yaşayış məntəqələrinin idarəçiliyi dairə məmurlarına tabe idi. Bununla ya-
naşı zəbt edilmiş ərazidə effektiv idarəetmə məqsədilə, Misirin zəbt etdiyi
cənub və şimal ərazilərini idarə edən canişinlər institutu yaradılmışdı. Cani-
şinlər xüsusi məmurlar ştatında yerləşirdilər. Bu administrasiya zəbt edil-
miş ölkələrin sistemli istismarını təmin edirdi. Geniş və güclü dövlət aparatı
böyük ölkənin effektiv idarəçiliyini təmin edirdi. O nəinki hakim siniflərin
maraqlarını bacarıqla müdafiə edir, həm də Misir cəmiyyətinin mürəkkəb
sosial-mədəni həyatını yaxşı tənzimləyirdi.
Yeni Şahlıq dövründə fironun idarəetmə sisteminin dayağı - nom əyanla-
rının və ali kahinlərin yuxarı təbəqəsi, xidmətdə olan zadəganlar, ordunun
komanda heyəti, həmçinin Misir administrasiyasında orta və aşağı vəzifələ-
ri tutan kiçik və orta quldarlar təbəqəsi idi. Buna baxmayaraq bu dövrdə bir
tərəfdən nom əyanları ilə fiva kahinləri, digər tərəfdən - xidmətdə olmuş
zadəganlar arasında b.e.ə. XIV yüzillikdə keçirilmiş Exnaton dini islahatına
çevrilən ziddiyyətlərin artması baş verir. Bütövlükdə beş yüz ilə yaxın da-
vam edən Yeni Şahlıq dövrü Misir dövlətçiliyinin ən parlaq dövrü hesab
edilir. Bu dövr ərzində Misir sivilizasiyası öz inkişafında ən yüksək səviy-
yəyə çatmışdı. Ölkənin idarəçiliyi daxili və xarici siyasətin məqsədlərinə
nail olunmasına yönəldilmişdi. Bu dövrdə maddi vəsaitlərin və insan kapi-
talının artmasi ilə yanaşı istehsalın texniki bazası və texnologiyaları təkmil-
ləşdirilmiş, möhtəşəm tikinti fəaliyyəti genişləndirilmiş, yeni şəhərlər, qala-
lar, saraylar və məbədlər yaradılmışdır. Ordunun yenidən qurulması, silah-
lanmanın təkmilləşdirilməsi, hərbi-dəniz donanmasının yaradılması fəal xa-
rici siyasətin və geniş ərazilərin zəbt edilməsinin həyata keçirilməsinə im-
kan verirdi. İstila edilmiş ölkələrin illik xəracla təyin edilən qarəti, işçi qüv-
vəsinin, xammalın və sərvətlərin axını vergi yükünün və xalqın istismar sə-
viyyəsinin azaldılmasına imkan yaradır, Misirin sosial-mədəni inkişafına
stimullaşdırıcı təsir göstərirdi.
Mərkəzi Asiya
Dövlət idarəçiliyinin müəyyən təcrübəsi Mərkəzi Asiya ölkələrində top-
lanmışdı. “Avesta”nın məlumatına və arxeoloji materiallara əsasən Mərkəzi
Asiyada dövlətçiliyin formalaşması təqribən b.e.ə. VII - VI əsrin birinci ya-
rısında başlamışdı. Bu dövrdə erkən Baktriya dövləti yaranmışdı. Birinci
mərhələdə, bu regionun çoxsaylı yaşayış məntəqələrinin birliyi olan “vahə-
ölkələrin” başında həm də dini rəhbər olan hökmdar dururdu. Hökmdar ya-
nında inzibati idarəetmə aparatı yaradılırdı. Sinfi münasibətlərin və dövlətlə-
rin formalaşması prosesində ayrı-ayrı vahə-ölkələr, başında “bütün vilayətlərin
hökmdarı” duran daha iri qurumlarda birləşirdilər. Birlik Ağsaqqallar şurasına
Fuad Məmmədov
140
İdarəetmə mədəniyyəti
və eyni zamanda ali hakim olan dini başçıya malik idi. İdarəetmənin ideoloji
əsası - işığın, xeyirin, həqiqətin və biliyin təntənəsini təbliğ edən zərdüştlük idi.
Görünür ki, b.e.ə. I minilliyin ortalarında Mərkəzi Asiyanın digər dövlətlərində
- Soqdiana, Xorəzm, Fərqanə, Margiana və Parfiyada da idarəetmə sistemi ox-
şar şəkildə qurulmuşdu. Bu ölkələrin Əhəmənilər İmperiyası tərəfindən istila
edilməsi müəyyən dərəcədə beynəlxalq ticarətin, mədəni əlaqələrin və miqrasi-
ya proseslərinin inkişafına kömək edirdisə də, o, son nəticədə onların siyasi
müstəqillik əldə etməsinə mane olurdu.
Təxminən elə həmin dövrdə Şərq və Qərb xalqları arasında mədəni mü-
badilə amillərindən biri olan orijinal mədəniyyət Boyük Çöldə yaranmağa
başladı. Xalqların ikinci köçürülməsinə yardım etmiş, tanrıçılığa sitayiş
edən qıpçaq türkləri Avropaya yalnız müharibələr deyil, həm də yeni metal-
lurgiya texnologiyalarını və göyün tək Allahı - Tanrıya inamı da gətirdilər.
IV-V əsrlərdə baş vermiş “Xalqların böyük köçürülməsi” Roma imperiyası-
nın dağılmasına və onun tərəfindən istila edilmiş xalqların və ölkələrin,
əyalətlərin və müstəmləkələrin azadlığa çıxmasına səbəb oldu. B.e.ə. I mi-
nilliyin ikinci yarısında Altayın çox sıx əhalisi içərisindən çıxan qıpçaqlar
yeni yaşayış sahələri axtarışlarında, Böyük Çöldə - ərəblər tərəfindən “şə-
hərlər ölkəsi”, varyaqlar tərəfindən isə “şəhərlər şahlığı” adlandırılan Dəş-
di-Qıpçaqda öz orijinal türk dövlətçiliyini, sivilizasiyasını, bir sıra şəhərləri
və yaşayış məntəqələrini yaratdılar. Murad Acinin əsərlərində deyilir ki,
qıpçaqların özünəməxsus sivilizasiyası və mədəniyyətinin formalaşmasının
əsas amilləri məşhur mədəni yeniliklər idi ki, onlara: qıpçaqların runa yazı-
sının, habelə, avropa yazısının əsasını qoyan qlaqolitsanın yaranması, dəmi-
rin əridilməsinin kəşfi və yeni metallurgiya texnologiyasının (metallurji kü-
rənin köməyi ilə) istifadəsi, Göy Allahı -Tanrıya inam, Həqq-Təalanın hi-
mayəsi və mühafizəsi rəmzi kimi bərabərtərəfli xaçın Avropa mədəniyyəti-
nə daxil edilməsi aiddir. Murad Aci güman edir ki, qədimdə “ilahi metal”
adlandırılan dəmirin kəşfi türklərin bütpərəstlikdən təkallahlılığa - tanrıçılı-
ğa keçməsinə də səbəb olmuşdur. Başa çatdırılması Atillaya nəsib olan
türklərin Böyük köçürülməsi haqqında danışarkən o, qıpçaqları Avropaya
aparan Balamir, Xaraton, Donay kimi qıpçaq padşahlarının adını çəkir. Mə-
lumdur ki, hər bir xalq ilk növbədə dəyişə biləcəyi dili ilə deyil, özünün ru-
hu, düşüncəsi, etnik psixologiyası və xarakteri ilə fərqlənir. Qıpçaqlarda
idarəetmənin müəyyən “demokratizmi” özünü onda göstərirdi ki, onların
padşahları öz işlərinə və əməllərinə görə xalq içərisində hörmət qazanmalı
idilər. Qıpçaqların idarəetmə sistemi haqqında danışarkən, Murad Aci bildi-
rir ki, hələ b.e.ə. II əsrdə türk qəbilələrindən birinin rəmzi, onun bayraqla-
rında təsvir olunan ikibaşlı qartal idi. Sonralar Bizans tərəfindən mənimsə-
nilmiş bu rəmz, “xaqan” - dünyəvi hökmdar və “işa” - öz hüququnu irsi
141