145
təhlükəsizlik sistemi yaratmağı arzulayırdı. Əgər Türkiyənin arzuladığı
təhlükəsizlik sistemi yaradılsaydı, onda Hitlerin ordusunun Balkanlara enməyə və
SSRİ-yə hücum etməyə cəsarəti çatmazdı. Moskva hökuməti təhlükəsizliyini
Berlinlə sazişdə axtardı. Eyni zamanda Asım Us təsdiq edirdi ki, Türkiyə
müharibə dövründə doğru siyasət yeritdi və bu siyasətin doğruluğu 1942-ci ildə
türklərə təqdim olunmuş ingilis-sovet notasında təsdiq edildi. Həmin notada
göstərilirdi ki, Türkiyənin bitərəflik siyasəti müttəfiqlərin böyük razılığına səbəb
olmuşdur (88).
V.Molotovun notasında toxunulan "dəyişən vəziyyət"ə gəldikdə başqa bir türk
qəzetçisi Faik Fenik "Ulus" qəzetindəki məqaləsində qeyd edirdi ki, beynəlxalq
aləmdə yalnız Sovet İttifaqının vəziyyəti dəyişməmişdir, eyni zamanda Türkiyənin
də vəziyyəti dəyişmişdir. F.Fenik xatırladırdı ki, 1925-ci il Sovet-Türk müqaviləsi
imzalananda Türkiyə Mosul məsələsinə görə İngiltərə ilə ziddiyyətdə idi, 1939-cu
ildən isə o İngiltərənin müttəfiqidir.
Sovet-Türk müqaviləsinin ləğv edilməsi ilə bağlı Türkiyə siyasi dairələrinin və
mətbuatının baxışlarını ümumiləşdirən Ankaradakı Sovet səfirliyi SSRİ xarici işlər
komissarının müavini S.Kavtaradzeyə yazırdı: "Türklər mətbuata təlimat veriblər
ki, öz ictimaiyyətini və dünya ictimai rəyini onların həmişə Sovet İttifaqı ilə
dostluğa can atdığına, indiki anda bu dostluğu möhkəmləndirməyə hazır olduğuna
inandırsın. Onlar məsələni belə qoyublar ki, bir halda ki, Sovet İttifaqı bu
məsələni qaldırıb, onda müəyyən təkliflər də ondan gəlməlidir və Sovet
təkliflərinin dostluğu möhkəmləndirməyə uyğunluğunu mühakimə etmək hüququ
türklərin əlində qalmalıdır". Sovet səfirliyinin birinci katibi Moskvaya çatdırırdı
ki, türk təbliğatı ictimai fikirdə Sovet-Türkiyə münasibətlərinin gələcəyi üçün
məsuliyyəti Sovet İttifaqının üzərinə qoymağa cəhd göstərir (89).
Aprel ayının 30-da Türkiyə nümayəndə heyətinin başçısı, xarici işlər naziri
H.Sakanın San-Fransisko konfransında çıxışı, xüsusilə onun kiçik xalqların
hüquqlarına aid fikirləri böyük marağa səbəb oldu. H.Saka dünyada sülhün və
təhlükəsizliyin qorunması üçün BMT Təhlükəsizlik Şurasına geniş səlahiyyətlər
verilməsinə tərəfdar olduğunu bildirdi. Eyni zamanda Türkiyə nümayəndə heyəti
Təhlükəsizlik Şurasına çoxlu sayda müvəqqəti üzvlər daxil edilməsinə və bütün
məsələlərin bu şurada səs çoxluğu ilə həll edilməsinə, habelə BMT Baş Məclisinin
səlahiyyətlərinin genışləndirilməsinə böyük əhəmiyyət verirdi. H.Saka belə hesab
edirdi ki, indiki halda bu təşkilat sülhü və təhlükəsizliyi qorumaq üçün elə də
böyük səlahiyyətlərə və yetərincə gücə malik deyildir. Ona görə Türkiyə
təmsilçiləri nəzarət hüququ da daxil olmaqla BMT Baş Məclisinin
səlahiyyətlərinin genişləndirilməsini arzu edirdilər (90).
Ən nəhayət, 1945-ci ilin may ayının ilk günlərində Almaniyanın təslim olması
ilə Avropada müharibənin başa çatması Türkiyədə də təntənəli
146
şəkildə qeyd edildi. 1945-ci ilin may ayının 8-də Türkiyə xarici işlər naziri
vəzifəsini icra edən N.Sümer qələbə münasibəti ilə V.Molotov may ayının 9-da
Ş.Saracoğlu İ.Stalinə təbrik teleqramları göndərdilər. Ş.Saracoğlu yazırdı: "Dünya
ağalığına can atan qüvvələrin tamamilə əzildiyi bu tarixi anda mənim şəxsən
böyük hörmət bəslədiyim böyük rəhbərin simasında tarixin heyranlıqla
xatırlayacağı qəhrəman Sovet ordusunun böyük qələbəsini təbrik edirəm". Az
sonra Yaponiya üzərində qələbə münasibəti ilə də İ.İnönü M.Kalinini təbrik etdi
və təbrikin surəti çoxaldılıb İ.Stalin, V.Molotov, A.Mikoyan, L.Beriya,
Q.Malenkov A Vşinski, V.Dekanozov və S.Kavtaradze arasında paylandı (91).
Almaniya üzərində qələbə Türkiyədə böyük həyəcan yaratmışdı. Ölkənin bütün
böyük şəhərlərində rəsmi dövlət idarələri qələbə münasibəti ilə bayram tədbirləri
keçirilir, evlərin üzərində bayraqlar ucaldılırdı. Qəzetlər müttəfiqlər qarşısında
Türkiyənin xidmətləri və Almaniyanın məğlubiyyətində müttəfiqlərin rolu barədə
təmtəraqlı yazılar verirdilər. Ölkə qələbə sevincini yaşayırdı. Lakin bu sevinc elə
də uzun sürməyəcəkdi. Qarşıda Türkiyəni soyuq müharibənin ağır sınaqları
gözləyirdi.
147
V FƏSİL
Türkiyəyə qarşı Sovet iddiaları və əsəb savaşının
başlanması
Avropada müharibə sona çatdı. Altı il ərzində qitəni gərginlikdə saxlayan
faşizm Birləşmiş Millətlərin birgə səyi ilə məğlub oldu. Müharibə dövründə
müttəfiqlərin əməkdaşlığı faşizmin məğlubiyyətini şərtləndirən başlıca amil idi.
Böyük üçlüyün Tehran və Yalta görüşlərinin qərarları müharibədən sonrakı
dünyanın konturlarını özündə əks etdirirdi. Qələbə sevincini yaşayan dünya hələ
ki, bu qərarların cazibəsində idi.
Lakin Avropada hərbi əməliyyatların başa çatması ilə Almaniyanın
məğlubiyyəti dövründə müttəfiqlərin əzəmətli görünən əməkdaşlığı çat verməyə
başladı. Sovet qoşunlarının Şərqi Avropa və Balkanlarda, habelə İranın şimalında
möhkəmlənmək, Almaniya və Avstriyadan tutmuş Kuril adalarına qədər
sərhədlərini qonşu ölkələrin hesabına genişləndirmək arzuları tədricən gerçəkliyə
çevrilirdi. Sovet İttifaqının öz sərhədlərini genişləndirmək siyasəti müharibədən
sonra yeni formalaşmağa başlayan Stalin-Molotov doktrinasının çıxış nöqtəsini
təşkil edirdi. Bu fonda Kreml Tehran və Krım konfransının qərarlarını öz
maraqlarına uyğun yozmağa başlayır və kommunist ideyasının dünya sisteminə
çevrilməsi üçün əlverişli məqamın yetişdiyini zənn edirdi. Almaniya təslim aktını
imzaladıqdan dörd gün sonra, may ayının 12-də Britaniya Baş naziri U.Çörçill
ABŞ prezidenti Trümenə yazırdı: "Avropanın vəziyyəti məni həqiqətən narahat
etməyə başlayır. Sovetlərin Yalta qərarlarını yanlış yozmalarından, Polşaya qarşı
davranışlarından, Vyana məsələsində güc nümayiş etdirməklərindən, Yunanıstan
istisna olmaqla bütün Balkanlardakı üstün nüfuzlarından, öz qüvvələri ilə işğal və
ya nəzarət etdikləri ölkələri birləşdirməklərindən, xüsusilə hazırlıqlı bir ordunu
uzun müddət sılah altında saxlamaq imkanlarından narahatlıq duymaqdayam.
ABŞ-ın Moskvadakı səfiri A.Harriman da eynilə buna bənzər bir raportla
Vaşinqtona müraciət edib Amerika hökumətinin diqqətini Sovetlərin hərəkətlərinə
yönəltməyə çalışırdı" (1). H.Trümenə məktubundan bir gün sonra may ayının 13-
də U.Çörçill radio ilə geniş çıxışında müharibədən sonrakı dünyanın inkişaf
meylləri və uğrunda mübarizə aparılan demokratik prinsiplərin bərqərar olmasının
zəruriliyi haqqında öz fikirlərini açıqladı.
Müharibədən sonrakı dünyanın taleyi üçün ciddi narahatçılıq keçirən
müttəfiqlər hələ ki, Sovet İttifaqı ilə əməkdaşlığa ümidli idilər. Böyük qurbanlar
bahasına əldə edilmiş sülhü və sabitliyi qorumaq üçün bu əməkdaşlığın davam
edəcəyinə inanmaq istəyirdilər. Lakin bütün bunlar siyasətin görünən tərəflərinə
hesablanmış illüziya xarakteri daşıyırdı. Mü-