i.f.d. Tahirova Adilə İslam qızı
320
yaşamayacağı mövzusundakı ixtilafdır.
7
Əgər
qatil onu öldürməsəydi, onun yaşaması
da, ölməsi də mümkün olardı.
8
Zəməxşəri Bağdad məktəbinin düşüncəsini müdafiə
edərək insanın davranışlarına görə ömrünün uzanıb qısala biləcəyini müdafiə edir.
9
Əhli-sünnə kəlamçılarına görə, məqtul öz əcəli ilə ölmüşdür. Maturidiyyə
məktəbinin qurucusundan sonra ən önəmli nümayəndəsi sayılan Əbul-Muin ən-
Nəsəfiyə görə, ölən əcəli ilə ölür və ölüm Allah tərəfindən yaradılır. Qatil də öldürmə
əməlinə görə cəzalandırırlır. Öldürmə işinin ölənlə əlaqəsi olmayıb öldürənə aid
edilir. Qatilə nəzərən o, məqtul hesab edilsə də həyatının
sonu demək olan əcəlinə
görə, o meyit (ölü) sayılır.
10
Əşəriyyə məktəbinin nümayəndəsi olan Baqillani də
“ölən və öldürülənin öz əcəli ilə öldüyü və öldürüldüyü” düşüncəsindədir. İnsanın
əcəli Allahın insanın öləcəyini bildiyi vaxtdır. Bu, təxir edilə bilməz. Baqillanidə
əsasən əcəlin zaman, vaxt məfhumu ilə və Allahın elmi ilə əlaqələndirilərək izah
edilməsi diqqət çəkən məqamdır. Əşəri isə əcəli əsasən ilahi iradəyə bağlayır.
Baqillani, Mötəzilənin öldürülən şəxsin əcəli gəlmədən öldüyü düşüncəsini tənqid
edir. Çünki öldürülən şəxs, başqasının onu öldürməsinə görə deyil, Allahın onda
ölümü yaratmasına görə ölür. Bu şəkildə vəfat edən şəxs
üçün öldürülməsəydi
yaşayardı demək yanlışdır.
11
O halda insanın nə qədər yaşayacağı, necə, nə zaman və
harada öləcəyi Allahın mütləq elmi ilə bilinir. Əcəl də insanın ölüm vaxtıdır.
Sələfiyyənin düşüncələrinə gəlincə, bir qolu olduğu Əhli-sünnənin əcəl
haqqındakı ümumi düşüncəsindən, nadirən olsa da, fərqli fikir səsləndirənlərin olması
maraqlı faktdır. İbn Teymiyyənin Əhli-sünnənin “tək əcəl” nəzəriyyəsinə uymayan
düşüncəsinin olduğundan bəhs edilir. Belə ki, “Əcəl ikidir. Biri mütləq əcəl, digəri isə
müqəyyəd əcəl. Bu əcəl növünü Peyğəmbərin ruzinin artması və əcəlin
gecikməsi
üçün sileyi-rəhimə riayət edilməsi ilə əlaqəli hədisi izah edir.
12
Ümumiyyətlə
Sələfiyyənin qədər əqidəsində Allahın elm və iradəsinin mərkəzə alındığı məlumdur.
Əcəl, həyatın tərəddüdsüz olaraq sona çatdığı zamandır. Əhli-sünnə alimləri əcəli
“Allahın canlıların öləcəyini bildiyi zaman” kimi tərif edirlər. Canlıların hər birinin
yaşayacağı əcəl tək olub əsla dəyişməz. Əgər məqtul öldürülməsəydi, o vaxt ölməsi
də ölməməsi də eyni dərəcədə ehtimal daxilində olardı. Bundan başqa “məqtul
öldürülməsəydi yaşayardı” demək reallığa ziddir. Ayələr də əcəli gələn heç kimin
yaşadılmayacağına işarət edir. İki əcəli qəbul etmək Allahın elmində dəyişiklik qəbul
7
Qazı Əbdülcabbar. əl-Muğni fi əbvabit-tövhid vəl-ədl. Qahirə: əd-Darul-Mısriyyə littəlif vət-tərcəmə,
1965, XI (Təklif), səh. 3-4.
8
Qazı Əbdülcabbar. Şərhul-usulil-xəmsə. Təhqiq və təqdim edən: Əbdülkərim Osman. Qahirə 1996, səh.
782-783.
9
Cihat Tunç. “Ecel”. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul 1994, X/381.
10
Əbul-Muin ən-Nəsəfi. Təbsiratul-ədillə fi usulid-din. Təhqiq edən: Klaud Salame. Dəməşq 1993,
II/686-687.
11
Əbu Bəkr Məhəmməd ibn Tayyib əl-Baqillani. Kitabut-təmhidil-əvail və təlxisid-dəlail. Beyrut:
Müəssəsətul-kutubis-səqafiyyə, 1993, səh. 373-376.
12
Namık Kemal Okumuş. “Ehl-i Hadis ve selefi düşüncede ezeli yazgı, kader ve ecel anlayışı”. Recep
Tayyip Erdoğan Üniversitesi İlahiyat fakültesi dergisi 4 (2013). səh. 43-104.
Sələfiyyədə səsləndirilən
fərqli fikirlərdən səh. 88-də bəhs olunur.
Qəza və qədər kontekstində əcəl
321
etmək və ya əcəlin dəyişə biləcəyini ifadə etməkdir. Öldürülənin əcəlini önə
almadığına görə, qatilin cəzaya haqq qazanmasının səbəbi Allah-Təalanın “Allahın
(qətlini) haram buyurduğu cana qıymayın” (Ənam 6/151) ayəsindəki əmrinə əməl
etməmələridir. Yəni dinin qadağan etdiyi bir feili insanın azad iradəsi ilə seçməsidir
və bu əməlin də nəticəsi sünnətullaha uyğun olaraq ölümdür.
Əcəl heç bir səbəbə görə dəyişməz. Bəzi ibadət və itaətlərin ömrü artıaracağına
dair hədislər Əhli-sünnə kəlamçıları tərəfindən insanları xeyirli və gözəl işlərə təşviq
etmək (tərğib) üçün buyrulmuş hədislər kimi qəbul edilmiş və belə şərh edilmişdir:
Ömrün artmasından
məqsəd ələm və kədərdən uzaq, xoşbəxt, sağlam və gözəl
yaşamaqdır və ya Allahın bu kimi şəxslərin yaxşılıq edəcəyini bildiyi üçün əzəldə
ömrünü daha çox təqdir etməsidir.
Şiə alimlərin mövzu ilə əlaqəli düşüncəsinə gəlincə, əcəl belə ifadə edilir: Allahın
əzəli elmində məlum olan, başlanğıcı və sonu təqdir edilmiş və Allah tərəfindən
əzəldə bilinən bir ömrün təyin və təsbit edilmiş sonudur. Əbu Cəfər ət-Tusi
iki əcəl
nəzəriyyəsini rədd edir. Qətl və ya qəza olmasaydı, məqtulun və ya qəzaya məruz
qalan şəxsin ölməsi də qalması da mümkündür.
13
Əcəl bəzi İmamiyyə alimləri
tərəfindən əcəli-müəlləq (şərtli) və əcəli-qeyri-müəlləq (qəti) şəklində iki qisimdə
qeyd edilir. Hər iki forması da qədərə bağlı bir faktdır. Son dövr Şiə kəlamçılarına
görə isə əcəl ikiyə ayrılır: əcəli-mübhəm və “əcəli-müsəmma”. Bu terminlər alimlərə
görə, müxtəlif şəkillərdə ifadə edilir. Sübhaninin də qeyd etdiyi kimi, insanın təbii
ömrü təxminən 120 ildir, lakin bu əcəl qəti deyil. Həyatındakı müəyyən səbəblərə görə
bu müddət azalıb arta bilər.
14
Şeyx Müfid də iki əcəli qəbul etmişdir. Ənam surəsinin
2-ci ayəsi, Fatir surəsinin 11-ci ayəsi, Nuh surəsinin 9-11-ci
ayələrini dəlil gətirən
Şeyx Müfid bu dəyişikliyin bəda olmadığını vurğulayır. Müfidə görə, ikinci əcəl qəti
təqdir edilmiş olan müsəmma əcəldir. Bir çox Şiə mənbədə qarşılaşdığımız 100-120
il ömür yaşaya bilmə nümunəsinə Müfiddə də rast gəlirik. Digər düşüncə
məktəblərində olan münaqişələr, insanın ömrünü artıra bilən sədəqə,
sileyi-rəhim, dua
və bir qisim ibadət və itaətlərin ömrü artırdığına dair rəvayətlər paralel şəkildə
müzakirə olunmuşdur. Zeydilərin düşüncəsi də Mötəzilənin əksəriyyəti ilə
İsnəəşəriyyənin düşüncəsinə yaxındır.
15
Ancaq Zeydiyyədə də əcəl məsələsində “Əcəl
birdir” və “əcəl ikidir” deyən hər iki düşüncəyə rast gəlinir.
16
Əcəl məfhumu əzəli yazı düşüncəsi içərisində ən qızğın müzakirələrin aparıldığı
bir məfhumdur. Buna görə hər hansı düşüncə məktəbinin əzəli yazı, qədər konseptini
anlamaq üçün başda əcəl terminini necə izah etdiklərinə baxmaq lazımdır.
13
Əllamə Hilli. Kəşful-murad fi şərhi Təcridil-itiqad. Qum: Müəssəsətun-nəşril-İslamiyyə, 1425, səh.
461-462.
14
Cəfər Sübhani. əl-İlahiyyat alə hudəl-Kitab vəs-sünnə vəl-əql. Qum: Müəssəsətul-İmam əs-Sadiq,
1426, IV cild, səh. 228-229.
15
Cihat Tunç. “Ecel”. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul: 1994, X/382.
16
Namık Kemal Okumuş. “Şiada –İmamiyye ve Zeydiyye özelinde- ezeli yazgı algısının temel
basamakları olan kader, kaza, ecel, rızık ve beda anlayışı üzerine bazı tespitler”. e-makalat mezhep
araştırmaları, VII/1 (Bahar 2014), səh. 19-86.