idi. İstibdad şərq monarxiya dövlətçiliyi üçün idarəetmənin mərkəzləşdiril-
məsi, dövlət başçısının təkbaşına hakimiyyətinin qeyri-məhdudluğu xarak-
terik idi. İstibdadçı idarəçilik aparatına başçılıq edirdi, təkbaşına qanunveri-
cilik, məhkəmə idarəçiliyi və orduya rəhbərlik hüququna malik idi.
Şərq istibdad hakimiyyəti ölkələrinin monarxiya dövlətçiliyindən fərqli
olaraq, Qədim Yunanıstanın demokratik dövlətçiliyi (Afina demokratiyası):
hakimiyyətin ali orqanı qismində xalq məclisinin fəaliyyəti, ümumi seçki
hüququ (vətəndaşlar üçün), hər il qanunlara yenidən səs verilməsi, vəzifəli
şəxslərin yenidən seçilməsi, dövlət vəzifələrinin seçki üsulu və haqqının
ödənilməsi xüsusiyyətləri ilə xarakterizə edilir. Lakin əhalinin 10-12%-ni
təşkil edən bütün vətəndaşların heç də hamısı eyni hüquqlardan istifadə et-
mirdilər. Yoxsul kəndlilər və sənətkarlar üçün siyasi hüquqların böyük
məhdudiyyəti müəyyən edilmişdir. Dövlət vəzifələrinin tutulması yüksək
əmlak senzi ilə tənzimlənirdi. Qadınlar siyasi hüquqlardan, ümumiyyətlə,
məhrum idilər.
Quldarlıq dövlətçiliyinin digər tipi - klassik nümunəsi Roma və Sparta
hesab olunan aristokratik respublika idi. Onun fərqi ondan ibarət idi ki,
dövlət hakimiyyəti ali orqanlarının seçilməsində iştirak etmək hüququna
yalnız imtiyazlı quldarlarlar malik idi. Azad əhalinin qalan hissəsi bu hü-
quqdan, ümumiyyətlə, məhrum idi. Qanunverici hakimiyyət rəsmən, qul-
darların daha varlı hissəsinin daxil olduğu xalq məclisinə mənsub idi. Əs-
lində tam hakimiyyətli orqan, iri hərbi-torpaq aristokratiyasının maraqlarını
təmsil edən senat idi. Senatorlar yüksək dövlət vəzifələrini tutan aristokrat-
lar ola bilərdilər, “senator” adının özü isə sonralar irsən ötürülürdü. Sparta-
da aristokratik respublika, həm qulları, həm də istila edilmiş vilayətlərin
hüquqsuz əhalisi - ilotları və ətraf vilayətlərin əhalisi - periekləri istismar
edən, ölkənin tam hüquqlu vətəndaşları olan, iri torpaq və mal-qara sahiblə-
rinin maraqlarının qanunverici ifadəsi idi.
Əksər quldarlıq ölkələrinin dövlətçiliyi, bir qayda olaraq, unitar, yalnız bəzi
hallarda və müəyyən zaman müddətində konfederasiya və ya federasiya xarak-
teri daşıyırdı. Unitar dövlət quruluşu, ölkənin bütün ərazisinin dövlət başçısına
tabe olduğu mərkəzləşdirilmiş hakimiyyət demək idi. Bununla bərabər ərazi
bölgüsünün əsas vahidi, kənd icması ilə təmsil olunan kənd idi.
Quldarlıq mülkiyyəti və quldarlıq istismar vasitəsi - quldarların iradəsi-
nə rəğmən qanun səviyyəsinə yüksəldilmiş, əhalinin sosial bərabərsizliyini
açıq şəkildə qanuniləşdirən quldarlıq hüququnda möhkəmləndirilmişdi.
Hüquq, quldarlıq ictimai münasibətlərini tənzimləyən müəyyən sərəncam
və qanunları təsdiqləyən mühüm dövlətçilik aləti oldu. Bərabər olmayan
hüquq səlahiyyəti prinsipi, həm də azad vətəndaşların hüquqi mövqeyinin
əmlak vəziyyəti ilə müəyyən olunmasında əks olunmuşdur. Məsələn, hüqu-
Fuad Məmmədov
104
İdarəetmə mədəniyyəti
qi məhdudiyyət Qədim Babildə “muşkenə”, Qədim Romada “plebeylərə”,
Afinada “meteklərə”, həmçinin əcnəbilərə və qadınlara aid edilirdi. İctimai
münasibətlərin fəaliyyətini təmin edən quldarlıq hüququnun əsasını quldar-
lıq şəxsi mülkiyyətini tənzimləyən və qoruyan normalar təşkil edirdi. Belə-
liklə, dövlət idarəçilik vasitəsi olan hüquq, tədricən kollektiv mülkiyyəti sı-
xışdırıb aradan çıxardı və quldarlıq dövlətinin dayaqlarından biri olan şəxsi
mülkiyyəti təsdiq etdi. Qədim dünyada çoxlu qanunlar, o cümlədən, Ham-
murapi qanunları, Eşnuna qanunları, Şulqa qanunları (Mesopotamiya), Ma-
nu qanunları (Hindistan), Drakon qanunları (Yunanıstan), XII Cədvəl qa-
nunları (Roma) və başqa qanunlar yaradılmışdır. Lakin şəxsi mülkiyyətə
əsaslanan hüququn daha mükəmməl forması, sonralar burjua vətəndaş hü-
ququnun formalaşmasına böyük təsir göstərən Roma hüququ oldu. Quldar-
lıq cəmiyyətində hüquq yaradıcılığı dövlət hakimiyyəti orqanları və ya xü-
susi vəzifəli şəxslər tərəfindən hamı üçün məcburi qərarların dərc edilməsi
formasında həyata keçirilirdi. Romada bu funksiyalar senat və ya magistrlə-
rin ediktləri tərəfindən həyata keçirilirdi.
Qeyd etmək maraqlıdır ki, monarxiya və respublika zaman keçdikcə öz
sosial məzmununu dəyişərək, idarəetmə forması kimi feodal və kapitalist
ölkələrində də saxlanılmışdır. Məsələn, müasir Küveyt monarxiyadır.
Amma bu dövlətdə ölkənin hər bir vətəndaşı üçün sabit və ədalətli sosial
təchizatı təmin edən neftçıxarma istehsalı təşkilinin effektiv idarə edilməsi
və bölgü münasibətləri mədəniyyəti hesabına vətəndaşların yüksək rifah sə-
viyyəsi əldə edilmişdir. Humanist milli ideologiya ruhi (qeyri-maddi) isteh-
salla məşğul olan müəllimlərin, həkimlərin və başqa ziyalı nümayəndələrin
yüksək statusunu və həyat səviyyəsini təmin edir. Digər müasir monarxiya,
həmçinin neftçıxarma dövləti - Norveç Krallığı, əhalinin sosial təminatını
dövlət siyasətinin başlıca prioriteti kimi elan etmişdir. Pulsuz təhsil, pulsuz
səhiyyə, hər bir norveç ailəsi üçün fərdi yaşayış evlərinin güzəştli inşası -
bu, ümumrifah dövlətinin üstünlüklərinin tam siyahısı deyil.
Yeni eranın ilk yüzilliklərində dünya sivilizasiyasında, qədim zamanın
ən iri dövlətlərinin dağılması ilə müşayiət edilən, quldarlıq dövlətçiliyinin
böhranı müşahidə olunurdu. Bu böhranın xarakterik cəhətləri, siyasi hege-
monluq uğrunda mübarizədə istilaçı müharibələrə, zəbt edilmiş ölkələrdəki
qarətlər hesabına gəlirlərin artırılmasına, məhsulun əlavə artımının yenidən
zorla bölünməsinə əsaslanan beynəlxalq münasibətlər idi. Quldarlıq ölkələ-
rinin “rifaha belə yolu” onların proqressiv inkişafına kömək etmirdi. Proq-
ressiv inkişaf vektoru iqtisadi mədəniyyətin - əmtəə iqtisadiyyatının, torpa-
ğın istismarının arenda formasının, pul tədavülü və şəhərsalmanın inkişafı-
na diqqət ayırmış ölkələrdə müşahidə edilirdi. Məhz bu ölkələr feodal döv-
lətçiliyinin formalaşmasına tədricən yol açdılar.
105