32 Щикмят
رو
و ه هاز و
Xarabat pirinin b
ə
ndə
siyə
m ki, lütfü daimdir,
Ş
eyx və
zahidin lütfü gah var, gah yoxdur.
Xarabat r
əmzi mənada dünyəvi varlığın fənaya uğramasına işarə
(4.c.1.s.153-134) olmaqla rind r
əmzi ilə ortaqdır. Bu isə dünyaya və zahiri
qaydalara tabe olmayan q
ələndər, hətta nəfsə tabe olan ağıl vəsvəsəsinə qarşı
laübalı a
şiq, zahid və başqa riyakar zümrələrə qarşı
pak vicdan sahibi kimi
tanınır (4.c.1.s.403-412). Füzuli h
əmin vəsvəsədən qurtuluş yolunu mey
r
əmzində tapır ( 13.s.366 ):
Nec
ə
bir və
svə
seyi-ə
ql ilə
qə
mnak olalım,
G
ə
lin alayiş
i-qə
mdə
n çıxalım, pak olalım.
N
əş
eyi-mey tapalım, qabili-idrak olalım,
M
ə
stü mə
dhuş
ü xə
rabatiyü bibak olalım.
Xarabat h
əm də pak qəlb aynasına işarədir və ariflər öz elmini çəkişmə,
mübahis
ə, ixtilaf və qərəz dolu mədrəsədə deyil, həmin aynada tapırlar. Bu
m
ətləb Yunus Emrede belə ifadə olunur (14.s.243) :
Dani
ş
mə
ndlə
r, alimlə
r mə
drə
sə
də
buldu elm.
Biz xarabat içind
ə
bulduk isə
nə
oldu.
Füzuli (13.s.221) :
M
ə
drə
sə
içrə
müdə
rris verdiyi min də
rsdə
n
Yeydürür meyxan
ə
də
bir cam vermə
k , bir gözə
l .
Zahir aliml
əri din-məzhəb və şəkk-yəqin arasında sərgərdan qalmışlar,
ancaq Haqqdan g
ələn nida deyir ki, yol nə odur, nə də bu (1.s.37):
د و ه رد
و ّ رد
ز رد د
نا
ا و ا ن ار
Bir d
ə
stə
din və
mə
zhə
bdə
mütə
fə
kkirdir,
Bir qövm
şə
kk və
yə
qində
heyrə
tdə
dir.
Q
ə
flə
tə
n pusqudan gə
lə
r bir nida:
Ey bix
ə
bə
rlə
r, yol nə
budur, nə
də
o.
X
əyyam insan ömrünü aləmin əbədiliyi müqabilində bir dəm – bir nəfəs
v
ə an, həm də xəyal və yuxu
kimi dəyərləndirir, əgər həmin ömür fürsətini
d
əyərli yaşamaq mümkün deyilsə, onun nə faydası var?
Ə
də
biyyatş
ünaslıq
33
د
ا د
ا
و د
رذ ه
ه
ا ا و ن لا ا
ا
و
و
ا د و
Ş
adlıq istə
ki, ömrün hasili bir qə
mdir
H
ə
r zə
rrə
Keyqubad və
Cə
min torpağ
ıdır.
Dünyanın halı v
ə
ömrün ə
sli
Yuxudur, x
ə
yaldır, yalan bir də
mdir.
Qaranlıq
bir ictimai mühitd
ə hətta pakların canı yanıb
torpaq olur, ancaq
tüstüsü görünmür, kims
ə bu mənəvi böhranlara diqqət yetirmirsə, bəs onda bu
gedi
ş-gəlişin faydası nədir? (1.s.39):
ن زا
د ر و
؟ د
د و ر رد
ن
ن خ
رد
و دز
؟ دود د
Gedib-g
ə
lmə
yimizin hani faydası,
Vücudumuzun
ə
riş
ində
hanı arğ
acı?
Ç
ə
rxin çə
nbə
rində
neçə
pakların canı,
Yanir, torpaq olur, tüstüsü hanı?
Ancaq X
əyyam heç də bir sira araşdırıcıların iddia etdiyi kimi materialist,
nihilist v
ə hedonist deyil və İlahi Qəzayanın qaçılmaz olduğuna inanır (1.s.16):
و
رو
د
ه زار ا ه
ر ا
ز ار
Birini g
ə
tirib birini oğ
urlarlar,
Bu sirri heç k
ə
sə
açmazlar.
Biz
ə
qə
zadan bundan baş
qa bir ş
ey göstə
rmə
zlə
r,
Ömrümüzün peyman
ə
sini ölçüb verə
rlə
r.
D
ərin hikmət sahibi olan Xəyyam üçün məscid və kilisə, cəhənnəm və
behi
şt məfhumlarının zahiri deyil, batini mənası önəmlidir:
غا ز
دود و
د و خزود ن ز ز
ح ور
د ا
د
لزا ر ا
د
N
ə
vaxtadə
k mə
scidin çırağ
ı və
kilisə
nin tüstüsü,
34 Щикмят
N
ə
vaxtadə
k cə
hə
nnə
min ziyanı və
behiş
tin faydası.
Get, lövh
ə
üstündə
gör ki, qə
zanın ustadı,
Ə
zə
ldə
n nə
olmalı idisə
yazıb.
ار
ار
د
ه ر ّ زو
زور و مد ل ود د ه
و
م
Kims
ə
qə
zanın pə
rdə
si arxasına yol bulmadı,
Kims
ə
qə
də
rin sirrində
n agah olmadı.
Yetmi
ş
iki il gecə
-gündüz fikirləş
dim,
M
ə
lum olmadı və
qüssə
qisalmadı.
Q
əza və qədərin qaçılmaz olduğunu anlayan şair təkcə dünyəvi həyatın və
maddi varlı
ğın vəfasızlığından iztirab çəkmir, mənəvi baxımdan
tərəddüd
keçir
ərək “sirlər” pərdəsinə yol tapmadan orada fənaya uğrayacağının
nigarançılı
ğını çəkir, heyrət içində haradan gəlib haraya gedəcəyini bilmir:
رد
ر ها ا حور زا ب
ر ها را ا د رد
ا
زا ا ش ش
ا ش
ر ها
Anla ki, ruhdan ayrı ged
ə
rsə
n,
Sirl
ə
r pə
rdə
sində
fə
na edə
rsə
n.
Xo
ş
ol, haradan gə
ldiyini bilmirsə
n,
Mey iç, hara ged
ə
cə
yini bilmirsə
n.
Önc
ə işarə etdiyimiz rindlik düşüncəsinə uyğun, Xəyyam hətta məhşər
günü meyxan
ə qapısında olacağını xatırladır, bu
məstlik ona əzəldən bəxş
olunan ilahi feyzd
ən ibarətdir.
مر رد ن
د
ا
ا
ب با ز
ا
زور ها
رد
زا
ا
Ə
gə
r ölsə
m badə
ilə
yuyun mə
ni,
Pak
şə
rabla mə
nə
tə
lqin söylə
yin.
M
ə
hşə
r günü mə
ni tapmaq istə
sə
niz
Meyk
ə
də
qapısının torpağ
ında axtarın mə
ni.