həcmi və məmurların sayı artır, hakimiyyət iyerarxiyası təkmilləşir, vəzifə
borcları nizama salınırdı.
Artıq b.e.ə. III minillikdə Erkən Şahlıq dövründə (b.e.ə. XXXI-XXIX
əsrlər) Qədim Misirdə ilahiləşdirilmiş monarxın qeyri-məhdud hakimiyyə-
tinə əsaslanan dövlət idarəçiliyi sistemi yarandı. Bu monarxiya “Qədim
Şərq istibdad hakimiyyətinin” (qədim yunan sözündən “despot” - ağa) tə-
cəssümü idi. Bu dövrdə idarəetmə mədəniyyəti xüsusiyyətləri, firona xid-
mət etməyə görə saray əyanlarının funksiyalarının, dövlət idarəçiliyinin və
kahin vəzifələrinin ayrılmaması idi. Dövlət idarəçiliyinin başlıca məqsədlə-
ri - suvarma əkinçiliyinin təşkili, hakim sinfin imtiyazlarının müdafiəsi və
ictimai asayişin mühafizəsi idi. Ölkənin dövlət aparatı üç əsas hissədən iba-
rət idi: mərkəzi, vilayət (nom) və yerli (icmaların yaşayış məntəqələri sə-
viyyəsində). Mərkəzi idarəçiliyin başında bütün hakimiyyəti almış, yəni bü-
tün qanunverici, icraedici və məhkəmə hakimiyyətini əlində cəmləşdirən
ilahiləşdirilmiş firon dururdu. Onun sərəncamları qəti hökm xarakteri daşı-
yır və ölkənin bütün sakinləri tərəfindən danışıqsız yerinə yetirilməli idi.
Fironun köməkçisi və dövlətin ali məmuru çati (sonralar vəzir) idi. Çati -
təsərrüfat, maliyyə, sosial, hərbi, diplomatik və məhkəmə sahələrini əhatə
edən müxtəlif idarələrdə qulluq edən məmurların iyerarxiya aparatına rəh-
bərliyi həyata keçirirdi. Yerli sülalələrin irsi hakimiyyətini zəiflətmək məq-
sədi ilə, Erkən Şahlıq dövründə mərkəzi hakimiyyət öz hakimlərini no-
marxlar vəzifəsinə təyin edir və onların yerini nomdan noma dəyişirdi.
Mərkəzi hakimiyyətin möhkəmləndirilməsi üçün dəfn ayini şəklində həyata
keçirilən hökmdarın ilahiləşdirilməsi prosesi mühüm əhəmiyyət daşıyırdı.
Qədim Şahlıq dövründə (b.e.ə. XXVIII- XXIII əsrlər) IV sülalənin ha-
kimliyi zamanı (b.e.ə. XXVIII əsr) əzəmətli piramidaların - fövqəlbəşəri
böyüklük və mütləq hakimiyyət abidələrinin tikilməsi ilahiləşdirilmiş firon-
ların istibdad hakimiyyətinin əsaslandırılmasının effektiv ideoloji vasitəsinə
xidmət edirdi. Bu dövrdə dövlət idarəçiliyinin mərkəzləşdirilməsi özünün
son həddinə çatdı, belə ki, bütün ali vəzifələr şah ailəsinin - fironun çox-
saylı övladlarının və qohumlarının əlində cəmləşdi. Hakimiyyətin və böyük
vəsait mənbələrinin mərkəzi hakimiyyətin əlində cəmləşməsi xarici siyasə-
tin uğurlarına səbəb oldu. Misir Yaxın Şərqdə ən iri dövlətlərdən biri oldu.
Lakin idarəetmənin həddən artıq mərkəzləşdirilməsi nom əyanlarının və
hərbçi əyanların narazılığına səbəb oldu ki, bu da hakim siniflərin münasi-
bətlərində gərginliyə gətirib çıxardı. Bunu nəzərə alaraq, ictimai münasibət-
lərin tənzimlənməsi və ziddiyyətlərin aradan qaldırılması üçün V sülalənin
fironları yerli və hərbçi əyanları mərkəzi aparata cəlb etməklə, misir aris-
tokratiyasının geniş dairələrinin hakimiyyətinə yol açmağa cəhd edirdilər.
Bu siyasət nəticəsində ölkədə maddi və insan resurslarının yerli hakimlərin
Fuad Məmmədov
138
İdarəetmə mədəniyyəti
xeyrinə yenidən bölüşdürülməsi prosesi başladı ki, bu da, “cəmiyyətin feo-
dallaşmasına”, mərkəzləşdirilmiş dövlətin öz aralarında düşmənçilik edən
yarımüstəqil nomlara parçalanmasına səbəb oldu. Bu prosesin nəticəsi mər-
kəzləşdirilmiş dövlətin iqtisadi və siyasi gücünün azalması və Misirin xarici
siyasət təsirinin zəifləməsi oldu.
Bu çağırışa cavab, Misirin hakim sinfinin b.e.ə. III-II minilliklərin hüdu-
dunda Orta Şahlıq dövründə (b.e.ə. XXI-XIX əsrlərin ortaları) güclü dövlə-
tin bərpa edilməsi uğrunda mübarizəsi oldu. 300 il davam edən bu dövrdə
hələ qədim şahlıq dövründə yaranmış iyerarxiya idarəçiliyi ilə çoxsaylı bü-
rokratik aparat bərpa olundu. Buna baxmayaraq yerli əyanlardan olan gəl-
mələrin - nomarxların əlində cəmləşən nomların idarə edilməsini öz nəzarə-
ti altına almaq Orta Şahlıq fironlarına müvəffəq olmadı. Bir sıra irsi no-
marxların şahın əlaltıları ilə əvəz edilməsi və yerli sülalələri aradan qaldır-
maq cəhdləri fironu geri çəkilməyə məcbur edən güclü müqavimətə rast
gəldi. Bununla belə, yerli hakimlərin güclü mövqeləri fironların hakimiyyə-
tini zəiflədən separatizm təzahürü üçün əlverişli şərait idi. Bunun nəticəsin-
də mərkəzi hakimiyyət, nom zadəganlarına qarşı qoyulan, orta təbəqəni
təmsil edən xidmətdə olmuş adamların içərisindən komplektləşdirməyə
başladı. Bu mərkəzləşdirilmiş güclü dövləti yenidən bərpa etməyə və Şərqi
Aralıq dənizinə münasibətdə istilaçılıq siyasətini genişləndirməyə imkan
verdi. Belə siyasət alınmış ölkələrin istilasına və sistemli istismarına yönəl-
dilmişdir ki, onların təbii sərvətləri Misir iqtisadiyyatının inkişafına və ha-
kim sinfin müxtəlif təbəqələrinin varlanmasına istiqamətlənmişdir.
Qədim Misir üçün daha nümunəvi göstəricilərdən biri, Yeni Şahlıq döv-
ründəki (b.e.ə. XVI-XI əsrlər) dövlət idarəçiliyidir. İdarəçilik dörd səviyyə-
ni daxil edirdi: mərkəzi, regional, dairə və kənd. XVIII sülalənin idarəçiliyi
dövründə ölkənin dövlət idarəçiliyinin bütün böyük iyerarxiya aparatı vəzi-
rə - ali əyana, ilahi fironun xidmətçisinə tabe idi ki, bu da idarəetmənin cid-
di surətdə mərkəzləşdirilməsini və məmurlar ordusu üzərində mükəmməl
nəzarəti təmin edirdi. Çoxsaylı idarələr, həmçinin dövlət qulluqçularının
iyerarxik təşkil edilmiş geniş ştatlı şəxsi dəftərxanalarına başçılıq edən 10
ali Misir əyanı da vəzirə tabe idi. Dörd böyük inzibati region idarəçiliyinə
məsul olan regional administrasiya aparatının məmurlarını da vəzir təyin
edirdi. Regional idarəetmə mərkəzi dövlət aparatının nümunəsi üzrə təşkil
olunmuşdu. Yerli knyazların - nəsli nom əyanlarının separatizminin qarşısı-
nı almaq məqsədi ilə, onlar vəzifəyə yalnız vəzirin təsdiqindən sonra başla-
ya bilərdilər və onun nəzarəti altında idilər. Bununla yanaşı iri şəhərlərdə
mərkəzdən təyin edilmiş və yerli nomarxların hakimiyyətini məhdudlaşdı-
ran şəhər hakimləri vəzifəsi müəyyən edilmişdi. Dairə idarəçiliyi nomları
təşkil edən daha kiçik inzibati vahidlərin işlərinə nəzarət edirdi. Kənd və
139