81
rəhbərlik etməyə başlamışdır. İlk dövrdə üzvləri əsasən keçmiş
“hümmətçi”lərdən ibarət olan təşkilata sonradan milli
düşüncəli şəxslərin, o cümlədən digər milli təmayüllü təş-
kilatlardan (əsasən “Difai” və b.) çıxmış hərəkatçıların axını
nəticəsində onun sıraları genişlənmişdir.
Partiyanın qəbul etdiyi 8 bəndlik ilk proqramında aşa-
ğıdakı müddəalar yer almışdır (1.46, s.102):
1. Millət və məzhəb fərqi qoyulmadan bütün müsəl-
manların birləşməsi;
2. Müsəlman ölkələrinin itirilmiş müstəqilliklərinin bərpa
edilməsi;
3. Müstəqilliklıərini müdafiə və bərpa etmək üçün
mübarizə aparan bütün müsəlman ölkələrinə maddi və mənəvi
kömək etmək;
4. Müsəlman ölkələrinin və millətlərinin müdafiə və
hücum qüvvələrini artırmaq ücün onlara kömək etmək;
5. Bu ideyaların yayılmasına mane olan bütün əngəllərin
aradan qaldırılması;
6. Müsəlmanların birliyinə və tərəqqisinə çalışan bütün
partiyalarla əlaqə yaratmaq;
7. Bəşəriyyətin səadət və tərəqqisinə çalışan xarici
cəmiyyətlərlə ehtiyac olan zaman əlaqə və fikir mübadiləsi
yaratmaq;
8. Müsəlmanların həyat uğrundakı mübarizəsini güclən-
dirmək, onların ticarət, sənaye və ümumiyyətlə iqtisadiyyatını
inkişaf etdirmək.
Proqramdan göründüyü kimi “Müsavat” partiyası fəaliy-
yətinin ilk illərində əsasən müstəmləkəçi (rus imperiyası) və
təcavüzkar (Qərbi Avropa) qüvvələrə qarşı müsəlman dövlətlə-
rinin və xalqlarının birləşməsi və azadlığı ideyası ilə çıxış
etmişdir. Lakin bu heç də dini ideologiya demək deyildi və
daha çox türkçülüyə xidmət edirdi. Belə ki, birincisi, bu ideya
müasirlik ideyaları (ETT, demokratiya, avropalaşma və s.) ilə
paralel aparılırdı. İkincisi, o dövrdə ən böyük və güclü müsəl-
man dövlətləri (Osmanlı və Qacarlar dövlətləri) məhz türk
82
dövlətləri idi və rus imperiyası tərkibində yaşayan müsəlmanlar
da əsasən türk xalqları idi. Müstəmləkəçi və təcavüzkar
qüvvələr isə məhz xristian dövlətləri idi və xalqı bu qüvvələrə
qarşı məhz dini motivlə yönəltmək daha asan idi. Başqa sözlə,
türkçülüyə yol islamçılıq və müsəlman birliyi ideyalarından
keçirdi. Təsadüfi deyil ki, sonradan formalaşmış və inkişaf
etmiş türkçülüyün özündə də islamçılıq əsas üç prinsipdən biri
kimi qəbul olunmuş və bu gün də qəbul olunur.
Məsələyə daha geniş aspektdə yanaşsaq deyə bilərik ki, o
vaxtkı müsəlman birliyi ideyası müxtəlif millətlərin müstəm-
ləkəçiliyə və təcavüzə qarşı birgə milli azadlıq mübarizəsinin
mütərəqqi ideyası idi. Yəni bu ideya dini ideologiyaya yox,
məhz millətçiliyə xidmət edirdi.
Birinci Dünya müharibəsinin (1914-18) başlaması Azər-
baycanda milli hərəkata bir az da təkan vermişdir. Belə ki, bu
müharibədə Rusiya ilə Osmanlı dövlətinin əks tərəflərdə olma-
sı, Osmanlı dövlətinin müharibədə iştirakını məhz xristian tə-
cavüzünə qarşı müsəlmanların cihadı kimi qiymətləndir-
məsi Azərbaycanda panislamist və pantürkist düşüncənin, o
cümlədən antirus əhvali-ruhiyyəsinin və milli azadlıq ide-
yasının güclənməsinə səbəb olmuşdur. Yəni milli azadlıq
ideyasının inkişafında dini təəssübkeşlik hissi də müsbət rol
oynamışdır.
Hətta bu dövrdə keçmiş “Difai”çilər tərəfindən müstəqil
Qafqaz müsəlman dövlətinin yaradılması ideyası irəli
sürülmüş, Aslan xan Xoyski tərəfindən 1915-ci ilin fevralında
gizli surətdə Ənvər paşaya belə bir dövlətin yaradılmasının
layihəsi təqdim olunmuşdur. Sarıqamış məğlubiyyətindən
(yanvar, 1915) sonra Ənvər paşa bu layihəni təsdiqləmiş, lakin
müharibənin sonrakı gedişi bu ideyanın həyata keçməsinə
imkan verməmişdir (1.46, s.112-113).
Bu dövrün ictimai-siyasi fikrinin əsas ifadəçisi olan
mətbuat orqanları “Nicat” (1910-12), “İşıq” (1911-12), “İqbal”
(1912-15), ”Şəlalə” (yanvar-dekabr, 1913), “Bəsirət” (1914-
20), “Dirilik” (1914-16), “Açıq söz” (1915-18), “Yeni iqbal”
83
(1915), “Səda (1913-15)”, “Qardaş köməyi” (1917), “Türk
sözü” (1918)
və b. olmuşdur. Bu mətbuat orqanlarında
M.Ə.Rəsulzadə, Y.V.Çəmənzəminli (1887-1943), H.Cavid
(1882-1941), Ə.Cavad (1892-1937), A.Şaiq, Ö.F.Nemanzadə,
Ə.Haqverdiyev, F.Köçərli, T.Şahbazi (1892-1937), S.Hüseyn
(1887-1938) və b. ziyalılar tərəfindən milli-ideoloji ideyalar
irəli sürülmüş və təbliğ olunmuşdur. Bu mətbuat orqanları
içərisində M.Ə.Rəsulzadənin rəhbərliyi ilə nəşr olunan “Açıq
söz” qəzeti ideoloji baxımdan xüsusiylə seçilmişdir.
Türkəşmək, islamlaşmaq, müasirləşmək prinsipləri bu
qəzetin şüarı olmuşdur.
1917-ci il, 27 fevral burjua-demokratik inqilabından sonra
imperiya ərazisində siyasi həyat daha da canlanır. Yeni
partiyalar yaradılmağa başlayır və mövcud partiyalar leqal
fəaliyyətə keçir. Həmin dövrdə Azərbaycanda fəaliyyət
göstərən əsas siyasi təşkilatlar “Müsavat”, “Türk Ədəmi
Mərkəziyyət”, “Hümmət”, “Ədalət” və “İttihad” partiyaları və
“Müstəqil demokratik qrup” olmuşdur.
“Türk Ədəmi Mərkəziyyət Partiyası” fevral burjua
inqilabından sonra Gəncədə N.Yusifbəylinin (1881-1920)
başçılığı ilə yaradılmışdır. Millətçi təmələ əsaslanan partiya
Rusiyanın milli azadlıqları təmin edən federasiya əsasında
qurulmasının tərəfdarı olmuşdur. Partiyanın sosial dayağını
əsasən fəhlə və kəndlilər təşkil etmişdir.
“Müstəqil demokratik qrup”a Ə.Topçubaşov və
F.Xoyski (1875-1920) başçılıq etmişlər. Qrup əsasən keçmiş
“Müsəlman İttifaqı” partiyasının və dumanın müsəlman
fraksiyasının fəal üzvlərindən təşkil olunmuş və millətçi təmələ
söykənmişdir.
“Hümmət” partiyası sosialist ideyalarına əsaslanan
təşkilat olaraq RSDFP ilə əlaqəli fəaliyyət göstərmişdir. Burjua
inqilabından sonra leqal fəaliyyətə keçmişdir. 1917-ci ilin iyun
ayında partiyada parçalanma baş vermiş, islahatçı-sosialist
mövqeli üzvlər (İ.Əbilov, S.Ağamalıoğlu, Ə.Qarayev və b.)
partiyadan ayrılaraq Tiflisdə menşevik özəyini yaratmışlar.
Dostları ilə paylaş: |