ƏLYAZMALAR YANMIR
13
№ 1, 2016
əlyazma xəzinələrindəki məlum nüsxələrinin təsvirlərinə, əlimizdəki əlyazmanın müqəddiməsinə
əsasən sözügedən əsərin beş babdan ibarət olduğunu aydınlaşdırmışıq. Aşkarladığımız “Ənvari-
aşiqin” nüsxəsi isə sözügedən əlyazmalardan fərqlənir. Belə ki, əvvəlində köçürücünün yazdığı
kimi, müqəddimə bu əsərin əlyazması ilə bağlı bəzi məsələlərə aydınlıq gətirir: “... Cəmi mömin
olan qarındaşlaruma zahir və hüveyda olsun ki, bu nüsxəyi-kamili cəm edənin ismi-şərifləri Yazı-
çıoğlu Əhməd Bicandır... Bu kitabın ismi-şərifi Ənvari-aşiqindir. Anunçun ki, cəmi zahir və batin
nurları bu kitabda cəm olunmuşdur. Bu kitab beş bab üzrə xətm olunmuşdur...” Katib həmçinin
babaların başlıqlarını belə təqdim edir: “Əvvəlinci bab cəmi mövcudatın vücudə gəlməgindən
bəyan edərdi, ikinci bab ənbiyanın macəraların bəyan edərdi, üçüncü bab məlayiklərin ovsafin
bəyan edərdi, dördüncü bab qiyaməti-əvamin bəyan edərdi, beşinci bab uçmaq və damu əhvalın
bəyan edərdi”. Katib ömrün vəfa etməyəcəyindən, nüsxəni başdan-başa köçürə bilməyəcəyindən
qorxduğunu bildirir və beş babın hər birinin əhəmiyyətli olduğunu göstərməklə yanaşı, sonuncu iki
babın daha mümkünlüyünü düşünərək yazır: Birisi-qiyamət babidir, birisi uçmaq və damu
babidir...kitabət etməyə qəsd etdüm. Beləliklə, Əbdürrəhman Nuxulu Yazıçıoğlu Əhməd Bicanın
“Ənvari-aşiqin” əsərinin yalnız iki fəslini - IV və V bablarını köçürmüşdür. Bu iki bab da özlüyün-
də etiqad, ehkam, cihad, zikr, səbr, elm, üləma, dünya və s. həsr edilmiş bölmələrə ayrılmışdır.
Bütün bu mövzular müəllifin çağdaş zamanına uyğun şərh olunmuşdur. Üləma fəslindən nümunə
kimi bir neçə cümləyə nəzər salaq: “Peyğəmbər (s.ə.) ayıtdı bir kişi elm təhsil eyləsə, ol kişi
ustadinə gedərkən firiştələr qanadların ol kişinin ayağı altına döşərlər... bənüm ümmətümin alimləri
iki dürlüdür. Biri şol kişidir ki, həq-təala ana elm verdi. Ol elmi xəlqə söylədi, xəlqdən nəsnə təmə
eyləmədi və elmi bəhayə satmadı. Anın kibi alimlər üçün göydəki quşlar və dənizlərdəki balıqlar və
yer üzündəki canəvərləri... salavat verürlər. Ol kişi Həqq-Təala həzrətlərünə varurlər və biri şol
dövlətdən və əcəm səadətindən ki, bən zəifi məhrum etməyüb vəsilə oldu” (Bican: 6412). Xatimədə
müəllifin göstərdiyi kimi əsər Geliboluda tamamlanmışdır; bu səbəbdən də gelibolulardan söz
açmışdır: “Gelibolu qevmi iki dürlüdür. Birisi qazilərdir, birisi ğazilərdir, şəhidlərdir. Amma onlar
ki, ğazilərdir, iki bölükdür. Birisi kafər ilə ğəza edənlərdir, birisi isə ğəza edənlərdir. Amma onlar
ki, şəhidlərdir, dəxi iki bölükdür, birisi küffar əlində şəhid olanlardır, birisi ğəffar əlində şəhid
olanlardır” (3).
Əhməd Bican xatimədə “Cəmi aləmin məşaixi-əsrarini və ürəfa ənvarini qılbəqıl aləmin
əvvəlindən axırınadək üç dürlü ibadət ilə bəyan” eylədiyini, bunlardan birinin “təşrih, biri təhqiq və
biri təmsil” olduğunu, “nə dənlü xitabəti-ilahiyyə var isə Tövratdan və Zəburdan və İncildən və
Qurandan...uşbu kitaba cəm olduğunu” yazır. Əlyazmada İmam Şafei, İmam Razi, Əbu Hərirə,
Şeyx Sədrəddin Qunəvi, İmam Ğəzali, Mühyiəddin Ərəbi, İbn Kəsir, Nəsirəddin Tusi kimi məş-
hurların adı çəkilir, onların əsərləri və fikirlərinə müraciət edilir. Əhməd Bican Yazıçıoğlunun “Ən-
vari-aşiqin” əsəri əlyazmasının Azərbaycan Əlyazmalar İnstitutunda üzə çıxardığımız bu nüsxəsi
XV yüzillikdə Türkiyədə elm, ədəbiyyat, dil (xüsusilə nəsr dili) və tərcümə tarixinin, eləcə də
Azərbaycandakı Türkiyə ilə bağlı əlyazmaların, ümumiyyətlə, orta çağlar Azərbaycan-Türkiyə əla-
qələrinin xüsusilə təsəvvüf tarixinin daha dərindən öyrənilməsi baxımından diqqətəlayiq abidə-
lərdən biridir.
Əhməd Bicanın “Dürri-məknun” əsərinin həm Avropa, həm də Şərq əlyazma xəzinələrində
nüsxələri mühafizə olunmaqdadır. Hanna Söhrveid, Barbara Fleminq, Manfred Qetzin Almaniya-
Marburq və Berlin Dövlət kitabxanalarında saxlanan yeddi əlyazmasının təsvirini vermişlər (23,
298-299). E.Rossi Vatikan nüsxəsindən söz açmış (22,258-259), Q.P.Matviyevskaya və B.A.Ro-
ƏLYAZMALAR YANMIR
14
№ 1, 2016
zenfeld əsərin Vyana, Qota, Drezden, Paris əlyazmalarından məlumat vermişlər ( 15,II, 503).
F.Ə.Karatay Topqapı Sarayı Muzeyindəki 1598, 1633, 1636, 1755-ci illərdə köçürülmüş dörd,
Ə.Gölpınarlı Konya Mövlana Muzeyindəki yeganə nüsxəsindən yazmışlar (10, I, 440-441; 9, III,
449-450). Sözsüz ki, bütün bu əlyazmalar mövcud nüsxələrin hamısını əhatə etmir. Bu fikrimizi
“Dürri-Məknun”un Azərbaycan Əlyazmalar İnstitutunda üzə çıxardığımız B-3858 şifrli nüsxəsi
təsdiqləməkdədir (18, 16-18). Əlyazma h.1265 (m.1845)-ci ildə Əhməd bin Mahmud bin Bəliğ əlilə
nəstəliq xəttilə köçürülmüşdür. Ölçüsü 17,5x22,5sm, sətir sayı 17, mürəkkəbi qara və tünd qırmı-
zıdır. Cildi yoxdur. Həcmi 1+88 vərəqdir. Bəzi sətirlərin altından qırmızı mürəkkəblə xətt çəkil-
mişdir. 1a vərəqində üçbucaqlı möhür basılmışdır. Mətnin başlandığı vərəq 1-dən əvvəlki vərəqdə,
1a-da müxtəlif qeyd və tarixlər (h.1278 və 1b-də qırmızı mürəkkəblə əsərin fehristi (Fehrüsti-kitabı
Dürri-məknun) yazılmışdır. Əsər əlyazmada “Kitabi-Dürri-məknun, müəllifi-l-Bican Əhməd ibn əl-
Katib” kimi təqdim olunur. Araşdırmalar nəticəsində əlyazmanın XV əsrdə yaşamış, “Məlhəmə”silə
məşhur Saleh və ya Səlahəddin Əl-Katib Yazıçının kiçik oğlu Əhməd Bicanın əsəri olduğu dəqiq-
ləşdirilmişdir. Əhməd Bican və onun bu əsəri yuxarıda anılan Şərq əlyazma kataloqlarından başqa,
M.T.Bursalının “Osmanlı müəllifləri”, Kocatürkün “Türk ədəbiyyatı” əsərlərində, İslam ensiklope-
diyasının müvafiq oçerkində və s. yad edilmişdir. Azərbaycanda isə, başqa neçə-neçə türk müəllifi
kimi Əhməd Bican və onun “Ənvari-aşiqin”, “Əcaibul-məxluqat”, “Müntəha” əsərləri kimi “Dürri-
Məknun”unun əlyazması da əhatəli öyrəniləmdir.
Əhməd Bican bu əsərin yazılma səbəbi, mövzusu və adı ilə bağlı müqəddimədə aşağıdakıları
yazmışdır: “Pəs Həqq-Təalanın qüdrətindən və əzəmətindən elmim irdügi qədər bəyan eyliyəyim ta
kim, həqqin qüdrəti və əzimətin bundan qiyas edəsən. Bu azacıq ömr içində fitnə zamanında cəhanı
gəşt edüb, gəzməgə ehtiyac olmiyə. Cəm edüb kimi təfasirdən və kimi hekayətlərdən qəbul etdik-
lərindən gətirib, bir kitab etdim və adını “Dürri-məknun” dedim, ta kim, mütaliə qılanlar Həqq-Tə-
alanın qüdrətin və əzimətin bilələr və fəqiri dua ilə yad edələr” (2,1b-2b). Müqəddimədə həmçinin
əsərin fəsillərinin adları sadalanır. Lakin, nədənsə, bunlar mətn daxilindəki fəsil başlıqlarından
fərqlidir. Başqa orta əsrlər əlyazma abidələri kimi, bu əsərdə də fəsillərin adları onun məzmunu
haqqında təsəvvür yarada bilir. Beləliklə, “Dürri-məknun” 18 bab-fəsil üzrə tərtib edilmişdir: Əv-
vəlki bab gögləri, ərşi, kürsi, lövhi-Qələmi, uçmağı, tamuyi, Ayı və Günəşi və məlakiyəyi-Mü-
əzzəni bəyan edər (3b); Əl-bab əs-sani yerləri və yerlərdəki əcaibi və məxluqatı bəyan edər (14a);
Üçüncü bab bu yer yüzin və məxluqin bildürir (20b); Dördüncü bab elmi-həndəsə birlə iqlimləri və
saətləri bəyan eylər (28a); Beşinci bab tağlərin əcayibin bildürir (30b). Altıncı bab dənizləri və
cazirələri və onda olan məxluqati bəyan eylər (32b); Yeddinci bab şəhərlər və məscidlər və deyrlər
və iqlimlər bəyanindədir (36a); Səkkizinci bab məscidlər və deyrlər əcayibin bəyan edər (41b);
Toquzinci bab Süleyman Peyğəmbərin təxtin və səltənətin bəyan edər (46b); Onuncu bab Bilqeysin
təxtini və Süleymana gəlüb bulduğunu bəyan edər (49a); On birinci bab ömürlər təqdirin bəyan edər
(51b); On ikinci bab xişmindən həlak olan yerləri bəyan edər (53b); On üçüncü bab hükəma
quluncə otlar və yemişlər və taşlər xassiyyətin bildürir (62b); On dördüncü bab surətlər və şəkillər
və bəzi şəhərlərdə hekayətlər bildürir (67b); On beşinci bab quşlar və Simurğ, Ənqa hekayətin
bildürir (69b); On altıncı bab rümuzi-cuğriyə və hulusi-kövniyyə bəyanindədir (73b); On yeddinci
bab işarət səadətinin bəyanindədir (77b); On səkkizinci bab münacati-İlahiyyə və bəz məvaiz və
məsayil bəyanindədir (81a).
Əhməd Bican “Dürri-məknun”da qələmə aldığı mövzular haqqında məlumat verməklə yanaşı,
onların maraqlı və qeyri-adi tərəflərini qabarıq nəzərə çatdırmağa çalışmışdır. Əsərdə hekayə və