Himalay Ənvəroğlu __________________________
147
bura qonşu dövlətlərin münasibəti də əlavə edilir.
Üçüncü hissədə
ziddiyyətlər daha da şiddətlənir. Xanlığın süqutu başa çatır.
Beləliklə bu hissələr epoxanın müəyyən mərhələsi kimi canlan-
dırılaraq romanda tarixilyi dərinləşdirmiş, xronikanın ardıcıl
axınına imkan yaratmışdır. Bunu kompozisiyada tarixiliyi
gücləndirmək vasitələri kimi də başa düşmək olar. Müəyyən
parçaların, kiçik hissələrin xronoloji ardıcıllıqla düzülüşü romanın
yalnız zahiri kompozisiyasıdır. Onun daxilində ''ikinci
kompozisiya'' da vardır. Bu, ikinci kompozisiya tarixin fəlsəfəsi-
nin kompozisiyasıdır'' (63, səh.456).
T.Hüseynov göstərilən əsərində ''Qan içində'' romanını
A.Tolstoyun ''Birinci Pyotr'' romanının janr və kompozisiya
xüsusiyyətləri ilə müqayisə edərək onları birləşdirən və ayıran
cəhətləri göstərir. Burada dramatikləşdirilmiş tarixi prinsip (52,
səh.71)xüsusi vurğulanır. Lakin A.Tolstoydan fərqli olaraq
Çəmənzəminli şəxsi və tarixi başlanğıcların sintezi yolu ilə
onların birləşməsinə nail olur. Məsələn, Vaqifin şəxsi həyatı tarixi
qüvvələrin fəaliyyəti və mübarizəsi fonunda canlandırılır. Bunu
əsər boyu izlənən Vaqif – Qızxanımın xəttində aydın görürük. Bu
xəttin doğurduğu gərginlik romanın
sonuna qədər davam və
inkişaf etdirilir. Belə motivlərin milli və dünya ədəbiyyatında
kifayət qədər tipoloji oxşarlığı vardır. "Qan içində" romanında
tarixi və ictimai şəraitin doğurduğu faciə şəxsi tale üzərində
kökləndiyi üçün şiddətləndirilərək son həddə çatır. "Isti bir gün
idi. Vaqif ilə Qasım ağanı Cıdır düzünə aparırdılar… Vaqif…
rəngi qaçmış oğlunun üzünə baxıb:
-
Qasım ağa bizi hara aparırlar? – dedi.
Oğlu sərzənişli bir səslə:
-
Ağa, - dedi, - bir çoxlarını sən bu yolla göndərmisən, indi
də bizi həmin yolla həmin yerə aparırlar… Vaqif oğlunun
qurbanlıq qoyun kimi yerə uzadıldığını gördükcə qışqırdı:
-Amandır! Əvvəl məni, sonra onu! Mənə oğul dağı göstər-
məyin.
Cəllad qulaq asmadı. Vaqif oğlunun xırıltısını eşitdikdə,
özünü itirdi… Artıq özünün öldürülməsini heç duymadı da – hər
______________________
Азярбайъан романынын инкишаф проблемляри
148
şey bir yuxu kimi gəlib keçdi…" (37, səh.228-229). Tarixi
yaddaşımızın bu amansız yuxusu bu gün də insanın qanını coşdu-
rur, onu tarixi şəxsiyyətin faciəsinin və fərdi müsibətinin səbəb-
lərini axtarıb tapmağa sövq edir. Roman bu tarixi faciənin daxili,
gizli səbəblərinin meydana çıxarılmasında mühüm rol oynamış-
dır. Bununla belə, 30-cu illərin cəmiyyət həyatında
kök salan vul-
qar sosioloji meyllər "Qan içində" romanında da özünü gös-
tərmişdir. Xüsusilə, Qasım ağanın Vaqifə "çoxlarını sən bu yolla
göndərmisən" deməsi, ata və oğulun süjetindəki münasibətlərinin
ümumi ahəngindən doğmur və Vaqifin tarixi şəxsiyyəti ilə
səsləşmir. Görünür, ədib bu gedişi ilə cüzi də olsa Vaqifin tarixi
şəxsiyyətinə "partiyalı" və "sinfi" ədəbiyyat münasibəti göstər-
məyi çalışmışdır. Çünki mükalimənin həmin məzmunu əsərin
ümumi məntiqindən,
tarixi həqiqətdən, konkret vəziyyətdən və
əxlaqın özündən doğmur. Günahsız qurban olan Qasım ağanın
şəxsiyyətinə kölgə salır. Əlbəttə, müəllif Vaqifi idealizə etmək
yolu ilə getməmişdir. Çünki o, həm də öz əsrinin yetişdirməsi və
övladı idi. Ona görə Vaqif bir tərəfdən əsrin fövqündə durursa,
digər tərəfdən mühitə bağlıdır və şəraitin qurbanıdır.
Azərbaycan tarixi roman tipini lirik-emosional üslubda
inkişaf etdirən Çəmənzəminli milli-tarixi dramaturgiyamızın
yaşarlı ənənələrindən ustalıqla bəhrələnmişdir. Tarixi şəxsiyyətin
romanını yaratmaq və aparıcı qəhrəmanı təkcə xronologiyaya
deyil, eyni zamanda müxtəlif insan münasibətlərinə qoşub onun
mürəkkəb kompozisiyasını yaratmağın bədii təcrübəsi hələ nəsrdə
özünü tam şəkildə göstərməmişdisə də, bunlar dramaturgiyada
artıq özünün həllini tapmışdır. Ə.Haqverdiyevin, N.Nərimanovun,
C.Cabbarlının bu sahədə zəngin təcrübəsi var idi.
Bu mənada
"Qan içində" romanı özünün tipoloji başlanğıcını "Birinci
"Pyotr"dan əvvəl "Ağa Məhəmməd şah Qacar"dan, "Nadir
şah"dan, "Nəsrəddin şah" və "Od gəlini"ndən alırdı. Romanın
uğurlarında Qarabağın tarixinə dair xronikaların da mühüm rolu
olmuşdur. Faktlar göstərir ki, xronika roman üçün təkcə mənbə
deyil, həm də təhkiyə forması rolunu oynayır. Bu baxımdan "Qan
içində" xronikadan ustalıqla istifadə edilməklə yaradılan tarixi
Himalay Ənvəroğlu __________________________
149
roman janrının klassik nümunəsidir. O, təsvirinin realizminə,
yığcamlığına, canlı koloritinə, xarakterləri təbii inkişaf etdirmək
imkanına görə də bənzərsizdir.
30-50-ci illərin Azərbaycan romanından ictimai-siyasi
meyllərə üstünlük vermək tələb edilsə də, canlı bədii xarakterlər
yaratmaq sahəsində aparılan axtarışlar davam etdirilmişdir. "Şa-
mo" (1931-1940), "Dirilən adam" (1935), "Daşqın" (1933-1936),
"Döyüşən şəhər" (1938), "Dünya qopur" (1933), "Bir
gəncin ma-
nifesti" (1939), "Gizli Bakı" (1940) və s. romanlar bu baxımdan
diqqəti cəlb edir. Həmin romanlarda Azərbaycan kəndlərində baş
verən kəskin siyasi hadisələr qələmə alınmışdır. Bu romanların
içərisində ən çox diqqəti cəlb edən "Şamo"dur. Hələ 1930-cu ildə
kiçik həcmdə nəşr edilmiş bu romanda "vətəndaş müharibəsi"
deyilən bir dövrün səciyyəvi hadisələri Şehli və ətraf kəndlərin
timsalında əks etdirilmişdir. Romanın ilk fəsillərində hadisələr
daha çox ailə münasibətləri çərçivəsində göstərilirdi. Safo kişinin
ailəsinin taleyi və onun böyük oğlu Şamonun mənəvi-siyasi tə-
kamülü ilə bağlı əhvalatlar, onun Qəmərlə sevgi münasibətləri,
Kürdüstan elində baş verən "sinfi" toqquşmalar haqqında real
təsəvvür verilirdi. Müəllif Gülsənəmin qaçırılması, Samonun
döyülməsi, Nazlının zorlanması, yasavul Kəlbalıya güllə atılması
kimi roman boyu yeri gəldikcə xatırladılan hadisələri məişət
çərçivəsində təsvir etsə də, bunlar əsərin əsas
süjet xətti ilə,
aparıcı qəhrəmanların xarakteri və sonrakı taleləri ilə daxildən
möhkəm bağlanırlar.
Romanın süjeti ilk təkanını Hətəmxan ailəsi ilə Safo
ailəsinin fərd çəkişməsindən və ixtilafından alaraq get-gedə həm
eninə, həm də dərininə doğru inkişaf edərək özünə saysız-hesab-
sız əlavə hadisə və xətlər, tarixi şəxsiyyətlər və müəllif təxəyyü-
lünün məhsulu olan obrazlar daxil edir.
1930-cu ildə yazılmağa başlayan və yalnız 1974-cü ildə
tamamlanan "Şamo" Azərbaycan romanının qüdrət ölçüsünə,
milli roman təfəkkürünün meyarına çevrilmişdir. S.Vurğunun
obrazlı şəkildə Azərbaycan ədəbiyyatının "ağır artilleriyası",
"uzaq vuran topu" adlandırdığı S.Rəhimov ilk növbədə özünün
______________________
Азярбайъан романынын инкишаф проблемляри
150
"Şamo"su ilə sənətsevərlərin diqqətini cəlb edib. Burada "sahil-
sizlik", "hüdudsuzluq" özü də bir keyfiyyətdir, janr ölçüsüdür. Əl-
bəttə, Azərbaycan romanının 30-cu illərdən başlayaraq və bu
günümüzə qədər davam edən romanının heç bir nümunəsini "Şa-
mo" ölçüsünə nəinki bərabərləşdirmək, heç yaxınlaşdırmaq müm-
kün deyil. Burada biz təkcə həcmi, hadisə və qəhrəmannların
kəmiyyət göstəricisini nəzərdə tutmuruq.
Biz birinci növbədə
roman sənətkarlığı ilə əldə edilən keyfiyyəti, janr strukturunu,
roman təfəkkürünü və süjet əlaqələrinin ustalıqla predmetləşdiril-
məsini nəzərdə tuturuq. "Şamo"nu zahiri xronika ilə, yuxarıda
deyildiyi kimi vətəndaş müharibəsi və inqilabi hadisələr
çərçivəsilə məhdudlaşdırmaq olmaz. O, həyatın, insanın daxili
dünyasının dərinliklərinə gedən geniş, işıqlı və aydın yoldur.
"Şamo"nun öz dünyası var, bu aləmin öz sakinləri vardır. O
oxucu xoşbəxtdir ki, həmin aləmə daxil ola bilir.
Çünki oradan
artıq yeni bir əhval-ruhiyyə ilə, əxlaq və düşüncə tərzi ilə çıxırsan.
"Şamo" suyu saf və sərin bir şəfa bulağıdır, adi maraq üçün, ötəri
hisslərin oxşanması üçün yazılan roman deyil. Romanın 745
səhifədən ibarət olan birinci kitabı yeddi hissədən ibarətdir. Hər
hissə özlüyündə yeddidən on beşə qədər fəslə bölünür. Məsələn,
15 fəsildən ibarət olan birinci hissənin "düzülüşü" belədir.
"Qaçırılan qız", "Yandırılan kağız", "Görünməz gəlin", "Səki
üstündə", "Hansı ilə?", "Qulluqbaz yasavul", "Ala təsbeh",
"Xudaverən və yüzlük", "Xain xoflu olar", "Kimdir müqəssir?",
"Ata ürəyi", "Oğul ardınca", "Ata ocağı", "Qurğu qəziyyəsi", "Əl
boyda raport". Bu fəsillər romanın 120 səhifəsini əhatə etmişdir.
15 fəslin müqabilində bu həcm bir o qədər də çox deyil. Çünki
hər bir fəsil özü ayrılıqda sanki bir nağıl-romandır. Müəllif
fəsilləri nəinki ədəbi materialla təmin etmiş, eyni zamanda onların
bədii sənətkarlıq qayğısına da qalmışdır. Hər bir fəsil öz ideya-
məzmununa görə struktur vahiddir, bitkin bir novelladır, eyni
zamanda ümuminin, böyük tamın tərkib hissəsidir. Bu vəhdət
süjet əlaqəsindən
daha çox daxili, assosiativ əlaqə ilə əldə edilir.
Əks halda süjetin epik "əlaqələri" ilə bu qədər əhvalatı müəllif
ideyasına bənd etmək çətin olardı. "Qaçırılan qız" adlanan birinci