184
Daşlar dilim-dilimdir.
Çınqıllar-barmaqlarım,
Çarpanaqlar-əlimdir.
Qobustan, qranitdən
Yonulmuş heykəlimdir.
Son ayaqda daşlaşan
Daş olub, qardaşlaşan
Şeirimdir, bayatımdır.
“Cahargahım” , “Zabulum”
“Şurumdur”, “Heyratımdır”.
O, mənim ömrüm-günüm
O mənim həyatımdır!
***
HAYANA APARIR BU YOLLAR MƏNİ
Qartal qayaların baxışı ağır,
Təhlükə tökülür qaşqabağından.
Yolların qırılmaq qorxusu yağır
Zirehli dağların daş papağından,
Hayana aparır bu yollar məni?
Qara buludların qılıncı qında,
Əlində çayların ömür yelkəni.
Qalıb fikirlərim yol ayrıcında,
Çəkir məngənəyə suallar məni,
Hayana aparır bu yollar məni?
Qırmızı, ağappaq yalanlar kimi,
Gah günəş aldadır, gah da qar məni.
Qıvrılıb açılır ilanlar kimi,
Buynuzu içində olanlar kimi,
Hayana aparır bu yollar məni?
185
Keçər üstümüzdən vaxt yeyin-yeyin,
Bir də görərsən ki, axdı bu yollar.
Yox-yox, acizliyin, ümidsizliyin
Gözünə sancılan oxdu bu yollar,
Hayana aparır bu yollar məni?
Köhlən zirvələrin, daş xurcunların
Könlündə, gözündə intizar bitib.
Ayağım altında daş uçqunları,
Başımın üstündə qayalar bitib.
Hayana aparır bu yollar məni?
Qorxuya sədd olan qədim bəndlərin
Köksü şırım-şırım, zədən-zədəndir.
O dağ zirvəsinə qonan kəndlərin
Divar daşları da vahimədəndir,
Hayana aparır bu yollar məni?
Nurlu kəhkəşandır vətən yolları,
Gah oddan adlayır, gah sudan keçir.
Bəlkə gözəlliyə gedən yolların
Çoxu təhlükədən, qorxudan keçir?!
Hayana aparır bu yollar məni?
Yoxsa bu yolların mənzil başında
Könlümü yaşadan ümid yeri var,
Hər gün gəzər məni, axtarar məni?
Ömür yollarıdır bəlkə bu yollar,
Hayana aparır bu yollar məni?!
***
186
NƏĞMƏLİ DAĞLAR
Aparın, aparın məni dağlara,
Aparın Xan qızı baxan yerlərə.
Qızıl sırğa kimi qızıl günəşi
Otlar qulağına taxan yerlərə.
Yağının fikrində min qan, min qada,
Fəlakət yağışı yağdıranda da,
Cəsarət selləri axan yerlərə.
Hər bulaq başında, çay kənarında
Fışqırdı lalələr indi qan kimi.
Ağardı saçları alçaların da,
Qısqanc təbiətli bir eşq oğlunun
Saçı bir gecədə ağaran kimi.
Nəğmə boğçasına döndü bağ, bərə,
Şaxtanın qılıncı qına çəkildi.
Qoynu əfsanəli daş tarixlərə
Kəklik ayağından xına çəkildi.
Qalxdı göbələktək yerdən çadırlar,
Ay düşdü üstünə, oldu süd kimi.
Meşə dənizində yelkən çadırlar
Sanki göydən düşdü paraşüt kimi.
Quşlar nəğmə tutub dimdiklərində,
Quşlar da uçuşur üzü bahara.
Payızda arana baş alıb gedən
Yollar da dağlara qayıdır indi.
Aparın, aparın məni dağlara,
Yaşıl nəğmələrin toyudur indi.
Sular elə şəffaf, elə safdı ki,
Gümüş bulaqların aynalarında
Gözəllər saçını daraya bilər.
187
Aparın, aparın məni dağlara,
Ömür-gün o qədər nainsafdı ki,
Bir qəfil ayrılıq araya girər,
Barı bircə gecə meşədə qalım...
Qorxmayıb ahından ildırımların,
Yatım bir qocaman palıd yanında.
Bir az büllurlaşsın fikrim, xəyalım
Zülmət dərələrin ağ dumanında.
Bir az nəğmə yığım, bir az söz yığım,
Bir də bu yerləri hardan taparam.
Sıyrılıb qınından imkansızlığın
Bu dilbər guşəni gəlib görməyə
Kim bilir, nə vədə imkan taparam.
Bu təmiz havadan, işıqlı sudan
Gözümdə olsa da gərək aparam.
Çəkim əllərimi otların üstə,
Bir az nəğmələşsin kobud əllərim,
Onlar çox borcludur bu həyat üçün,
Bir az gözlərimlə bənövşə dərim,
Bir az bahar yığım ehtiyat üçün.
Yüyən cığırlardan tutum,
o ki var
O tərs yoxuşlarla fikrim güləşsin.
Köhlən zirvələrə qalxım,
qayalar
Ayağım altında üzəngiləşsin.
Görsəniz heyrətdən lal olmuşam mən,
Gəzdirib, gəzdirib, gətirin məni
Bir dilli-dilavər bulaq başına,
Ömrümün qocalıq pillələrindən
Təzədən qayıdım on beş yaşıma.
Görüşüm ilk arzum, ilk istəyimlə,
Hər dağı, dərəni gəzim doyunca,
188
Əlimlə, gözümlə, lap ürəyimlə
O sərt qayalarda bir iz qoyunca.
Gülsün gözlərimdə min arzu istək,
Gülsün gözlərimdə həyat inamı.
Üstünə gün düşən güney qarıtək
Ərisin arada həsrət dumanı.
Ulduz yağışında, nur yağışında,
Çiçək yağışında, gül yağışında
Dərələr, təpələr yuyunur indi.
Aparın, aparın məni dağlara,
Yaşıl nəğmələrin toyudur indi!
***
TƏRTƏR ÇAYI
Qayaları gözəlliyin keşiyində dayanar,
Çiçəkləri günəşin al rənginə boyanar.
Nəğməsindən torpağın yatan bəxti oyanar,
Bulud da zirvələrdən sallanıb öpər çayı,
Məni məftun edibdir yurdumun Tərtər çayı.
Burda dadı başqadır sevincin də, qəmin də,
Hay-həşirdir bayaqdan meşələrin bəmində.
Ləpələr nə oxuyur yenə öz aləmində,
Fərəh, sevinc bürüyüb qəmdən bixəbər çayı,
Məni məftun edibdir yurdumun Tərtər çayı.
Nəğmələri şən ömrün, gözəl çağın davamı.
Ceyran gözlü min suyun, min bulağın davamı,
“Əyri qarın” davamı, “Dəli dağın” davamı,
Yanımca yüyürməkdən bürüyübdür tər çayı,
Məni məftun edibdir yurdumun Tərtər çayı.
Dostları ilə paylaş: |