İdarəetmə mədəniyyəti
işğal edilməsi və başqa xalqların əsarət altına alınması və qarət edilməsi si-
yasətindən imtinanı nəzərdə tutur. Buna baxmayaraq müasir dünya siviliza-
siyası, ayrı-ayrı dövlətlərin (və ya onların qruplarının) öz monopolist iradə-
sini beynəlxalq hüqüq subyektlərinə zorla qəbul etdirmək, onların əsas iqti-
sadi mövqeləri idarəçiliyini öz nəzarətinə götürmək, beləliklə, onların real
müstəqilliyini məhdudlaşdırmaq cəhdləri kimi eqoistlik və avtoritarlıq təza-
hürlərindən hələ tam azad deyil.
Totalitar dövlət quruluşundan demokratik dövlət quruluşuna keçid, post-
sovet ölkələrinin gündəminə, demokratik mədəniyyətin prinsipləri və də-
yərləri əsasında düzgün siyasi həllini tələb edən bir sıra aktual problemlər
çıxarmışdır. Tarixi təcrübə göstərdi ki, hakimiyyətə inamın azalmasının və
inkişaf etmiş ölkələrdə böhran vəziyyətinin yaranmasının daha çox yayıl-
mış səbəbləri həyat səviyyəsinin aşağı vəziyyətdə olması, hakimiyyətin zə-
ifliyi, feodal mentaliteti, korrupsiya, seçki və təyinatların ədalətsizliyi və
başqalarıdır. Eyni zamanda o ölkələrdə ki, hakimiyyət ağlın hisslərdən üs-
tün olduğunu nümayiş etdirir, biliyə və məsuliyyətə, ədalətə, xoş mərama
və müdrikliyə istinad edirdi, müxtəlif sosial qruplara məxsus vətəndaşların
maraqlarına, dövlətin möhkəmləndirilməsinə və inkişafına cavab verən zid-
diyyətli sosial və siyasi problemlər daha optimal, harmonik həllini tapırdı.
Demokratik dövlətlər ona əsaslanırlar ki, avtoritar idarəetmə üslubu xalqın
maraqlarını məhdudlaşdırır və onları ayrı-ayrı siyasətçi və mənurlardan ası-
lı vəziyyətə salır, bu da dövlət quruculuğu prosesini ləngidir, sosial və siya-
si stabillik faktoru olan orta sinfin formalaşmasına mane olur. Demokratik
üslub isə, əksinə, hakimiyyətin xalqa məxsus resurslardan volyuntarist və
ədalətsiz istifadəsi imkanını minimuma endirir. Hakimiyyətin yüksək nüfu-
zu onun cəmiyyətə, öz xalqına, ölkənin ayrılıqda götürülmüş hər bir vətən-
daşına xidmətin effektivlik dərəcəsi ilə doğruldulmalıdır. Bunu nəzərə ala-
raq demokratik dövlət quruluşu cəmiyyətin demokratik mədəniyyətinin fa-
siləsiz inkişafını, demokratik idarəetmə mədəniyyətinin təkmilləşdirilməsi-
ni, icra hakimiyyətinin fəaliyyəti üzərində parlament və ictimai nəzarətin
təmin edilməsini, konstitusiyaya zidd olan və dövlətin özülünü dağıdan so-
sial bəla kimi bürokratizm və korrupsiya ilə mübarizəni nəzərdə tutur.
Demokratik dövlətçilik mədəniyyəti - siyasi və iqtisadi mədəniyyətin, vətən-
daş cəmiyyəti mədəniyyətinin fasiləsiz inkişafını, qeyri-hökumət təşkilatlarının
idarəetmə mədəniyyəti daxil edilməklə, dövlət aparatının, dövlət və sosial ida-
rəetmənin formaları, metodları və texnologiyalarının təkmilləşdirilməsini nə-
zərdə tutur. Bu - məmurların öz xalqına qayğısını, onların ölkə vətəndaşlarına
hörmətini təmin edən maarifçilik idarə üsuluna, insanların maddi rifahı və hə-
yat keyfiyyətinin inkişafına yardım edən müntəzəm sosial-mədəni və iqtisadi
tərəqqiyə əsaslanan mədəniyyətdir. Yalnız belə idarəetmə üsulu xalqın höku-
55
mətə inamına səbəb olar, dövlətin təhlükəsizlik maraqlarına cavab verən sosial
və siyasi sabitliyi təmin edə bilər. O eyni zamanda vətəndaşların təhsilə və xal-
qın fəal kulturoloji maarifə sərbəst keçməsini nəzərdə tutur. Demokratik cə-
miyyət və hüquqi dövlət quruculuğu yoluna qədəm qoymuş ölkələrin milli-
dövlət inkişafının mümkün qədər yüksək sürətini təmin etmək üçün, ilk növbə-
də, feodal maneələri dəf etmək lazımdır. Yaponiya təcrübəsinin göstərdiyi kimi,
bu problemin həlli yolu intellektual mədəniyyətin (təhsilin, elmin və innovativ
fəaliyyətin) qabaqlayıcı inkişafı, güclü milli ideya və milli mədəniyyətin hərtə-
rəfli demokratlaşdırılması, müəyyən sayda idarə funksiyalarının ölkə vətəndaş-
larına və qeyri-hökumət təşkilatlarına verilməsi, onların siyasi həyatda iştirakı-
nın genişləndirilməsidir.
Demokratik dövlətçilik düşünülmüş sosial və kadr siyasətinin, vətəndaş-
ların Vətən qarşısındakı xidmətlərinin ədalətlə qiymətləndirilməsi və qəbul
edilməsinin, insanın fəaliyyət qabilyyətləri, əhəmiyyəti və nəticələrinə
adekvat olaraq, yüksək bölgü münasibətləri mədəniyyətinin həyata keçiril-
məsini tələb edir. Demokratik ölkələrin sosial-mədəni arxitektura quruculu-
ğu əhalinin bütün təbəqələrinin maraqlar balansının və gözləmələrinin he-
saba alınmasını, proteksionizmin və favoritizmin istisnasını, dövlətin mütə-
rəqqi inkişaf maraqlarında şəxsiyyətin daha dolğun inkişafını və onun yara-
dıcılıq potensialı və nailiyyətlərinə imkan yaradan bütün vətəndaşlar üçün
bərabər ilkin şərtlərin təminatını nəzərdə tutur. Bununla bərabər dövlətçilik
mədəniyyəti, həm də iqtisadi inkişafdan gələn gəlirlərin sosial sahələrdə:
elm, təhsil, səhiyyə, əhalinin sosial təminatı və s. necə paylanması ilə mü-
əyyən edilir. Əgər avtoritar rejimlər çox vaxt ictimai şüurla manipulyasını
asanlaşdıran kütlələrin cahilliK və qeyri-mütəşəkkilliyinə istinad edirlərsə,
məktəbi və kilsəni dövlət nəzarəti altına qoyurlarsa, demokratik dövlətlər
xalqın ümumi təhsili və maariflənməsinə, azad sahibkarlığın, şəxsi mülkiy-
yətin, “üçüncü sektorun”, KİV və vətəndaş cəmiyyətinin digər institutları-
nın inkişafına kömək edirlər.
Demokratik dövlətçiliyin əsasını təşkil edən fundamental mədəni dəyər-
lər sistemi və milli mədəniyyət birliyi özündə yalnız xalqın özünəməxsus
milli ənənələri, xüsusiyyətləri və ideallarını əks etdirməli deyil. O həm də -
azadlıq, ədalət, qanunun və insan hüquqlarının aliliyi, xüsusi mülkiyyətin
toxunulmazlığı, xeyirxahlıq, şəxsiyyət ləyaqətinə hörmət, düzlük, sosial və
siyasi məsuliyyət kimi universal demokratik mədəniyyət dəyərlərini də nə-
zərdə tutur. Demokratik dövlətçiliyin mədəni dəyərlərinin əsasını insanın ən
yüksək dəyər kimi qəbul edilməsi təşkil edir, dövlətin bütün fəaliyyəti onun
əsasında və onun naminə qurulur.
Demokratik ölkələrin dövlət quruluşunun əsas formaları unitar və federa-
tiv quruluşdur. Kapitalist cəmiyyətinin inkişaf qanunauyğunluqlarına daha
Fuad Məmmədov
56