143
matlar almağa başlamışdı. Bu məqsədlə Birləşmiş Ştatların Sofiyadakı
nümayəndəsi Barnes aprel ayının 10-da Bolqarıstanın
xarici işlər naziri Petko
Stainovla görüşmüş və SSRİ tərəfindən Türkiyə əleyhinə yeridilməkdə olan sərt
siyasətin bəzi tərəfləri haqqında fikir mübadiləsi etmişdi. P.Stoinov ABŞ
nümayəndəsinə bildirmişdi ki, o, rusların niyyətinin nə olduğunu anlaya bilmir
və rus siyasətini həyata keçirən cəsusların gizli olduğu hamıya məlumdur.
Bolqarıstanın xarici işlər naziri Birləşmiş Ştatların nümayəndəsini bolqar-türk
münasibətlərində heç bir dəyişiklik gözlənilmədiyinə əmin edərək Bolqarıstanın
Ankaraya yeni diplomatik nümayəndəsi təyin olunmuş Nikola Antonova bu
məzmunda göstəriş verdiyini bildirmişdi. N.Antonov Türkiyə hökumətini əmin
etməli idi ki, Bolqarıstan Türkiyə ilə yaxşı qonşuluq münasibətlərini
dəyişmək fikrində deyil və Bolqarıstanda rus hərbi qüvvələrinin mövcudluğu onun
Türkiyə ilə olan yaxşı münasibətlərini qorumaq istəyinə heç bir təsir
göstərməyəcəkdir. Eyni zamanda P.Stoinov Barnesə bildirmişdi ki,
Bolqarıstan ölkənin cənub-şərqində yerləşdirilmiş hərbi qüvvələrin sayını
artırmayıb və son zamanlar həmin ərazidə rus qoşunlarının da sayının
artırılmadığını bilir. Barnes ABŞ Dövlət katibinə yazırdı: "Nazirin
söylədiklərindən aydın görünür ki, Bolqarıstan Türkiyənin hesabına risq etmək
istəmir" (86).
ABŞ və İngiltərə siyasi dairələri Türkiyənin aprel ayının 4-də SSRİ-yə təqdim
etdiyi notaya Sovetlərin verəcəyi cavabı ciddi şəkildə izləyirdilər. Bu məqsədlə
ABŞ-ın Ankaradakı müvəqqəti işlər vəkili Paker aprelin 7-də Türkiyə xarici işlər
nazirinin müavini ilə görüşmüş və xarici işlər nazirinin yetkilisi ona bildirmişdi ki,
Türkiyənin Sovet səfirinə təqdim etdiyi notaya SSRİ tərəfindən hələ heç bir
reaksiya verilməyib və əlavə etmişdi ki, V.Molotov San-Fransiskodan qayıdana
kimi Sovet İttifaqının hər hansı təklif irəli sürəcəyi gözlənilmir. Sovet-Türkiyə
münasibətlərində baş verən dəyişiklikləri diqqət mərkəzində saxlayan ABŞ-ın
müvəqqəti işlər vəkili S.Sarper Moskvadan qayıdan kimi onunla görüşdü.
Sovetlər tərəfindən rəsmi açıqlanmasa da, V.Molotovun 19 mart bəyanatından
sonra bir sıra mətbuat orqanları SSRİ-nin Türkiyənin şərq vilayətlərinə ərazi
iddialarının ola biləcəyini ehtimal etməyə başlamışdılar. Pakerlə söhbətdə bu
məsələyə toxunan S.Sarper SSRİ-nin Türkiyənin Qars və ya Ərdahandakı
ərazilərinə qarşı hər hansı iddia irəli sürmək niyyətinin olduğuna inanmadığını,
lakin rusların Montrö konvensiyası ilə bağlı təzyiq göstərmək ehtimalının böyük
olduğunu bildirdi. Eyni zamanda S.Sarper onu da qeyd etdi ki, Türkiyənin
Moskvadakı səfirliyinin SSRİ mətbuatında Türkiyə əleyhinə gedən tənqidi
yazılarla bağlı apardığı araşdırmalar bu tənqidlərin "həm kəmiyyət, həm də
keyfiyyət baxımından" Türkiyədən daha çox ABŞ və Böyük Britaniyaya qarşı
yönəldiyini göstərdi. Əslində bununla S.Sarper SSRİ-də gedən
144
siyasi proseslərin mahiyyətini və onun xarici siyasətinin hədəflərini daha düzgün
anladığını, Qərb-Şərq qarşıdurmasını başlanğıc məqamında daha doğru
dəyərləndirdiyini ifadə edə bilmişdi. S.Sarper Sovetlərin San Fransisko
konfransında iştirak üçün "beşinci dərəcəli nümayəndələr" göndərməsini bu
konfransı böyük üçlüyün təmsil olunduğu Yalta konfransından daha aşağı
beynəlxalq müstəviyə keçirməsi ilə əlaqələndirirdi. Ən nəhayət, Sovet tələbləri ilə
bağlı S.Sarper Birləşmiş Ştatların müvəqqəti işlər vəkilinə bildirdi ki, Türkiyə
rusların və almanların hələ 1939-cu ildəki tələblərinə qarşı sərt mövqedə dayanıb
və indi heç kim onu hec nəyə vadar edə bilməz. Bununla bağlı Paker Dövlət katibi
C.Birnesə yazırdı: "Görünür o, (S.Sarper-C.H.) SSRİ tərəfindən heç bir təcavüz
cəhdinin olmayacağını hiss edir" (87).
V.Molotovun mart ayının 19-da S.Sarperə təqdim etdiyi bəyanat Türkiyə siyasi
dairələri və türk mətbuatı üçün bir qədər gözlənilməz idi. Bir qayda olaraq bu tipli
dövlətlərarası sənədlərlə bağlı əvvəl məsləhətləşmələr keçirilir və sonra qərar
qəbul edilir. Lakin ilk görüşdəcə Sovet İttifaqının iyirmi illik bir dövrdə iki
ölkənin münasibətlərini tənzimləyən müqavilədən belə nümayişkarcasına imtina
etməsi tərəflərin münasibətlərinin gərgin mərhələyə daxil olmasından, Sovetlərin
Türkiyəyə yönəlik iddialarının ciddiliyindən xəbər verirdi. Bu hadisə ilə bağlı türk
mətbuatına kəskin yazılar verməmək tövsiyə olunanda ilk zamanlar xarici
mətbuatın materialları və Anadolu agentliyinin məlumatları ardıcıl olaraq
mətbuatda özünə yer alırdı. Türk qəzetlərində xarici mətbuatın belə bir rəyi
başlıqlara çıxarılırdı ki, Sovet İttifaqı bu aktla Türkiyə ilə münasibətlərə yenidən
baxmaq və Boğazlar haqqında Konvensiyada dəyişikliklər etmək istəyir.
Londonda Polşa mühacir hökumətinin buraxdığı "Cennik Polski" qəzetində bu
məsələ ilə bağlı yayınlanmış bir məqalə tərcümə edibrək türk qəzetlərinin
əksəriyyətində yenidən çap olunmuşdu. Bu məqalədə qırmızı xəttlə belə bir fikir
keçirdi ki, Boğazlar məsələsində Sovet İttifaqı çar Rusiyasının siyasətinə
qayıtmışdır. Türkiyənin aparıcı jurnalistlərindən Atay, Esmer, Yalman və Yalçın
aprel ayının 5-də türk nümayəndə heyəti ilə birlikdə San-Fransiskoya
getdiklərindən qeyd edilən məsələyə münasibətdə ölkə mətbuatında bir boşluq
hiss edilirdı. Ankarada və İstanbulda çıxan "Ulus", "Cümhuriyyət", "Yeni Sabah ,
"Tasvir", "Vakıt", "Tan" və digər qəzetlərdə Sovet-Türkiyə münasibətləri
haqqında bir qayda olaraq Sovetlərin milli müstəqillik uğrunda mübarizə
dövründə Türkiyəyə göstərdiyi yardımlar xatırlanır, Türkiyənin Sovetlərlə dostluq
münasibətlərində sədaqətli olduğu yada salınır və 25 illik bir dövr ərzində onun
SSRİ qarşısnda olan müqavilə öhdəliklərini dəqiqliklə yerinə yetirdiyi
vurgulanırdı. Türkiyənin tanınmış qəzetçilərindən sayılan Asım Us yazırdı ki,
Türkiyə bir tərəfdən ingilis-fransız-türk, digər tərəfdən türk-rus sazişləri yolu ilə
Qara və Aralıq dənizlərində kollektiv