_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
123
belə məsələlərə. Hökumət maşınını şəxsi məqsədlər
üçün istifadə etmək – filan, peşməkan. Eşidib-bilən
olacaq, mütləq, çatdırıb eləsələr yaxşı düşməz. Ancaq
nə etməli... (Fuadın sözləri – M. K.) «Zəhmət çəkib bir
saat tez dur, apar» (ikinci «mən»in sözləri – M. K.). –
Mümkün deyil, gecələr ikidən, üçdən tez yatdığım
olmur, mən yazıq da sutkada heç olmasa beş-altı saat
yatıb yuxumu almalıyam, ya yox. Yuxusuz gecədən
sonra günün bütün gərginliyinə tab gətirmək asan işdir
bəyəm (Fuadın sözləri – M. K.)? – Arvadın aparsın,
işləyib eləmir, nə olar məgər (ikinci «mən»in sözləri –
M. K.). Xəyali müsahibinin bu dəlilinə Fuad dürüst və
dəqiq cavab tapa bilmirdi» (12, 17).
Ə.Əylislinin «Güllü paltar mövsümü» povestində
Canəli müəllimin daxili mükalimələri Fuad tipli
adamların yox, Oqtay kimilərin daxili mükaliməsidir.
Oqtay kimi Canəli müəllim də şəxsi mənafeyini güdən
fuadların və fətdahların əksinə olaraq, riyakarlığa
dözməyi bacarmır. Maraqlıdır ki, Canəli müəllimin
qəlbində baş qaldıran Özgə səsi «həyatın nəbzini
tutan» fuadların və fətdahların səsidir. Həmin səslə
Canəli müəllim özünə yad bir adam kimi «qardaş»,
«Canəli müəllim» xitabları ilə müraciət edir, özünü
vasvasılıqda, «bir para xırda-mırda şeyləri qurdalayıb,
içindən dərd çıxarda-çıxarda bu gözəl dünyanı özü
üçün cəhənnəmə döndərməsində» təqsirləndirir:
«Yox, qardaş, belə yaramaz. Bu təhər fikirləşməynən
sən heç vaxt heç bir nəticə hasil eləyə bilməyəcəksən.
Fikirləşib
yorulacaqsan.
Yorulub
aləmi
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
124
qarışdıracaqsan. Sonra yenə təzədən sətir başından.
Yeni səhifədən... Beləcə, ölənəcən... Ölənəcən
bilməyəcəksən ki, fikrin nədir, azarın nədir. Əgər
bacarıb, bu fikir-xəyalatın daşını birdəfəlik atsaydın,
əlbəttə, lap əla olardı. Amma madam ki bunu eləmək
əlindən gəlmir, onda, heç olmasa, adam ol, bir qədər
sistemli fikirləş... Sənə elə gəlir ki, o qarasaç, qara
kostyum oğlan da haçansa, haradasa, bir vaxt, nəsə
insan adına yaraşmayan bir iş görüb: ya kiməsə
yaltaqlanıb, ya kimisə aldadıb, kiməsə yalan deyib...
Sən, söz yox ki, çox şeyləri şişirdirsən» (3, 204-206).
Özgə səsi ilə özünü təqsirləndirən Canəli müəllimin
daxili monoloqunda fətdahlar mühitinin müqaviməti
qarşısında gücsüzləşən, təklənən bir adamın ruhi
pərişanlığını görürük. Daxili monoloq davam edir və
biz Özgə səsinə cavab verən Canəli müəllimin Öz
səsini eşidirik. Bu səs naqis mühitə qarşı barışmaz və
amansız olmağa çağırır, «bir beş sizdən; bir üç
bizdən» deyib qəbul imtahanında Canəli müəllimə
rüşvət təklif edən fətdahların səsinə qəti etirazını
bildirir: «Yox, kəsmək lazımdır bütün bu fətdahların
toxumunu. Silmək lazımdır yer üzündən bunların
nəsli-nəcabətini... Nədi? Çətindi? Bəli, çətindi, ona
qalsa çox şey çətindi. Bu istidə imtahan götürməyin
özü də» (3, 222).
Beləliklə, fərqli adamlar olsalar da, Fuad və Canəli
müəllimin özünütəhlil məqamları belə bir məntiq
əsasında qurulur: qəhrəmanı ətraf mühitdə mövcud
olan sosial rəylə qarşılaşdırmaq. Mənəvi iflasa
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
125
uğramaqda olan Fuad bu qarşılaşmada iflasın dərk
edilməsi anlarını yaşayır. Mənəvi saflığını qoruyan
Canəli müəllim isə sosial rəylə (bu rəy «necə
yaşamalı?» sualına cavab verən müxtəlif meylləri, o
cümlədən
Fətdah
kimi
rüşvətxorların
həyat
meyarlarını əhatə edir) qarşılaşmada öz məhrumiyyət
və itkilərini götür-qoy edir və nə qədər ağır olsa da, öz
əxlaqına sadiq qalmağı üstün tutur.
S.Əhmədovun bir çox «etiraf» qəhrəmanları
Ç.Hüseynovun yuxarıda xatırlatdığımız bölgülərindən
kənara çıxır və xüsusi əlamətlər nümayiş etdirir.
Yazıçının
«Qanköçürmə
stansiyası»
povestinin
qəhrəmanını (Hüsəni) yüksək əxlaqlı (ideal), mənəvi
təmizlənmə hissi keçirən, ya da mənəvi cəhətdən
pozulub bu pozğunluqdan qurtarmağa can atan insan
kimi səciyyələndirsək, birtərəfliliyə yol vermiş olarıq.
Hüsəndə daxili ikiləşmə axtarmaq yersizdir. Povest heç
də Hüsənin mənəvi oyanmasından, yaxud onun
hansısa yeni istiqamətə doğru dəyişməsindən bəhs
etmir. Povest Hüsənin xarakterinin indiyə qədər özünü
göstərmiş və bəlkə bundan sonra da göstərəcək sabit
cəhətlərindən söhbət açır.
Müəllifin bəzi başqa əsərlərində diqqəti cəlb edən
bir cəhət – hadisələrin cərəyanı üçün xüsusi məkanın
seçilməsi «Qanköçürmə stansiyası» povestində də
müşahidə
olunur.
Laçının
daxili
od-alovu
ilə
Həsənxanların
mənəvi
soyuqluğu
və
süstlüyü
arasında
təzadı
qabarıq
nəzərə
çarpdırmaqda
yanğınsöndürənlər
idarəsi
(«Yamacda
nişanə»
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
126
povesti); Kainatın, onun ailəsinin, qonum-qonşularının
maddi və mənəvi ehtiyacları ilə bağlı həqiqətləri
aşkara çıxarmaqda Dağüstü park; heyvanxana, Yaşıl
teatr və onun yaxınlığında yerləşən bir həyət («Yaşıl
teatr» romanı); birlikdə istirahətə gəlmiş yaxın qohum
və dostların mənəvi cəhətdən bir-birindən uzaqlığını
göstərməkdə Toğana yaylağı («Toğana» romanı)
xüsusi əhəmiyyət kəsb etdiyi kimi, Qanköçürmə stan-
siyası da Hüsənin psixoloji aləminin açılmasında mü-
hüm rol oynayır. Sallaqxanada qəssab işləyən Hüsən
kiçik qardaşı Sevindiklə birlikdə, xəstələnmiş anasını
şəhər xəstəxanalarından birinə gətirir. Xəstənin
xəstəxanaya götürülməsi üçün qan vermək tələb
olunur.
Qardaşlar
qanköçürmə
stansiyasına
yollanırlar. Hüsən həyəcan keçirir, necə olur-olsun,
qan vermədən vəziyyətdən çıxmaq üçün yollar axtarır.
Hüsənin keçirdiyi təlaşın təbii psixoloji əsası var: vaxti-
lə bir cöngəni kəsərkən onu başı bədənindən yarı
üzülmüş vəziyyətdə əlindən buraxıb və bununla da
«urvatsızlığa» yol verib. O, qəssablıq işindəki bu
«günah»ının
müqabilində
taleyin
hökmü
ilə
cəzalanacağından qorxur. Qanköçürmə stansiyası bu
qorxu hissini artırır, Hüsənin daxili təmkinini pozur və
onu ardı-arası kəsilməyən düşüncələrə qərq edir.
Kəsilərkən cöngənin əldən buraxılması camaat
arasında müxtəlif söz-söhbətə səbəb olub və belə
yozulub ki, Hüsən yoncalıqda otarmaqla «heyvanı
umsundurub, əcəl ayağında aldadıb. Dünyada,
şəriətdə bundan böyük günah işlətmək olmaz».
Dostları ilə paylaş: |