olaraq qazanmış xəzinə başçısının bərabər hakimlik etdiyi türk cəmiyyəti
“dövlətçiliyini” ifadə edirdi. Seçilmiş xaqanın hakimiyyəti seçilmiş mitro-
polit-abıs tərəfindən də müqəddəs sayılırdı. “Çöl demokratiyasının” qanun-
larına uyğun olaraq, “torpaqların hakimi” və “yurd atamanı” da seçki yolu
ilə idarəetmə sisteminə daxil olurdular. Mədəniyyətin ötürülməsi qanununa
uyğun olaraq tanrı kilsəsinin atributları olan ikonalar, ikonostaslar, ibadət-
xanalar, büxur, məbəd geyimləri və dualar, həmçinin allaha sitayiş qaydası
(“apostol qaydaları”) IV-VI əsrlərdə xristian kilsəsi tərəfindən mənimsənil-
di. Türklər Hindistanda məşhur olan Günəş hökmdarı sülaləsinin, b.e.ə.
I əsrdə isə - Mərkəzi Asiya, Əfqanıstan, Pakistan və Şimali Hindistanın da-
xil olduğu - Kuşan şahlığının əsasını qoydular. Tanrıya sitayiş edən şah Ka-
nişka (Erke xan, 78-123) buddizmin şimal qolunun banisi oldu.
Yunanıstanın və Makedoniyanın Əhəmənilər monarxiyası üzərində qə-
ləbəsi, sözsüz ki, daha yüksək intellektin, müvafiq təşkil etmə və idarə et-
mənin qələbəsi idi. Makedoniyalı İskəndər Mərkəzi Asiyada istila olunmuş
ölkələrin yerli əyanlarını ölkənin idarəetmə prosesinə və Baktriyada, Soqdi-
anada və Parfiyada yeni şəhərlərin tikilməsinə cəlb edirdi. İskəndərin ölü-
mündən sonra Asiya, mərkəzi Babildə olan Selevkilər ellinizm dövlətinin
tərkibinə daxil oldu. Zəbt edilmiş ölkələrin iqtisadiyyatının yüksəldilməsi
ilə onların siyasi müstəqilliyə meyli də güclənirdi. B.e.ə. 250-ci ilə yaxın
Baktriya satrapı Diodoy Yunan-Baktriya şahlığının əsasını qoyaraq, özünü
müstəqil hökmdar elan etdi. Təxminən o vaxt da Parfiya Sələfkilərdən ay-
rıldı. B.e.ə. II əsrin ikinci yarısında Yunan-Baktriya şahlığının ərazisində
Kuşan şahlığı yarandı. Murad Aciyə görə Kuşan şahlığının hökmdarı - özü-
nü kuşanlı elan edən Gəray, görünür ki, Böyük Çölün içərisindən çıxmış idi.
O, kuşan sikkələrinin üzərində silahlı atlı görünüşündə öz təsvirini yerləş-
dirdi. I Kadfizin dövründə Kuşan şahlığı imperiya oldu və yeni hökmdar isə
“şahlar şahı” titulunu qəbul etdi. İmperiyanın sərhədlərinin sonrakı geniş-
ləndirilməsi hökmdarın oğlu və varisi olan II Kadfizin dövründə baş verdi.
Kuşan imperiyasının tərkibinə Mərkəzi Asiyanın xeyli hissəsi, müasir
Əfqanıstan ərazisi, Pakistanın böyük hissəsi və Hindistanın şimalı daxil idi.
İmperiya şah Kanişkanın (Erke xan) dövründə, II əsrdə daha çox tərəqqi əl-
də etdi. Ölkənin paytaxtı Puruşapura (müasir Peşəvər) oldu. Kuşan imperi-
yasında fəal dövlət siyasəti, Şərq və Qərb ölkələri ilə intensiv daxili və xari-
ci ticarət aparılırdı. Mərkəzləşdirilmiş dövlətin başında, şəxsiyyəti bəzən
ilahiləşdirilən “şahlar şahı” dururdu. Sülalə ayininə xüsusi məbədlər həsr
edilmişdi. Dövlətin inzibati aparatında bir çox rütbələr və dərəcələr, o cüm-
lədən, böyük satraplar, canişinlər, “sərhəd rəisləri” və b. titullar müəyyən
edilmişdi. Ehtimal ki, şəhərlərin idarə edilməsi şahın canişinləri tərəfindən
həyata keçirilirdi. İdarəetmə sisteminin ideoloji təminatında buddizm, zər-
Fuad Məmmədov
142
İdarəetmə mədəniyyəti
düştlük və bir sıra xalq ayinləri mühüm rol oynayırdı. III əsrdə Kuşan im-
periyası Sasani dövləti ilə mübarizədə məğlub edildi.
247-ci ildə Parfiya dövlətinə Mərkəzi Asiya tayfalarından birinin başçısı
şah Arşak rəhbərlik edirdi. Parfiyalılar şəhərlər və qalalar tikir, Arşakın
əlində sevimli parfiya silahı - ox- kaman təsvirli xüsusi sikkələrini kəsirdi-
lər. Sülalənin banisi Arşakın adı növbəti hökmdarlar tərəfindən Parfiyanın
taxt-tac adlarından biri kimi qəbul edilirdi. B.e.ə. I əsrin ortaları üçün Parfi-
ya Dəclə çayının sol sahilində mərkəzi Ktesifon olan iri dövlət oldu ki, bu-
na da parfiya süvari qoşunlarının döyüş keyfiyyətləri, şəhərlərin, sənətlərin
və beynəlxalq ticarətin inkişafı imkan yaratdı. Parfiya şahlığının dövlətçili-
yi, Midiyanı birləşdirən və öz hakimiyyətini Mesopotamiyada genişləndirən,
Babilin tanınmış şahı I Mitridatın dövründə (b.e.ə. 171-138-ci illər) inkişaf
etdi. Parfiyanın Qərbə, Romanın isə Şərqə doğru hərəkəti iki imperiyanın
maraqlarının toqquşmasına gətirib çıxardı, və məsələnin hərbi yolla uzun-
müddətli həll edilməsi cəhdləri heç bir tərəfdən gözlənilən nəticələri vermədi.
Parfiya dövlətçiliyinin və Kuşan imperiyasının tədricən zəifləməsi və tənəz-
zülü parfiyalıların Roma ilə, kuşanlıların Çinlə apardıqları müharibələrlə,
həmçinin quldarlıq sisteminin ümumi böhranı ilə şərtlənirdi.
Qədim Hindistan
B.e.ə. III minilliyin axırıncı üçdə bir hissəsi ilə tarixi göstərilən, b.e.ə.
təxminən XVIII əsrdə mövcudluğunu dayandıran Hind sivilizasiyası, yazılı
mənbələrin olmamasını nəzərə alaraq təəssüf ki, öz dövlətçiliyinin, siyasi
hakimiyyətin təşkil edilmə formalarının və idarəetmə sisteminin sirlərini
hələlik bizə açmamışdır. Əsasən müasir Pakistan ərazisində yerləşən, onun
üçün səciyyəvi şəhərlərin inşası və yerli mənşəli yazısı olan Harap və Mo-
hencodaro sivilizasiyasının tənəzzülünü, - səmərəsiz suvarma əkinçiliyinin
aparılması və meşələrin qırılması ilə həyatın ekoloji amillərinin pisləşməsi-
nə, xüsusilə, təbii şəraitin dağıdılmasına səbəb olan, daha geridə qalmış qə-
bilələrin Hind vadisinə girməsi ilə əlaqələndirirlər. Şəhərlərin kənd yerləri
ilə əvəz edilməsi və mədəniyyətin barbarlaşması, cəmiyyətin intellektual
səviyyəsinin aşağı düşməsinə və buna uyğun olaraq, iqtisadiyyatın və eko-
loji təhlükəsizliyin tənəzzülünə səbəb olmaya bilməzdi. Görünür, ehtimal
etmək olar ki, hind sivilizasiyasının tənəzzül səbəblərindən biri dövlət ida-
rəçiliyinin az effektivli sistemi də ola bilərdi.
Şimali Hindistanda sivilizasiyanın təşəkkülü b.e.ə. II minilliyin ikinci
yarısından başlamışdı və Ari hind-avropa tayfalarının buraya girməsi ilə
əlaqədar idi. Hindistanda erkən dövlətlərin əmələ gəlməsinin “Vedi dövrü”
b.e.ə. XIII-VII əsrləri əhatə edir. Qədim hind sivilizasiyasının əsası b.e.ə.
143