Microsoft Word içindekiler doc



Yüklə 2,39 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə17/110
tarix28.08.2018
ölçüsü2,39 Mb.
#65015
1   ...   13   14   15   16   17   18   19   20   ...   110

Erdoğan Altınkaynak 
20 
Halkı kendine bağladı. Çok illerin manastırlarını yaktırdı. Birçok kâfir karılarını, kızlarını esir ettiler. Kazan halkı Başkurt ile 
Kazandan kaçtı.  
Kaynaklar 
 
Ahmet bin HemdemNevadır-ı Süheyli, (Haz.) Şemsettin Kutlu, İstanbul 1973. 
 
ALPTEKIN Ali Berat, Halk Hikâyelerinin Motif Yapısı, Ankara 1997. 
 
ALTINKAYNAK Erdoğan, “Kırım Karayların Kutsal Mekanı Baltatiymez Mezarlığı, Ormanı ve Mezarlığa 
Yapılan Saldırılar’’, Türk Dünyası Tarih Dergisi, 208, 2004. 
 
__________, Tozlu Zaman Perdesinde Kırım Karayları, Hearlem, 2006. 
 
__________, “Türk Dünyası Mitolojilerinde Yer Altı Dünyası Kartalları”, Türksoy, V, Ocak 2002. 
 
__________, “Yerköy’de Bir Yatır’’, Erciyes, X, 111, Mart 1987. 
 
ASLANOĞLU İbrahim, Pir Sultan Abdallar, İstanbul 1984. 
 
BAŞTU Mikail, İbn Şems Tebir, Şan Kızı Destanı, [Çeviren: Avidan Aydın], 1991. 
 
BORATAV Pertev Naili, Köroğlu Destanı, İstanbul 1984. 
 
__________, Az Gittik Uz Gittik, İstanbul 1992. 
 
__________, Zaman Zaman İçinde, İstanbul 1992. 
 
ELİOT T. S., Edebiyat Üzerine Düşünceler, Çev: Sevim Kantarcıoğlu, Ankara 1983. 
 
ERGİN MuharremDede Korkut Kitabı- I / Giriş-Metin-Faksimile, Ankara 1989, s. 77 
 
ERGUN Pervin, Türk Kültüründe Ağaç Kültü, Ankara 2004. 
 
FREUD Sigmund, Dinin Kökenleri (Totem ve Tabu / Musa ve Tektanrıcılık , Diğer Çalışmalar), Ankara 
1999. 
 
GÖKYAY Orhan Şaik, “Hânnâme”, Necati Lugal Armağanı, Ankara 1968. 
 
GÜNAY Umay, Elazığ Masalları (İnceleme), Erzurum 1975. 
 
GÜNEY Eflatun CemMasallar, Ankara 1982. 
 
GÜVENÇ Bozkurt, İnsan ve Kültür, İstanbul 1984. 
 
HAL’FIN I. I., Zin ‘Dzingiz-hana i Aksak Timura, Kazan 1822. 
 
İNAN Abdülkadir, Destan-ı nesl-i Çengiz Han Kitabı Hakkında 1, Azerbaycan Yurt Bilgisi, 9-14, 1934. 
 
İVANİCS Maria, USMANOV Mirkasım A., Das Buch der Dschingis – Legende (Defter-i Çingiz-nâme) I
Szeged 2002. 
 
KÖKSAL M. Asım, Peygamberler Tarihi, Ankara 1992 
 
Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Tercümesi, (Haz.: Dr. Ali Özek başkanlığında: Hayrettin Karaman, Ali 
Turgut, Mustafa Çağırıcı,  İbrahim Kafi Dönmez, Sadrettin Gümüş. Yeniden gözden geçirip neşre hazırlayan: 
Abdullah Mübeşşir.) Suudi Arabistan Krallığı Medine-i Münevvere, 1980. 
 
LEVEND Agah Sırrı, Ali Şir Nevaî, III, Ankara 1967. 
 
MACKENZIE Donald A., Çin ve Japon Mitolojisi, (Çev. Koray Akten), Ankara 1996. 
 
MAKAS Zeynel Abidin, Türk Dünyasından Masallar, İstanbul 2000. 
 
ONUR M. Naci, Ak-Şemseddin-zâde Hamdullah Hamdî Yusuf ve Züleyha (İnceleme ve Seçmeler), Ankara 
1986. 
 
ÖGEL, Bahaeddin, Türk Mitolojisi (Kaynakları ve Açıklamaları ile Destanlar), Türk Tarih Kurumu Yayınları, 
II. Cilt, Ankara 1995. 
 
__________, Türk Mitolojisi,  Türk Tarih Kurumu Yayınları, c.I, Ankara (1989), s. 465-494.
 
 
PALKANOV Yuri, Abriadi i ağabeyçai Krımskih Karaimov Türkov, Bahçesaray 1994 
 
PROPP VladimirMasalların Yapısı ve İncelenmesi, (Çev: Hüseyin Gümüş), Ankara 1987 
 
SEYİDOĞLU Bilge, Erzurum Halk Masalları Üzerine Araştırmalar, Ankara 1975. 
 
__________, Mitoloji (Metinler - Tahliller), Kayseri 1995. 
 
STEBLEVA İ. V., Oçerki Turetskoy Mifologii, Moskova 2002, 52. 
 
ŞİMŞEK Esma, “Türk Folklor ve Halk Edebiyatında Elma”, Türk Dünyası Araştırmaları, 105, Aralık 1996. 
 
__________, Yukarı Çukurova Masallarında Motif ve Tip Araştırması, Ankara 2001. 
 
TEZEL Naki, Türk Masalları 1-2, Mersin 1992. 
 
THOMPSON Stith, Motif İndex of Folk Literature, İndiana 1955. 
 
TIMURTAŞ Faruk K., Yunus Emre Divanı, 1980. 
 
TOGAN Zeki Velidi, Das özbegische Epos Channame, Central Asiatic Journal I (1955), 1956 
 
__________, Oğuz Destanı (Reşideddin Oğuznâmesi), II. Baskı, İstanbul 1982. 
 
Türk Masalları K.D. (Yeni Yazıya Aktaran : İbrahim Aslanoğlu) İstanbul 1991. 
 
UYSAL Ahmed Edip, Yaşayan Türk Halk Hikâyelerinden Seçmeler, “Zan Uşakları” Ankara 1989. 
 
ÜLKEN Hilmi Ziya, “Anadolu Örf ve Adetlerinde Eski Kültürlerin İzleri”,  Ankara Ünv. İlahiyat Fakültesi 
Dergisi, XVII, Ankara. 
 
YARDIMCI Mehmet, Yaşayan Malatya Masalları, Malatya 1996. 
 
Zeynü’d-dîn Ahmed b. Ahmed b. Abdi’l- Lâtîfi’z- Zebîdî, Sahîh-i Buhârî Muhtasarı, Tecrîd-i Sarîh Tercemesi 
ve Şerhi, Mütercim ve Şârihi Kâmil Miras, I-XII, Ankara 1981 
 


Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi / Journal of Turkish World Studies, 
  
Cilt: VII, Sayı 1, Sayfa: 21-26, İZMİR 2007. 
21 
 
ОБРАЗ РЕБЕНКА В АНГЛИЙСКОЙ И ТУРЕЦКОЙ ПАРЕМИОЛОГИИ  
(НА МАТЕРИАЛЕ ПОСЛОВИЦ С СЕМАНТИЧЕСКИМ КОМПОНЕНТОМ РОДСТВА) 
İngiliz ve Türk Paremiyolojisinde Çocuk Tipi (Akrabalık İçerikli Atasözleri Materyalinde) 
Зубайда Альбертовна БИКТАГИРОВА 
Özet 
Atasözleri, halkın yaşam biçimini belirli kurallar çerçevesinde formüle etmektedir. Bu 
yüzden, bir halkın dil tablosunun incelenmesi, lingüistik kültürel incelemeler için atasözleri 
büyük bir değer içermektedir. Bu makalede, İngiliz ve Türk atasözlerinden hareketle çocuk 
kavramı üzerinde durulmuştur. 
Anahtar Kelimeler: Atasözü, Konsept, Dünyanın Paramiyolojik Tablosu, Çocuk. 
Abstract 
The article is aimed to analyze the block of English and Turkish proverbs in 
comparative aspect of extralinguistics – the problem of language and culture. The reasons of 
non-coincidence in their semantics are connected with the peculiarities of national culture. 
The paper touches upon the concept “child” as a family member by means of proverbial level. 
Key Words: Proverb, Consept, Aspect of Extralinguistics, Child. 
Пословица, как известно, «обобщает опыт жизни народа, оформляя его в виде определенных 
правил»
1

Поэтому 
изучение 
паремий 
представляется 
перспективным 
для 
лингвокультурологических  исследований,  для  изучения  языковой  картины  мира  и  ментальности 
народа.  Любой  лингвистический  анализ  пословиц  и  поговорок  (в  работе  они  рассматриваются 
недифференцированно)  дает  нам  выход  к  архетипам  языкового  сознания,  к  национальному 
мировоззрению  и  аксиологии,  зафиксированным  в  языке.  Яркость  проявления  менталитета  в 
пословицах  делает  интересным  их  сопоставительное  изучение.  При  сопоставлении 
паремиологических пластов различных языков виден срез «язык-культура-этнос». 
В  данной  работе  мы  ставим  перед  собой  задачу  проанализировать  особенности 
употребления  в  английских  и  турецких  пословицах  лексической  группы  наименований  ребенка, 
что  позволит  в  дальнейшем  выявить  специфику  языкового  концепта  «ребенок».  Прежде  всего, 
необходимо  выделить  изречения,  описывающие  ребенка,  его  взаимоотношения  с  родителями, 
жизнь в семье. 
Детям,  как  важнейшему  компоненту  жизни  семьи,  посвящены,  как  правило,  особые 
разделы  в  тематически  организованных  сборниках  пословиц,  структурных  классификациях 
пословичных  изречений.  Так,  Г.Л.  Пермяков  приводит  в  своем  универсальном  тематическом 
указателе паремиологические пары «Дитя (ребенок)-Взрослый» и «Дитя-Родители», возводя их к 
инвариантным  парам  «Старое-Молодое», «Порождающее-Порождаемое»
2
.  Такая  классификация, 
безусловно,  справедлива,  она  соответствует  двум  основополагающим  семантическим 
компонентам – возраста  (невзролости)  и  родства,  присущим  лексической  группе  наименования 
ребенка, ведь именно члены названной группы выступают в качестве ключевых слов в паремиях 
                                                 
1
 Тарланов З.К. Русские пословицы: синтаксис и поэтика. – Петрозаводск: Изд-во Петрозаводского университета, 1999, 
c. 22. 
2
 Пермяков Г.Л. Основы структурной паремиологии. – М.: Наука, 1988, c. 110, 114. 


Yüklə 2,39 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   13   14   15   16   17   18   19   20   ...   110




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə