Himalay Ənvəroğlu __________________________
335
ola bilməz – yenə də günlərin bir günündə Təhminəni görəcək…
Onlar az qala sifət-sifətə toqquşacaqlar – Zaur və Təhminə…
Təhminə Zauru görüb gülümsünəcək –
həmin o ağ düyməli
qırmızı paltarında olacaq Təhminə, həmin o 30 il bundan qabaqkı
paltarında və məlum olacaq ki, vaxtın Təhminəyə heç bir dəxli
yoxdur – heç dəyişməyib Təhminənin sifəti, nə bədəni, nə yaşı…
30 il əvvəlki təkin gülümsünəcək Zaura və Zaur da dili-dodağı
titrəyə-titrəyə Təhminənin adını çəkəcək, amma adını çəkən kimi
Təhminə çevriləcək, küçədəki adamlara qoşulub itəcək" (18,
səh.350-351). Zaurun xəyalında aradığı Təhminə, yaxud xəyali
Təhminə göründüyü kimi, ona rahatlıq vermir, gecə-gündüz onun
qərarını əlindən alır. Axı, o, özünün etiraf etdiyi kimi Təhminənin
adı çəkiləndə, yaxud xəyalına gələndə "dili-dodağı titrəyir." Bu
əsil məhəbbətdir, qəhrəmanın öz sevgisini səmimi etirafdır. Lakin
məlum olduğu kimi, artıq çox gecdir.
Məşuqə cismani aləmdən
köçüb, yalnız xəyalı, gözəlliyi, ruhu qalıb. Zaur xəyali Təhminəni
izləməkdə davam edir: metro, qatar, nəhayət, lift. O, liftin
hərəkətini izləyir -2, 3, 4, 5, 6. Lift 6-cı mərtəbəyə qalxıb dayanır.
Zauru vahimələndirən nəinki 6-cı mərtəbənin düyməsinin
olmamasıdır, eyni zamanda, ümumiyyətlə, 6-cı mərtəbənin
olmaması və binanın beş mərtəbəli olmasıdır. Çöldəki işıq
tablosunda da yox imiş altıncı mərtəbə. Zaurun gözünə
görünürmüş bu rəqəm. Zaur and içə bilər ki, lift məhz altıncı
mərtəbəyə qalxmışdır. Lakin nə mərtəbələrdə, nə də damın
üstündə qırmızı paltarlı qadını gördüm deyən olmur. Zaur özü bu
hadisəni qəribə və izahsız vaqiə hesab edir. Romanın Zaurun
qocalığına qədər davam edən süjeti
Məmməd Nəsirin bir müdrik
fikri ilə tamamlanır: "-Əgər adamlar başa düşsəydilər ki,
beşmərtəbəli binanın altıncı mərtəbəsi də ola bilər, onda nə vardı
ki,…" (18, səh.352).
Romanın sonluğuna, ümumiyyətlə, süjetdən doğan ideyaya
rəmzi məna verən Anar eyni zamanda fikrini mücərrədləşdirir,
______________________
Азярбайъан романынын инкишаф проблемляри
336
onun yozum imkanını artırır. Yəni Məmməd Nəsirin alğına gələn
bu fikirdə dünyanın faniliyi, axirət anlamı, təsəvvüf fəlsəfəsinin
qənaətləri də, amal, əməl, ideal, insanlıq, bu günün adamını
mənəvi ucalığa dəvət təsəvvürü də var. Çünki bütün fəsillərdə
dahi Füzulidən epiqraf gətirən, "Epiqraf"da şairimizə daha çox
arxalanan, Təhminə və Zaurun sevgi macərasını "Leyli
və Məc-
nun" məhəbbət dastanı kontekstində sınağa çəkən Anar "Beş mər-
təbəli evin altıncı mərtəbəsi" romanı ilə sübut etdi ki, hər bir dövr-
də beş mərtəbəli evin altıncı mərtəbəsinə qalxan insanlar ol-
muşdur. Ən böyük hakim olan vaxt özü belə hər şeyə, hər kəsə tə-
sir edib dəyişdirdiyi halda belələrini – Təhminə kimilərini də-
yişmir. Cavanlıq, gözəllik, cazibədarlıq – bunlar üçün əbədi dəyər
olur. Çünki əsilləri, zatları cövhərdən ibarətdir. Belə olmasaydı
Anar Füzuli qəhrəmanlarının taleyi və eşqi ilə XX əsrin ikinci
yarısında yaşayan iki insanın – Təhminə və Zaurun məhəbbətini
sınağa çəkməzdi. Romandan həm
də belə bir fikir də doğur ki,
zaman, vaxt hər şeyi dəyişir, lakin saf eşq, pak sevgidən,
məhəbbətlə döyünən qəlbin istəyindən və həqiqətindən başqa.
Himalay Ənvəroğlu __________________________
337
NƏTİCƏ
onoqrafiyaya cəlb edilən bədii materiallar,
müxtəlif elmi mülahizələr və xüsusi tədqiqat
əsərləri belə bir ümumi nəticə doğurur ki, milli
bədii zəmin əsasında maraqlı və mürəkkəb bir
yol keçən Azərbaycan romanını, xüsusilə onun
son dövrlərini həm ədəbi prosesin müstəvisində, həm də müqayisə və
tutuşdurmalar əsasında tipoloji baxımdan tədqiq etməklə janrın
imkanlarının geniş çevrədə meydana çıxmasına nail olmaq
mümkündür.
Kitabda Azərbaycan romanının
mənşəyi məsələsinə mühüm yer
ayrılması təsadüfi deyil. Çünki bu məsələ məlum olduğu kimi təkcə
milli Azərbaycan romanının inkişaf tarixini izləyib onu müasir dövrə
qədər gətirib çatdırmağı deyil, məhz eyni zamanda Azərbaycan
romanının bir janr-struktur vahid kimi keçdiyi yolla yanaşı, həm də
onun daxili məzmununun və tərkib hissələrinin zənginləşməsi və
kamilləşməsi prosesini tədqiq edib ümumiləşdirməyi nəzərdə tutur.
Roman təsəvvürü altında nəzərdə tutulan strukturun estetik kamillik
dövrünə qədər izlənilməsi göründüyü kimi yalnız tipoloji tədqiqat
əsasında mümkün ola bilərdi. Çünki roman janr, növ, forma və
məzmun kimi mühüm estetik kateqoriyalarla birbaşa bağlı olduğu
üçün onun problemləri də bilavasitə bu kateqoriyalardan keçir. Ona
görə də tədqiqatda ümumi şəkildə olsa da, həmin kateqoriyaların
romanla bağlı olan əlaqələrinə toxunulur.
Məlum olduğu kimi
romanda ənənə və varislik məsələsi geniş mübahisə doğuran
problemlərdəndir. Bu sahədə müxtəlif konsepsiyalar vardır. Bəziləri
onu eposun varisi kimi qiymətləndirirsə, digərləri onun tərkibində
müxtəlif janrların iştirakını, o cümlədən folklor və onun aparıcı
janrlarından olan nağıl və dastanı xüsusi qeyd edirlər. Faktlar göstərir
ki, dünya ədəbiyyatında romanın nəinki qəhrəmanlıq və nağıl eposu
ilə, o cümlədən mifoloji eposla da sıx əlaqəsi vardır. Araşdırma aydın-
ladır ki, romanın mühüm komponentləri bu qədim janrlarla birbaşa
tipoloji bağlılığa malikdir. Digər tərəfdən mif, əfsanə və əsatirlərin,
xüsusilə nağıl və dastanların mövzunun tələbləri baxımından təhlilə
M
______________________
Азярбайъан романынын инкишаф проблемляри
338
cəlb edilməsi göstərdi ki, bu janrlar istər romanın genezisində, istərsə
də sonrakı inkişafında mühüm rol oynamışlar. Romanın rüşeym
halından başlayan inkişafının struktur xüsusiyyətləri
belə bir qənaət
doğurur ki, bu janrın yalnız hibrid və yaxud sintez əsasında qiymətlən-
dirilməsi düzgün deyil, çünki «janrların janrı» hesab edilən romanın
stixiyası və strukturu həm qohum janrlardan təsirlənmək hesabına,
həm də məhz özinkişaf əsasında zənginləşir. Faktlar göstərir ki, roman
tarixi inkişafında çox mürəkkəb bir yol keçib. Onun formalaşması və
janr təkamülü asan başa gəlməyib. Romanın ayrı-ayrı milli ənənələr
və dünya ədəbiyyatının ümumbəşəri dəyərləri üstündə köklənən
nümunələrinin tipoloji baxımdan nəzərdən keçirilməsi aydın şəkildə
göstərdi ki, yunan mifoloji eposu, Şərq qəhrəmanlıq və nağıl eposu,
türk xalqlarının dastan eposu Nizaminin mənzum romani eposu bu
janrın formalaşmasında başlıca rol oynamışlar.
Digər tərəfdən romanın tarixi, xüsusilə yunan və Roma
ədəbiyyatındakı nümunələrinin qədimliyi belə bir fikir doğurur ki, o,
müstəqil bir janr kimi sərbəst inkişaf etdirməklə bərabər, strukturuna
həm forma, həm də məzmun baxımından «qohum» janrların
müvafiq
komponentlərini qatmaq iqtidarına malik olmuş və bununla da
poetikasını və estetikasını xeyli zənginləşdirmişdir. Tədqiqatda həm
də belə bir nəticəyə gəlinir ki, «Azərbaycan romanının inkişaf
problemləri» kontekstində incələnən Müasir Azərbaycan romanı
sadəcə olaraq xronoloji dövr və konkret zaman kəsiyinin bədii
məhsulu deyil, məhz onun janr-tipoloji axtarışlar baxımından yeni bir
mərhələsidir. Daha doğrusu, belə bir qənaət xüsusi vurğulanır ki, bu
mərhələdə müxtəlif yaradıcılıq axın və istiqamətləri üzvi şəkildə
birləşib milli roman üslubuna qovuşaraq dünya romanını öz tipoloji
imkanı ilə daxildən xeyli zənginləşdirir.
Ümumiyyətlə, monoqrafiyada romanın bir janr olaraq nəzəri-
estetik problemləri,
inkişaf mərhələləri, çağdaş Azərbaycan romanının
tipoloji prinsipləri, üslub zənginliyi, tarixi poetikası, janrın
təkamülündə xüsusi mövqeyi olan bəzi sənətkarların yaradıcılığı yeni
ədəbiyyatşünaslıq təfəkkürü müstəvisində araşdırılır.