454
aparıldığını, təhlükəsizlik orqanlarının və müvafiq idarələrin zəruri tədbirlər
gördüyünü millət vəkillərinin nəzərinə çatdırdı. O qeyd etdi ki, hökumət
Türkiyəyə gəlmək istəyənlərin qarşısında heç bir maneə yaratmaq istəmir.
Xüsusilə bir sıra müsəlman və türk millətindən olan şəxslərə münasibətdə
hökumət həssaslıqla və mərhəmətlə yanaşır. Lakin N.Sadak sonda dedi ki, "Türk
yurdunun hərbi cinayətkarların və vətən xainlərinin sığınacaq yerinə çevrilməsinə
yol vermək olmaz" (3).
Müharibə başa çatdıqdan sonra əsir düşmüş və zorla köçürülmüş Sovet
vətəndaşlarının SSRİ-yə qayıtması müharibədən sonrakı dünyanın ciddi
problemlərindən idi. İlkin hesablamalara görə, müharibə başa çatanda bu
adamların sayı 4.109.304 nəfər idi. Az sonra həmin rəqəm daha da artdı və 1946-
cı ilin mart ayının 1-nə olan məlumata görə, SSRİ-yə repatriasiya edilən sovet
vətəndaşlarının sayı 4.199.488 nəfərə çatdı. Bunlardan 2.660.013 nəfəri mülki
vətəndaşlar, 1.539.475 nəfəri isə hərbi əsirlər idi (4). Əsir düşmüş sovet
vətəndaşlarının xeyli hissəsi Türkiyə ərazisindən keçməklə Sovet İttifaqına
repatriasiya olunurdu.
Avropa həbs düşərgələrindən Türkiyəyə yaşamaq üçün gələn sovet
vətəndaşlarının SSRİ-yə verilməsi barəsində Sovet səfirliyi ÜİK(b)P MK-nın
Siyasi Bürosunda təsdiq edilən notanı Türkiyə hökumətinə təqdim etmişdi. Orada
göstərilirdi ki, Sovet səfirliyinə çatan məlumatlara görə, Qərbi Avropa
ölkələrindən gətirilmiş keçmiş hərbi əsirlərdən və köçürülmüş şəxslərdən ibarət
olan Sovet vətəndaşları Türkiyənin Kostamon şəhərindəki düşərgədə saxlanılır.
Onlardan bəziləri öz vətənlərinə qayıtmaq arzusunda olduqları barədə Sovet
səfirliyinə xəbər göndərmişlər, lakin onlardan asılı olmayan səbəblərə görə
həmin adamlar bunu rəsmiləşdirə bilmirlər. Notada belə şəxslərdən altı nəfərinin
adı çəkilirdi və Sovet səfirliyi ümidvar olduğunu bildirirdi ki, Türkiyə hökuməti
bu adamların və ümumilikdə, Kostamon düşərgəsində saxlanılan Sovet
vətəndaşlarının Sovet İttifaqına qayıtmasına imkan verəcəkdir. Siyasi Büro SSRİ
Xarici İşlər Nazirliyi tərəfindən təqdim edilən notanın mətnini təsdiq etdikdən
sonra məsələyə nəzarət etmək üçün onun surətini Malenkov, Molotov, Qromıko,
Beriya, Kaqanoviç və Bilqaninə göndərmişdi (5). Lakin məsələ burasında idi ki,
nə notada adı çəkilən şəxslər, nə də Türkiyəni yaşayış yeri kimi seçən Sovet
vətəndaşlarından SSRİ-yə qayıtmaq barədə Türkiyə hakimiyyət orqanlarına hər
hansı müraciət daxil olmamışdı.
Balkan ölkələrində baş verən hadisələr və həmin ölkələrdə yaşayan türk və
müsəlman azlıqlarının təqib edilməsi Türkiyə hökuməti üçün əlavə problemlər
yaratmışdı.
Bolqarıstanda, Yuqoslaviyada və xüsusilə Yunanıstanın Sovetlər tərəfindən
müdafiə olunan qüvvələrin nəzarətində olan ərazilərində türklərin qovulması,
təqid və təhqir edilməsi barədə çoxsaylı faktlar aşkar edil-
455
mişdi. Türkiyə Balkanlarda qayda yaradılması üçün ABŞ və Britaniyanın buradakı
hadisələrə müdaxilə etməsinə, SSRİ-ni Balkan ölkələrinin daxili işlərinə
qarışmaqdan çəkindirilməsinə böyük zərurət olduğunu müxtəlif formalarda ifadə
edirdi. Türk mətbuatı Balkanlarda baş verən hadisələr bilavasitə "Moskvanın
kommunist diktaturasının" əməlləri kimi qiymətləndirirdi. Türk qəzetləri
Yunanıstanın şimalında general Markos hökumətinin yaradılmasını dünyanı
təhdid edən qırmızı məşəl kimi dəyərləndirirdi. Onların fikrincə, bu məşəl
Moskvada hazırlanmış və Albaniya sərhədləri vasitəsi ilə Yunanıstana atılmışdır.
Demokrat partiyasından olan F.Köprülü monarxiyanın devrilməsindən sonra
Rumıniyanın Bolqarıstan, Yuqoslaviya və Albaniya kimi bütövlükdə Moskvanın
nəzarətinə düşdüyünü, bolşevik təxribatlarının Suriya, İran, Fələstin və Çində
gücləndiyini yazırdı. 1947-1948-ci illərdə SSRİ Dövlət Təhlükəsizliyi Nazirliyinin
xətti ilə Şərqi Avropa və Balkan ölkələri üçün əməliyyat işçiləri və terrorçu
dəstələr hazırlanmasına icazə verilmişdi. Sovet təsir dairəsinə düşən ayrı-ayrı
ölkələrin "rəhbərləri"nə verilən tapşırıqlar və tövsiyələr (məsələn "Kim İr-Sen
üçün məsləhətlər") bilavasitə Siyasi Büroda təsdiq edilirdi (6).
1948-ci ilin yanvar ayı ərzində Marşall planı Türkiyədə geniş müzakirələrə
səbəb olmuşdu. Türk mətbuatı bu plan üzrə göstərilən Amerika yardımını
kommunizmin Avropa ölkələrinə soxulması yolunda başlıca qabaqlayıcı müdafiə
sistemi kimi şərh edirdi. Yanvar ayının 16-da Avropanın iqtisadi cəhətdən bərpası
haqqında Dövlət Departamentinin məruzəsi demək olar ki, bütün aparıcı Türkiyə
qəzetlərində dərc edildi. Məruzənin Türkiyəyə aid olan hissəsi mətbuatda geniş
rəylər doğurdu. Dövlət Departamentinin məruzəsi mətbuatda dərc edilən gün
prezident İ.İnönü axşam saat 10-da ABŞ səfiri E.Vilsonu qəbul edib N.Sadakla
birlikdə məruzənin Türkiyəyə aid olan hissəsini geniş müzakirə etdilər. Marşall
planı üzrə yardım proqramında Türkiyənin yetərincə yer almaması Türkiyə siyasi
dairələrinin ciddi narahatçılığına səbəb olmuşdu. "İstanbul" qəzeti yanvar ayının
19-da yazırdı: "Marşall planı bütün iqtisadi və siyasi məsələlərin birinci sırasında
dayanır. Vilson-İnönü görüşü türk hökumətinin yardımın forma və məbləğindən
razı qalmadığını ehtimal etməyə əsas verir". Türkiyəni narahat edən məsələlərdən
ən başlıcası Marşall planında onun kənd təsərrüfatı ölkəsi kimi dəyərləndirilməsi
və ölkənin Avropanın bərpa proqramında ancaq kənd təsərrüfatı məhsullarının
artırılması yolu ilə iştirakının nəzərdə tutulması idi. Ölkənin sənayeləşdirilməsi
xətti Amerika planında əsas kimi götürülməmişdi.
Demokrat partiyasının liderləri Türkiyənin Marşall planında yetərincə nəzərə
alınmamasını hökumətin ölkənin iqtisadi və maliyyə vəziyyəti ilə bağlı
əsaslandırılmış məlumatlar hazırlaya bilməməsi və Amerika yardımını almağa
qadir olmaması ilə izah edirdilər. Türkiyənin maliyyə naziri