Hakimiyyət səlahiyyətlərinə və onları təmin etmə (təşkilati-siyasi, hüqu-
qi və iqtisadi) vasitələrinə malik vahid dövlət orqanları sistemini təmsil
edən dövlət aparatına öz məqsəd və vəzifələrinə, yaradılma qaydasına,
kompetensiyasının həcmi və xarakterinə malik müxtəlif dövlət hakimiyyəti
orqanları daxildir. Bunlar - dövlət hakimiyyətinin səlahiyyətli orqanları;
dövlət idarəçilik orqanları, ədliyyə orqanları və prokurorluqlar; silahlı qüv-
vələr, dövlət təhlükəsizlik orqanları və ictimai asayişin mühafizəsi orqanla-
rı; diplomatik xidmət orqanlarıdır. Dövlət idarəçiliyinin mərkəzi, sahə və
yerli orqanları dövlət hakimiyyəti tərəfindən qəbul edilən qanunlar və digər
normativ aktlar əsasında fəaliyyət göstərirlər, onlara hesabat verirlər və nə-
zarəti altındadırlar.
Qanunvericiliklə hakimiyyət səlahiyyətlərinə malik dövlət idarəçilik or-
qanlarının funksiyaları və rolunun başa düşülməsi və qiymətləndirilməsi
aşağıdakı suallara cavab vasitəsilə həyata keçirilir: mövcud orqanın missi-
yasi nədir, öz missiyasını həyata keçirmək üçün o hansı məqsədləri əldə
rəhbər tutur, bunun üçün o nə edir, hansı texnologiyalar vasitəsilə qoyul-
muş məqsədlərə nail olur, onun strukturu necədir?
Məlumdur ki, kapitalist dövlətçiliyi İngiltərədə, ABŞ-da, Fransada və
Almaniyada daha tam inkişafa nail olmuşdur. Buna görə hazırkı kitabda,
başlıca olaraq, məhz bu ölkələrin dövlətçilik və dövlət idarəçiliyi təcrübəsi
nəzərdən keçirilmişdir. Lakin demokratik ölkələrdə qəbul edilmiş, bizi ma-
raqlandıran konkret idarəetmə mədəniyyəti texnologiyalarını təhlil etməz-
dən əvvəl, bu dünya mədəniyyəti sahəsinin təkamülünü düzgün anlamaq
üçün, qədim və orta əsrlər dövründə Qərb və Şərq ölkələrində dövlətçilik
və dövlət idarəçiliyinin formalaşması və inkişaf tarixinin bəzi xüsusiyyətlə-
ri ilə tanış olaq.
Baxmayaraq ki, dövlətçilik və dövlət idarəçiliyi ilk dəfə quldarlıq cəmiy-
yətində meydana gəlmişdir, artıq ibtidai-icma quruluşu şəraitində mədəniy-
yətin bu sosial institutlarının yaranması üçün ilkin şərait formalaşmışdır.
Məlum olduğu kimi, insan cəmiyyətinin heç bir təşkilati forması hakimiy-
yətsiz, idarəetmə və sosial normalarsız mövcud ola bilməz. Görkəmli Ame-
rika sosioloqu L.Morqan, özünün “Qədim cəmiyyət” fundamental əsərində
ibtidai özünüidarə xüsusiyyətlərini göstərmişdir ki, onun əsasını əmək pro-
sesinin ümumi mülkiyyəti təşkil edirdi, hakimiyyət forması isə icbarilik
aparatını tələb etməyən mənəvi avtoritet idi. Azadlıq, bərabərlik və qardaş-
lığa əsaslanan özünüidarə sisteminin ali orqanı ümumi yığıncaq idi ki, onun
üçün icmanın iradəsinin izharı ilə bağlı olan ibtidai demokratizm xarakterik
idi. Yığıncaq, müəyyən vaxt müddətinə, məhdud səlahiyyətlərlə, istənilən
vaxt geriyə çağrıla biləcək icma məsləhətçisini seçirdi. Müharibə vaxtı sər-
kərdə seçilirdi. İcmaların birliyi, təşkilati quruluşu icmanın özünə oxşar
Fuad Məmmədov
100
İdarəetmə mədəniyyəti
olan fratriyanı (qardaşlıq) yaradırdı. Fratriyalarn birləşməsi tayfanı forma-
laşdırırdı. Tarixi inkişaf prosesində tayfaların ictimai-iqtisadi və ideoloji
konsolidasiyası prosesi baş verirdi, ümumi idarəetmə, torpağın birgə istifa-
dəsi və xarici sərhədlərin qorunması, adətlərin, sosial normaların, ənənələ-
rin formalaşması yaranırdı.
İctimai əmək bölgüsü ictimai münasibətlərdə dəyişikliklərə səbəb oldu,
istehsal qüvvələrinin inkişafını stimullaşdırdı. Heyvandarlığın ayrılması (ic-
timai əmək bölgüsünün birinci pilləsi) sərvətin artmasına imkan verdi və
müntəzəm mübadilə imkanı yaratdı. Bu dövrün dəyişiklikləri cəmiyyətin
azad insanlara (ağalar) və qullara bölünməsində ifadə olundu. Sənətkarlığın
əkinçilikdən ayrılması (ictimai əmək bölgüsünün ikinci pilləsi) mülkiyyət
təbəqələşməsinə - azad əhalinin varlılara və yoxsullara ayrılmasına səbəb
oldu. İnsanların xüsusi təbəqəsinin - ərzaq mübadiləsi ilə məşğul olan tacir-
lərin yaranması (ictimai əmək bölgüsünün üçüncü pilləsi) əmlak təbəqələş-
məsi prosesini dərinləşdirdi.
İctimai münasibətlərdə olan dəyişikliklər hakimiyyətin yeni formalarını
və cəmiyyətin yeni idarəetmə sistemlərini yaratdı: qəbilə, fratriya və tayfa-
nın demokratik özünüidarə orqanları, rəhbərlik etmə və həyat fəaliyyəti
proseslərinin və yeni sosial törəmələrin - siniflərin münasibətlərini tənzim-
ləmək zəruriliyi qarşısında qalan, fərqlənən tayfa əyanının avtoritar idarəet-
mə orqanlarına çevrilirdilər. Qədim cəmiyyətin həyat fəaliyyətinin yeni for-
ması - dövlətçilik belə əmələ gəlməyə başladı ki, onun da missiyası: isteh-
sal və istehlakla bağlı ümumi maraqların təmin edilməsi, ictimai münasi-
bətlərin tənzimlənməsi və xarici düşmənlərdən müdafiəsi oldu. Dövlət ha-
kimiyyəti olmadan, özünüidarənin köhnə icma sisteminin köməyi ilə daxili
ziddiyyətlərin həlli artıq mümkünsüz idi. Xüsusi mülkiyyətin meydana çıx-
ması əmlak sahibliyini tənzimləyən və ictimai münasibətləri dəyişən yeni
sosial qanunların yaradılmasını tələb etdi. Həyata keçirilməsi və tətbiqi
dövlət hakimiyyəti orqanlarının səlahiyyəti olan adi hüquq belə yarandı.
Bununla yanaşı cəmiyyətdə hüquqla deyil, insanların xeyir və şər haqqında-
kı təsəvvürlərinə əsaslanan etik normalarla tənzimlənən adət və ənənələr
saxlanılırdı. Dövlətçiliyin meydana çıxması ilə insanların hüquq düşüncəsi
dəyişilir. Torpaq, mal-qara və qullar üzərində şəxsi mülkiyyət yarandıqca,
müxtəlif icmaların qarşılıqlı münasibətləri arasında olan qədim qan qisası
adəti icmanın öz daxilində tətbiq olunan hüquq normasına çevrilir. Elə bu
dövrdə cinslərin hüqüqi bərabərsizliyi, atalıq hüququna əsaslanan yeni tipli
ailənin bərqərar olması meydana çıxdı.
Dövlətçiliyin inkişafı və dövlət idarəçiliyi sisteminin təkmilləşdirilməsi
qanunauyğunluqlarını dərk etmək üçün quldarlıq ölkələrinin mədəniyyət ta-
rixinin, həmçinin Şərq və Qərb quldarlıq və feodal ölkələrinin sosial-mədə-
101