşılmışdır. Başqa sözlə desək, ateizm sözü siyasiləşdirilərək,
ateizm kommunist ideologiyasının mühüm tərkib hissəsinə çevrilmişdir. Hazırda
ölkəmizdə kommunist ideologiyası Azərbaycançılıq ideologiyası ilə əvəz
Multikulturalizm, dinşünaslıq və islamşünaslıq elmləri dialektik vəhdətdə
303
olunmuşdur. Bu düzgündür.
Başqa sözlə desək, həqiqi ateizm dünyəvi elmlərə xidmət
etmiş və etməkdədir.
İndi isə şərh etdiyimiz problemlə əlqədar olaraq Konstitutsiyamızın 71 - ci
maddədsində qanunla təsbit olunmuş insan və vətəndaş hüquqlarının və azadlıqlarının
təminatına aid müddəalara öz münasibətimizi bildirmək istərdik.
Həmin maddədə deyilir:
I. Konstitutsiyada təsbit edilmiş insan və vətəndaş hüquqlarını və azadlıqlarını
gözləmək və qorumaq qanunvericilik, icra və məhkəmə hakimiyyəti orqanlarının
borcudur.
II. İnsan və vətəndaş hüquqlarının və azadlıqlarının həyata keçirilməsini heç kəs
məhdudlaşdıra bilməz.
III. Yalnız müharibə, hərbi vəziyyət və fövqalədə vəziyət,
habelə səfərbərlik elan
edilərkən insan və vətəndaş hüquqlarının və azadlıqlarının həyata keçirilməsi
Azərbaycan Respublikasının beynəlxalq öhdəliklərini nəzərə almaq şərti ilə qismən
və müvəqqəti məhdudlaşdırıla bilər. Həyata keçirilməsi məhdudlaşdırılan hüquq və
azadlıqlar haqqında əhaliyə qabaqcadan məlumat verilir.
IV. Heç bir halda heç kəs din, vicdan, fikir və əqidəsini açıqlamağa məcbur edilə
bilməz və bunlara görə təqsirləndirilə bilməz.
V. Bu Konstitutsiyanın heç bir insan və vətəndaş hüquqlarının və azadlıqlarının
ləğvinə yönəldilmiş müddəa kimi təfsir edilə bilməz.
VI. Azərbaycan Respublikasının ərazisində insan və vətəndaş hüquqları və
azadlıqları bir başa qüvvədədir.
VII. İnsan və vətəndaş hüquqları və azadlıqları pozulması ilə əlaqədar
mübahisələri məhkəmələr həll edir.
VIII. Heç kəs törədildiyi zaman hüquq pozuntusu sayılmayan əmələ görə
məsuliyyət daşımır. Hüquq pozuntusu törədildikdən sonra
yeni qanunda bu cür
hərəkətlərə görə məsuliyyət aradan qaldırılmışsa və ya yüngülləşdirilmişsə, yeni
qanun tətbiq edilir.” (Yenə orada, səh. 22)
Göründüyü kimi, bu maddədə qanunçuluqla təsbit olunmuş müddəalarda da
ehtiva olunan fikirlər multukulturalizm, dinşünaslıq və islamşünaslıq baxımından
məqbul sayıla bilər.
Sözügedən problemlə beynəlxalq və aşağıda görüləcəyi kimi, müstəqil
Azərbaycanın milli qanunvericiliyində belə xüsusi diqqət ayrılması ilk növbədə
onunla bağlıdır ki, ölkəmizdə qanunçuluq əsasında
fəaliyyət göstərən islama,
xristianlığa və iudaizmə etiqad edən fərd və milli – etnik qrup onun ardıcılı olduğu
dinlərə dövlətin münasibətinə kifayət qədər həssaslıqla yanaşır. Sözügedən sahədə
dövləti ən kiçik ayrı – seçkilik siyasəti çox böyük qısqanclıq və narazılıqlara səbəb
ola bilər. Bu, son nəticədə ölkəmizdəki multikultural, tolerantlıq mühitinə xeyli
dərəcədə zərər gətirə bilər. Son zamanlar bir – çox ölkələrdə, o cümlədən bəzi ərəb –
müsəlman – islam dünyasında baş verən müharibə,
toqquşma, münaqişələrin
qızışdırılmasında maraqlı olan qüvvələr, başda Qərbində siyasi dairələri olmaqla onlar
mədəniyyətlərarası, sivilizasiyalararası habelə dinlərarası ayrı – seçkilikdən gen – bol