dolf Pampiriye, J.Hezertin və elmin bir çox digər etnoloq, sosioloq, tarixçi
və nəzəriyyəçilərinin tədqiqatlarında öz əksini tapmışdır. Dövlətçilik mədə-
niyyəti məsələləri yalnız xüsusi tarixi, o cümlədən, milli dövlətlərin yara-
dılmasına həsr edilmiş əsərlərdə (N.S.Derjavin, Y.V Qotye, V.İ.Piçet,
Z.R.Neyedla və b.) deyil, həm də “ilahiyyət təlimləri”, “müqavilə”, ”coğra-
fi”, “psixoloji” nəzəriyyələri, “sosial darvinizm”, “ictimai münasibətlər”,
“zorakılıq və işğalçılıq” nəzəriyyələri, ”fenomenoloji”, “marksist” konsep-
siyaları adı ilə məlum olan və dövlətçiliyin yaradılma səbəbləri, şərtləri və
üsullarının müxtəlif nöqteyi-nəzərlərini şərh edən digər bir sıra nəzəri əsər-
lər və konsepsiyalarda öz əksini tapmışdır. Cəmiyyətin siyasi təşkilatı olan
dövlət, müxtəlif siniflərin və sosial qrupların maraqları ilə sıx bağlıdır.
Müxtəlif sinfi cəmiyyətlərə ayrı-ayrı dövlətçilik tipləri uyğun gəlir - quldar-
lıq, feodal, kapitalist, sosialist. Tarixi tipindən asılı olmayaraq, hər bir döv-
lət - vasitəsilə cəmiyyətin idarə edilməsini həyata keçirən siyasi təşkilat ki-
mi, öz məzmunu, funksiyalarının qarşılıqlı əlaqəsi, fəaliyyətinin forma və
metodları ilə fərqlənir.
Ölkənin dövlətçilik mədəniyyətinə hər bir xalqın ümumilikdə mədəniy-
yətini müəyyən edən eyni əsas amillər təsir göstərir. Bu, təbii-coğrafi şərait,
xalqın genetik kodu, sosial mühit, tarixi şərait və mədəni mübadilədir. Biz
burada, yuxarıda adı çəkilən, beş obyektiv-tarixi amillə müəyyən edilən
dövlətçilik mədəniyyətinin, onun formaları və texnologiyalarının inkişaf
vektoruna uyğun ümumi qanunauyğunluğunun təzahürünü görürük ki, bun-
lardan sonuncu ikisi beynəlxalq münasibətlərlə sıx bağlıdır. Eyni zamanda
bu prosesdə subyektiv insan amili - insanın mədəniyyəti, öz zəmanəsini qa-
baqlayan, ağıllı siyasət və düzgün idarəetməni həyata keçirən görkəmli şəx-
siyyətlərin və liderlərin şüurlu təsiri həlledici əhəmiyyət qazanır. Xalqların
inkişaf səviyyəsi ilə diktə edilmiş bir sıra səbəblər dövlət təşkilatı və idarə-
etmə prinsiplərinin dəyişdirılməsinə imkan yaratdı. Həyat göstərdi ki, ida-
rəetmə bacarıqları heç də həmişə irsən ötürülmürdü, xalq hər hakimə eti-
mad göstərmirdi. Avropa dövlətlərində əcdadlarının hökmdar olduğunu gü-
man edən irsi kahinlərin yaranması müstəqil kahin nəsillərinin formalaşma-
sı ilə başa çatmadı, belə ki, Roma papası VII Qriqori nigahsızlıq institutunu
tətbiq etməklə, ruhaniləri ailə qurmaq hüququndan məhrum etdi.
Dövlətçilik mədəniyyətinin dəyəri onun sosial məzmunu və rolu ilə mü-
əyyən edilir. Demokratik ölkədə hakimiyyətin idarə və fəaliyyəti xalqın ira-
dəsi və fəaliyyəti ilə ayrılmamalıdır. Demokratik mədəniyyət prinsipləri
əsasında fəaliyyət göstərən müasir kapitalist dövlətində dövlət siyasəti mü-
əyyən sinif və qrupların deyil, bütün xalqın maraq və iradəsini ifadə etməyə
qabildir. Görünür ki, belə siyasətin ən uğurlu ifadələrindən biri - Norveç
Krallığında qəbul edilmiş “ümumrifah dövləti” formuludur. Vaxtaşırı məq-
Fuad Məmmədov
98
İdarəetmə mədəniyyəti
sədyönlü mədəni islahatlar keçirilməsini tələb edən belə siyasətin həyata
keçirilməsində ziyalılara, hər şeydən əvvəl, intellektual elitaya məsul rol
ayrılır. İnellektual, etik və hüquqi mədəniyyətin qabaqlayıcı inkişafını tə-
min edən elmi əsaslı mədəni islahatlar olmadan cəmiyyətin effektiv iqtisadi
inkişafı, milli müstəqilliyi və sosial tərəqqisi, yüksək dövlətçilik və dövlət
idarəçiliyi mədəniyyətinə nail olma mümkün deyil. Cəmiyyətin və dövlətin
həyat fəaliyyətini təmin edən, elm, təhsil, istehsalat, incəsənət sahəsi və di-
gər sahələrdə məşğul olan ziyalılar intellektual azadlıqdan istifadə etməli-
dirlər. Onun üçün daha artıq əlverişli rejim şəraiti yaratmaq lazımdır, çünki
o, mədəniyyətin inkişafının başlıca hərəkətverici qüvvəsi, cəmiyyətin da-
vamlı inkişafinı, tərəqqi və təhlükəsizliyini təmin edən qüvvədir.
Dövlətçilik mədəniyyətinin mahiyyəti və xüsusiyyətləri daha çox dövlə-
tin daxili və xarici funksiyaları ilə xarakterizə edilir. Dövlətin başlıca vəzi-
fəsi cəmiyyətin sabit inkişafının, tərəqqi və təhlükəsizliyinin təmin edilməsi,
rifahının yüksəldilməsi, ictimai münasibətlərin öz vətəndaşlarının mədəniy-
yəti və maraqlarının harmonizasiyası əsasında tənzimləməsindədir. Bu
missiyanın həyata keçirilməsinə, uğurlu daxili inkişafa nail olma üçün əlve-
rişli xarici şəraitin yaradılmasına yönəldilən dövlətin xarici siyasəti, bütün
beynəlxalq münasibətlər sistemi də tabedir. Bu proseslərin effektivliyini tə-
min edən universal əsas və başlıca hərəkətverici qüvvə, demokratik ölkələr-
də inkişafı intellektual, etik, hüquqi və idarəetmə mədəniyyəti əsasında hə-
yata keçirilən ruhi mədəniyyətdir. Bəşəriyyətin yüksək ruhi mədəniyyətinin
əsasında onun xeyirxahlığa, həqiqətə və ədalətə bağlılığı durur.
Məlum olduğu kimi, dövlətin əsas əlamətləri: rəsmi siyasi hakimiyyət,
vətəndaşların ərazi təşkili və ölkənin müstəqilliyidir. Rəsmi hakimiyyət ida-
rəetmə aparatı vasitəsi ilə həyata keçirilir ki, bu və ya digər maraqların qa-
nunvericiliklə həyata keçirilməsinə imkan verən siyasi hakimiyyət onun
əlində cəmləşmişdır. Rəsmi hakimiyyətin həyata keçirilməsi dövlətin seçil-
miş və yaradılmış orqanlar sistemi vasitəsilə baş verir, burada hər bir həlqə
müəyyən fəaliyyət, səlahiyyət sahəsinə, öz xüsusiyyətləri ilə fərqlənən ida-
rəetmə texnologiyaları vasitəsilə dövlət adından fəaliyyət göstərmək kom-
petensiyasına malikdir.
Dövlət orqanları səlahiyyətlərinin xarakteri və həcmi ilə fərqlənirlər.
Ümumi və xüsusi (müəyyən sahəyə aid olan) kompetensiyanın ali, regional
və yerli orqanları mövcuddur ki, onların funksiyaları konkret idarəçilik və-
zifələri çevrəsi ilə cızılmışdır. Dövlət idarəçiliyi aparatının bütün tərkib
hissələri subordinasiya və koordinasiya prinsipləri əsasında vahid mexa-
nizm kimi fəaliyyət göstərir.
99