_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
119
Bütün bunlar Fuadın xarakterinin yalnız bir
tərəfidir. Digər mühüm bir tərəf də var ki, o, birinci ilə
təzad təşkil edir. Firavan güzəranı və yüksək vəzifəsi
ilə rahat yaşamalı ikən, Fuad narahatlıq içindədir.
«Real» iş adamı kimi «xırda» məsələlər ətrafında baş
sındırmağa macalı olmadığı halda, bütün gün ərzində
(xatırladaq ki, povest bir gündə baş verən əhvalatları
və həmin müddətdə xatırlanan hadisələri əhatə edir)
düşünüb-daşınmaqla
məşğuldur;
Şövqünün
göstərişinə uyğun olaraq «dünəndən uzaqlaşmaq»
istədiyi halda, özünün dünənki əməllərini ağrılı-acılı
xatirələr kimi yada salmaya bilmir. «Camaatla iclas
keçirir, camaat iclasda danışır, o isə öz-özü ilə öz
içində gündə yüz iclas keçirir, yüz daxili səs eşidir».
Mənəvi oyanma və daxilən öz əməllərini araşdırma!
Fuadın Kəbirlinskidən başlıca fərqini ortaya çıxaran bu
cəhət «Macal» povestinin psixoloji təsvir üsulunu
ortaya çıxarır və psixoloji təhlil vasitəsi kimi daxili
monoloqu əsərin təbii tərkib hissəsinə çevirir. Daxili
konfliktin povest boyunca izlənib işıqlandırılması
funksiyası digər elementlərlə bərabər, daxili monoloqa
da həvalə edilir.
Psixoloji nəsrin tarixi təcrübəsindən məlumdur ki,
daxili monoloqun estetik mükəmməlliyi onun dialoqlu
səciyyə daşıyıb-daşımaması, mənəvi kolliziyanı əks
etdirib-etdirməməsi
ilə
daha
çox
ölçülür.
F.Dostoyevski yaradıcılığını polifonik nəsr baxımından
tədqiqata
cəlb
edən
M.Baxtin
F.Dostoyevski
nəsrindəki daxili monoloqları personajın öz özü ilə və
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
120
özgələri ilə «gizli dialoqu» və «mübahisəsi» sayır (8,
141). Ədəbiyyatşünas A.Boçarov müasir nəsrdə daxili
monoloqun başlıca mahiyyətini konfliktlə bağlılıqda
görür: «Daxili monoloq o zaman yaranır ki, dialoqlu
səciyyə daşısın, başqa sözlə, məzmununda konflikt
ifadə edilsin... Əgər qəhrəmanda iki təsəvvür və
anlayış üz-üzə gəlirsə, əgər insan öz-özü ilə, yaxud
xəyalən başqaları ilə gərgin mübahisə edirsə, daxili
monoloq meydana çıxır» (13, 216).
«Macal» povestində Fuadın düşüncələri qeyri-qəti
və ikili mülahizələrdən ibarətdir. Çünki bu düşüncələrə
müxtəlif adamların müəyyən həyat problemləri ilə
əlaqədar müxtəlif qənaətləri qarışıb. Fuadın öz-özünə
münasibəti
həm
onun
ətrafdakı
adamlara
münasibətindən, həm də ətrafdakı adamların ona
münasibətindən asılı olub, özünütəhlil xarici təsirin
bilavasitə nəticəsi kimi meydana çıxıb. Ətraf mühitlə
Fuadın «mən»i arasında səbəb-nəticə əlaqələri
baxımından povestdə belə bir səhnə simvolikdir ki,
Oqtay (Fuada ardıcıl təsir göstərən ətraf mühitin
nümayəndəsi) ona görüləcək gündəlik işlər sırasında
«özümlə görüş»ü də planlaşdırmağı təklif edir. Özü ilə
ilk «görüşləri»ndə birinci Fuad – Şövqüyə yaxın olan
Fuad şübhələrdən uzaqdır, tutduğu yolun doğruluğuna
inanır.
Şövqüyə
yaxınlaşa-yaxınlaşa
doğma
adamlarından – atası Qurban kişi, müəllimi Fuad
Salahlı və dostu Oqtaydan mənən uzaqlaşan Fuad bu
uzaqlaşmaya biganə qalmaq istəyir. Dostlarının ona
qarşı soyuq münasibətini həsəd hissindən doğan təbii
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
121
hal kimi qəbul edir, onları gücsüzlüklərinə görə
qınayır: «Oqtay bir dəfə ağzından qaçırtdı ki, «Fuad,
sən elə bilirsən biz sənə paxıllıq edirik, vallah, inan ki,
eləmirik», lap «qarğa, məndə qoz var» oldu. Çox əcəb
eləmirsiz, daha yaxşı, atovuz rəhmətlik. Bəs niyə
eləmirsiz? Çox nahaq eləmirsiz!.. Yaxşı, paxıllıq
demə, həsəd de, rəqabət hissi de, özgənin uğurlarına
qısqanclıq de, nə bilim, nə deyirsən de. İş sözdə deyil
ki, məsələnin məğzində, mahiyyətindədir. Nə belə fəxr
edirsiniz ki, paxıl deyilik. Deməli, yarış hissi yoxdur
sizdə, qalib gəlmək əzmi, iradə, inad, qüvvə yoxdur.
Gücsüzlərin təsəllisidir sizin təsəlliniz, odur ki, həmişə
güclülərin kölgəsində daldalanıb qalacaqsınız» (12,
76).
Fuadın daxili monoloqları düşüncələrin təktərəfli
istiqamətindən çoxtərəfliliyə doğru tədricən inkişaf
etdirilir. Fuad başqalarının onun barəsində dedikləri və
düşündüklərini təkzib etməyə çalışsa da (məsələn,
«Fuadın bəxti Şövqü ilə qohum olanda gətirdi». Qoy
elə
düşünsünlər,
cəhənnəmə
ki...»),
onun
düşüncələrində inamla şübhə, Öz qənaəti ilə Özgə
qənaəti üz-üzə gəlir: «Bir var şüurun, beynin, məntiqin
dəlilləri («real» iş adamı olan Fuadın Öz qənaəti –
M.K.), bir də var ürək qanunları, hisslərin müvazinəti
(Özgə qənaəti – M.K.)... Soyuq şüur mühakimə yürü-
dür ki, adamlardan, yaxşılıq belə elədiyin insanlardan
qorun, məsafə saxla, çomağını əldən qoyma (Öz
qənaəti – M. K.). Amma bunu nəzəri, mücərrəd
cəhətdən dərk edirsən (Özgə qənaəti – M.K.).
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
122
Fikirləşirsən ki, day içində möhkəm qala tikməsən, heç
bir acı söz, heç bir tikan, heç bir gizli ox sənə xətər
gətirə bilməz (Öz qənaəti – M.K.). Amma bu mücərrəd
şüur qalaları real hisslərin seli qarşısında nə qədər
gücsüzdür, üfürsən yıxılandır... Ümumi yox, konkret bir
bədxahlıqla rastlaşdınmı, ürəyinə batan iynələrin
ağrısını duydunmu – bütün o abstrakt müdafiə sədlərin
alt-üst olur, dağılıb puç olur... Görürsən ki, ilahi, içində
heç bir səngərin – süpərin yox imiş, ehtiyatında heç bir
padi-zəhr saxlamayıbsanmış (Özgə qənaəti – Fuad
bütün bu Özgə qənaətlərinin dəqiq ünvanını da
göstərir: Oqtay – M.K.)... Yenə deyəsən Oqtayla
danışıram, Oqtayla mübahisə edirəm. Nə olub belə?
Niyə Oqtay bu gün, tək elə bu gün yox, bir çox
vaxtlarda
mənim
görünməz
daxili
opponentimə
çevrilir?» (12, 76).
Povestdə elə daxili monoloqlar da var ki, orda
Özgə qənaəti artıq Oqtay kimi kənar adamlara yox,
bilavasitə
Fuadın
özünə
məxsusdur.
Daxili
mükalimənin hər iki tərəfində duran eyni bir adamdır,
eyni bir adamın (Fuadın) bir-birinə zidd baxışlarıdır.
Özgə qənaətlərinin təsiri ilə Fuadda ikinci «mən»
yaranır və bu halda başqa adamlarla daxili monoloq
formasını qəhrəmanın öz ikinci «mən»i ilə dialoq
forması əvəz edir; Fuadın qəlbində əks-səda tapan
Özgə qənaəti ikinci «mən» şəklində təzahür edir.
Uşaqlarının xüsusi idarə maşınında məktəbə gedib-
gəlmələri Fuadın ürəyindən deyil: «Əvvəla, belə şeyə
yaxşı baxmırlar, xüsusilə son vaxtlar ciddi yanaşırlar
Dostları ilə paylaş: |